Γράφει η Ανδρούλα Γκιούρωφ
Με τους στίχους του Κώστα Τριπολίτη «Ανεμολόγιο », του ομώνυμου τραγουδιού του Γ.Νταλάρα, ξεκίνησε την ομιλία του στη συναυλία για τα 90χρονα του ΑΚΕΛ ο Γ.Γ. του κόμματος Α.Κυπριανού και αναφέρθηκε στους πολύχρονους αγώνες της Αριστεράς, τις θυσίες, τις διώξεις και τους κατατρεγμούς. Βέβαια καμιά σχέση της Αριστεράς του τότε με την νυν καθότι η νέα ηγεσία του ΑΚΕΛ δεν έχει ρίξει ούτε μια πέτρα εναντίον όσων επιβουλεύονται τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων. Ο Συνεργατισμός, η ΑΤΑ τα 8ωρα και οι συλλογικές συμβάσεις, η δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη έγιναν σκόνη και θρύψαλλα και τους απόμειναν μόνο κάτι ξεθωριασμένα συνθήματα δανεισμένα πολλές φορές από την Ελλάδα να τα ανασύρουν κάθε που επίκειται ένα σημαντικό γεγονός ή τιμάται μια επέτειος.
Λόγια , λόγια παραφουσκωμένα, φλύαρα και ανήμπορα να βγουν στις ανηφόρες της πάλης και της διεκδίκησης. Βέβαια οι στίχοι του Τριπολίτη γράφτηκαν μετά την πτώση του σοσιαλισμού και συνοψίζουν όχι μόνο τους αγώνες της Ελλάδας αλλά και των λαών σε ενα κόσμο διεφθαρμένο και ανάλγητο όπου ο ιμπεριαλισμός και οι γύπες της παγκόσμιας οικονομίας, το διεφθαρμένο ΔΝΤ και οι λάμιες των ηγεμόνων του Γιούρογκρουπ θέλουν να στραγγαλίσουν κάθε αντίθετη φωνή με τα συμφέροντα τους.
Δυστυχώς η νέα ηγεσία του ΑΚΕΛ είναι το παρατράγουδο στα ωραία άσματα της ηρωϊκής Κυπριακής Αριστεράς που ναι, έγραψε ιστορία με το αίμα της, με τις θυσίες και τους αγώνες ηγετών και μελών.
Της Αριστεράς της δεκατίας του 50 που είχε φυλακισθεί από τους αποικιοκράτες η συντριπτική πλειοψηφία της ηγεσίας της, και η άλλη μισή σε συνθήκες πλήρους παρανομίας οργάνωνε μαζικά συλλαλητήρια και μαχητικές κινητοποιήσεις.Αυτοι ήταν πολιτικοί κρατούμενοι, ήταν μαχητές και επαναστάτες όχι ώς ύποπτοι ή υπόδικοι για νταλαβέρια με διαπλοκές και άλλα τινά.
Η Κυπριακή Αριστερά δεν ξόφλησε όσο και αν έπεσε σε χέρια ανάξια που σύγχυσαν τα ανεμολόγια με τους ανεμόμυλους γι’ αυτό και δεν βρίσκουν την πυξίδα που θα την οδηγήσουν ξανά στον αγώνα τον καλό και της πραγματικής πάλης για αλλαγή . Ούτε και οι ορίζοντες έχουν αλλάξει. Απλά κάποιοι έχουν αυξημένη πολιτική μυωπία και δεν τους βλέπουν .Βλέπουν μόνο τις ανοικτές πόρτες της περιβόητης Νούλαντ στις ΗΠΑ και αναλύουν μαζί της τις πολιτικές εξελίξεις στο Κυπριακό.Που επιμένουν ο κόσμος να είναι στο σκοτάδι και να μην γνωρίζει τίποτε για το τί γίνεται στις διαπραγματεύσεις.Κτυπούν την πόρτα του Τσαβούσογλου και συναγελάζονται με τον Νταβούτογλου που μπορεί μεν να απομακρύνθηκε από τον Ερντογάν αλλά εξακολουθεί να παραμένει ένα αδιάλλακτο κουμάσι στην αυλή των γερακιών της επεκτατικής Τουρκίας.
Η ιστορία δεν βγάζει βρώμα….Oι δόλιοι και καχύποπτοι απέναντι στην άρρητη αλήθεια είναι που βγάζουν βρώμα , κρυβόμενοι πίσω από μικρόφωφα και κάμερες .
Αυτή δεν είναι η Αριστερά που γνωρίσαμε.Σύντροφος να καρφώνει σύντροφο και να επιχειρεί δολίως να κονιορτοποιήσει την αξιοπρέπεια όσων δεν συμφωνούν μαζί τους ή όσων αμφισβήτησαν τη σοφία τους (!) ή όσων τους αντιμίλησαν.
Υ.Γ.
Καλώ τον Γ.Γ. του ΑΚΕΛ να απαντήσει:
Αν είναι αδίκημα ή πταίσμα ένας εργαζόμενος να προσφεύγει σε νομικά μέσα για να διεκδικήσει είτε δεδουλευμένα του, είτε τις αποζημιώσεις που συνεπάγεται η απόλυση του μετά από μια πολύχρονη υπηρεσία, τότε η σημερινή ηγεσία του ΑΚΕΛ να βγει δημόσια και να δηλώσει ότι αυτό το δικαίωμα αφορά μόνο τους δεξιούς και όχι τους αριστερούς.Αφορά μόνο όσους τα βάζουν με δεξιούς εργοδότες και όχι όσους διεκδικούν από αριστερούς εργοδότες τα απορρέοντα από το νόμο δικαιώματα τους.
Τον καλώ επίσης , αν του έχει απομείνει ίχνος πολιτικού ανδρισμού να βγει και να επιβεβαιώσει δημόσια όσα έλεγε για την υποφαινόμενη σε ομάδα δημοσιογράφων για επι χρήμασι απειλές.
Τους τα είπα κατ’ ιδίαν και το επαναλαμβάνω δημοσίως: ούτε ένα λεκέ δεν έχω στο πουκάμισο μου που να παραπέμπει σε διαφθορά , αντικομματική συμπεριφορά, διαπλοκή ή ότι άλλο μπορεί να χαρακτηρισθεί ως πταίσμα ή αξιόποινη πράξη.
