Ο «νέος ρεαλισμός» και η εξελιγκτική πορεία προς τη …διχοτόμηση
Της Ανδρούλας Γκιούρωφ
Όσο αυξάνονται οι παραχαράκτες της ιστορικής αλήθειας, όσο πληθαίνουν οι αναλύσεις και τα βιβλία των διαστρεβλωτών της σύγχρονης ιστορίας της Κύπρου, άλλο τόσο εμπεδώνεται η καχυποψία πως λειτουργεί ένα κέντρο το οποίο σε διατεταγμένη δίνει εντολές σε πρόθυμους στη διαστρέβλωση, στην αποενοχοποίηση των ενόχων και στην προσπάθεια να εγκαλέσουν όσους τίμησαν και υπερασπίστηκαν την πατρίδα πριν και στη διάρκεια της μεγάλης προδοσίας. Είναι τέτοιας έκτασης η διαστροφή που μέσα από βιβλία, αναλύσεις και άρθρα επιχειρούν να καθοδηγήσουν το λαό ή να πείσουν πως για τη ΝΑΤΟϊκή συνωμοσία σε βάρος της Κύπρου το 1974, δεν ευθύνονταν η Αμερική ή η δολοπλόκος Βρετανία αλλά ο Μακάριος Με απύθμενο μένος και λύσσα επιχειρούν να αθωώσουν το ΝΑΤΟ και τα εγκλήματα της αιμοσταγούς αυτής συμμαχίας κατά της Κύπρου και ανακηρύσσουν ένοχο για όλα τον Μακάριο.
Η διαστροφή δεν έχει όρια, όταν μέσα από τις γραμμές του βιβλίου του πρώην Υπουργού Οικονομικών και πρώην αντιπροέδρου του ΔΗΣΥ Χάρη Γεωργιάδη, το σχέδιο Άτσεσον παρουσιάζεται ως ένα αγγελικά πλασμένο πόνημα που θα οδηγούσε την Κύπρο σε μια ειρηνική λύση .
Ο Χ. Γεωργιάδης (ο οποίος δεν λογοδότησε για τη διάλυση του Συνεργατισμού και για τα κατασυρροή εγκληματικά λάθη του στην οικονομία) με το βιβλίο του «Ο νέος ρεαλισμός» δίνει τα ρέστα του στην συνειδητή αλλοίωση και παραμόρφωση της ιστορίας. Προφανώς έχει την εντύπωση ότι απευθύνεται σε εξωγήινους ή εκτός Κύπρου ιθαγενείς, που δεν έζησαν στο πετσί του τον όλεθρο που προκάλεσε το δίδυμο έγκλημα του 1974. Καμιά αναφορά στους αρχιτέκτονες και εκτελεστές που οδήγησαν την Κύπρο στο ικρίωμα. Καμιά αναφορά στην Εαρινή Σύνοδο του ΝΑΤΟ το καλοκαίρι του 1971, η οποία αποτέλεσε το έναυσμα των δολοπλοκιών κατά της Κύπρου και αποφασίστηκε η διχοτόμηση της.
Δυστυχώς από τις Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου η Κύπρος ήταν αλυσοδεμένη στα ΝΑΤΟϊκα συμφέροντα, τα οποία καταπάτησαν την ελευθερία και τη δημοκρατία στον τόπο και επέφεραν τις επιπτώσεις που ζούμε σήμερα.
Είναι τραγικό, εν έτει 2025 να υπάρχουν ακόμα Κύπριοι πολιτικοί και κρατικοί αξιωματούχοι (όπως και ο νυν Πρόεδρος Χριστοδουλίδης) που θεοποιούν το ΝΑΤΟ, ξεχνώντας την αιματηρή σχέση που μας συνδέει.
Το βιβλίο του κ. Χ.Γεωργιάδη είναι ανάξιο σχολιασμού καθότι βρίθει από ανυπόστατους ισχυρισμούς, συνειδητά ψεύδη και όνειδος για την ιστορική αλήθεια.
Στο βιβλίο του υμνεί το ΝΑΤΟ και σκανδαλωδώς παραγράφει ή διαστρεβλώνει ιστορικά γεγονότα που εδώ και χρόνια έχουν αμετάκλητα τεκμηριωθεί.
Ωστόσο αξίζει αντί σχολιασμού να υπενθυμίσουμε κάποια ιστορικά γεγονότα.
Καθαρά διχοτομικό το σχέδιο Άτσεσον
Όσο επιχειρούν να εμφανίσουν το σχέδιο Άτσεσον ως μια χαμένη ευκαιρία για λύση του Κυπριακού, τα ιστορικά γεγονότα τους διαψεύδουν.
Στη Γενεύη στις 6 Ιουλίου 1964 ξεκίνησαν συνομιλίες για το Κυπριακό με τον Ντιν Άτσεσον και τον Φινλανδό διαμεσολαβητή του ΟΗΕ Έρικ Τουομιόγια. Ελλάδα και Τουρκία ήταν παρούσες με έμπειρους διαπραγματευτές ενώ η Βρετανία είχε ρόλο «παρατηρητή».
Η προσπάθεια του Ατσεσον ήταν να επιτύχει την κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ δια της ενώσεως με την Ελλάδα και ταυτόχρονα παραχώρηση μεγάλου μέρους της Κύπρου (25%-27%) στην Τουρκία. Κατά τη διάρκεια των συνομιλιών, η Τουρκία επέμενε σε διχοτόμηση του νησιού και διπλή ένωση. Ήθελε μια μόνιμη στρατιωτική βάση στην Καρπασία και να μπορεί η τουρκοκυπριακή κοινότητα να λειτουργεί απρόσκοπτα, αλλιώς απειλούσε με στρατιωτική παρέμβαση. Οι Τουρκοκύπριοι που δεν θα μετέβαιναν στην τουρκική ζώνη θα αποκτούσαν εκτεταμένη αυτοδιοίκηση σε καντόνια εντός της ελληνικής ζώνης. Ο Άτσεσον έκανε περίληψη των προτάσεων, και τις παρέδωσε στην Αθήνα και Άγκυρα. Ένα από αυτά τα καντόνια θα ξεκινούσε από τη βόρεια Λευκωσία και θα κατέληγε στην Κερύνεια. Οι Τουρκοκύπριοι θα είχαν το δικό τους φορολογικό σύστημα, υπηρεσίες, τζαμιά, εκπαίδευση και αστυνομία. Ήταν μια λύση που προσέγγιζε περισσότερο στην έννοια της διπλής ένωσης-διχοτόμησης, δηλαδή της διανομής του νησιού μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Επιπλέον, για την παραχώρηση της Κύπρου στην Ελλάδα, η πρόταση περιλάμβανε παραχώρηση του Καστελλόριζου στην Τουρκία. Η ελληνική πλευρά απέρριψε την πρόταση και εισηγήθηκε εγκατάσταση τουρκικών στρατευμάτων υπό το ΝΑΤΟ μέσα στις βρετανικές βάσεις. Στις 20 Ιουλίου, ο Άτσεσον είχε συνομιλία με τους Τούρκους αντιπρόσωπους. Ζήτησαν 21% του εδάφους. Στις 22 Ιουλίου, ο Φινλανδός διαμεσολαβητής ενημέρωσε τον Άτσεσον πως οι Ελληνοκύπριοι δεν θα δέχονταν τις τουρκικές βάσεις σε έδαφος το οποίο να ανήκει κυριαρχικά στην Τουρκία, κάτι το οποίο απέρριψαν οι Τούρκοι, και τις επόμενες ημέρες αύξησαν τις απαιτήσεις τους. Στις 27 Ιουλίου ο Μακάριος μετέβη στην Αθήνα και συμφώνησε με την Ελληνική κυβέρνηση πως η λύση του Άτσεσον οδηγεί στη διχοτόμηση και έπρεπε να απορριφθεί.
Στις 27 Ιουλίου προτάθηκε στους Τούρκους μισθωμένη αντί κυρίαρχη βάση. Στις 30 Ιουλίου η τούρκικη αντιπροσωπεία απέρριψε την πρόταση για μισθωμένη βάση και την ίδια στιγμή, στην Αθήνα, ο Μακάριος έλεγε στον Τύπο πως απέρριψε το σχέδιο Άτσεσον, κάτι το οποίο ενόχλησε τον Αμερικανό πρόεδρο Τζόνσον, στον οποίο ο Γ. Παπανδρέου απολογήθηκε.
Όταν το τερατώδες σχέδιο Άτσεσον απορρίφθηκε οι Αμερικανοί αποφάσισαν να το επιβάλουν με τον σκληρό τρόπο.
Οι ΗΠΑ άρχισαν να βγάζουν από τη μέση αυτούς που εναντιώνονταν στο Σχέδιο Άτσεσον, ξεκινώντας με την Ελλάδα. Η ελληνική κυβέρνηση του 1964 δέχτηκε το πρώτο πλήγμα τον Ιούλιο του 1965 με την αποστασία. Δημιουργήθηκε μια χαώδης πολιτική κατάσταση, με αποτέλεσμα η αμερικανοκίνητη χούντα να επικρατήσει τον Απρίλιο του 1967.
Αφού κατάφεραν να εγκαθιδρύσουν δικτατορία στην Ελλάδα, προχώρησαν στο δεύτερο στάδιο: την εξάλειψη των πολιτικών αντιστάσεων στην Κύπρο.
Το σχέδιο είχε δύο όψεις, πραξικόπημα και εισβολή.
Οι ΗΠΑ όχι μόνο δεν εμπόδισαν την Τουρκία να εισβάλει αλλά στην πραγματικότητα τους έδωσαν την εντολή για την εισβολή.
Ο στόχος των ΗΠΑ επετεύχθη με τον πιο σκληρό τρόπο: «the hard way», όπως θα έλεγαν και οι ίδιοι.
Και μάλιστα με το παραπάνω. Εκτός από τη γεωγραφική διχοτόμηση, πέτυχαν και τη δημογραφική.
Όσοι παραχαράκτες κατηγορούν σήμερα τον Μακάριο ‘ότι απέρριψε την ένωση τους απαντά ο ίδιος πριν 52 τόσα χρόνια με τις προφητικές του προειδοποιήσεις:
Στις 2/10/ 1971 προσπαθώντας να συνετίσει τους «υπερέλληνες» προειδοποιούσε:
«Η οργάνωσις και δράσις ενόπλων ομάδων μόνον τα διχοτομικά σχέδια των Τούρκων δύνανται να εξυπηρετήσουν».
Σε ομιλία του στη Λευκωσία 8.2.1973, τόνιζε: «Αλλά και πέραν τούτου, όταν Έλληνες στρέφουν όπλα κατά Ελλήνων, αναπόφευκτος θα είναι η εκ της αδελφοκτόνου διχονοίας εθνική συμφορά. Και θα επιχαίρουν οι εχθροί της Κύπρου διά το κατάντημά μας». «Ποίον σκοπόν προάγουν, ποία σχέδια προωθούν οι από μηνών δραστηριοποιούμεναι ένοπλοι ομάδες, οι βομβισταί και οι υποκινούντες εις εκτροπήν και ανωμαλίαν; Προωθούν την Ένωσιν, είναι η απάντησις των δραστών τοιούτων πράξεων. Ενταφιάζουν οριστικώς την Ένωσιν, είναι η ορθή απάντησις. Νεκροθάπται της Ενώσεως είναι οι αναλαβόντες ή ενθαρρύνοντες τοιαύτην δραστηριότητα. Αντί της Ενώσεως προωθούν την Διχοτόμησιν της Κύπρου, προωθούν την Τουρκοποίησιν της. Και εγκληματούν κατά της Κύπρου, εγκληματούν κατά του Έθνους. Εάν δεν ανανήψουν, φοβερά θα είναι δι’ αυτούς η κρίσις της Ιστορίας»
…«Βοήθεια προς τους Τούρκους και εσχάτη προδοσία είναι η κλοπή όπλων από στρατόπεδα της Εθνικής Φρουράς και γειτνιάζοντας προς Τουρκικά Φυλάκια αστυνομικούς σταθμούς, από τους οποίους προσωπιδοφόροι νυκτοβάται ήρπασαν τον αμυντικόν οπλισμόν διά να εξοπλίσουν αδελφοκτόνους χείρας».
Η Ιστορία είναι αμείλικτη. Ο Μακάριος αντιστάθηκε εναντίον όλων των διχοτομικών σχεδίων που εκπορεύονταν από το Στέιτ ντιπάρτμεντ των ΗΠΑ, τη CIA, τη χούντα των Αθηνών που με την Τουρκία μεθόδευαν το κλείσιμο του κυπριακού με τη διπλή ένωση-διχοτόμηση.
«Μακάριος πορεία δια πυρός και σιδήρου»
Στο βιβλίο του Σπύρου Παπαγεωργίου ο οποίος υπήρξε την ταραχώδη περίοδο ο πιο στενός συνεργάτης του Γρίβα όταν διαπιστώνει τη μεγάλη συνωμοσία κατά της Κύπρου παραθέτει συγκλονιστικά στοιχεία .
Το βιβλίο κυκλοφόρησε το 1976 -ένα χρόνο πριν τον θάνατο του Μακαρίου.
Σατανικά σχέδια
Στη σελ. 64 ο συγγραφέας γράφει:«Δεν υπάρχει πια αμφιβολία ότι τα κατά καιρούς σχέδια για τη δολοφονία του Μακαρίου καταστρώνονταν και εκπορεύονταν από την ίδια τη CIA. Αντικειμενικός σκοπός ήταν πάντοτε η δημιουργία «νέων πραγματικοτήτων στην Κύπρο για να διευκολυνθεί η Τουρκία να πάρει το κομμάτι της , ενώ ολόκληρο το νησί θα έμπαινε κάτω από τον έλεγχο του ΝΑΤΟ. «Για μας θα ήταν μια επικίνδυνη πολυτέλεια να σκεφτόμαστε τα ιστορικά δίκαια και τις αρχές δικαίου» ομολόγησε κάποτε με κυνισμό Αμερικανός διπλωμάτης.
»Από το 1962 κιόλας η CIA είχε αναλάβει προσπάθεια εξόντωσης του Μακαρίου, που η αδέσμευτη και ουδετερόφιλη πολιτική του δεν εύρισκε σύμφωνο το Στέϊτ ντιπάρτμεντ και δεν εξυπηρετούσε τα σχέδια του Πενταγώνου.
Γράφει ο Σπ.Παπαγεωργίου: «Συγκλονιστικές ήταν οι πληροφορίες που έδωσε πρόσφατα ο άλλοτε πράκτορας της CIA και επιθεωρητής «σταθμαρχών» Ε.Η που με έδρα του την Τεχεράνη είχε για χρόνια υπό τον έλεγχο του τους πράκτορες της CIA στις χώρες της Μέσης Ανατολής και στην Κύπρο. Ο Ε.Η. αποκάλυψε ότι η υπηρεσία του κατέστρωσε σχέδια κατά του Μακαρίου τα οποία τρεις ή τέσσερις φορές ακυρώθηκαν μερικά ή ολικά.
Στις αποκαλύψεις που δημοσιεύτηκαν στο αμερικανικό περιοδικό «Αστραπή», αναφέρεται ότι ένα από τα ανατρεπτικά σχέδια του είχε αποσταλεί στο Κάιρο όπου υπηρετούσε ως σταθμάρχης της CIA. Οι προϊστάμενοι του τον εξουσιοδοτούσαν να εκτελέσει με τον τρόπο που ο ίδιος θεωρούσε ορθό και ασφαλή , το σχέδιο που προνοούσε απαγωγή του Μακαρίου και μεταφορά του εκτός Κύπρου, για ορισμένο χρονικό διάστημα μέχρι να παγιωθεί στην εξουσία η νέα κυβέρνηση που πραξικοπηματικά και αναίμακτα θα αναλάμβανε την εξουσία της Κύπρου. Το σχέδιο συνοδευόταν από «ρητή εντολή» της CIA να φυλαχτεί σαν κόρη οφθαλμού ο Μακάριος και να επιστραφεί στην Κύπρο εν ευθέτω χρόνο για να αναλάβει «την ηγεσία της Εκκλησίας» ως άξιος πνευματικός ηγέτης που ήτο..»
Το σχέδιο της απομάκρυνσης του Μακαρίου «εκ της κοσμικής εξουσίας» και του περιορισμού του εις τα καθαρώς θρησκευτικά του καθήκοντα, θα βρικολάκιαζε μετά δέκα σχεδόν χρόνια όταν οι τρεις μητροπολίτες θα ζητούσαν την απομάκρυνση του Μακαρίου από την εξουσία εν’ ονόματι των ιερών κανόνων. Ο τότε γ.γ. του ΝΑΤΟ Γιόζεφ Λουνς έλεγε κυνικά: «ευτυχώς που υπάρχουν οι τρεις μητροπολίτες της Κύπρου».
Όταν πια το 1965 φάνηκε πως ο Μακάριος δεν αποδεχόταν τον ελληνοτουρκικό διάλογο για λύση του Κυπριακού, η CIA δημιουργεί νέες προοπτικές . Ο πράκτορας αφηγείται:
«Το 1966 πήρα απόρρητη προσωπική επιστολή γραμμένη ιδιοχείρως από απεσταλμένο της Ουάσιγκτον με τη ρητή διαταγή ότι εντός τριών μηνών το σχέδιο δολοφονίας του Μακαρίου εκτελεσθή χωρίς καθυστέρηση …»
Στη συνέχεια παρατίθεται το σατανικό σχέδιο της CIA το οποίο ο πράκτορας το χαρακτηρίζει «σκληρό τρομακτικό κι φρικιαστικό»:
Μια μικρή συσκευή με βελόνα και θύλακα μιας ίντσας -σαν μικροσκοπική σύραγγα που μόλις πιεζόταν ο θύλακας άφηνε ένα δηλητηριώδες αέριο που καθώς έμπαινε στα αναπνευστικά όργανα έφερνε σκοτοδίνη και προκαλούσε διάρρηξη των βρόγχων των πνευμόνων.Ακολουθούσε αιμορραγία και ο θάνατος ερχόταν επώδυνα και αναπότρεπτα σε μια ή δύο μέρες!…
Αφηγείται ο Ε.Η:
«Όλα είχαν ετοιμαστεί και τα πρόσωπα που θα αναλάμβαναν την όλη επιχείρηση-πρόσωπα του άμεσου περιβάλλοντος του Μακαρίου με υψηλές θέσεις στην κυβέρνηση -έκαναν μια δοκιμή σε μια έπαυλη -φάρμα. Πίεσαν το φιαλίδιο με στόχο πουλερικά και σε μια περίπτωση αίγα και χοίρο. Και καθορίστηκε και η μέρα της εκτελέσεως για την επομένη του Πάσχα.
Το όλο σχέδιο απερρίφθη λόγω διαφωνίας της πλειοψηφίας της ανώτατης ηγεσίας της CIA. ..»
Εκτός της απόπειρα κατά του ελικοπτέρου του Μακαρίου (8 Μαρτίου 1970) σε όλο το διάστημα επινοήθηκαν 4-6 τρόποι απομακρύνσεως του Μακαρίου από την εξουσία και από την Κύπρο
Το 1969 είναι χρονιά καίριων εξελίξεων για το Κυπριακό. Η Τουρκία για πρώτη φορά απόκτησε επαρκή αποβατικά μέσα, οι ενδοκυπριακές συνομιλίες έφτασαν σε αδιέξοδο, το «Εθνικό Μέτωπο» άρχισε να δρα με εκρήξεις και δολοφονίες ανθρώπων του Μακαρίου, μπήκε στα σκαριά η ΕΟΚΑ Β, ο Γρίβας μελετούσε επί χάρτου την μυστική κάθοδο του στην Κύπρο…
Η CIA κινεί τα πλοκάμια της. Το λέει καθαρά ο Ε.Η:
«Από το 1969 που διορίστηκα γενικός υπεύθυνος όλων των τμημάτων της CIA στη Μέση Ανατολή τα σχέδια δολοφονίας κατά του Μακαρίου που έπαιρνα ήταν πάση θυσία να εκτελεστεί ο Μακάριος ανεξαρτήτως τρόπων και θυσιών. Με επιτακτικό τόνο υπογραμμιζόταν ότι η διαταγή έπρεπε να εκτελεστεί κατά γράμμα. Με υπογραφή K…P-2 (C..R) που σήμαινε CAESAR νούμερο 2, το ψευδώνυμο του Κόλμπυ και πότε K..P (C…R) με τρεις στιγμές CAESAR νούμερο 1) η υπογραφή του Κίσσινγκερ».
Σε άλλο σημείο των αποκαλύψεων του αφού τονίζει ότι η CIA ήταν τόσο αποφασισμένη για τον αφανισμό του Μακαρίου το 1972 έστειλε φονικά σύνεργα.
«Τον Ιούλιο του 1972 πήραμε διαταγή και μηχανήματα για τη δολοφονία του Μακαρίου τα οποία στείλαμε στη Κύπρο αφού δοκιμάστηκαν στην έρημο του Νεγκέφ του Ισραήλ από Έλληνες αξιωματικούς που υπηρετούσαν στην Κύπρο και ανθρώπους της ΕΟΚΑ Β. Τα μηχανήματα έφτασαν στην Κύπρο και πιστεύω ότι υπάρχουν εκεί καθ’ ότι μέχρι τον Αύγουστο του 1974 που αποχώρησα από τη CIA δεν είχαν επιστραφεί…»
Ωστόσο τα ίδια μηχανήματα επρόκειτο να τεθούν σε λειτουργία ένα χρόνο μετά την τουρκική εισβολή τον Ιούλιο του 1975 για ακόμα μια απόπειρα δολοφονία .Θα ανατίναζαν το αυτοκίνητο του.
Στο βιβλίο γίνεται ακόμα αναφορά στο ανατρεπτικό σχέδιο του Γρίβα με την ονομασία «Αράχνη» που έπεσε στα χέρια των αρχών στις 14 Φεβρουαρίου 1972. Φιλομακαριακοί κύκλοι υποστηρίζουν ότι το σχέδιο συνέταξε ο τομεάρχης της ΕΟΚΑ Β’ Λευκωσίας Κροίσος Χριστοδουλίδης με τη συνεργασία Ελλαδιτών αξιωματικών του 2ου Γραφείου του Γενικού Επιτελείου της Ε.Φρουράς. Το σχέδιο Αράχνη «δεν προέβλεπε καμιά ενέργεια των πραξικοπηματιών στις περιοχές που προορίζονταν να γίνουν ο 68ος νομός της Τουρκίας δηλαδή στην επαρχία Κερύνειας, το διαμέρισμα Καρπασίας και μέρος της επαρχίας Λευκωσίας βάσει της συμφωνίας της Λισσαβόνας» στη σύνοδο του ΝΑΤΟ.
Στη σύνοδο του ΝΑΤΟ στη πορτογαλική πρωτεύουσα οι υπουργοί Εξωτερικών Ελλάδας -Τουρκίας Παλαμάς και Ολτσάι συμφώνησαν την διευθέτηση του Κυπριακού και ο Τούρκος διπλωμάτης ήταν αρκούντως αποκαλυπτικός τι είδους διευθέτηση συμφωνήθηκε .
Διχοτόμηση υπό την επίβλεψη του ΝΑΤΟ.
Ακόμα και μετά την κατάληψη του 37% των κυπριακών εδαφών οι Αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες δρούσαν υποχθόνοια.
Τον Ιανουάριο του 1976 Αμερικανός πράκτορας της CIA στη Λευκωσία είχε μυστικές επαφές με ηγετικό παράγοντα της αντιμακαριακής παράταξης του είπε τα εξής:
«Αυτή τη φορά θα κυβερνήσετε οριστικά εσείς .Το καθεστώς σας μάλιστα θα είναι δημοφιλές. Φροντίζουμε εμείς γι’ αυτό. Η λύση θα σας προσφερθεί έτοιμη στο πιάτο. Θα γίνει κάποια μορφή Ενώσεως και όλοι θα είναι ευχαριστημένοι.
Ο Μακάριος έχει ξοφλήσει και θα το καταλάβει σε λίγο Φροντίζουμε εμείς ώστε κάθε προσπάθεια του να πέφτει στο κενό. Παντού θα βρίσκει κλειστές πόρτες μέχρι που θα καταλάβει ότι πολιτικά έχει πεθάνει.»
Την περίοδο Φεβρουαρίου Μαρτίου 1976 καταγγέλθηκε μια διπλωματική συνωμοσία με στόχο τον διασυρμό και την εξουδετέρωση του Μακαρίου. Στην καταγγελία αναφέρθηκε ότι μετείχαν και διπλωμάτες σε δυτικές χώρες…»
Ο Σπύρος Παπαγεωργίου καταλήγοντας γράφει: «…δεν αποκλείεται να αποδειχθεί και πάλι ότι ο Μακάριος βρίσκεται μπροστά σε μια νέα συνωμοσία, αφού από τη Λευκωσία υψώνει τη φωνή του και λέει: «Δεν θα λυγίσωμεν. Δεν θα αποδεχθώμεν τα δια της βίας προκληθέντα τετελεσμένα γεγονότα». Όσο αντιστέκεται τόσο θα τοξεύουν προς την καρδιά του οι εχθροί του.»
Σήμερα ακόμα και νεκρό τον τοξεύουν και διακηρύττουν ότι βρίσκονται απέναντι του.
Οι ενέργειες των ΝΑΤΟϊκών συμμάχων εκείνη την εποχή αποδεικνύουν τον ρόλο των ιμπεριαλιστών στην τραγωδία της Κύπρου, οι οποίοι βρήκαν ως κατάλληλους εκτελεστές τη Χούντα και την ΕΟΚΑ Β’. Μόνο «άφρονες» δεν ήταν, όσοι έστρεψαν τα όπλα ενάντια στη δημοκρατία, ανοίγοντας την κερκόπορτα στον Αττίλα και υλοποιώντας τους σχεδιασμούς των Κίσσινγκερ και Λουνς, στο πλαίσιο των άνομων σχεδιασμών τους στη Μέση Ανατολή.
Η εξελιγκτική πορεία για τη λύση του κυπριακού, την οποία προβάλλει στο βιβλίο του ο κ. Γεωργιάδης δεν είναι τίποτε άλλο από την αποδοχή των τετελεσμένων της τουρκικής εισβολής που είναι μια οδυνηρή παραλλαγή του διχοτομικού σχεδίου Άτσεσον.
