Γράφει η Ανδρούλα Γκιούρωφ

Σε ένα από τα μαθήματα ιστοριογραφίας που μάθαμε και εμπεδώσαμε στο Πανεπιστήμιο της Βουδαπέστης (ΕΟΤVOS LORANT) ήταν πως η συγγραφή της Ιστορίας πρέπει να παραμένει μακρυά από πολιτικές  ή άλλες σκοπιμότητες. Να γράφεται σύμφωνα με τα γεγονότα της εποχής χωρίς να στοχεύει στο να εξυπηρετεί πολιτικές σκοπιμότητες χωρών, κομμάτων εθνοτήτων ή  μειονοτήτων.Η ιστορία δεν γίνεται ανάγκη ή ελατήριο για να υπηρετήσει σύγχρονα γεστρατηγικά συμφέροντα  πολιτικές ή πολιτικούς.Και για τη συγγραφή της χρειάζονται ντοκουμένα και τεκμήρια και όχι λόγια του αέρα και της «παρέας»

Ο σάλος που ξέσπασε απ’ αφορμή την απόφαση της Βουλής για να διαβάζεται μία εγκύκλιος για το ενωτικό δημοψήφισμα του 1950, ήταν αχρείαστος και αναδεικνύει όχι μόνο την υποκρισία  και το απύθμενο θράσος των κατακτητών αλλά και την προσπάθεια κάποιων πολιτικών να σβήσουν (αν είναι ποτέ δυνατόν ) ένα ιστορικό γεγονός μιας εποχής που εξέφραζε την επιθυμία τότε του Κυπριακού λαού καθότι στο δημοψήφισμα εκείνο ψήφισαν υπέρ και Τουρκοκύπριοι .

Το πολύ κακό για το τίποτε προκλήθηκε από όλους εκείνους που προσπάθησαν να το εκμεταλλευτούν για να πάρει ο κατοχικός ηγέτης το πρόσχημα που αναζητούσε και έτσι να αποφύγει τις ευθύνες της κατοχικής Τουρκίας η οποία με τον στρατό  της κατακρατεί με τη βία   εδώ και 42 χρόνια το 37% των  εδαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας.Και τώρα διεκδικεί να κουβαλήσει  από την πίσω πόρτα τούρκους πολίτες στα εδάφη και των ελεύθερων περιοχών επωφελούμενη τον κανονισμό των τεσσαρων ελευθεριών χωρίς να είναι μέλος της Ε.Ε.

Ολα τα κοινοβουλευτικά κόμματα έχουν τεράστιες ευθύνες καθότι το καθένα από αυτά επιχείρησε να πλειοδοτήσει  με τα υπέρ και τα κατά της απόφασης που λήφθηκε κατα πλειοψηφία. Και όμως κανένα από αυτά δεν δήλωσε από την πρώτη στιγμή πως ήδη το ιστορικό αυτό  γεγονός  του  ενωτικού  δημοψηφίσματος ειναι ενταγμένο στη διδακταία ύλη των γυμνασίων , όπως και τα Οκτωβριανά του 31 όπως και για την 1η Απριλίου,και τρέχουν να  ηρεμήσουν τον δήθεν θυμωμένο Ακιντζί που εγκατέλειψε  το τραπέζι των συνομιλιών και ζητά «διόρθωση».Μα τι να διορθώσουν;  Ενα ιστορικό γεγονός που καταγράφηκε πριν 67 χρόνια και ψηφίστηκε και από Τούρκους στην Κύπρο όταν θεωρούνταν τότε ως μειονότητα; (Υστερα εισήχθη ο όρος  Τ/κ)

Η σημερινή ηγεσία του ΑΚΕΛ πως είναι δυνατόν να θέλει να διαγράψει ένα γεγονός για το οποίο πρωτοστάτησε και έπεισε μάλιστα και Τούρκους να το υποστηρίξουν ; (Υστερα βέβαια  ασκήθηκε κριτική επι αυτού). Μήπως με την πολιτική του εξευμενισμού της Τουρκίας, των Βρετανών και άλλων η ηγεσία του ΑΚΕΛ θέλει να διαγράψει και άλλους ιστορικούς αγωνες του ΑΚΕΛ ; Οπως αυτούς της 18η του Αυγούστου του 1944 όταν έφθανε στην Κύπρο ο σερ Κόσμο Πάρκινσον (υπουργός Αποικιών ) και   νεαρά στελέχη  του ΑΚΕΛ κατ’ εντολήν της τότε ηγεσίας σκαρφάλωναν με κίνδυνο της ζωής τους στον προμαχώνα του Ενετικού Τείχους της Λευκωσίας και ανύψωναν την ελληνική σημαία; Και μάλιστα κάτω από τη μύτη 150 πάνοπλων Γκιούρκας (κατα που γράφει ο αείμνηστος πρώην Γ.Γ. του ΑΚΕΛ Φιφής Ιωάννου στο βιβλίο του «Ετσι άρχισε το Κυπριακό»). Τι πέτυχαν τότε; Μια πρωτοφανή παλλαϊκή εκδήλωση διαμαρτυρίας που πήρε και σήκωσε τους πάντες.Που στην θέα της ελληνικής σημαίας στον προμαχώνα οι πολίτες αναθάρρεψαν και διέλυσαν τους σιδηρόφρακτους Βρετανούς και κουβαλητούς τους Γκιούρκας. Αυτοί οι αγώνες τους οποίους επιλεκτικά αναφέρεται πού και πού σήμερα η ηγεσία του ΑΚΕΛ θα διαγραφούν; Μια ένδοξη ιστορία που γράφτηκε πριν χρόνια κάτω από άλλες συνθήκες και άλλες συγκυρίες σβήνεται  γιατί θα κακοφανιστούν κάποιοι σήμερα; Τα γεγονότα δεν στοχοπιούνται ούτε και διαγράφονται.Μνημονεύονται όπως έγιναν και τιμούνται οι πρωτεργάτες τους.

Κατηγορεί άλλους για σχιζοφρένεια η ηγεσία του ΑΚΕΛ αλλά δυστυχώς  η παράνοια εξαπλώνεται επικινδυνα σε πολλά επίπεδα και σε όλους σχεδόν τους κομματικούς χώρους .

Ο Τούρκος Πρόεδρος κρατει ψηλά τον αμανέ των απαράδεκτων διεκδικήσεων και ο Ακιντζί ο οποίος  άλλα έλεγε πριν εκλεγεί στο παράνομο αξίωμα του ως «πρόεδρος» ενός παράνομου μορφώματος τώρα χορεύει στους  ρυθμούς του.Και κάποιοι  δικοί μας πολιτικοί τρέχουν και διαλαλούν δεξιά και αριστερα «πως πρέπει να συνεχιστεί ο διάλογος γιατί μόνο έτσι θα μάθουμε  τις προθέσεις της Τουρκίας ». Μα αφού καθημερινά η Τουρκία φωνάζει δημοσίως  τις προθέσεις της και όταν της δίνουν το ένα δάκτυλο ζητά και το μπράτσο. Ποιές άλλες προθέσεις της να μάθουν όταν τους τις ριχνεί κατάμουτρα; Και αυτός και ο Τσαβούσογλου που κάποιοι τον θεωρούν και φίλο τους(!!!) τι άλλο πρέπει να μας πουν για να αντιληφθούμε πως δεν έχουν καμιά διάθεση να εγκαταλείψουν τις παγιωμένες εδω και χρόνια θέσεις τους;

Ολοι οι Κύπριοι- με ελάχιστες εξαιρέσεις-  είναι υπέρ  της λύσης του Κυπριακού. Οχι όμως της κατάλυσης  και της διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας με τη δημιουργία δύο ξεχωριστών κρατών που απλά θα τα βαφτίσουν Ομοσπονδία και το ένα θα κοιτά τη Δύση και το άλλο την Ανατολία με την Τουρκία να κάνει το κουμάντο της και στα δύο.

Οταν ο κατοχικός ηγέτης κάθε μαύρη επέτειο της 20ης Ιουλίου  ποζάρει δίπλα από τον Ερντογάν πανηγυρίζοντας την εισβολή των μακελλάρηδων της Κύπρου είναι θεμιτό και άμεμπτο και είναι απαράδεκτη και άκαιρη η υπόμνηση ενός ιστορικού γεγονότος; Γιατί δεν ξελαρυγγίζονται με οργή και θυμό όταν ξένοι πρεσβευτές και διπλωμάτες επισκέπτονται τον οντά του παράνομου ηγέτη του προτεκτοράτου της Τουρκίας και σκίζουν τα ιματια τους για μια υπόμνηση την οποία  κακώς και οι γνωστοί ακροδεξιοί εκμεταλλεύτηκαν για ίδιον κομματικόν όφελος;

*Στην προκειμένη περίπτωση ο όρος γιουσουφάκια ειναι μεταφορικός  και δεν υπονοεί τους νεαρούς έφηβους που κατέκλυζαν τα χαρέμια των σουλτάνων.