Το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε χθες τις προσφυγές της ΠΟΒΕΚ εναντίον πέντε διαταγμάτων που εξέδωσε η Υπουργός Εργασίας το 2013 και τα οποία αφορούσαν το ωράριο των καταστημάτων.
Με τα επίμαχα διατάγματα καθορίζονταν τα όρια τουριστικών περιοχών/ζωνών, η τουριστική περίοδος και τα ωράρια λειτουργίας στις πέντε επαρχίες Λευκωσίας, Λεμεσού, Λάρνακας, Αμμοχώστου και Πάφου.
Συγκεκριμένα όριζαν ότι τα γενικά καταστήματα, που βρίσκονται μέσα σε συγκεκριμένες περιοχές/ζώνες που καθορίζονταν στον πρώτο πίνακα του Διατάγματος, μπορούσαν, από τις 23 Μαρτίου 2013 μέχρι την 30η Νοεμβρίου 2013, συμπεριλαμβανομένων και των δύο ημερομηνιών για εξυπηρέτηση τουριστικών αναγκών, να παραμένουν ανοικτά από Δευτέρα μέχρι και Σάββατο, όχι νωρίτερα από τις 5.00π.μ. και όχι αργότερα από τις 10.00 μ.μ. και κατά την Κυριακή, όχι νωρίτερα από τις 9.00π.μ. και όχι αργότερα από τις 9.00 μ.μ. Τα γενικά καταστήματα ωστόσο που βρίσκονται μέσα στις περιοχές/ζώνες που καθορίζονταν σε δεύτερο πίνακα μπορούσαν να παραμένουν ανοικτά με το προαναφερόμενο ωράριο από την 12η Ιουλίου 2013 μέχρι την 13η Οκτωβρίου 2013, συμπεριλαμβανομένων και των δύο ημερομηνιών. Στο διάταγμα το οποίο αφορούσε την Επαρχία Πάφου περιλαμβανόταν και τρίτος πίνακας με ανάλογα ωράρια.
Με τις προσφυγές της η ΠΟΒΕΚ αμφισβητούσε την εγκυρότητα και νομιμότητα των πέντε διαταγμάτων που εκδόθηκαν από την Υπουργό Εργασίας, δυνάμει του άρθρου 27 του περί Ρύθμισης της Λειτουργίας Καταστημάτων και των Ωρών Απασχόλησης των Υπαλλήλων τους Νόμο (Ν.155(Ι)/2006.
Θέση της ΠΟΒΕΚ ήταν ότι «η έκδοση και δημοσίευση των εν λόγω τροποποιητικών διαταγμάτων που προσβάλλονται με τις υπό κρίση προσφυγές είναι παράνομη, αφού έγινε αυθαίρετα και καθ΄υπέρβαση εξουσίας της Υπουργού, χωρίς να προηγηθεί δέουσα έρευνα και λαμβάνοντας υπόψη παράγοντες που δεν έπρεπε να ληφθούν υπόψη».
Από την πλευρά των δικηγόρων της Δημοκρατίας εγέρθηκαν προδικαστικές ενστάσεις που υποστήριζαν ότι η αιτήτρια (ΠΟΒΕΚ) δεν είχε έννομο συμφέρον και/ή δε νομιμοποιείτο να προωθήσει τις προσφυγές, κι επίσης ότι οι προσφυγές ήταν προδήλως αβάσιμες και/ή απαράδεκτες και/ή δεν αποτελούσαν εκτελεστή διοικητική πράξη και ως, εκ τούτου, δεν υπόκειντο στην αναθεωρητική δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου.
Προς υποστήριξη της δεύτερης ένστασης, διατυπώθηκε η θέση ότι τα υπό προσβολή διατάγματα αποτελούν κανονιστικές πράξεις νομοθετικού χαρακτήρα της διοίκησης και, ως εκ τούτου, εκφεύγουν του ακυρωτικού ελέγχου του Δικαστηρίου.
Το Ανώτατο αποφάσισε πως «τα υπό κρίση διατάγματα, κατ΄ εφαρμογή της απόφασης στην υπόθεση Σύνδεσμος Υπεραγορών Τροφίμων Κύπρου κ.ά. ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1999), αποτελούν κανονιστικές πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και όχι εκτελεστές διοικητικές πράξεις, και συνεπώς δεν μπορούν να προσβληθούν απευθείας ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου με βάση το Άρθρο 146 του Συντάγματος».
«Για τους πιο πάνω λόγους, οι προσφυγές κρίνονται ως απαράδεκτες και είναι έκθετες σε απόρριψη χωρίς να απαιτείται η εξέταση οποιουδήποτε άλλου εγερθέντος ζητήματος, είτε προδικαστικού, είτε επί της ουσίας», σημείωνε, μεταξύ άλλων, στην απόφασή του το Δικαστήριο.
Η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου είναι σεβαστή, σχολιάζει σε σημερινή ανακοίνωση η ΠΟΒΕΚ, σημειώνοντας ωστόσο πως «συνεχίζει να έχει την θέση και άποψη ότι τα ωράρια λειτουργίας των καταστημάτων πρέπει να ρυθμίζονται με Νόμο. Αποτελούν ζητήματα υγιούς ανταγωνισμού, ισορροπίας στο εμπόριο και προστασίας του κοινωνικού και οικογενειακού ιστού. Ως εκ τούτου δεν μπορούν να επιβάλλονται απριόρι από την εκάστοτε Εκτελεστική Εξουσία».
Προσθέτει ότι απορρίπτει κατηγορηματικά την πολιτική για λειτουργία των καταστημάτων σε εικοσιτετράωρη βάση για 365 ημέρες το χρόνο.
«Για την Γ.Σ. ΠΟΒΕΚ τα λειτουργικά, ωφέλημα, ανθρώπινα ωράρια και η αργία της Κυριακής αποτελούν ζητήματα επιβίωσης για τις χιλιάδες των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και δεν θα σταματήσουμε ποτέ τον αγώνα για τη διεκδίκηση τους» καταλήγει.
