Ενότητα θέσεων-ενότητα ουσίας

Του Νίκου Κατσουρίδη

Σε συνέντευξη του στο « Ωμέγα» ο Πρόεδρος του ΔΗ.ΣΥ και υποψήφιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας δήλωσε μεταξύ άλλων το εξής: « την 1η του Μάρτη θα έχει ένα νέο Πρόεδρο.  Ξέρει η διεθνής κοινότητα τι πρεσβεύουμε.  Και ο Αβέρωφ Νεοφύτου και ο Νίκος Χριστοδουλίδης και ο Ανδρέας Μαυρογιάννης και ξέρουν ποιοι είναι δίπλα τους.  Δίπλα από τον Αβέρωφ ο ΔΗ.ΣΥ, δίπλα από τον Νίκο Χριστοδουλίδη, το απορριπτικό μέτωπο και δίπλα από τον Ανδρέα Μαυρογιάννη θα είναι ο ίδιος και ένα ΑΚΕΛ που το 2004  στο μεγάλο ραντεβού με την ιστορία αποφάσισε «όχι» γιατί θέσαμε το κόμμα πάνω από το ενδεχόμενο καλό της πατρίδας».

Συνεπώς όσοι δεν ψήφισαν «ναι» είναι απορριπτικοί;  Το 76% των ε/κ, συμπεριλαμβανομένων του 70% του ΔΗ.ΣΥ και του ΑΚΕΛ που ως Κόμμα, επέλεξε το συμφέρον του κόμματος αντί της Κύπρου!  Φοβερή κατηγορία.  Φυσικά αν ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ και ΔΗΠΑ στήριζαν τον υποψήφιο του ΔΗ.ΣΥ δεν θα ήταν απορριπτικοί.  Το πιο σοβαρό όμως είναι η κατηγορία που προσάπτει στο ΑΚΕΛ.  Ότι δηλαδή για το κομματικό συμφέρον απέρριψε το Σχέδιο Ανάν, την λύση όπως υπονοεί του κυπριακού.  Γιατί το λέει αυτό;  Απευθύνεται προφανώς στους ψηφοφόρους που το 2004 ψήφισαν «ναι» και ζητά τη ψήφο τους.  Την ίδια ώρα όμως δηλώνει ουσιαστικά πως κακώς απερρίφθη το Σχέδιο.  Αν ισχύει αυτό πρέπει να δηλωθεί ευθαρσώς, όπως ευθαρσώς δήλωσε στην εκπομπή ότι θα προσυπέγραφε το πλαίσιο Γκουτέρες.  Είπε στις «Αιχμές»:  «Εγώ θα υπέγραφα το πλαίσιο Γκουτέρες»  Ερώτημα:  Ποιος δεν το υπέγραψε ενώ έπρεπε να υπογράψει;  Μήπως ο Νίκος Χριστοδουλίδης;  Μήπως ο Ανδρέας Μαυρογιάννης;

Επιμένω όμως ότι αν έχει κάτι ιδιαίτερα σοβαρό στις δηλώσεις του είναι η αναφορά στον Αντρέα Μαυρογιάννη και το ΑΚΕΛ.  Στο οποίο ΑΚΕΛ και τους ψηφοφόρους του  προσδοκεί, αν φυσικά είναι στο β΄ γύρο ο ίδιος να τον υπερψηφίσουν.  Προσδοκία την οποία εδώ και μέρες πολλές καλλιεργούν στελέχη του ΔΗ.ΣΥ και άλλοι φυσικά.  Στην έκδοση της εφημερίδας Αλήθεια (28-12-2022) φιλοξενείται άρθρο μέλους του ΔΗ.ΣΥ ο οποίος γράφει: «Επαφές γι΄ αυτή τη συνεργασία πρέπει να αρχίσουν από τώρα.  Αν το αφήσουν για την τελευταία βδομάδα θα είναι αργά.  Θα τολμήσουν άραγε αυτή την υπέρβαση οι ηγεσίες ΔΗ.ΣΥ – ΑΚΕΛ;».  Δεν είναι ο μόνος που το έγραψε ή το είπε;  Και αυτό ζητούν να γίνει στο όνομα της λύσης του Κυπριακού.  Τέσσερις επισημάνσεις.  Η πρώτη είναι εξόφθαλμη η αντίθεση της θέσης του μέλους του ΔΗ.ΣΥ και άλλων με την φοβερή κατηγορία του κ. Νεοφύτου κατά του ΑΚΕΛ για το 2004.  Η δεύτερη είναι επανάληψη του ερωτήματος που την περασμένη Κυριακή διατύπωσα σχολιάζοντας την παρόμοια θέση του φίλου Μάριου Ηλιάδη.  Αρχής γενομένης από το αμερικανο-βρεττανικο-καναδικό «σχέδιο» του 1978 έως το Ανάν του 2004 πότε συνέπεσαν οι θέσεις ΑΚΕΛ και ΔΗ.ΣΥ;  Τρίτη ποια είναι η πολιτική του ΔΗ.ΣΥ στο κυπριακό;  Αυτή του Προέδρου Αναστασιάδη ή κάποια άλλη;

Ποιες είναι οι θέσεις των δύο  Κομμάτων που είναι κοινές στα θέματα π.χ. Ασφάλειας, Εγγυήσεων, Στρατευμάτων και Εποίκων;  Και η τέταρτη παρατήρηση, γιατί θεωρείται από ορισμένους ότι προϋπόθεση για κοινή στάση στο Κυπριακό είναι η κοινή συμμετοχή στην κυβέρνηση οποιονδήποτε κομμάτων;  Θα το επαναλάβω η όποια κυβέρνηση έχει να διαχειρισθεί και την οικονομία, την εξωτερική πολιτική και την εσωτερική διακυβέρνηση.  Τι λέει επι τούτου ο Πρόεδρος του ΔΗ.ΣΥ: «Τρομάζω να δώ το ΑΚΕΛ να διαχειρίζεται ξανά την οικονομία…»  Αλλωστε το κυπριακό το διαχειρίζεται ο εκάστοτε Πρόεδρος σε συνεργασία με το Εθνικό Συμβούλιο.  Στα πλαίσια αυτά ναι, είναι εφικτή και αναγκαία η συνεργασία των κομμάτων ή της πλειοψηφίας τους για προώθηση λύσης του κυπριακού.  Ακριβώς γι΄ αυτό τον λόγο συνεστήθη και λειτουργεί το πολιτικό όργανο που λέγεται Εθνικό Συμβούλιο.  Φυσικά μακάρι να υπάρχει αντικειμενική βάση σχηματισμού κυβέρνησης με συμμετοχή όλων των πολιτικών δυνάμεων.  Υπάρχει;  Αν υπάρχει γιατί έχει απορριφθεί από τα μεγάλα κόμματα η πρόταση της ΔΗ.ΠΑ  για σχηματισμό κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας;  Αν υπάρχει τέτοια βάση γιατί δεν υιοθετήθηκε η θέση κυβέρνησης ευρύτατης ή ευρύτερης αποδοχής;    Είναι σχήμα οξύμωρο όσοι απέρριψαν το σχηματισμό τέτοιων κυβερνήσεων να ζητούν τώρα κάτι παρόμοιο ή να ζητούν το ακόμα πιο ανεδαφικό, να σχηματιστεί συνεργασία τύπου  «ιστορικού συμβιβασμού».  Τη στιγμή που η ηγεσία του ΔΗ.ΣΥ χρεώνει στο ΑΚΕΛ ότι απέρριψε διάφορες προτάσεις για το κυπριακό, χάριν εξυπηρέτησης των συμφερόντων τρίτου κράτους (Σοβιετική ΄Ενωση, Ρωσία) και κομματικών σκοπιμοτήτων.

Η ενότητα πρέπει και μπορεί να οικοδομηθεί ειδικά στο Κυπριακό, ανεξαρτήτως εκλογών και κυβερνήσεων υπο δύο βασικές προϋποθέσεις.  Πρώτον ότι θα στοχεύει την απαλλαγή της Κύπρου από την κατοχή και τις συνέπειες της και δεύτερον την οικοδόμηση μιας λειτουργικής, ασφαλούς και βασιζόμενης στις αρχές και αξίες του διεθνούς και ευρωπαϊκού δικαίου Ομοσπονδίας, στη βάση των αποφάσεων του ΟΗΕ και των Συμφωνιών Υψηλού Επιπέδου, και του Ευρωπαϊκού  πλαισίου.  Αυτές οι προϋποθέσεις είναι που οδηγούν σε ένα κανονικό κράτος, αυτές είναι που θα διασφαλίσουν ότι η λύση του κυπριακού θα είναι προς εξυπηρέτηση του κυπριακού λαού και όχι της Τουρκίας ή οποιονδήποτε τρίτων.  Ενότητα θέσεων και ουσίας.