Πέθανε σήμερα Τετάτη σε ηλικία 81 χρόνων ο Κύπριος ποιητής Θεοκλής Κουγιάλης.Ο Θεοκλής Κουγιάλης υπήρξε μία από τις γνησιότερες φωνές της λογοτεχνίας της Κύπρου και το έργο του είχε μια ευρεία απήχηση, όχι μόνο στην Κύπρο, αλλά και ευρύτερα στον ελλαδικό χώρο. Στα πλαίσια της πολυσχιδούς δράσης του συνεργάστηκε μεταξύ άλλων με τα περιοδικά Κυπριακά Χρονικά και Πνευματική Κύπρος. Διετέλεσε, επίσης, μέλος και πρόεδρος της Ένωσης Λογοτεχνών Κύπρου και του Λογοτεχνικού Σωματείου ΠΕΝ και υπηρέτησε την εκπαίδευση της Κύπρου από διάφορες θέσεις, μέχρι και τη θέση του Διευθυντή Δημοτικής Εκπαίδευσης.

Οι ποιητικές του συλλογές «Μυστικά Φορτία» και «Μυθολόγιον» τιμήθηκαν με Κρατικό Βραβείο Ποίησης του Υπουργείου Παιδείας. Έχει επίσης τιμηθεί με το Βραβείο Γ.Φ. Πιερίδη της Ένωσης Λογοτεχνών Κύπρου.

Η κηδεία του θα γίνει την Πέμπτη 4 Ιανουαρίου από τον ναό Αγίου Νικολάου Έγκωμης. Η οικογένεια του εκλιπόντος καλεί όσους τιμούν τη μνήμη του αντί στεφάνων να κάνουν εισφορές στο Σύνδεσμο «Ένα Όνειρο Μια Ευχή».

Ο Θεοκλής Κουγιάλης γεννήθηκε στη Δευτερά το 1936. Αποφοίτησε από το Παγκύπριο Γυμνάσιο και το Διδασκαλικό Κολέγιο. Συνέχισε τις σπουδές του στις ΗΠΑ από όπου πήρε τους τίτλουςBachelor of Arts και Master of Science στα παιδαγωγικά. Μετεκπαιδεύτηκε στο Institute of Education του πανεπιστημίου του Λονδίνου.

Στο στερέωμα της σύγχρονης κυπριακής ποίησης πρωτοεμφανίστηκε το 1959 με την έκδοση του πρώτου ποιητικού του βιβλίου «Μολυβιές στο Περιθώριο», που τον καθιερώνει ως έναν από τους πιο πολλά υποσχόμενους νέους ποιητές της γενιάς του ’60.

Στα έξι βιβλία που θ΄ακολουθήσουν («Τα τελευταία μου» 1964, «Αλλ΄ίσως όχι» 1968, «Μυστικά φορτία» 1971, «Η επιστροφή» 1976, «Μυθολόγιον» 1981 και «Εικονίσματα» 1986) πραγματεύεται την τραγική περιπέτεια του νησιού που προκλήθηκε από τις διακοινοτικές συγκρούσεις του 1963 και την τουρκική εισβολή του 1974 χωρίς βέβαια να εγκαταλείψει τα θέματα που σχετίζονται με την ύπαρξη του ανθρώπου και τη μοίρα του.

Ακολουθεί το 1989 με το πεζοτράγουδο «Η δική μου Δευτερά» και το 1996 επιστρέφει στον χώρο του νεωτερικού τρόπου γραφής με το βιβλίο του «Της Αερούσας» για να προβεί τέσσερα χρόνια αργότερα, το 2000, σε μια άλλη «απόκλιση» με το «Εγκώμιον», ένα μακρύ, συνθετικό ποίημα- ύμνο προς τον ήρωα του απελευθερωτικού αγώνα του ’55-’59, Κυριάκο Μάτση.

Τελευταία του συλλογή ήταν ο «Άνθρωπος στην ομίχλη» το 2004. Το 1994 κυκλοφόρησε συγκεντρωτικός τόμος με τις οχτώ πρώτες συλλογές του με το γενικό τίτλο «Τριάντα Χρόνια Ποίηση 1959 – 1989». Το 1980 εξέδωσε με δυο συνεργάτες του την «Ανθολογία Κυπριακής Ποίησης για Σχολική Χρήση». Το 1994 το ΠΕΝ Κύπρου εξέδωσε στη σειρά «Λογοτεχνικά Πορτρέτα» μια μονογραφία για το έργο του μαζί με ανθολόγηση της ποίησής του στ’ Αγγλικά. Το 1999 το Ινστιτούτο Ελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Γαλλίας Νανσί (Institut d’ Edutes Neo-Helleniques) εξέδωσε σε δίγλωσση έκδοση (Ελληνικά – Γαλλικά) μιαν εκτεταμένη ανθολόγηση από τις οχτώ πρώτες ποιητικές του συλλογές με τίτλο «30 Ans de Poesie».

Συλλυπητήρια από ΥΠΠ- ΕΛΚ

Το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού εκφράζει τη βαθιά του θλίψη. «Ο θάνατος του λογοτέχνη Θεοκλή Κουγιάλη αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό στον πνευματικό κόσμο της Κύπρου. Ο Υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού,  Κώστας Καδής, εκφράζει τα ειλικρινή του συλλυπητήρια προς την οικογένεια του εκλιπόντος» αναφέρεται στη σχετική ανακοίνωση.

Συλλυπητήρια στους οικείους του εκλιπόντος ποιητή εκφράζει και η Ένωση Λογοτεχνών, η οποία σε προσεχή συνεδρία του Διοικητικού της Συμβουλίου θα καθορίσει τους τρόπους με τους οποίους θα αποδώσει την αρμόζουσα τιμή στο εκλεκτό μέλος της. Ο Κουγιάλης, μαζί με μια ομάδα λογοτεχνών, πρωτοστάτησε στη σύσταση και θεμελίωση της ΕΛΚ, το 1978. Διετέλεσε πρόεδρος της Ένωσης κατά την περίοδο 1986-1991 και τιμήθηκε για την προσφορά του με τον τίτλο του επίτιμου μέλους και με το Βραβείο Γιώργου Φιλίππου Πιερίδη (2012), την ύψιστη τιμητική διάκριση που απονέμεται από την ΕΛΚ, για τη συνολική προσφορά του στην κυπριακή λογοτεχνία.

Σύμφωνα με την ΕΛΚ, ο Θεοκλής Κουγιάλης, καθιερώθηκε ως ένας από τους πιο σημαντικούς ποιητές μας, για τη συχνά αλληγορική και παραβολική γραφή του, την ειρωνική και σατιρική, μέσω του μύθου και της ιστορίας, πραγμάτευση πολιτικών, κοινωνικών, φιλοσοφικών και υπαρξιακών θεμάτων. Παρόμοια είναι η θεματική και το ύφος στο θεατρικό του έργο «Η πολυκατοικία» και στο μυθιστόρημά του «Η φωνή εντός».

Ως πρόεδρος της Ένωσης Λογοτεχνών Κύπρου, και παράλληλα ως παιδαγωγός, έδωσε έμφαση στην εισαγωγή της διδασκαλίας της κυπριακής λογοτεχνίας σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και πέτυχε, μαζί με τους συνεργάτες του, σημαντικά αποτελέσματα σε αυτό τον τομέα.