Της Ανδρούλας Γκιούρωφ
Η ακροδεξιά στην Ευρώπη καλπάζει επικίνδυνα ενώ όπως όλα δείχνουν σαρώνει στις εκλογικές αναμετρήσεις. Ιταλία, Γαλλία, Αυστρία, Ολλανδία, Σουηδία, Ισπανία και τώρα στην ηττημένη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου Γερμανία.
Για πρώτη φορά στην ιστορία της, η ακροδεξιά Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) έγινε το ισχυρότερο κόμμα σε πολιτειακές εκλογές. Στο ανατολικό κρατίδιο της Θουριγγίας αναδείχθηκε το μεγαλύτερο κόμμα με περίπου 33% των ψήφων, ενώ στη Σαξονία ήρθε δεύτερη με ποσοστό περίπου 30% , ακριβώς πίσω από την κυβερνώσα κεντροδεξιά Χριστιανοδημοκρατική Ενωση (CDU) . Εντυπωσιακά καλό το αποτέλεσμα της Συμμαχίας Ζάρα Βάγκενκνεχτ (BSW) που έρχεται παντού στην τρίτη θέση με διψήφια ποσοστά (11,5 έως 14,5%). Μεγάλη χαμένη, της εκλογικής αναμέτρησης είναι η (κατ’ όνομα ) Αριστερά Ντερ Λίντεν.
Προς πολιτική εξαφάνιση βαδίζουν οι συγκυβερνώντες στο Βερολίνο Φιλελεύθεροι.
Το αποτέλεσμα στην Θουριγγία αποτελεί το τέλος εποχής για τον μέχρι σήμερα πρωθυπουργό Μπόντο Ράμελο, που προέρχεται από τις τάξεις της Αριστεράς (Die Linke).Όσο υψηλά ποσοστά δημοφιλίας και αν κατέγραφε σταθερά τα τελευταία χρόνια δεν μπόρεσε να σώσει το διασπασμένο του κόμμα, που διανύει περίοδο βαθιάς κρίσης σε πανεθνική κλίμακα. Από το 30% στις προηγούμενες εκλογές το κόμμα έπεσε στο 11,7%.
Στη Σαξονία η κατάσταση είναι διαφορετική. Με υποστήριξη περίπου 32%, οι Χριστιανοδημοκράτες έχουν ένα μικρό προβάδισμα έναντι του 30,8% του AfD, ενώ η συμμαχία Sahra Wagenknecht έρχεται στην τρίτη θέση με 12%.
Εκτός Βουλής, για πρώτη φορά μετά την πτώση του Τείχους, βρέθηκε η Αριστερά.
Σύμφωνα με αναλυτές το πολιτικό σκηνικό έχει ανατραπεί ριζικά στην ισχυρότερη οικονομία της Ευρώπης.
Η Αριστερά δεν τολμά να σηκώσει το γάντι
Η Αριστερά στη Δύση δυστυχώς παραπαίει και δεν τολμά να σηκώσει το γάντι στην ακροδεξιά η οποία κρύβει την νοσταλγία της για τον ναζισμό-φασισμό μέσα σ έναν άκρατο λαϊκισμό και σε ένα υστερικό παραλήρημα εναντίον των μεταναστών .
Η Αριστερά εμφανίζεται με φοβικά σύνδρομα ενώ πλείστες φορές σύμπλευσε με τα κυβερνώντα κόμματα, (υποστήριξε τις κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας) και δεν αντιτάχθηκε σθεναρά στην στρατιωτική και οικονομική βοήθεια που αποστέλλεται από τη Δύση για να υποστηρίξουν το φιλοναζιστικό καθεστώς της Ουκρανίας.
Τα λάθη, οι συμβιβασμοί και η υπαναχώρηση από θέσεις αρχών οδηγούν την Αριστερά στο περιθώριο. Δεν αποτελεί πλέον πόλο έλξης για τη νεολαία. Η «δικαίωση που θα έλθει κάποτε» δεν ικανοποιεί τις μάζες των εργαζομένων των οποίων το βιοτικό επίπεδο συρρικνώνεται συνεχώς εξαιτίας του πληθωρισμού και της αφαίμαξης των κρατικών ταμείων για την στήριξη ενός πολέμου κατά της Ρωσίας .
Δεν υπάρχουν σήμερα φωτισμένοι ηγέτες της Αριστερά του τύπου Ούγκο Τσάβες για να οδηγήσουν τους λαούς τους σε νικηφόρες διεκδικήσεις.
Άγονται και φέρονται υπακούοντας στις οδηγίες της ελίτ των Βρυξελλών.
Όταν ο Μπρεχτ έλεγε πως «χρειάζεται θάρρος για να παραδεχτείς ότι οι καλοί έχασαν όχι επειδή ήταν καλοί, αλλά επειδή ήταν ανεπαρκείς», προφανώς θα το εννοούσε για τους ανθρώπους της εποχής του . Σήμερα όμως ισχύει και για τους ηγέτες της Αριστεράς σε πανευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο.
Ο Λένιν έλεγε ότι «δεν είναι απαραίτητο να προσδιορίζουμε κάποιον άνθρωπο ή κάποια κατάσταση με βάση τα όσα ο ίδιος πιστεύει ή ισχυρίζεται ότι πιστεύει για τον εαυτό του.»
Τα Αριστερά κόμματα μπορεί να φέρουν την ταμπέλα της Αριστερά αλλά πόρρω απέχουν από την ιδεολογία του Μαρξισμού -Λενινισμού και της διεθνιστικής αλληλεγγύης. Έχουν ταυτιστεί με τα αστικά κόμματα τα οποία διαχειρίζονται την διαιώνιση του καπιταλιστικού συστήματος και ενίοτε οι θέσεις του είναι βλαπτικές για τα εθνικά συμφέροντα.
Η περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα είναι ενδεικτική πως ένα Αριστερό κόμμα μπορεί να διαλυθεί εις τα εξ’ ων συνετέθη. Υπό την ηγεσία του Στ. Κασσελάκη έχει μετατραπεί σε ένα κόμμα φαρσοκωμωδίας που εξελίσσεται σε τραγωδία για τα εθνικά θέματα αλλά και για την οικονομία.
Το ΚΚΕ συγκρατεί τα ποσοστά του με αυξητική τάση γιατί τηρεί στάση αρχών χωρίς συμβιβασμούς και προσθαφαιρέσεις κατά το δοκούν τόσο στην οικονομία όσο και για τα εθνικά θέματα.
Στην Κύπρο το ΑΚΕΛ βρίσκεται επίσης σε πτωτική πορεία.
Η ηγετική ομάδα του ΑΚΕΛ εδώ και χρόνια δεν λάμβανε υπόψιν, τις διαφωνίες, τις ανησυχίες στελεχών, μελών και οπαδών. Την είχε συνεπάρει η έπαρση, η αλαζονεία και άνοιξε διάπλατα τις πόρτες του στον καιροσκοπισμό για να περάσει το κάθε καρυδιάς καρύδι, ο κάθε αμοραλιστής και φιλόδοξος που πόρρω απείχε από την ιδεολογία και τις αρχές του κόμματος.
Η ηγεσία του ΑΚΕΛ ουδέποτε ασχολήθηκε σοβαρά με την καθοδική πορεία του κόμματος η οποία ξεκίνησε από το 2006, δύο χρόνια μετά τον μεγάλο αναβρασμό που συντάραξε το κόμμα εξαιτίας του διχασμού σε επίπεδο ηγεσίας και μελών για το σχέδιο Ανάν.
Ενώ στις εκλογές του 2001 το ΑΚΕΛ πήρε 34,71% σημειώνοντας αύξηση στα ποσοστά του +1,7% και παρέμεινε σταθερά πρώτο κόμμα , στις επόμενες εκλογές του 2006 ξεκινά η κατηφορική πορεία με ποσοστό 31,13% και μείωση της τάξης του -3,6% .Στις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις η πτώση είναι ραγδαία.
Στις βουλευτικές εκλογές του 2021, πρώτος, με απώλειες, έκοψε το νήμα ο Δημοκρατικός Συναγερμός, ο οποίος συγκέντρωσε ποσοστό 27.77% ή 99.329 ψήφους και είδε την εκλογική του δύναμη να μειώνεται κατά 2.9%. Το ΑΚΕΛ πήρε 22.34% ή 79.913 ψήφους και απώλειες της τάξης του 3.3%.
Στις ευρωεκλογές του 2024 το ΑΚΕΛ σημειώνει νέα πτώση με 21, 5% και την απώλεια μίας έδρας (από τις δύο έδρες που κατείχε στην Ευρωβουλή) .
Πτωτική πορεία
Μετά από δεκαοκτώ χρόνια, το Die Linke ( Αριστερά) δεν εκπροσωπείται πια στη γερμανική βουλή.
Αξίζει να υπενθυμίσουμε πως το Die Linke υποστήριξε τα μνημόνια της τρόικας για την Κύπρο και την Ελλάδα ενώ χλιαρή έως μηδενική ήταν η θέση της για το παράνομο κούρεμα του Eurogroup το 2013 στην Κύπρο. Όταν επικρίθηκε για τούτο δικαιολόγησε τη στάση της κατηγορώντας την Κύπρο ως φορολογικό παράδεισο λέγοντας ότι το πρόβλημα είναι δομικό ενώ επέρριπτε ευθύνες στη Γερμανία και σε χώρες της Ε.Ε. για τον ανταγωνισμό καταθέσεων.
Το 2017, το Die Linke έχασε 400.000 ψηφοφόρους προς το AfD, καταγράφοντας ποσοστό 9,2%. Το 2021, όταν το Die Linke συγκέντρωσε μόνο το 4,8% των ψήφων, έχασε μόνο 90.000 ψηφοφόρους προς το AfD και πάνω από ένα εκατομμύριο προς τους Πράσινους και το SPD.
Η Βάγκενκνεχτ το 1990 θεωρείτο μια γραφική σταλινική κομμουνίστρια , νοσταλγός του Ούλμπριχτ, ενώ σήμερα κατηγορείται ότι είναι ενεργούμενο του Κρεμλίνου, επειδή ζητάει τον τερματισμό της οικονομικής στήριξης της Ουκρανίας, την άρση των κυρώσεων κατά της Μόσχας και την επανέναρξη των εισαγωγών ενέργειας από τη Ρωσία. Στη συνάντηση για το μεταναστατευτικό που πραγματοποιήθηκε [στις 7 Νοεμβρίου 2023] στο Βερολίνο, απευθυνόμενη στους εκπροσώπους των κρατιδίων και της ομοσπονδιακής κυβέρνησης που συμμετείχαν σ’ αυτήν, τους επιτέθηκε από τα δεξιά : «Σήμερα το μήνυμα προς τον κόσμο πρέπει να είναι το εξής: Η Γερμανία είναι γεμάτη (από μετανάστες), η Γερμανία δεν έχει άλλο χώρο, η Γερμανία δεν είναι πλέον διατεθειμένη να είναι ο υπ’ αριθμόν 1 (μεταναστευτικός) προορισμός».
Παράλληλα καταγγέλλει σταθερά το ΝΑΤΟ για την κατάσταση στην Ουκρανία. Η Βάγκενκνεχτ με βάση τις μετρήσεις έχει καταφέρει να αποσπάσει ψηφοφόρους τόσο από την ακροδεξιά όσο και από όλα τα υπόλοιπα κόμματα.
Ωστόσο ούτε η Βάγκενκνεχτ ερμηνεύει το μεταναστευτικό με τη διαλεκτική των αιτιών που το προκάλεσαν. Δηλαδή ως απότοκο των ιμπεριαλιστικών πολέμων της Δύσης που οδήγησαν χώρες της Αφρικής, της Μέσης Ανατολής και της Ασίας στη διάλυση και τον αφανισμό όπως Συρίας, Ιράκ, Λιβύης , Αφγανιστάν κ.α.
Τα βαριά βήματα του φασισμού δεν ήχησαν τώρα με την άνοδο της ακροδεξιάς στη Γερμανία. Τα γρανάζια του φασισμού τα κινούν όλοι εκείνοι που σταθερά ακρωτηριάζουν τα κυριαρχικά δικαιώματα χωρών ανεξάρτητα αν είναι μέλη ή όχι της Ε.Ε.
Ενώ κόπτονται για τον σεβασμό της κυριαρχίας χωρών, επιβάλλουν κυρώσεις εκεί όπου έχουν γεωπολιτικά και οικονομικά συμφέροντα. Αφήνουν όμως ανενόχλητους τους ΝΑΤΟϊκούς συμμάχους τους όπως την Τουρκία που παραβιάζει το Διεθνές Δίκαιο.
Η πρόεδρος της κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάινεν, πολλές φορές επισκέφθηκε την μαριονέττα των ΗΠΑ νυν πρωθυπουργό και πρώην θεατρίνο Β.Ζελένσκι για να του επιβεβαιώσει την στήριξη της Ε.Ε. Την ίδια ώρα δισεκατομμύρια ευρώ και δολάρια ρέουν στην Ουκρανία για να συνεχιστεί ο πόλεμος που ουσιαστικά η Δύση τον έχει προκαλέσει . Η Δύση με την στάση της υπέρ της Ουκρανίας υποστηρίζει και τους φασίστες νεοναζί που προέβησαν σε φρικαλεότητες εναντίον των ρωσικής καταγωγής Ουκρανών από το 2014 όταν ανήλθαν στην εξουσία με το αμερικανοκίνητο πραξικόπημα.
Άρα γιατί ανησυχούν οι Ευρωπαίοι ηγέτες για την άνοδο της ακροδεξιάς ;
Θα βγει από τα αποδυτήρια;
Από την στιγμή που η Αριστερά στην Ευρώπη βρίσκεται εδώ και χρόνια στα «αποδυτήρια» εξαιτίας των ασυγχώρητων συμβιβασμών της με το κεφάλαιο και τις αντιδραστικές δυνάμεις, τα ακροδεξιά και φασιστικά κινήματα θα συνεχίσουν την ανοδική τους πορεία.
Μόνο μια γνήσια αυθεντική Αριστερά μπορεί να ανακόψει την πορεία τους εάν θυμηθεί από που ξεκίνησε και προς τα που οφείλει να βαδίσει. Φτάνει να τολμήσει να βγει από τα «αποδυτήρια».
