Του Πέτρου Μ. Πέτρου
Μέσα από τον συμβολισμό της κοινής συνεργασίας και συνύπαρξης για 340 μερόνυκτα ενός ρώσου και ενός αμερικανού κοσμοναύτη στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, αλλά και με τα αποτελέσματα των συνομιλιών τους στη Μόσχα και την αλλαγή ρητορικής, Τζον Κέρρυ και Σεργκέι 
Λαβρώφ αναπτέρωσαν τις ελπίδες των ανθρώπων για ειρήνη και πολιτική διευθέτηση διαφόρων συγκρούσεων, όπως στη Συρία και Ουκρανία, και έδωσαν επίσης ένα αισιόδοξο στίγμα προσέγγισης σε διάφορα άλλα φλέγοντα ζητήματα των διμερών τους σχέσεων, τα οποία επηρεάζουν άμεσα τις τύχες όλου του κόσμου.
Ο Τζον Κέρρυ, που είχε την ευκαιρία να συναντηθεί και με τους δύο κοσμοναύτες και να ακούσει από τους ίδιους για τα αποτελέσματα της συνεργασίας τους στο διάστημα, χρησιμοποίησε το παράδειγμά τους για να δώσει ροπή και έμφαση στη συνεργασία με τη Ρωσία, μια άλλη ρητορική απέναντι στη Μόσχα και τη συνεργασία τους, ενώ ο Λαβρώφ δεν παρέλειψε να υπενθυμίσει την κατάρριψη του μύθου περί απομόνωσης της Ρωσίας και ότι για την τρομοκρατία ευθύνονται λάθος πολιτικές της Δύσης.
Μετά από τρείς συναντήσεις Λαβρώφ-Κέρρυ στη Μόσχα, στους τελευταίους δέκα μήνες, και δεκαοκτώ συναντήσεις κατά τον περασμένο χρόνο, αρχίζουν να φαίνονται ελπιδοφόρα σημάδια στις σχέσεις ΗΠΑ-Ρωσίας και αυτό ασφαλώς, αν εξελιχθεί ομαλά και αν δεν αποτελεί ένα τακτικισμό των ΗΠΑ, μπορεί να αποτυπωθεί θετικά σε πολλά διεθνή ζητήματα, όπως η γενικότερη ειρήνη στη Μέση Ανατολή, περιλαμβανομένων των σχέσεων Ισραήλ-Παλαιστίνης, το Κουρδικό ζήτημα, Κυπριακό, η κατάσταση στην Κορεατική χερσόνησο, οι εξοπλισμοί, η επέκταση του ΝΑΤΟ και ασφαλώς η αντιμετώπιση της τρομοκρατικής απειλής του Ισλαμικού Κράτους.
Μιλώντας ενώπιον των δημοσιογράφων, οι δύο ΥΠΕΞ έδειξαν να συντονίζονται πλέον για καλά και να εστιάζουν χωρίς περιστροφές στην ανάγκη αντιμετώπισης και εξάλειψης της απειλής του ΙΚ και άλλων τρομοκρατικών οργανώσεων και στην πολιτική διευθέτηση της Συριακής κρίσης.
Το βέβαιο επί του παρόντος είναι ότι έστω και ετεροχρονισμένα έχουν πεισθεί πολλοί διεθνείς παίχτες περί της απειλής του Ισλαμικού Κράτους και πόσο δίκαιο είχε η Ρωσία και ο Πούτιν όταν αναλάμβαναν αποφασιστικά και ρηξικέλευθα να εξαλείψουν αυτή τη Λερναία Ύδρα, μετά από πρόσκληση της νόμιμης κυβέρνησης της Συρίας και στη βάση των αρχών του ΟΗΕ.
Είναι επίσης βέβαιο ότι πολλοί θα επανεξετάσουν, θέλοντας και μη, τις πολιτικές τους γιατί κανένας δεν μπορεί πλέον να αγνοήσει τη στιβαρή παρουσία της Ρωσίας στη διεθνή πολιτική και οικονομική σκηνή, όπως επίσης της ΕΕ και της Κίνας.
«Μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ διαμορφώθηκε μονοπολικό σύστημα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, παρά την στρατιωτική δύναμη και οικονομική δυνατότητα, προσπάθησαν ανεπιτυχώς να επιβάλουν την παγκόσμια κυριαρχία τους. Μετά από σχεδόν δύο δεκαετίες, άρχισε να παίρνει μορφή ένας πολυπολικός κόσμος στον οποίο η ΕΕ, η Κίνα, η Ρωσία και οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι τα κύρια κέντρα με την ασύμμετρη εξουσία και επιρροή που διαθέτουν, αλλά και με παγκόσμια εμβέλεια…
Η κατάρρευση του σοσιαλιστικού στρατοπέδου και της Σοβιετικής Ένωσης σηματοδότησε το τέλος του παλιού και την αρχή του σχηματισμού μιας νέας εποχής στις διεθνείς σχέσεις και την παγκόσμια πολιτική. Ο διπολικός κόσμος αντικαταστάθηκε από ένα μονοπολικό και μετά από ένα σύντομο χρονικό διάστημα της ύπαρξής του άρχισε να παίρνει τη μορφή ενός πολυπολικού κόσμου…
Η σημερινή κατάσταση με κάποιο τρόπο μπορεί να συγκριθεί με τα μέσα του ΧΙΧ αιώνα, όταν κλονίζεται το σύστημα των διεθνών σχέσεων στο σύνολό του για να ολοκληρωθεί η μετάβαση από το φεουδαρχικό σύστημα στο καπιταλιστικό σύστημα, και γινόντουσαν διάφορες συζητήσεις για τους τρόπους ανάπτυξης της κοινωνίας…»*.
Όντως βρισκόμαστε και σήμερα σε ένα μεταίχμιο, όπου οι κοινωνίες κλυδωνίζονται σε όλα τα επίπεδα και σε παγκόσμια κλίμακα. Η παρακμή αρχών και αξιών απειλεί το «δυτικό» οικοδόμημα και το ερώτημα σε ποιόν κόσμο ζούμε, πλανιέται ξανά για τις στρατιές των ανέργων και των φτωχών μα και για τους διανοούμενους του στάσιμου κόσμου: Το μεγάλο «κοιλιοπόνημα» θα φέρει άραγε ένα καλύτερο κόσμο και πότε? Μάλλον και σύντομα αφού προς αυτή την κατεύθυνση συνηγορούν πολλοί και πολλά!
*Απόσπασμα από μελέτη του Ρωσικού Κέντρου Στρατηγικών Ερευνών που υπάγεται στον Πρόεδρο Πούτιν
