Απάντηση σε αναφορές του Δ. Χριστόφια για δολοφονηθέντες Αριστερούς

Ο καθένας κρίνεται όχι μόνο από αυτά που έκανε, αλλά και από αυτά που μπορούσε να κάνει και δεν έκανε

Του Πέτρου Μ. Πέτρου

petrosΗ σιωπή, το λιβάνισμα και η μη απόδοση ευθυνών στον καίριο χρόνο, διαχρονικά και για όλους, αποδείχθηκαν πλειστάκις καταστροφικά και όπως επεσήμανε σε πρόσφατη παρέμβασή του ο ακαδημαϊκός Νιαζί Κιζιλγκιουρέκ, δυστυχώς ο τόπος μας δεν διακρίθηκε ποτέ για την τόλμη και το θάρρος του στην αντίκριση του ιστορικού παρελθόντος και των λαθών, με αποτέλεσμα να μαίνεται ακόμα από πολύ παλιά μέχρι τις μέρες μας ένας πόλεμος μνήμης.

Οι ευθύνες κύκλων της Δεξιάς, είναι αναντίλεκτα εκεί και ασήκωτες, με χέρια ματωβαμένα, τόσο από αίμα αδελφών τους Ελληνοκυπρίων όσο και Τουρκοκυπρίων και αργά ή γρήγορα θα έρθει η ώρα που θα κριθούν και οι Σύνδεσμοι Αγωνιστών με την άτεγκτη και εγκληματική σιωπή τους στο ξεκαθάρισμα λαθών του απελευθερωτικού μας αγώνα.

Δυστυχώς ή ευτυχώς, η ιστορία δεν κρίνει μόνο αυτούς που διέπραξαν εγκλήματα ή λάθη, αλλά επεκτείνει το νυστέρι της και σε άλλες παραμέτρους για άντληση συμπερασμάτων και διδαγμάτων, για επίγνωση και αποφυγή επανάληψης των ίδιων λαθών, ακόμα και από πλευράς εκείνων που βρίσκονταν στην απέναντι όχθη της οποιασδήποτε διαφοράς και που δεν διέπραξαν τα ίδια εγκλήματα.

Όσες καλές προθέσεις και να είχε ο Γκορμπατσιόφ για την Σοβιετική Ένωση, σήμερα κρίνεται ως «επιφανειακός θεωρητικός και δειλός πολιτικός», όσες καλές προθέσεις και να είχε ο Χριστόφιας για πάρα πολλά θέματα, κρίνεται ποικιλότροπα από πολλούς και για πολλά, τις πλείστες φορές αδίκως και ασύμμετρα και άλλοτε όμως, κατά την ταπεινή μου άποψη, δικαίως.

Ο ιστορικός του μέλλοντος ασφαλώς και δεν θα λάβει μόνο υπόψη τις δηλώσεις ή ερμηνείες του Δ. Χριστόφια για οποιοδήποτε θέμα, όπως και για το θέμα της αποκατάστασης των δολοφονηθέντων Αριστερών στην περίοδο 1955-59, για το οποίο ο ίδιος προσπάθησε να κάνει πολλά, όμως το καταβαράθρωσε και σήμερα επιχειρεί μετατόπιση των δικών του ευθυνών γι αυτό και το ανήγε σε θέμα τοπικής κοινωνίας και γενικοτήτων και χωρίς να αναφέρει έστω ένα δικό του λάθος, ευθύνη ή παράλειψη σε αυτό το ζήτημα.

Ανέφερε, μεταξύ άλλων, πρόσφατα στη Λευκωσία : «Ο Δήμαρχος της Λύσης, Ανδρέας Ττοφιάς, ευαισθητοποιήθηκε και με διαβήματα του Πέτρου Πέτρου, γιου του Μιχάλη Πέτρου, με απαίτηση των μελών του Δημοτικού Συμβουλίου που προέρχονταν από την Αριστερά, καθώς και με τη δική μας διαμεσολάβηση και παρέμβαση, έγινε προσπάθεια δημόσιας δικαίωσης του Μιχάλη Πέτρου. Δυστυχώς, η προσπάθεια ναυάγησε ένεκα κάποιων λεπτομερειών. Εν πάση περιπτώσει ο Ττοφιάς παραδέχτηκε ότι ο Μιχάλης Πέτρου αδίκως δολοφονήθηκε. Θέλω στο σημείο αυτό να πλέξω το εγκώμιο στον Αντρέα Ττοφιά που προέρχεται από τη δεξιά».

Τι επεχείρησε να κάνει ο κ. Χριστόφιας, είναι καθαρό: Φταίνε όλοι οι άλλοι εκτός από τον ίδιο. Απέτυχε και έχασε μέσα από τα χέρια του, μια κομβικής σημασίας και ξεκάθαρη υπόθεση της ιστορίας του Αριστερού Κινήματος, φυγομαχώντας στο πιο οριακό σημείο της εξέλιξής της, μετά από τόσους αγώνες και θυσίες, ακόμα και του ίδιου.

Πίσω από τη συγκεκριμένη αναφορά Χριστόφια, κρύβεται ακριβώς, μια προσπάθεια συγκάλυψης των δικών του ευθυνών και παραλήψεων, υπό το βάρος της κριτικής που πολλές φορές του ασκήθηκε, μεταξύ άλλων και από εμένα εδώ και χρόνια, μέσα από κείμενα μου και με άλλους τρόπους, τους οποίους και γνωρίζει.

Για παράδειγμα, το 2006 του απηύθυνα επιστολή ζητώντας να μάθω τι σκόπευε να κάνει το Κόμμα για την περίπτωση του πατέρα μου, με δεδομένη τη συμμετοχή υπουργών του ΑΚΕΛ στη διακυβέρνηση Τάσου Παπαδόπουλου και με δεδομένο ότι τα πλείστα στελέχη και αξιωματούχοι της ΕΟΚΑ Λύσης είχαν με διάφορους τρόπους τοποθετηθεί για την αθωότητα του πατέρα μου, αλλά δεν μπορούσαν να τοποθετηθούν και για τις περιπτώσεις άλλων δολοφονηθέντων Αριστερών, σε άλλα μέρη της Κύπρου αφού δεν γνώριζαν.

Δεν πήρα καμιά απάντηση από το Κόμμα και αργότερα Μέλος του ΠΓ του ΑΚΕΛ μου είπε στα επίμονα ερωτήματά μου: «Τι δηλαδή θέλεις; Να μας πει ο Τάσος για τον πατέρα σου και για τους άλλους να μείνουμε με θκιο χείλη καμένα; » Του απάντησα ότι αυτή η θέση είναι λανθασμένη και ότι εγώ δεν μπορούσα να κρατώ όμηρο τον πατέρα μου μέχρι να ξεκαθαρίσουν όλες οι υποθέσεις δολοφονηθέντων Αριστερών. Εξάλλου εγώ τότε δεν συμμετείχα στον Σύνδεσμο Συγγενών Δολοφονηθέντων, είχα παραιτηθεί και αποχωρήσει από την ηγεσία του το 1999 για διάφορους λόγους και η αρμοδιότητα μου, εξ αντικειμένου περιοριζόταν στην προσωπική περίπτωση του δικού μου ανθρώπου.

Η πιο πρόσφατη κριτική μου προς την πολιτική του για αυτά τα ζητήματα, ήταν στις 4 Απριλίου 2016 σε ανοικτή συγκέντρωση του ΑΚΕΛ στο Δάλι, όπως και δύο προηγούμενα κείμενά μου «Οι σφαίρες που ταξιδεύουν 1 και 2» που δημοσιεύθηκαν στην ηλεκτρονική εφημερίδα E-Shocknews και «Η Κύπρος» και κριτική για το ότι η Χαραυγή φέτος δεν δημοσίευσε τίποτε στην επέτειο της δολοφονίας των Μ. Πέτρου και Η. Τοφαρή.)

Πίσω, λοιπόν από τα λόγια του Χριστόφια κρύβεται μια προσπάθεια παραπλάνησης και αποφυγής ανάληψης ευθυνών και ένα «επικοινωνιακό χάϊδεμα αυτιών» προς διάφορες κατευθύνσεις.

Ο Αντρέας Ττοφιάς από μόνος του και πολύ πιο πρίν από όσα επικαλείται ο Δ. Χριστόφιας, το 1995, είχε δηλώσει στην εφημερίδα «Σημερινή» ότι «ο Μιχάλης Πέτρου δεν ήταν προδότης». Ούτε εγώ έκανα διάβημα προς εκείνον, ούτε το ΑΚΕΛ Λύσης, ούτε ο Χριστόφιας. Ο Ττοφιάς ενήργησε από μόνος του και από την ποιότητά του ως άνθρωπος, ξαφνιάζοντας ορισμένους της ΕΟΚΑ, όπως τον Θάσο Σοφοκλέους και τον Τομεάρχη Αμμοχώστου Παυλάκη.

Πρέπει να πω ότι και πριν από τον Ττοφιά, ο δημοσιογράφος Σπύρος Κέττηρος, που ήταν κάποτε στέλεχος της Αλκίμου Νεολαίας ΕΟΚΑ Λύσης, είχε δηλώσει σε μια συνέντευξή του σε περιοδικό, ότι το 1955-59 έγιναν και λάθη και έχουν περάσει, έλεγε, σχεδόν 35 χρόνια από τη δολοφονία του Μιχάλη Πέτρου και ακόμα δεν αποκαταστάθηκε η μνήμη του.

Οι αναφορές Δ. Χριστόφια στο Δημοτικό Συμβούλιο Λύσης, εν μέρει αληθείς, δεν δίνουν την πραγματική εικόνα. Συνιστούν επαναλαμβάνω μια προσπάθεια μετατόπισης ευθυνών, γιατί είναι μεν μια φάση σε κάτι γενικότερο, μια αποσπασματική εικόνα του όλου, με σκοπό να καλύψει λάθη χειρισμούς και έλλειψη πολιτικής και σχεδιασμού από μέρους του και του Κόμματος υπό την ηγεσία του και μεταγενέστερα.

Χάριν προβληματισμού ερωτώ και δημόσια τον κ. Χριστόφια :

  • Αφού επί της ουσίας, όλοι οι εμπλεκόμενοι συμφωνούσαν ότι ο Μιχάλης Πέτρου δεν ήταν προδότης, τι εμπόδιζε το ΑΚΕΛ να πιέσει μόνο πάνω σε αυτή την κοινή βάση και θέση και να προχωρήσει η αποκατάστασή του, χωρίς τις «λεπτομέρειες» που αναφέρει; Γιατί το ΑΚΕΛ δεν πήρε την πρωτοβουλία των κινήσεων και τώρα ρίχνει την έκβαση της υπόθεσης σε κάποια απλά τοπικά στελέχη του ΑΚΕΛ και αλλού;
  • Αφού ο Θάσος Σοφοκλέους είχε δηλώσει ότι «ο θάνατος του πατέρα μου προήλθε από εξοστρακισμό μιας σφαίρας» γιατί το ΑΚΕΛ δεν πήρε ποτέ μαρτυρίες από τους ζωντανούς μάρτυρες που ήταν παρόντες στο Νοσοκομείο Αμμοχώστου, όπου ο Άγγλος ιατροδικαστής τους είχε πει ότι «και τα έξη τραύματα από σφαίρες που έφερε ήταν όλα θανατηφόρα», και έτσι να κλείσει και το στόμα του κ. Θάσου που σκαρφίστηκε ένα ψέμα και το διατυμπανίζει ακόμα και σήμερα;
  • Ακόμα και σήμερα υπάρχουν τόσοι πολλοί μάρτυρες και μαρτυρίες για το συγκεκριμένο ψέμα των Συνδέσμων Αγωνιστών. Τι εμπόδιζε ή τι εμποδίζει το ΑΚΕΛ να υπερασπιστεί την αλήθεια;
  • Γιατί το ΑΚΕΛ, δεν αξίωσε τη δημόσια συγγνώμη προς την οικογένεια του Μιχάλη Πέτρου ή και δεν πήρε άλλα μέτρα προστασίας της μνήμης του από κατά καιρούς συκοφαντίες ή ψέματα των Συνδέσμων Αγωνιστών ή άλλων;
  • Ας μας πει ο Δ. Χριστόφιας ένα έστω δρομάκι που με ενέργειές του δόθηκε το όνομα έστω και ενός από τους δολοφονηθέντες Αριστερούς, έστω και σε ένα χωριό ή Δήμο που ελεγχόταν από το ΑΚΕΛ στα τελευταία 30 περίπου χρόνια;
  • Υπάρχουν βεβαίως και άλλα μεγάλα και καυτά ερωτήματα σε σχέση με την προεδρία Δ. Χριστόφια και τους δολοφονηθέντες Αριστερούς, στα οποία όμως δεν θα ήθελα να αναφερθώ αυτή τη στιγμή.

Καταλαβαίνω και κατανοώ πόσο άβολα μπορεί να αισθάνεται ως κάποτε φίλος και σύντροφός μου και ως ένας άνθρωπος και πολιτικός που προσπάθησε να κάνει πολλά και για τους δολοφονηθέντες Αριστερούς, αλλά που στο τέλος αποδείχθηκε χωρίς επαρκή σχεδιασμό, γνώση και τόλμη.

Δυστυχώς αυτό είναι τίμημα της ιστορίας και της αλήθειας που κουβαλούν πικρές πτυχές του παρελθόντος μας, έστω και αν οι δυό μας ήμασταν για πολλά χρόνια και είμαστε ακόμα στην ίδια όχθη της ιστορίας. Οι σφαίρες ταξιδεύουν…μας θυμίζει ο κοινός μας φίλος και σύντροφος ποιητής…

(23/4/2016)

(Τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ’ ανάγκην με την άποψη της ηλεκτρονικής μας εφημερίδας.Η e-shocknews υποστηρίζει την ελεύθερη έκφραση θέσεων, απόψεων και ιδεών)