Του Νίκου Κατσουρίδη
Είναι γεγονός ότι όταν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Νίκος Χριστοδουλίδης, εξήγγειλε την πρωτοβουλία της Κυπριακής Δημοκρατίας για εγκαθίδρυση ενός θαλασσίου διαδρόμου για αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας προς τη Γάζα, λίγοι το μέτρησαν σοβαρά. Στη συνέχεια αρκετοί ειρωνεύτηκαν αυτήν την πρωτοβουλία. Ακόμα χειρότερα όσον καθυστερούσε, για διάφορους λόγους, η υλοποίηση της, προχώρησαν οι γνωστοί κύκλοι, σε χλευασμό της πρωτοβουλίας. Είναι οι ίδιοι κύκλοι, οι ίδιοι άνθρωποι που υποβαθμίζουν και λοιδορούν κάθε ενέργεια και δράση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Είναι αυτοί που καθημερινά μας υποβάλλουν ότι είμαστε χαμένοι από χέρι και θα πρέπει να υποκύψουμε στις βουλές αυτών που δημιούργησαν την κυπριακή τραγωδία. Είναι αυτοί που κακολογούν κάθε δυναμική πρωτοβουλία της Κυπριακής Δημοκρατίας και δικαιολογούν τις εχθρικές ενέργειες της κατοχικής Τουρκίας. Αυτοί οι άνθρωποι σε Κύπρο και Ελλάδα είναι οι ίδιοι που συνεχώς απαιτούν πρωτοβουλίες. Τραγική ειρωνεία. Η τραγικότητα βρίσκεται στο ότι όταν μιλούν για πρωτοβουλίες, υπονοούν εκείνες που θα μας οδηγήσουν να αποδεχθούμε τις θέσεις είτε εκείνης της εγγυήτριας που έχει τη βασική ευθύνη για τα δεινά του κυπριακού λαού εδώ και 155 περίπου χρόνια, είτε εκείνης που κατέχει τον τόπο μας εδώ και 50 χρόνια ή και τα δύο.
Η πρωτοβουλία «Αμάλθεια» όμως έχει ταράξει τα νερά. Όχι μόνο μεταξύ Κύπρου και πολύπαθης Γάζας, αλλά και τα νερά της διεθνούς προβολής της Κύπρου και της υπογράμμισης της ύπαρξης της Κυπριακής Δημοκρατίας! Πολλές φορές κατηγορήθηκε η Κυπριακή Δημοκρατία ως απούσα από το διεθνές και ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Η δε Τουρκία και ορισμένοι εδώ, την χαρακτήριζαν ως εκλιπούσα. Τώρα Ευρωπαϊκή ΄Ένωση, Η.Π.Α και άλλα κράτη απονέμουν τα εύσημα στην Κυπριακή Δημοκρατία και εκθειάζουν τον ρόλο του Προέδρου της. Η «Αμάλθεια» έγινε αφορμή να ακουστεί το όνομα της Κύπρου και να επαναβεβαιωθεί η ύπαρξη και ο ρόλος της Κυπριακής Δημοκρατίας σε όλον τον κόσμο. Καμία άλλη κυπριακή πρωτοβουλία μετά το 1974 δεν προσέλαβε τέτοιες διαστάσεις. Και καμία άλλη δεν οδήγησε να αναγνωρισθεί στην πράξη η δυνατότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας να διαδραματίζει εκείνον ακριβώς τον ρόλο που την καθιστά χρήσιμη και ωφέλιμη τόσον διεθνώς, όσον και στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής ΄Ένωσης. Έμπρακτα αποδεικνύεται η δυνατότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας να αποτελέσει πυλώνα σταθερότητας στην περιοχή και γέφυρα ειρηνικής συνεργασίας μεταξύ των κρατών της περιοχής. Και επιπλέον συνδετικό παράγοντα της Ευρωπαϊκής ΄Ένωσης αλλά πέραν αυτής με την Μέση Ανατολή. Αυτός είναι ο θεμελιός πάνω στον οποίο μπορεί να οικοδομηθεί η θέση μας, ότι η Κυπριακή Δημοκρατία επιβάλλεται να επανενωθεί και απαλλαγεί από την ξένη κατοχή γιατί το απαιτούν οι αρχές και αξίες των Ηνωμένων Εθνών και της Ευρωπαϊκής ΄Ένωσης αλλά και γιατί έχει να προσφέρει, και πέραν από την εξυπηρέτηση των εθνικών της αναγκών και συμφερόντων.
Το γεγονός ότι δεκάδες κράτη μαζεύτηκαν στη Λευκωσία, την πρωτεύουσα της Κυπριακής Δημοκρατίας, από αφορμή την οργάνωση της καλύτερης δυνατής εφαρμογής στην πράξη της δια θαλάσσης αποστολής βοήθειας στη Γάζα, αποτελεί απόδειξη του ρόλου που μπορεί να διαδραματίσει η μικρή μας Πατρίδα. Βέβαια όλοι συμφωνούμε ότι η «Αμάλθεια» δεν θα λύσει το πρόβλημα της εξασφάλισης των απαραίτητων προμηθειών προς τη Γάζα, έτσι ώστε να αποτραπεί το φάσμα θανάτου από πείνα και ασθένειες. Αποδεικνύει όμως ότι μπορεί να μετριασθεί. Αποδεικνύει ότι μπορούν να υπάρξουν εκείνες οι συνέργειες ώστε να αποτραπεί η επικείμενη ανθρωπιστική τραγωδία. Αποδεικνύει ότι αν υπάρξει η θέληση μπορεί να εξευρεθεί και λύση στο ευρύτερο πρόβλημα των Παλαιστινίων. Αρα όταν η διεθνής κοινότητα πραγματικά θέλει τότε και μπορεί. Ως εκ τούτου συμπεραίνεται πως όταν η διεθνής κοινότητα συνεργαστεί όπως τώρα για να υλοποιήσει ένα στόχο, μπορεί να τον πετύχει. Κατ΄ επέκταση μπορεί να επιτύχει την εφαρμογή των δικών της αποφάσεων στο Παλαιστινιακό.
Αυτή η διαπίστωση μπορεί να ισχύσει και στην περίπτωση του κυπριακού. Ακριβώς τώρα δημιουργούνται τα δεδομένα που η πρωτοβουλία «Αμάλθεια» προσφέρει, να χτίσουμε δημιουργικά για την προώθηση και του δικού μας προβλήματος. Η αναγνώριση από πλευράς ΗΠΑ, Ε.Ε. και άλλων, του ρόλου της Κύπρου δεν πρέπει να αφεθεί να παραμείνει μόνο λεκτική. Η Κυπριακή Δημοκρατία μπορεί να διαδραματίσει ένα συνεκτικό ρόλο ανάμεσα στα κράτη της περιοχής. Και αυτός ο ρόλος θα είναι ακόμα πιο αποδοτικός όταν η χώρα μας θα έχει λύσει το δικό της υπαρξιακό πρόβλημα. Αυτό είναι κάτι που τώρα αποδεικνύεται ότι το κατανοούν και οι τρίτοι. Η λύση του κυπριακού στη βάση των αρχών και αποφάσεων του ΟΗΕ και Ε.Ε. δημιουργεί ταυτόχρονα δύο θετικές προϋποθέσεις.
α) Το ίδιο το παράδειγμα, μιας ενωμένης Κύπρου απαλλαγμένης από την κατοχή, ελεύθερης, δημοκρατικής και ειρηνικής, που θα αποτελεί σηματοδότη και σε άλλες περιπτώσεις, ειδικά στην περιοχή μας, όπως Λίβανο, Παλαιστίνη κλπ.
β) Η Κύπρος απαλλαγμένη από το δικό της πρόβλημα επιβίωσης θα μπορεί πολύ πιο αποτελεσματικά να προσφέρει στην προσπάθεια για ειρήνη και σταθερότητα.
Για να συμβεί αυτό θα πρέπει η διεθνής κοινότητα να συνειδητοποιήσει αυτήν την ανάγκη. Να κατανοήσει επιτέλους ότι διαρκείς λύσεις εξευρίσκονται μόνο στη βάση αρχών . Θα πρέπει η Ελλάδα να αντιληφθεί δύο πράγματα. Πρώτον ότι όσον και να το επιθυμούν ορισμένοι στη Αθήνα δεν μπορούν να απαλλαγούν από το κυπριακό. Δεύτερο , οι διεθνείς σχέσεις δεν είναι μόνο δίνω αλλά και διεκδικώ και παίρνω.
Πρωτίστως όμως θα πρέπει να αντιληφθούμε στην Κύπρο δύο – τρία βασικά ζητήματα που ισχύουν πάντα και παντού:
α) Ο όποιος συμβιβασμός δεν μπορεί να ενσωματώνει τον σπόρο μελλοντικής σύγκρουσης και οριστικής διάλυσης.
β) Η διεκδίκηση του δικαίου, η διεκδίκηση εφαρμογής των αρχών που στο όνομα τους ορκίζονται οι ηγήτορες του κόσμου, δεν είναι εξτρεμισμός.
γ) Ρεαλισμός δεν είναι η παράδοση της Πατρίδας μας στα συμφέροντα της Τουρκίας και των όποιων τρίτων.
δ) Ρεαλισμός είναι συνυπολογίζοντας τα συμφέροντα όλων των εμπλεκομένων να υπάρξει λύση, η οποία όμως θα υπηρετεί τα συμφέροντα της Κύπρου και ολόκληρου του λαού της.