Εμπνεύσεις και αντιδράσεις της τελευταίας στιγμής

Του Νίκου Κατσουρίδη

Είναι να διερωτάσαι πραγματικά με όσα ακούγονται τις τελευταίες δέκα ημέρες και φαντάζομαι θα συνεχίσουν μέχρι τις 5 Φεβρουαρίου από πλευράς ορισμένων υποψηφίων.  Και εννοώ η ξαφνική έμπνευση που έχουν από ότι φαίνεται, και δίνουν προτάσεις – λύσεις για όλα τα προβλήματα.  Τόσον χρόνια προβλήματα όπως και προβλήματα των τελευταίων ένα – δύο χρόνων. 

Πέραν από το φυσιολογικό και αυτονόητο ερώτημα, γιατί τόσον καιρό δεν πρότειναν έστω ορισμένες από τις λύσεις που τώρα προτείνουν γεννιούνται και άλλα ερωτήματα ιδιαίτερα για τον υποψήφιο ο οποίος κρατούσε για δέκα χρόνια και το κρέας και το μαχαίρι σε πολύ μεγάλο βαθμό.  Και γιατί ήταν ο Πρόεδρος του κυβερνώντος κόμματος και γιατί ήταν και ο ισχυρός άνθρωπος της Βουλής των Αντιπροσώπων.

  1. Δεν τα είχε σκεφτεί πριν τα τέλη του 2022 και αρχές του 2023 και ήλθαν τώρα μαζεμένες οι εμπνεύσεις;
  2. Τα είχε σκεφτεί αλλά δεν μπόρεσε να τα περάσει μέσα από το Κόμμα ώστε να κατατεθούν στη Βουλή και την κοινωνία;
  3. Τα είχε σκεφτεί, τα πρότεινε και στη διαβούλευση με την κυβέρνηση τα απέρριψε η εκτελεστική εξουσία;
  4. Τα είχε στο μυαλό  από καιρό αλλά τα κράτησε μέχρι την τελευταία στιγμή λόγω προεκλογικής;  Για να κερδηθούν εντυπώσεις και ψήφοι;
  5. Αφέθηκαν την τελευταία στιγμή γιατί γνωρίζουν και οι προτείνοντες ότι είτε δύσκολα τεκμηριώνονται ως ρεαλιστικές, είτε δεν τεκμηριώνονται, οπόταν προτείνουν την τελευταία στιγμή για να μην μπορεί να ελεγχθεί αν είναι υλοποιήσιμα;

Ότι και όποιο ερώτημα να ισχύει είναι λυπηρό.  Δεν είναι σοβαρός τρόπος άσκησης πολιτικής και κατ΄ επέκταση επιτυχίας ανάμεσα στους ψηφοφόρους.  Διότι αν έστω και ορισμένες από αυτές τις προτάσεις είναι όντως διπλοελεγμένες αναφορικά με τη δυνατότητα βιώσιμης εφαρμογής και ενώ ήταν στο μυαλό του υποψηφίου αφέθηκαν στα συρτάρια του μυαλού είναι λάθος μεγάλο και διπλό.  Λάθος μεγάλο γιατί επι της ουσίας αδίκησε τον τόπο και τον λαό.  Αν είχαν προταθεί έγκαιρα το όφελος  για τον τόπο και τους πολίτες θα ήταν πολύ μεγάλο.  Λάθος επίσης σοβαρό για τον ίδιο τον υποψήφιο που τα προτείνει διότι αν τα είχε προτείνει όταν τα πρωτοσκέφτηκε θα είχαν ήδη λειτουργήσει και αποδώσει καρπούς.  Αποτέλεσμα, θα είσπραττε την εκτίμηση, αποδοχή και ψήφο εμπιστοσύνης των πολιτών τόσον ο ίδιος όσον και το Κόμμα του.  Είναι κατά συνέπεια η βροχή εξαγγελιών και πρωτοπόρων και θαυμαστών λύσεων από πλευράς του κυβερνώντος κόμματος και του υποψηφίου του, νόμισμα διπλής όψης αλλά και διπλής κόψης.  Δίκοπο μαχαίρι ως προς τον τρόπο που θα μπορούσε να το προσλάβει ένας πολίτης.

Νόμισμα διπλής όψης και κόψης είναι επίσης για το κυβερνών κόμμα η εκπεφρασμένη θέση του ότι σε περίπτωση εκλογής του Νίκου Χριστοδουλίδη στην Προεδρία της Δημοκρατίας θα είναι σκληρή αντιπολίτευση.  Γιατί όπως δήλωσε ο Πρόεδρος του ΔΗ.ΣΥ μερικές φορές αυτός είναι ο ρόλος της πολιτικής δύναμης η οποία χάνει τις εκλογές.  Να μένει στην αντιπολίτευση και να ελέγχει.  Διερωτώμαι: υπάρχει ή όχι και ο όρος και λόγος και χώρος για το φαινόμενο της δημιουργικής αντιπολίτευσης;  Κάτι το οποίο όλα τα Κόμματα όταν ήταν εξουσία είχαν ζητήσει από το Κόμματα της αντιπολίτευσης.  Όταν π.χ. ο κ. Νεοφύτου επαινούσε την υπεύθυνη στάση του ΔΗ.ΚΟ επι σειρά ετών, γιατί ψήφιζε κυβερνητικά νομοσχέδια, ενώ ήταν αντιπολίτευση, να συμπεράνουμε, ότι τώρα το θεωρεί λάθος.  Είναι ή δεν είναι πρώτη ευθύνη όλων των κομμάτων να στηρίζουν εκείνη την πρόταση που τα ίδια θεωρούν ορθή και θετική για τον τόπο και τον λαό από οπουδήποτε και αν προέρχεται;

Και αν κερδίζει τις εκλογές ο κ. Μαυρογιάννης ποια θα είναι η στάση του ΔΗ.ΣΥ.  Φαντάζομαι και πάλιν σκληρή αντιπολίτευση, με βάση τη δική τους ερμηνεία για τον ρόλο αυτού που χάνει τις εκλογές, στη σύγχρονη δημοκρατία.  Αρα δύο στις τρείς περιπτώσεις ο ΔΗ.ΣΥ θα επιλέξει να μείνει σε μια σταθερή και σκληρή αντιπολίτευση.  Αυτό σημαίνει να μην συμμετέχει στη κυβέρνηση, έχει ήδη δηλωθεί με την θορυβώδη αντίδραση υπουργών, βουλευτών κλπ., πριν λίγο καιρό σε τοποθέτηση Χριστοδουλίδη.  Κατ΄ επέκταση ούτε στους βραχίονες της εκτελεστικής εξουσίας, δηλαδή ημικρατικούς και άλλους οργανισμούς και επιτροπές και αρχές, που ασκούν πολιτική η οποία αποτελεί συνέχεια της κυβερνητικής εξουσίας υπο άλλο νομικό καθεστώς.  Αυτοαποκλεισμός με άλλα λόγια του μεγαλύτερου κόμματος.  Στόχος ποιος;  Να καταρρεύσει η νέα κυβέρνηση όποια θα προκύψει υπο τον. κ. Μαυρογιάννη, ή υπο τον κ. Χριστοδουλίδη;  ΄Η μήπως είναι μια προεκλογική και μόνο στάση και αντίδραση, όπως είχε δηλώσει και ο αναπληρωτής Πρόεδρος του ΔΗ.ΣΥ;

Οι εμπνεύσεις και αντιδράσεις σε μια ημικατεχόμενη Πατρίδα πρέπει να στοχεύουν πρώτα απ΄ όλα και πάνω από όλα, να καταστήσουν την κοινωνία και τους ανθρώπους της, τον λαό και το κράτος, πιο δυνατούς σε όλα τα επίπεδα, έτσι ώστε ενωμένοι στο μέγιστο δυνατό βαθμό, να αντιμετωπίσουμε το κύριο πρόβλημα μας.  Το πρόβλημα της ύπαρξης και συνέχισης της ζωής του κυπριακού λαού, που είναι η τουρκική κατοχή και εντεινόμενη επιθετικότητα και επεκτατικότητα.