«Μια πολύ ευτυχισμένη στιγμή στην Ιστορία της χώρας», χαρακτήρισε η καγκελάριος, Αγκελα Μέρκελ, την καπιταλιστική παλινόρθωση στη Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία,

Από τα πανηγύρια για την καπιταλιστική παλινόρθωση το 2010, με την παρουσία του Χ. Κολ

με αφορμή τις χτεσινές και σημερινές εορταστικές εκδηλώσεις για την 27η επέτειο. Η αποκαλούμενη επανένωση της Γερμανίας τέθηκε σε ισχύ στις 3 Οκτώβρη 1990, με την προσάρτηση της Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας (ΓΛΔ) στην Ομοσπονδιακή Γερμανία. Είχαν προηγηθεί διαπραγματεύσεις με τον τότε Πρόεδρο της ΕΣΣΔ, Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, ο οποίος είχε αναλάβει το τελικό στάδιο της καπιταλιστικής παλινόρθωσης.Η «επανένωση», όπως ονομάζεται από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις – εντός και εκτός Γερμανίας -, που υπονόμευσαν με όλες τους τις δυνάμεις την οικοδόμηση του σοσιαλισμού στο ανατολικό τμήμα της χώρας, σήμανε για το λαό κατακόρυφη πτώση του βιοτικού επιπέδου, ραγδαία αύξηση της ανεργίας (που ήταν άγνωστη στη ΓΛΔ), σάρωμα κοινωνικών παροχών και εργατικών κατακτήσεων. Ταυτόχρονα, εντάθηκε η επίθεση για τη μείωση του εργατικού «κόστους» και στη δυτική Γερμανία, με σειρά αντιλαϊκών μέτρων τη δεκαετία του ’90.

Και με αφορμή την επέτειο της ανατροπής του σοσιαλισμού στην Ανατολική Γερμανία αναδεικνύεται η επικαιρότητα και αναγκαιότητα των σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής που έχουν στο επίκεντρό τους τον άνθρωπο, τους παραγωγούς του πλούτου. Αυτό άλλωστε μαρτυρούν και οι εκατομμύρια άνθρωποι που ζουν στη «σκιά» της καπιταλιστικής ανάπτυξης στην ισχυρότερη οικονομία της Ευρώπης.

Η ανατροπή του σοσιαλισμού στην Ανατολική Γερμανία παρέσχε «πεδίον δόξης λαμπρό» για τους επιχειρηματικούς ομίλους, που βρήκαν νέες διεξόδους για τα κεφάλαιά τους. Οι ιδιωτικοποιήσεις «σάρωσαν» τις επιχειρήσεις, τα εργοστάσια, τη γη, τα κτίρια, όλο τον πλούτο της χώρας που μέχρι τότε αποτελούσε λαϊκή περιουσία.

Σύμφωνα με επίσημα κρατικά στοιχεία, με τους πρώτους νόμους της «ενοποίησης» της χώρας, τα δυτικογερμανικά μονοπώλια πήραν στον έλεγχό τους, ανάμεσα σε άλλα: 8.500 βιομηχανικά συγκροτήματα και εργοστάσια, 20.000 μικροεπιχειρήσεις, 7.500 εστιατόρια, 900 βιβλιοπωλεία, 1.854 φαρμακεία, 3,68 εκατομμύρια εκτάρια αγροτικών και δασικών εκτάσεων, 25 δισεκατομμύρια τετραγωνικά μέτρα οικοπέδων και κτιρίων. Ακόμη μέχρι σήμερα, για πολλούς Ανατολικογερμανούς, ο Οργανισμός που ανέλαβε να προωθήσει τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής (Treuhandanstalt), είναι η «ενσάρκωση του κακού». Αρχικά ο Οργανισμός αυτός ιδρύθηκε με την «υπόσχεση» στους πολίτες της ΓΛΔ ότι η περιουσία της Ανατολικής Γερμανίας – η αξία της υπολογίζεται στα 800 δισ. ευρώ – θα αξιοποιούνταν προς όφελός τους. Στην πραγματικότητα, φυσικά, επέβαλε την ιδιωτικοποίηση περίπου 5.000 ακινήτων, 10.000 εταιρειών και 25.000 μικροεπιχειρήσεων.

Η λαϊκή περιουσία ξεπουλήθηκε στους όπου Γης καπιταλιστές, έως και το τελευταίο μάρκο, οι οποίοι επιπλέον εισέπραξαν και πλουσιοπάροχες επιδοτήσεις δήθεν για να επενδύσουν, λόγω της ξεπερασμένης τάχα τεχνολογίας των εργοστασίων της ΓΛΔ…

«Ανθισμένα τοπία» υποσχόταν στους κατοίκους της ΓΛΔ ο τότε καγκελάριος, Χέλμουτ Κολ, που πρωτοστάτησε στην καπιταλιστική παλινόρθωση. Οι εξελίξεις δεν άργησαν να αποκαλύψουν τον κυνισμό του.

Αμέσως μετά τη διείσδυση των μονοπωλιακών ομίλων στα ανατολικά κρατίδια υπήρξε μια γενική μείωση του αριθμού των εργαζομένων από περίπου 10 εκατ. την περίοδο της ΓΛΔ (σ.σ. στα 16 εκατ. ήταν ο συνολικός πληθυσμός) σε 6 εκατ. το 1992, δύο χρόνια μετά την καπιταλιστική παλινόρθωση. Σύμφωνα με στοιχεία του Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών, «το αποτέλεσμα του οικονομικού μετασχηματισμού της Ανατολικής Γερμανίας μετά το 1990 ήταν μια έντονη αποβιομηχανοποίηση». «Τη δεκαετία του ’90 παρέμεινε μόνο το 20% – 25% των θέσεων εργασίας της ανατολικογερμανικής βιομηχανίας. Στον μεταποιητικό βιομηχανικό τομέα, τον σημαντικότερο κλάδο της ΓΛΔ, που απασχολούσε το 39% του συνόλου των εργαζομένων, χάθηκε το 75% – 80% των θέσεων εργασίας», αναφέρεται. Ενδεικτικά είναι τα στοιχεία για την έρευνα και ανάπτυξη. Στη ΓΛΔ απασχολούνταν στη βιομηχανική έρευνα περίπου 86.000 άνθρωποι το 1989 και το 1993 μειώθηκαν στις 15.000.

Τα χρόνια που ακολούθησαν στην ανατολική Γερμανία εμφανίστηκαν άστεγοι, άνεργοι, φτωχοί, αμόρφωτοι, αποκλεισμένοι και περιθωριοποιημένοι άνθρωποι. Ολα αυτά στη σοσιαλιστική Γερμανία ήταν άγνωστα. Αντίθετα, τέτοια φαινόμενα υπήρχαν στη Δυτική Γερμανία και μάλιστα τις τελευταίες δεκαετίες επιδεινώνονται οι συνθήκες ζωής για όλο και περισσότερους. Ακόμη μέχρι σήμερα τα συντρίμμια της καπιταλιστικής παλινόρθωσης είναι φανερά, ενώ με την ανατροπή της ΓΛΔ εντάθηκε η αντιλαϊκή επίθεση και στη δυτική Γερμανία.

Ενδεικτικά, στην ανατολική Γερμανία σήμερα η επίσημη ανεργία ανέρχεται στο 7,1% (5,5% συνολικά), ενώ το ετήσιο εισόδημα των εργαζομένων είναι κατά μέσο όρο 10.000 ευρώ χαμηλότερο σε σχέση με τους εργαζόμενους στα δυτικά κρατίδια. Το 21,6% των παιδιών – που επί σοσιαλισμού ήταν η «προνομιούχα τάξη» – ζουν σε συνθήκες φτώχειας, ενώ και στη δυτική Γερμανία το ποσοστό ανέβηκε στο 14%.

Με αφορμή τις βουλευτικές εκλογές της 24ης Σεπτέμβρη και το υψηλό ποσοστό που πήρε το εθνικιστικό – αντιμεταναστευτικό κόμμα «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (ΑfD) στις ανατολικές περιοχές, αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις εμφανίζουν ως αιτία τη ΓΛΔ. Παρουσιάζουν την πραγματικότητα με το κεφάλι κάτω. Αφού η καπιταλιστική παλινόρθωση και η ανυπαρξία Κομμουνιστικού Κόμματος με επαναστατική στρατηγική, σε συνδυασμό με το συστηματικό ξαναγράψιμο της Ιστορίας, οδηγούν στο φαινόμενο της ενίσχυσης άλλων λαϊκιστικών μορφωμάτων του κεφαλαίου από τα πιο χτυπημένα τμήματα του πληθυσμού.

Αλλωστε, όπως παραδέχτηκε και η καγκελάριος Α. Μέρκελ με αφορμή τους εορτασμούς για την καπιταλιστική παλινόρθωση, «ναι, εξακολουθούμε να έχουμε ορισμένα διαρθρωτικά προβλήματα», «όπως π.χ. τις διαφορές στην οικονομική κατάσταση των ανθρώπων», «επίσης η φορολογική δυνατότητα των ανατολικών κρατιδίων είναι δραματικά χαμηλή» αλλά και στα δυτικά κρατίδια υπάρχουν «αδύναμες» περιοχές «με πολύ χαμηλή ιατρική περίθαλψη» και …«πρέπει να βρεθούν λύσεις για ισότητα στις συνθήκες διαβίωσης». Βεβαίως, αυτό που μπορεί να δώσει ο καπιταλισμός είναι μερικά ψίχουλα, ενώ η μόνη ουσιαστική λύση στα λαϊκά προβλήματα είναι η ανατροπή του.