Του Νίκου Κατσουρίδη
Διεξήχθη τα χαράματα της Τετάρτης, ώρα Κύπρου η τηλεμαχία Τράμπ και Χάρις Καμάλα και Ντόναλτ. Δεν θα ασχοληθώ με την τηλεμαχία και το αποτέλεσμα της. Διότι παρακολουθώντας τα αμερικάνικα ΜΜΕ και τα ΜΚΔ ο καθένα τους έχρισε νικητή τον δικό του. Κακά τα ψέματα αν κάπου είναι κυριολεκτικά στρατευμένα τα ΜΜΕ ακόμα και το ΜΚΔ είναι στις ΗΠΑ. Ιδιαίτερα σε αυτή την προεκλογική εκστρατεία κατά την οποία η πόλωση είναι πρωτοφανής, και καλύπτει σχεδόν τους πάντες και τα πάντα! Φυσιολογική γιατί η κατάσταση και όχι το άτομο, που θα κερδίσει τις εκλογές, θα διαφεντεύει μια οικονομική ισχύ ασύλληπτη σε μέγεθος. Άρα και τα συμφέροντα που διακυβεύονται τεράστια. Γιγάντια! Αν σ΄ αυτό προσθέσετε την μεγαλειώδη στρατιωτική πολιτική, διπλωματική και πολιτισμική ισχύ των ΗΠΑ, τότε θα εξηγηθεί με ευκολία το απίστευτα πολωτικό και τοξικό κλίμα της προεκλογικής εκστρατείας για την ανάδειξη του νέου Προέδρου των Η.Π.Α.
Η εκστρατεία για τις Προεδρικές εκλογές του Νιόβρη του 2024 είναι πλήρης από ύβρεις και αμοιβαία χυδαίες επιθέσεις, τόσον από τους υποψηφίους, όσον και τα στελέχη τους. Το τι γράφεται, αναρτάται και εικονίζεται στα ΜΚΔ, εναντίον και των δύο είναι χωρίς προηγούμενο. Τόσον για τις πολιτικές θέσεις ενός εκάστου των αντιπάλων όσον και για την προσωπική τους ζωή και αυτήν των μελών των οικογενειών τους. Είμαι βέβαιος ότι υπάρχουν και αρκετά fake – news, γιατί διαφορετικά αν είναι όλα αληθινά, όσα αναρτώνται, τότε είναι επικίνδυνα ακατάλληλοι. Αν αληθεύουν, θα έπρεπε άλλες αρχές των ΗΠΑ να ασχοληθούν μαζί τους και όχι οι ψηφοφόροι. Αποκορύφωμα βέβαια η δολοφονική απόπειρα κατά του Τράμπ!
Παρακολουθώντας αυτήν την τοξικότατη προεκλογική εκστρατεία διερωτούμαι πραγματικά τι θα γινόταν εδώ, αν Προεδρικοί υποψήφιοι συμπεριφέρονταν με τον ίδιο τρόπο κατά την προεκλογική εκστρατεία Για παράδειγμα αν είχαμε τέτοιες συμπεριφορές στις πρόσφατες Προεδρικές εκλογές του 2023 από τους Νίκο Χριστοδουλίδη, Αντρέα Μαυρογιάννη και Αβέρωφ Νεοφύτου.
Κατά τα άλλα, ορισμένοι εδώ στην Κύπρο θαυμάζουν τον αμερικανικό τρόπο του πολιτεύεσθαι και θέλουν να τον μεταφέρουν και στα καθ΄ υμάς. Κατά τα άλλα τους ενοχλεί δήθεν, γιατί κάποιοι πολιτικοί στην Κύπρο δίνουν μεγαλύτερη σημασία στην εικόνα παρά στην ουσία. Αν κάπου προέχει η εικόνα είναι στις ΗΠΑ. Επίσης αποτελεί κριτήριο για το ποιος μπορεί να κερδίσει τις αμερικανικές Προεδρικές εκλογές, το ποσό που έκαστος υποψήφιος εξασφαλίζει στο προεκλογικό του ταμείο, από «αγαθοεργές» εισφορές τάχα, πολυεκατομμυριούχων. Αυτό δεν ενοχλεί τους ενταύθα θαυμαστές του αμερικανικού τρόπου προεκλογικών εκστρατειών, αλλά κάνουν κύριο θέμα, αν ένας υποψήφιος στην Κύπρο, Πρόεδρος, Βουλευτής ή Δήμαρχος, υπερβεί κατά κάτι το επιτρεπόμενο ποσό δαπανών. Μάλιστα ορθά και δίκαια ψάχνουν να βρουν τη σχέση που συνδέει τους εισφορείς με τους υποψηφίους. Καλά με την ίδια λογική τι σημαίνει όταν ένας εισφορέας στις ΗΠΑ καταβάλλει ως εισφορά 10 ή 50 ή 100 εκ. στο προεκλογικό ταμείο ενός υποψηφίου; Η υιοθέτηση ενός τρόπου πολιτεύεσθαι ως πρότυπου, συνεπάγεται την εφαρμογή των θετικών αλλά στην πράξη και των αρνητικών αυτού του τρόπου. Άστε που κατά κανόνα αντιγράφονται τα αρνητικά.
Μιας και αναφέρομαι σε πρότυπα, να προσθέσω ένα ευρωπαϊκό αρνητικό πρότυπο. Αυτό της Γαλλικής πολιτικής σκηνής. Ενώ το Κόμμα του Προέδρου Μακρόν έχασε πανηγυρικά τις εκλογές, αυτός επιμένει να μην αναθέσει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στους νικητές των εκλογών. Πλήρης… σεβασμός της βούλησης του εκλογικού σώματος!! Και για να μην βρεθούν πρόθυμοι κακοθελητές να μου πουν γιατί δεν ασχολούμαι και με άλλες χώρες, να πω ότι ασχολούμαι με παραδείγματα χωρών που θεωρούνται δημοκρατίες και στις οποίες ανήκει και η Κύπρος και έτσι προσφέρεται η σύγκριση. Επίσης επειδή στην Κύπρο αρεσκόμαστε σε πρόχειρες συγκρίσεις. Για παράδειγμα πολλές φορές βλέπω να γίνεται αναφορά σε μισθούς σε άλλες χώρες, χωρίς όμως να παραθέτουν την ουσία. Την αγοραστική δύναμη του ενός ή άλλου μισθού ή εισοδήματος. Παραδείγματα υπάρχουν και άλλα πολλά.
Επιστρέφοντας στις εκλογές στις ΗΠΑ και στην ουσιαστικότερη πτυχή τους να σημειώσω ότι οι επιπτώσεις από το αποτέλεσμα θα είναι σημαντικές για όλον τον πλανήτη. Σε ότι αφορά όμως την Ε.Ε. της οποίας είμαστε μέλη φρονώ ότι υπάρχει ένας τομέας που η διαφορά θα είναι πολύ μικρή έως ανύπαρκτη, είτε κερδίσει ο ένας είτε κερδίσει ο άλλος. Και αυτός ο τομέας είναι η οικονομία. Αν κερδίσει ο Τράμπ είναι γνωστή η θέση του «πρώτα η Αμερική». Σε ότι αφορά την οικονομία και την Ε.Ε. έχει καταστήσει σαφές ότι η Ευρώπη θα πρέπει να πληρώνει για την ασφάλεια της. Ότι δηλαδή η αμερικανική προστασία θα κοστίζει πολύ πιο ακριβά. Το ίδιο αφορά και τα Κράτη μέλη του ΝΑΤΟ. Αν κερδίσει η Χάρις, από τη στιγμή που οι Δημοκρατικοί θα συνεχίσουν όπως λένε, να χρηματοδοτούν την Ουκρανία , η Ε.Ε. θα κάνει το ίδιο. Και αυτό θα είναι εξαιρετικά δύσκολο για τη οικονομία της Ε.Ε. και των Κρατών μελών. Αρκεί να δει κάποιος τους αριθμούς στην Έκθεση Ντράγκι για την ευρωπαϊκή Οικονομία.
Αυτή η κατάσταση θα επηρεάσει αναπόφευκτα και το κάθε Κράτος μέλος της Ε.Ε. Ιδιαίτερα τις χώρες του Νότου για τους γνωστούς λόγους. Οι οποίες θα επηρεαστούν και από μια άλλη δευτερογενή επίδραση, ως αποτέλεσμα των οικονομικών δυσκολιών. Την τάση των ισχυρών Κρατών της Ε.Ε. να συγκεντρωθούν οι εξουσίες εντός της Ένωσης στο Κέντρο και κατ΄ επέκταση στα χέρια των ιδίων. Ήδη υπάρχουν αυτές οι θέσεις προς συζήτηση στο τραπέζι των Βρυξελλών και επισημαίνονται και στην Έκθεση Ντράγκι. Καθίσταται κατά συνέπεια άμεσα αναγκαίο να εξευρεθούν λύσεις σε ορισμένα θεμελιακά θέματα οικονομίας από τα μικρά Κράτη μέλη της Ένωσης, όπως είναι το ενεργειακό για παράδειγμα. Θέμα το οποίο αφορά άμεσα και την Κύπρο.
