Απύθμενο θράσος και εμπαιγμός απ’ όλους αυτούς που κωπηλατούν να αλλάξουν την 
ιστορία για τους ένοχους και συνένοχους του ξεπουλήματος της Κύπρου στην Τουρκία.Συνδράμουν πολυποίκιλα στην απόπειρα βιασμού και εξανδραποδισμού της νοημοσύνης μας. Προσπαθούν με φτυαριές να καλύψουν τα χέρια που επιμένουν να δείχνουν τους φονιάδες
Ματαιοπονούν .Στους Δέλτους της ιστορίας έχουν γραφτεί ανεξίτηλα οι αιματηρές αλήθειες, Πλείστες οι καταγραφές από έγκριτους ιστορικούς και συγγραφείς.Οι τόμοι για το Φάκελο της Κύπρου. Απειράριθμοι οι στίχοι των ποιητών που θρηνούν τους ηρωϊκούς νεκρούς και δοξάζουν την αντίσταση .
Μια μαστιγωτική απάντηση δίνει με το συγκλονιστικό ποίημα της η Ρίτα Μπούμη Παπά
ΙΟΥΛΗΣ 1974
Κύπρος
Ω Ιούλιε μήνα πυρίφλογε, πορθητή της Βαστίλλης
κρυφό ραδιόφωνο ξένο,
είναι αλήθεια;
Πραξικόπημα-Μεταπραξικόπημα
Επιδρομή! Ο Αττίλας!
Ασιάτες γυμνασμένοι μαζί μας στο ΝΑΤΟ
στολές όπλα, Made in USA
Πώς να τρέξουμε Κύπρος κοντά σου;
Οι αποστάσεις ελέγχονται από κοσμοκράτες
(συμμαχία με γεράκια, πεταλούδα ψυχής μας)
μόλις σπάσαμε τις αλυσίδες μας
μουδιασμένοι, παράλυτοι εμείς
στις φυλακές οι επίλεκτοι
ο Νικηφόρος νεκρός στα νερά σου
οι ιαχές μας τυφώνας, όμως δεν φτάνει
δεν έχουμε όπλα
κρατούμε λαμπάδες Ανάστασης και συ στο Σταυρό
ανάσταση-θάνατος-ανάσταση-θάνατος.
Μητραλοίες, τι θα κερδίσετε;
ως πότε θα αγοράζονται οι αγροί Κεραμέως;
Η φωνή του Κυρίου των, απ’ τ’ άλλο ημισφαίριο
επεμβαίνει ακόμα
διατάσσει, απειλεί, εκβιάζει
καταπλέει ο έκτος Στόλος
ο Μακάριος διέφυγε από θαύμα τον θάνατο
κρυφή πόρτα τον έσωσε σχισμένα τα ράσα του
θάμνος αγκαθερός η Κύπρος στο στήθος του
και τη σφίγγει, τη σφίγγει δυνατά με απόγνωση,
ματώνεται
βάφεται κόκκινος
Και πίσω του ανίερος ψίθυρος
“ο προδότης”!
Τον αναγνωρίζουν ωστόσο οι νεκροί:
Ο Αλλιέντε σηκώνεται όρθιος , τον χειροκροτεί
ο Πάμπλο Νερούντα τον ζητωκραυγάζει
οι δύο Κέννεντυ πέφτουν στα γόνατα να τους ευλογήσει
ο δρομέας Λαμπράκης, συναίματος τρέχει ξωπίσω του
ο Λουμούμπα, ο Λούθερ Κινγκ, ξεσπούνε σε λυγμούς.
Ένας δολοφόνος.
Διπλωμάτες, μηνύματα δόλια,
μην μας αγγίζετε!
Τι θέλουν να αποδείξουν; Υποταγή στους σφαγείς;
Ως πότε θα αγοράζονται οι αγροί Κεραμέως διερωτάται η ποιήτρια παραπέμποντας στα τριάντα αργύρια του Ιούδα που μετανοημένος πήγε να τα επιστρέψεις στους γραμματείς και φαρισσαίους και με αυτά αγοράστηκε ο αγρός του Κεραμεως. Γιατί γονατίζουν για να οικονομίσουν μια χρονική στάλα ζωής;
Και ο ποιητής επαναβεβαιώνει:
Μακάριος ο σπαραγμός
το πνεύμα το άγιο
κ η απαστράπτουσα ρομφαία
το βήμα της ιστορίας
ο λυγμός και η σημαία
της ελεθερίας
Νυν και αεί και στους αιώνας των αιώνων
Νυν και αεί
η άμωμη σημαία των αγώνων
