Κομματικοί εναντίον κομμάτων

 

Της Ανδρούλας Γκιούρωφ

????????????????????????????????????

Είναι τα κόμματα κύτταρα της Δημοκρατίας ή κλειστές λέσχες στις οποίες αποφασίζει μια μικρή ελίτ που με τις αποφάσεις της  επηρεάζονται οι  ζωές και των μέλλον μιας μεγάλης μερίδας ή το σύνολο των πολιτών ; Ποια είναι τα κριτήρια ή τα κίνητρα των αποφάσεων τους για μείζονος σημασίας πολιτικά ζητήματα;

Αυτό το ερώτημα θα πρέπει να απαντήσουν οι ηγεσίες όλων των πολιτικών κομμάτων οι οποίες ήδη ξεκίνησαν τον προεκλογικό αγώνα και διαγκωνίζονται ποιος θα είναι ο  επόμενος ένοικος του προεδρικού.

Απ’ ότι φαίνεται οι κομματικές ηγεσίες ξεχνούν πολύ εύκολα ή προσποιούνται πως ξεχνούν και επιχειρούν να παραμερίσουν όχι πάντα με κόσμιο τρόπο τις όποιες αντιδράσεις προκαλούν οι αποφάσεις τους.

Ο ΔΗΣΥ

Το  κυβερνών κόμμα ΔΗΣΥ πήρε την απόφαση να διεκδικήσει τις προεδρικές εκλογές  με   τον ηγέτη του Αβέρωφ Νεοφύτου, τηρώντας την πάγια πρακτική του κόμματος να διεκδικεί με τον ηγέτη του. Ωστόσο πολλές προδιαγραφές, κριτήρια και άλλοι παράγοντες δεν λήφθηκαν υπόψιν όπως οι συνεργασίες και η εκλεξιμότητα. Ούτε και λήφθηκε υπόψιν πως ο ηγέτης του ΔΗΣΥ βρισκόταν  σε μόνιμη αντιπαράθεση σε μια σειρά θεμάτων όπως το  κυπριακό, η οικονομία  και ευρύτερα κοινωνικά ζητήματα που έχουν να κάνουν με το βιοτικό επίπεδο των πολιτών με χαμηλά εισοδήματα,  των ευάλωτων ομάδων καθώς και των μεσαίων στρωμάτων που είναι και το μεγαλύτερο ποσοστό του εκλογικού σώματος.

Ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ  και υποψήφιος για την προεδρία κ. Αβέρωφ Νεοφύτου το είπε πολλές φορές και αρέσκεται να το επαναλαμβάνει πως ανήκουμε  στη Δύση,  τουτέστιν ταυτιζόμαστε και με τις πολιτικές των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ καλές ή κακές. Στο κυπριακό οι  θέσεις του ταυτίζονται πλήρως με αυτές της ηγεσίας του ΑΚΕΛ που περικλείουν έναν ενοχλητικό ενδοτισμό προς την Τουρκία για να μην πούμε περισσότερα.

Όταν ανακοίνωνε την υποψηφιότητα του και επέκρινε την πολιτική του αείμνηστου Αρχιεπισκόπου Μακαρίου ότι η Κύπρος είχε τα πόδια της σε δύο βάρκες  με το Κίνημα των Αδεσμεύτων, δεν ακούσαμε κανέναν της αντιπολίτευσης να του απαντά πως χάρη σε αυτή την αδέσμευτη πολιτική  η Κυπριακή Δημοκρατία χρωστά την ύπαρξη της . Ούτε και ακούσαμε έναν σοβαρό αντίλογο γιατί η «ευλογημένη» και «καλή» Δύση, ΝΑΤΟ και ΗΠΑ εξακολουθούν να μην διορθώνουν τα λάθη και τις ασήκωτες ευθύνες τους για την συνεχιζόμενη κατοχή των κυπριακών εδαφών από την Τουρκία.

Υποθετικά , αν ο Μακάριος επέλεγε την ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ , πριν την τραγωδία του 1974, θα υπήρχε Κυπριακή Δημοκρατία; Ή οι γνωστοί δολιοφθορείς  θα επέβαλλαν την    τριχοτόμηση της Κύπρου    με ένα τμήμα  στην Τουρκία, άλλο  στην Ελλάδα και το τρίτο και φαρμακερό   στη Βρετανία όπου μέσω  των Βρετανικών βάσεων θα έκανε τον χωροφύλακα σε ολόκληρη την επικράτεια;

Είναι ευρέως παραδεκτό πως σήμερα και στην Κύπρο επικρατεί η τραπεζοκρατία. Με την κατάρρευση του Συνεργατισμού για την οποία ευθύνονται σχεδόν όλα τα κόμματα η ζωή των πολιτών έγινε πολύ πιο δύσκολη.

Ο κ. Αβέρωφ έχει τα πόδια του σταθερά στην «βάρκα» των τραπεζών και των πλουσίων και όχι των πολιτών και των φτωχών. Πολλοί είναι οι πολίτες που τον θυμούνται να ξιφουλκεί εναντίον των ημικρατικών  οργανισμών με ατάκες του τύπου το κράτος δεν μπορεί να κάνει τον αχθοφόρο ή τον ξενοδόχο. Ήταν τότε που όλοι έπεσαν πάνω στις Κυπριακές Αερογραμμές για να τις διαλύσουν και τα κατάφεραν .

Το ΑΚΕΛ

Η ηγεσία του ΑΚΕΛ μετά από δυστοκία 5-6 μηνών και αφού δεν συμπεριφέρθηκε με ειλικρίνεια στο ΔΗΚΟ  (απλά ροκάνιζε τον χρόνο), αποφάσισε κατ’ αρχήν να κατέλθει με τον τέως διαπραγματευτή Ανδρέα Μαυρογιάννη. Την τελική απόφαση λένε θα την πάρει η βάση του κόμματος  αλλά όλοι γνωρίζουν πως ο κύβος ερρίφθη.

Σήμερα η ηγεσία του ΑΚΕΛ επιτίθεται εναντίον του Αβέρωφ Νεοφύτου αλλά και του ανεξάρτητου υποψήφιου Νίκου Χριστοδουλίδη, λέγοντας πως ο ΔΗΣΥ έχει δύο υποψηφίους.

Βέβαια η ηγεσία του ΑΚΕΛ ξέχασε πως για πάνω από ένα  μήνα και κάτι μέρες, έπαιζε το όνομα του πρώην Υπουργού Υγείας Γιώργου Παμπορίδη  ο οποίος  διετέλεσε υπουργός της κυβέρνησης Αναστασιάδη. Μάλιστα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ΑΚΕΛικοί οπαδοί ξεσάλωναν με εγκωμιαστικές αναφορές του τύπου «είναι τρελός ο φαλακρός …» και άλλα επιτιμητικά σχόλια που παρέπεμπαν περισσότερο στα γήπεδα παρά στην πολιτική κονίστρα.

Τότε η ηγεσία του ΑΚΕΛ δεν ενοχλείτο επειδή ο κ. Παμπορίδης ήταν υπουργός της κυβέρνησης που θέλει να αλλάξει ή ότι ανήκε στο ΔΗΣΥ.

Ωμή παραδοχή που δεν …παραδέχονται

Όταν ηγέτες των πολιτικών κομμάτων  επιχειρούν να πείσουν για τις επιλογές των υποψηφίων που κατεβάζουν στις προεδρικές εκλογές     και λένε   πως επέλεξαν ανεξάρτητους επειδή  ο λαός έχασε την  εμπιστοσύνη του στα  κόμματα, ουσιαστικά παραδέχονται πως έχουν αποτύχει. Γιατί εάν θεωρείται περίπου μίασμα να είσαι κομματικό στέλεχος τότε γιατί να υπάρχουν; Ή γιατί δεν μπορούν να αλλάξουν την αρνητική εικόνα που έχουν οι πολίτες για τα κόμματα εφόσον τα τελευταία χρόνια δεν είδαμε καμιά θεαματική αλλαγή στις νοοτροπίες που επικρατούν. Έτσι η κομματική ελίτ  αποφασίζει και  δίνει εντολές στο μαντρί να ακολουθήσει.

Οι καιροί  άλλαξαν και οι ακόλουθοι σκέφτονται, προβληματίζονται και έχουν δική τους γνώμη και κριτήρια.

Πόσο ανεξάρτητοι είναι

 

Προφανώς   κάποια ηγετικά στελέχη του ΑΚΕΛ  ή και απλά μέλη θα θυμούνται την θυελλώδη συζήτηση πριν περίπου δύο χρόνια που είχαν (ένα Σάββατο ) σε πρωινή εκπομπή του ΑΣΤΡΑ ο τέως Γ.Γ. του ΑΚΕΛ Άντρος Κυπριανού με τον  τότε διαπραγματευτή Ανδρέα Μαυρογιάννη. Η συζήτηση ήταν τόσο έντονη με τον Άντρο Κυπριανού να εκτοξεύει κατηγορίες εναντίον του προέδρου  Αναστασιάδη ότι ευθυνόταν για την κατάρρευση των συνομιλιών στο Κραν Μοντανά. Από την πλευρά του  ο  κ. Μαυρογιάννης υποστήριζε ένθερμα  τους χειρισμούς του Προέδρου και κατηγορούσε την τουρκική πλευρά για αδιαλλαξία και μαξιμαλιστικές θέσεις . Μάλιστα όταν οι τόνοι ανέβηκαν ο τέως διαπραγματευτής ρώτησε κάπως εριστικά τον  Α. Κυπριανού από πού γνωρίζει τι διημείφθη  στο τραπέζι των συνομιλιών  εφόσον ο ίδιος δεν συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις. Ο Άντρος Κυπριανού ήταν τόσο οργισμένος που ανάμεσα σε άλλα επικαλέστηκε    έγκυρες πηγές (προφανώς από τον  ‘Εϊντε ) και τις ενημερώσεις που είχε από τον Τουμάζο Τσελεπή.

Δεν γνωρίζουμε τι στάση τήρησε στην Κ.Ε. ο τέως Γ.Γ. του ΑΚΕΛ (ο οποίος πλέον δεν είναι μέλος κανενός συλλογικού οργάνου). Πάντως δημόσια ακούστηκε να στηρίζει ένθερμα την υποψηφιότητα Α. Μαυρογιάννη στο πλαίσιο μιας παρεξηγημένης κομματικής πειθαρχίας όπου η μειοψηφία οφείλει καταστατικά να ταυτίζεται με την πλειοψηφία.

Μόνο που οι τέτοιου είδους κομματικές αποφάσεις δεν αφορούν το κόμμα αλλά το σύνολο του κυπριακού λαού και δεν θα πρέπει να ισχύουν τέτοια παρωχημένα  στεγανά.

Η ΑΚΕΛική ηγεσία πήρε τις αποφάσεις της και είναι σεβαστές. Σίγουρα  θα κριθεί από το αποτέλεσμα . Όμως εγείρονται αρκετά  ερωτήματα    από οπαδούς του κόμματος και ανέντακτους κομματικά πολίτες: Γιατί εδώ και δέκα χρόνια , κατά την πρώτη και δεύτερη θητεία Ν.Αναστασιάδη  ενώ φωνάζει για αλλαγή, δεν προετοίμασε κάποιον υποψήφιο από το χώρο της Αριστεράς ή της ευρύτερης Αριστεράς και ζητά δανεικούς από τον δεξιό χώρο; Υποτιμά τόσο πολύ τους Αριστερούς ή πλέον εμπεδώνεται ένα σύμπλεγμα κατωτερότητας έναντι της δεξιάς;

Πως μπορεί μια δράκα στελεχών να αποφασίζει  ποιος θα είναι ο υποψήφιος  για το ύπατο αξίωμα του κράτους;  Στο μείζον θέμα της επίλυσης του Κυπριακού πως θα σμικρυνθεί το χάσμα των διαφωνιών που υπήρχαν και προφανώς θα υπάρχουν όταν οι μεν υποστηρίζουν πως φταίει η Ε/κ πλευρά για τη μη λύση του Κυπριακού και ο δε πως φταίει η αδιάλλακτη Τουρκία;

 

Οξύμωρα φαινόμενα και ατολμία

Προσώρας δεν έχουμε ακούσει κανέναν εκ των υποψηφίων να ορθώνει ανάστημα και να τάσσεται ανοικτά και κάθετα εναντίον των κυρώσεων  της Ε.Ε. κατά της Ρωσίας οι οποίες   απ’ ότι αποδεικνύεται πλήττουν τους πολίτες και όχι την Μόσχα.

Η ηγεσία της Ε.Ε. αποδείχθηκε ανίκανη να προστατεύσει τους πολίτες της.  Αυτοί οι γελοίοι τύποι που κουνούν το δάκτυλο σε όποιον διαφωνεί μαζί τους αφέθηκαν να ελέγχονται και να καθοδηγούνται από τις ΗΠΑ .Καταπίνουν  τις ύβρεις από τον  Ουκρανό πρόεδρο ο οποίος αποφασίζει ποιοι ηγέτες της Ε.Ε. είναι ευπρόσδεκτοι στο Κίεβο και ποιοι όχι .

Δισεκατομμύρια ευρώ , δολάρια και στρατιωτικοί  εξοπλισμοί ρίχνονται στον Πύθο των Δαναϊδων προκειμένου στο μέτωπο του πολέμου  να αποδυναμωθεί η Ρωσία. Αφού κατάσχεσαν ρωσικούς λογαριασμούς και  διέδιδαν παντού ότι θα απεξαρτηθούν από τη Ρωσία, το μόνο που κατάφεραν είναι να οδηγηθούν στα ύψη οι τιμές    των καυσίμων και άρα τα έσοδα του αντιπάλου τους, της Ρωσίας.Τώρα με  την ουρά στα σκέλια, δέχτηκαν τη ρωσική πρόταση για την πληρωμή του φυσικού αερίου σε ρούβλια .Ωστόσο  η Ρωσία σάλπαρε για άλλες πολιτείες οι οποίες διψούν  για  καύσιμα και προμηθεύει χώρες με τετραπλάσιους πληθυσμούς από της Ευρώπης.

Απ’ ότι φαίνεται κανένας εκ των υποψηφίων δεν έχει πρόθεση να αγγίξει αυτή την καυτή πατάτα που καίει όλο και περισσότερο τους πολίτες για να μην κατηγορηθεί ως αντιευρωπαϊστής ή φιλορώσος.