Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Σιδέρη το νέο κοινωνικοπολιτικό αστυνομικό μυθιστόρημα της γνωστής συγγραφέως Κυριακής Γεροζήση « η Σκιά της Αλήθειας».
Περίληψη
Ο αστυνόμος Άρης Βιδάλης ερευνά τη δολοφονία δημοφιλούς ηθοποιού στην Αθήνα της κρίσης, όταν ένα απρόβλεπτο γεγονός βυθίζει τον συνταξιούχου θείο του Νίκο Βιδάλη στον εφιάλτη της δικτατορίας και τον προειδοποιεί, ότι θα ακολουθήσουν νέα, δραματικά γεγονότα.
Ο αναγνώστης ακολουθεί τους Έλληνες αστυνόμους στην προσωπική και επαγγελματική τους ζωή στην Ελλάδα και τη γαλλική πρωτεύουσα, όπου οι αστυνόμοι Μαρτέν και Λεκαρτιέ, ερευνούν πρόσφατες δολοφονίες και υποπτεύονται συμμετοχή ενόχων παλιών υποθέσεων, συμπεριλαμβανομένων ατόμων ελληνικής καταγωγής.
Τι συνδέει τα περιστατικά στις δύο χώρες; αναρωτιέται ο Νίκος Βιδάλης ο οποίος πιστεύει ότι πλησίασαν μόνο τη Σκιά της Αλήθειας, διαβλέπει βαθύτερα κίνητρα και αιτίες που δεν εμπίπτουν στη δικαιοδοσία της αστυνομίας και διατείνεται ότι η καταπολέμισή τους είναι υπόθεση των Λαών.
Αφήγημα μεσογειακής αστυνομικής λογοτεχνίας με ρεαλιστικούς χαρακτήρες, χιούμορ, μυστήριο, αναζήτηση της αλήθειας, προβληματίζει για τα βαθύτερα αίτια της κρίσης, τις αυθαιρεσίες και καταπιέσεις σε βάρος των πιο ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, τις διακρίσεις λόγω φύλου, φυλής, κοινωνικής τάξης, πολιτικών πεποιθήσεων. …

Απόσπασμα

Έσβησαν τα φώτα. Το ακροατήριο αναρωτιόταν ποιες άλλες όμορφες εκπλήξεις τους επιφύλασσε η βραδιά. Τρεις εκπυρσοκροτήσεις και μια σπαραχτική αντρική φωνή «Αχ μάνα μου!» ξεσήκωσαν την αίθουσα. Χειροκροτήματα ακολούθησαν τις κραυγές της ηθοποιού και… εγένετο φως, αποκαλύπτοντας μια άκρως ρεαλιστική σκηνή. Η Ελένη Στέργιου κρατούσε στην αγκαλιά της τον αιμόφυρτο… και σπάραζε… Η συγγραφέας και οι δύο ομιλητές κραύγαζαν υστερικά «έναν γιατρό, έναν γιατρό!» Το ακροατήριο επευφημούσε όρθιο τους συντελεστές της απρόσμενης βραδιάς. Πέρασαν μερικά λεπτά ώσπου να αντιληφθεί … ότι η τελευταία τούτη πράξη βρισκόταν ολότελα εκτός προγράμματος.
…Ο Άρης σηκώθηκε κι άνοιξε το παράθυρο. Το αεράκι της Πεντέλης έδιωχνε το νέφος της Αττικής προς τη θάλασσα και ζωντάνευε τα δέντρα της ρεματιάς. Η ήσυχη, γλυκιά, αστροφώτιστη νύχτα απλωνόταν πάνω από το λεκανοπέδιο και τους έδινε σχήματα υπερφυσικά.
«Ποιος και γιατί διέπραξε το αποψινό έγκλημα; Κακομοίρη μου! …προφυλάκισες…
Λαμπρή έμπνευση ή λάθος ολέθριο, ικανό να σε ρίξει βορά στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και την υπηρεσία; Υπολόγισες τις επιπτώσεις της πράξης σου; …Τι σκέφτεσαι για την ύπαρξη ηθικών αυτουργών; θα είναι το μοναδικό θύμα, ή έπεται συνέχεια;» Ρωτούσε το θρόισμα των φύλλων…