Οι Ερινύες επιστρέφουν και υπενθυμίζουν τα μεγάλα εγκλήματα
Tης Ανδρούλας Γκιούρωφ
48 χρόνια από την Β’ εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο τον Αύγουστο του 1974, τον άκρατο εποικισμό που επακολούθησε, οι νέες απειλές για κατάληψης και της Αμμοχώστου, οι συνεχείς παραβιάσεις της Τουρκίας στην ΑΟΖ της Κυριακής Δημοκρατίας , το νησί εξακολουθεί να παραμένει όχι μόνο μια ανοικτή πληγή αλλά και μια εστία ανάφλεξης.
Η Κύπρος αφού χόρτασε από ρητορικές εξαγγελίες στήριξης και συμπαράστασης από τους δυτικούς, σήμερα πλέει όπως και άλλες χώρες σε ένα τρικυμισμένο πέλαγος όπου τα συμφέροντα υπερισχύουν των αρχών του δικαίου και του σεβασμού των δικαιωμάτων του ανθρώπου.
Αν σήμερα η Ευρώπη κάθεται πάνω σε πολλές εστίες ανάφλεξης είναι γιατί οι Ερινύες έρχονται να της υπενθυμίζουν τα εγκληματικά λάθη , τις επεμβάσεις της και την ακόρεστη βουλιμία των ισχυρών οικονομικών της κύκλων να ελέγξουν οικονομικά και πολιτικά της χώρες του πρώην σοσιαλιστικού στρατοπέδου της Ανατολικής και Κεντρικής Ευρώπης.
Έξι μήνες με τον πόλεμο στην Ουκρανία να μαίνεται με ιδιαίτερη σφοδρότητα, οι χώρες της Ε.Ε. παρασυρόμενες από τις ΗΠΑ εμπλέκονται άμεσα και ουσιαστικά αποστέλλοντας όπλα και έμψυχο υλικό. Καθώς η Ε.Ε. δεν έδειξε την ίδια ή ανάλογη ευαισθησία για κράτη μέλη της ή υποψήφια μέλη, σήμερα βρίσκεται έξω από τα σύνορα της Ρωσίας έχοντας την ψευδαίσθηση πως θα πετύχει ότι πέτυχε με την αποδιάρθρωση και διάλυση της Γιουγκοσλαβίας με κρατίδια δορυφόρους των ΝΑΤΟϊκών.
Έλα όμως που ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν είναι ένας Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς τον οποίο η Δύση αφού παγίδευσε τον αποτέλειωσε στις φυλακές του Δικαστηρίου της Χάγης όπου καταδικάστηκε με ψευδή στοιχεία.
Την ίδια ώρα η Τουρκία παραμένει ατιμώρητη ακροβατώντας σε δύο βάρκες με το ένα πόδι στο ΝΑΤΟ και το άλλο στο Κρεμλίνο. Απομυζά οφέλη από τα μαστάρια και των δύο υπερδυνάμεων.
Η ένταση που επικράτησε τις προηγούμενες ημέρες στα όρια της σερβοκρατούμενης περιοχής του βόρειου Κοσόβου, όπου βγήκαν τα όπλα μετά από πολύ καιρό, αναγκάζοντας το ΝΑΤΟ , το οποίο διαθέτει στη χώρα δύναμη 4.000 στρατιωτών , να απειλήσει με επέμβαση, έχει προσώρας αποσοβηθεί.
23 χρόνια μετά τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία και 14 χρόνια μετά την τυπική ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσόβου, το ζήτημα όχι μόνο παραμένει ανοιχτό, αλλά και μπορεί πάντα να λειτουργήσει ως θρυαλλίδα εντάσεων, ιδίως σε μια εποχή που σφραγίζεται από ευρύτερες ανακατατάξεις και μεγάλες παγκόσμιες γεωπολιτικές διαιρέσεις.Η διαρκής σύγκρουση γύρω από το Κόσοβο υπογραμμίζει ότι οι αντιπαραθέσεις γύρω από τα ζητήματα εθνικής αυτοδιάθεσης στα Βαλκάνια κάθε άλλο παρά έχουν τελειώσει. Το ίδιο ισχύει και για τις επιπτώσεις από τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Το «πολιτικά μοντέλα» που έχουν εκπονηθεί στη δυτική Ευρώπη δεν μπορούν να εφαρμοστούν στα Βαλκάνια. Είναι σαν να φυτεύεις ένα τροπικό δέντρο στην Αλάσκα.
Οι μυστικές υπηρεσίες ΝΑΤΟϊκών χωρών της Ευρώπης και των ΗΠΑ δούλεψαν σκληρά και μεθοδικά για να υποδαυλίσουν τον εθνικισμό και το μίσος και το πέτυχαν. Εκεί που ο πληθυσμός ζούσε ειρηνικά βρέθηκαν να σκοτώνονται μεταξύ τους.
Η κρίση της ομοσπονδιακής Γιουγκοσλαβίας προς τα τέλη της δεκαετίας του 1989, με αποκορύφωμα το ξεκίνημα ενός αιματηρού πολέμου το 1991 και τις αλλεπάλληλες ανεξαρτητοποιήσεις οδήγησε σε νέο κύκλο έντασης για το Κόσοβο. Για τους Σέρβους το Κόσοβο είναι η «Ιερουσαλήμ» που δεν θα μπορούσε να εκχωρηθεί. Παρά τους αναγκαστικούς συμβιβασμούς που οδήγησαν στην αποδοχή της ανεξαρτησίας της Σλοβενίας, της Κροατίας, της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης και της – σημερινής – Βόρειας Μακεδονίας, το Κόσοβο είναι μια τεράστια κόκκινη γραμμή.
Όταν η κατάσταση στο Κόσοβο (με τους πληρωμένους Κοσοβάρους από τις ΗΠΑ) έφτασε σε ένα οριακό σημείο την περίοδο 1998-99 οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ βομβάρδισαν ανελέητα τη Σερβία, παρά τις αντιδράσεις Ρωσίας και Κίνας. Το αποτέλεσμα ήταν να αποκτήσει το Κόσοβο μια ντε φάκτο αυτονομία την οποία εγγυόταν η παρουσία της ειρηνευτικής δύναμης της ΝΑΤΟϊκής KFOR.
Όταν το Κόσοβο κήρυξε την ανεξαρτησία του 2008, αναγνωρίστηκε από αριθμό κρατών, αλλά όχι από το «σύνολο της διεθνούς κοινότητας». Η Κύπρος έχοντας και η ίδια πρόβλημα εισβολής και κατοχής ποτέ δεν το αναγνώρισε ενώ η Ελλάδα αν και φλέρταρε με την ιδέα παρά τις δυτικές πιέσεις δεν τόλμησε. Σήμερα το πρόβλημα απέκτησε άλλη διάσταση καθότι Κόσοβο και Σερβία διεκδικούν τον «ευρωπαϊκό δρόμο».
Όμως, οι ενταξιακές συζητήσεις δεν ξεκινούν γιατί οι Βρυξέλλες θέτουν όρους για κάποια «αμοιβαία αναγνώριση της κυριαρχίας».Η συμφωνία των Βρυξελλών του 2013 φάνηκε να δρομολογεί μια τέτοια κατεύθυνση καθώς η Σερβία αποδεχόταν εν μέρει την πραγματικότητα στο Κόσοβο – αν και χωρίς τυπική αναγνώριση της ανεξαρτησίας του – και ταυτόχρονα κατοχυρώνονταν δικαιώματα στις σερβικές δημοτικές αρχές.
Ωστόσο, ακόμη κι έτσι, είναι δύσκολο να οδηγηθούν σε μια οριστική λύση. Η ύπαρξη τόσο της σερβικής μειονότητας στο Κόσοβο όσο και της αλβανικής στη Σερβία οδηγεί σε αντιρρήσεις ιδίως σε σχέση με προτάσεις για λύση μέσω εδαφικής ανταλλαγής.
Η άνοδος του Άλμπιν Κούρτι στο προσκήνιο και του κόμματος Vetëvendosje (Αυτοδιάθεση) με πιο έντονο εθνικιστικό προσανατολισμό – συμπεριλαμβανομένης της θέσης του υπέρ μιας ενοποίησης της Αλβανίας και του Κοσόβου διαμορφώσει ένα νέο τοπίο, καθώς είναι υποστηρικτής μιας πιο «σκληρής» γραμμής στις διαπραγματεύσεις με τη Σερβία.
Πίσω από τις θέσεις Κούρτι είναι γνωστό ποιοι κρύβονται. Είναι γνωστές άλλωστε οι προθέσεις των ΝΑΤΟϊκων. Επιδιώκουν την δημιουργία μιας «μεγάλης Αλβανίας» σφήνα εναντίον των Σέρβων αλλά δεν τους βγαίνει.
Την ίδια στιγμή στη Σερβία ο πολιτικά κυρίαρχος εδώ και χρόνια Αλεξάνταρ Βούτσιτς, προσπαθεί να διατηρεί ανοιχτή τη διαδικασία του διαλόγου.Η Δύση τον κατηγορεί ότι διατηρεί καλές σχέσεις με τη Ρωσία και του ασκεί αφόρητες πιέσεις,
Ο πόλεμος στην Ουκρανία διαμορφώνει μια τεράστια πίεση στα Βαλκάνια ως προς τις σχέσεις των κρατών με τα δύο αντίπαλα στρατόπεδα- ΝΑΤΟϊκών και Κρεμλίνου. Το Κόσοβο έσπευσε να δηλώσει με κάθε τρόπο τη συμπόρευσή του με τη Δύση ενώ πριν λίγες μέρες έστειλε και όπλα στην Ουκρανία προκαλώντας την οργή της Μόσχας. Στη Σερβία είναι αρκετά έντονα τα φιλορωσικά αισθήματα, παρά την προσπάθεια της σερβικής κυβέρνησης να κρατήσει κάποιες ισορροπίες καταδικάζοντας χλιαρά τη ρωσική επιχείρηση αλλά χωρίς να επιβάλει κυρώσεις.
Το Κόσοβο δεν είναι η μόνη εστία έντασης στα Βαλκάνια. Η κρίση το τελευταίο διάστημα στη Βοσνία Ερζεγοβίνη ύστερα από την αμφισβήτηση του ισχύοντος συνταγματικού πλαισίου από τη Σερβική Δημοκρατία είναι ακόμα μια θρυαλλίδα έντασης που μόνο μια σπίθα χρειάζεται να εκραγεί.
Οι ΗΠΑ τέσταραν τους Σέρβους
Η αναβολή των μέτρων για αλλαγή πινακίδων κυκλοφορίας και ταυτοτήτων την 1η του Σεπτέμβρη αντί της 1ης Αυγούστου που ανακοίνωσε η κυβέρνηση της Πρίστινα δεν αποσόβησε τον κίνδυνο μίας πολεμικής σύγκρουσης μεταξύ Σέρβων ,Κοσοβάρων και Αλβανών.Πρόκειται για μία προσωρινή αποκλιμάκωση της έντασης .
Όμως την 1η Σεπτεμβρίου, εάν η κυβέρνηση των Κοσοβάρων προχωρήσει στην απόφασης αυτή, οι συνέπειες θα είναι πάλι ίδιες. Η Σερβία δεν θα έχει άλλη επιλογή από το να υπερασπιστεί τους Σέρβους που ζουν στο βόρειο τμήμα του Κοσόβου.
Η απόφαση για την αναβολή πάρθηκε μετά από πρόταση που κατέθεσε ο Πρέσβης των ΗΠΑ στο Κόσοβο. Οι Αμερικανοί κατάλαβαν πως οι Σέρβοι ήταν αποφασισμένοι και έκαναν την σχετική «εισήγηση». Ωστόσο οι ίδιοι υποδαύλισαν την κρίση θέλοντας να τεστάρουν τα σερβικά αντανακλαστικά και την σερβική αποφασιστικότητα για πόλεμο. Είδαν πως το Βελιγράδι είναι αποφασισμένο και αναγκάστηκαν να κάνουν πίσω τουλάχιστον προς ώρας.
Ξέρουν πως ούτε οι Κοσοβάροι αλλά ούτε οι Αλβανοί μπορούν να αντιμετωπίσουν τους Σέρβους σε μία ευθεία αντιπαράθεση ενώ αν αναγκαστούν να εμπλακούν θα αναγκαστούν να εμπλακούν άμεσα και οι Ρώσοι. Μια πολεμική αναμέτρηση στο Κόσοβο θα έχει άμεσο αντίκτυπο και στην Βοσνία Εζεργοβίνη όπου θεωρείται βέβαιο ότι οι Σέρβοι της Βοσνίας θα ανακηρύξουν την ανεξαρτησία τους και την απόσχιση τους από τον τεχνητό αυτό κράτος και την ένωση τους με την Σερβία.
Και πέρα από την Ευρώπη
Η Κίνα είναι πολύ εξοργισμένη με τους Αμερικανούς τις τελευταίες ημέρες λόγω της προσπάθειάς τους να ξεκινήσουν μία μείζονα κρίση με την Ταϊβάν. Αρχής γενομένης με την προκλητική επίσκεψη της Προέδρου της Αμερικανικής Βουλής Ν.Πελόζι στην Ταϊβάν.
Την ίδια ώρα, το Βελιγράδι υπέγραψε πρόσφατα με το Πεκίνο συμφωνία ελεύθερου εμπορίου, ενώ ξεκίνησε και η αεροπορική σύνδεση των δύο πρωτευουσών στις 16 Ιουλίου.
Λίγο πέρα από την Ευρώπη, η Τουρκία ετοιμάζεται να εισβάλει ξανά στη Συρία ενώ Κούρδοι μαχητές μαζί με τον Συριακό στρατό διεξάγουν κοινά στρατιωτικά γυμνάσια στα τουρκικά σύνορα υπό την επίβλεψη των Ρώσων.
Το Αζερμπαϊτζάν βομβαρδίζει θέσεις Αρμενίων στο Ναγκόρνο Καραμπάχ με τουρκικά drones . Στο Ιράκ οι εξεγέρσεις κατά των Αμερικανών που θέλουν να ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις είναι στο απόγειο τους.
Όλες αυτές οι εστίες ανάφλεξης είναι δημιούργημα των ΝΑΤΟϊκών, Ευρώπης και ΗΠΑ και αν εκραγούν θα συμπαρασύρουν τους πάντες.
Δεν είναι τυχαίο που όλες οι κυβερνήσεις χωρών της Ε.Ε. κατέρρευσαν ή βρίσκονται υπό κατάρρευση ενώ το ίδιο προβλέπεται να γίνει με τους Δημοκρατικούς στις ΗΠΑ.
