Πάλι «προληπτικός πόλεμος»!

Με τα όπλα που διαθέτουν σήμερα η Ελλάδα και η Τουρκία, το πιθανότερο αποτέλεσμα μιας σύγκρουσης θα είναι βιβλικές καταστροφές και στις δύο χώρες.

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Κάθε φορά που παροξύνεται η ελληνοτουρκική ένταση παρουσιάζονται διάφοροι απόστρατοι και άλλοι αναλυτές στα social αλλά και τα… κανονικά media και μας προτείνουν να απαντήσουμε στην ένταση, εξαπολύοντας προληπτικό πόλεμο κατά της Τουρκίας. Περιφερειακά αναπτύσσονται και μια σειρά από άλλες πανέξυπνες ιδέες, όπως το να απελευθερώσουμε δι’ ενόπλου δράσεως τα κυπριακά κατεχόμενα εδάφη και να ανακηρύξουμε αύριο το πρωί τα 12 μίλια και την ΑΟΖ. Επειδή κανένας δεν τους απαντάει, βρίσκουν κάποια απήχηση σε ένα τμήμα της κοινής γνώμης, περιλαμβανομένης και της στρατιωτικής κοινής γνώμης.

Πρόκειται ασφαλώς για πολύ ριζοσπαστικές ιδέες. Δεν θα λύσουν μόνο τα προβλήματά μας με την Τουρκία, θα λύσουν και όλα τα υπόλοιπα.

Κάναμε ήδη «προληπτικούς πολέμους» στην ιστορία μας. Είδος «προληπτικού πολέμου» ήταν η εκστρατεία στον Σαγγάριο, αποτέλεσμα της οποίας υπήρξε η καταστροφή του Μικρασιατικού Ελληνισμού. «Προληπτικός πόλεμος» μπορεί να θεωρηθεί και η «εκστρατεία» της αμερικανοκίνητης Χούντας στην Κύπρο, με αποτέλεσμα να χαθεί η μισή. Αν θέλουμε τώρα να αυτοκτονήσουμε, ο πιο γρήγορος και αποτελεσματικός τρόπος είναι να εξαπολύσουμε έναν ωραίο «προληπτικό πόλεμο» κατά της Τουρκίας.

Δεν εννοούμε ότι θα χάσει η Ελλάδα από την Τουρκία. Εννοούμε ότι πιθανότατα δεν θα έχει νόημα η έννοια της νίκης σε μια τέτοια σύγκρουση. Με τα όπλα που διαθέτουν σήμερα η Ελλάδα και η Τουρκία, το πιθανότερο αποτέλεσμα μιας σύγκρουσης θα είναι βιβλικές καταστροφές και στις δύο χώρες.

Δεν εννοούμε επίσης μόνο ότι η ανάπτυξη τέτοιων ιδεών είναι «βούτυρο στο ψωμί» του τουρκικού επεκτατισμού και μιλιταρισμού.

Εννοούμε κάτι άλλο. Οι ιδέες αυτές είναι ασφαλώς μεγάλες ανοησίες. Η πιθανότητα να τις εφαρμόσει οποιαδήποτε κυβέρνηση (αν τουλάχιστον η Ελλάδα δεν βρεθεί σε κατάσταση πολύ μεγαλύτερης αστάθειας και κατάρρευσης του κράτους από τη σημερινή ή αν δεν βρεθεί με κανένα μωροφιλόδοξο δικτάτορα επικεφαλής) είναι μηδαμινή. Όμως το πολιτικό αποτέλεσμα όλης αυτής της φιλολογίας (που μαρτυρά και την απουσία οποιασδήποτε στοιχειώδους γνώσης της επιστήμης του πολέμου και στρατηγικής αντίληψης παρ’ ημίν) δεν είναι καθόλου ασήμαντο και λειτουργεί αντικειμενικά αποσταθεροποιητικά, φέρνοντας εγγύτερα την πιθανότητα καταστροφικής σύρραξης από λάθος υπολογισμό, παρερμηνεία προθέσεων ή προβοκάτσια.

Ήδη άλλωστε σήμερα, δεν υπάρχει κανένας πολιτικός ή στρατιωτικός εν ενεργεία δίαυλος επικοινωνίας μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας.

Αυτά όλα τα μεταφράζουν και τα διαβάζουν και οι Τούρκοι. Εδραιώνουν έτσι την πεποίθηση που έχει τώρα εμπεδωθεί στην τουρκική στρατιωτική γραφειοκρατία, σύμφωνα με την οποία η Ελλάδα έχει γίνει πλέον (και πολύ περισσότερο μετά την εγκατάσταση μιας πληθώρας αμερικανικών βάσεων) ένα «πιόνι» έτοιμο να χτυπήσει την Τουρκία για λογαριασμό δυνάμεων του άξονα ΗΠΑ-Ισραήλ, αν τέτοιες δυνάμεις αποφασίσουν ότι χρειάζονται μια μεγάλη κρίση ή και έναν πόλεμο στο Αιγαίο. Κάθε μέρα πλέον κάποιος Τούρκος πολιτικός απευθύνεται στην Ελλάδα και λέει «μη γίνεστε όργανο ξένων δυνάμεων».

Ανεξαρτήτως και του πόσο βάσιμοι είναι αυτοί οι φόβοι και οι εκτιμήσεις της Τουρκίας, συμβάλλουν πάντως στο να κλιμακώνει τώρα η γειτονική χώρα τις απειλές και τις διεκδικήσεις της.

Η πολιτική της Αθήνας χαρακτηρίζεται εδώ και χρόνια από μια εξαιρετικά επικίνδυνη ασυναρτησία. Από τη μία αφήνει να φανεί ότι είναι διατεθειμένη να κάνει απαράδεκτες υποχωρήσεις προς την Άγκυρα, ανοίγοντας την όρεξη της Τουρκίας, από την άλλη προχωρά σε πολιτικές που, χωρίς να προσφέρουν τίποτα στην Ελλάδα (π.χ. ο εντελώς ανέφικτος αγωγός EastMed) εντείνουν την αίσθηση περικύκλωσης και απειλής της Τουρκίας.

Τον περασμένο Μάρτιο ο κ. Μητσοτάκης είπε κάτι στον Ερντογάν που εμείς αγνοούμε, αλλά που έκανε όλο τον τουρκικό τύπο να μιλάει για νέα εποχή ειρήνης. Δύο μήνες αργότερα, ο Έλληνας πρωθυπουργός έγινε ο κύριος συνήγορος της επίμονης προσπάθειας του αμερικανο-ισραηλινού λόμπυ στο Κογκρέσο να μην δοθούν F-16 στην Τουρκία (ερχόμενος και σε σύγκρουση με τον Αμερικανό πρόεδρο για λογαριασμό του λόμπι). Το γεγονός προκάλεσε την οργή του Ερντογάν, που κατηγόρησε τον Έλληνα πρωθυπουργό ότι τον κορόιδεψε και ακολουθήθηκε από την τωρινή ένταση. Χωρίς μάλιστα να προστατεύσει τον κ. Μητσοτάκη από τις επιθέσεις του αμερικανικού τύπου!

Έτσι φτάσαμε στη σημερινή επικίνδυνη κατάσταση, που καθιστά ακόμα πιο επικίνδυνη η δύσκολη εσωτερική κατάσταση του Ερντογάν από τη μια και από την άλλη η απόλυτη εξάρτηση της Αθήνας από διεθνή κέντρα ισχύος, που μάλιστα αναπτύσσουν αντιφατικές μεταξύ τους στρατηγικές.

Η αντιμετώπιση της Τουρκίας από την Ελλάδα προϋποθέτει ανυποχώρητη και σαφή στάση στα ζητήματα της ελληνικής κυριαρχίας, σαφήνεια του αποτρεπτικού μηνύματος, αποφυγή ανόητων προκλήσεων προς την Άγκυρα, ανεξαρτησία της Αθήνας στα μεγάλα ζητήματα που αποφασίζουν την τύχη της χώρας, αναζήτηση παράπλευρων στηριγμάτων. Το αντίθετο δηλαδή από όλα όσα κάνουμε.

Σε συνθήκες ιστορικά πρωτοφανούς περιφερειακής και παγκόσμιας αστάθειας, όλα αυτά εγκυμονούν τον κίνδυνο να οδηγήσουν τελικά, αν δεν επέλθει διόρθωση την οποία δεν γνωρίζουμε κατά πόσο είναι σε θέση να επιτύχει το υπάρχον πολιτικό σύστημα, σε εθνική τραγωδία.

Πηγή: Konstantakopoulos.gr