Στην παρουσία  συγγενών  και εκατοντάδων φίλων και μέσα σε ατμόσφαιρα βαρυτάτου πένθους  τελέσθηκε το Σάββατο από την εκκλησία Αγίου Βασιλείου στο Στρόβολο η κηδεία του Χρίστου Κυνηγού από το Στρόβολο  ο οποίος έφυγε ξαφνικά την περασμένη Τετάρτη σε ηλικία 69 χρόνων.

Εκ μερους της οικογένειας επικήδειο εκφώνησε η αδελφή της συζύγου του Αννας,  Ανδρούλα Γκιούρωφ.

«Αποχαιρετισμός στον Χρίστο Κυνηγό

«14  του Νιόβρη ,Τεταρτη 6 το πρωί, ένα τηλεφώνημα μια κραυγή ένας λυγμός, «χάσαμε και τον Τάκη» …ακούστηκε σαν μια τραγικη φάρσα, ένα ψεμα και όμως ήταν μια πένθιμη πικρή αλήθεια, από την μεγάλη μου αδελφη Μάρω που έχασε  και αυτή την προηγούμενη μέρα το σύζυγο της. Μια αλήθεια που δεν μπορούμε ακόμα να συνειδητοποιήσουμε πως ενω ετοιμαζόσουν για ένα ακόμα σύντομο ταξίδι στο εξωτερικό έμελλε να το ακυρώσει τόσο βίαια ο θάνατος και να ξεκινήσεις για ένα άλλο ταξίδι χωρίς επιστροφή  .

Αγαπημένε μας Τάκη, αγαπημένε φίλε και μυρωδικέ κουμπάρε,αγαπημένε μας αδελφέ.Εφυγες τόσο απροσδόκητα και τόσο τελεσίδικα που ο χαμός σου μας αφήνει ορφανούς από την αγάπη και τη φιλία σου.

Χρίστος Κυνηγός! Γεννημένος  ανήμερα Χριστουγέννων το 1948 στο όμορφο και ειδυλλιακό Διόριος της Κερύνειας.Γνώρισες την φύση και την λάτρεψες. Γνώριζες τα μυστικά του δάσους με τις ανεμώνες και όταν πριν την τουρκική εισβολή μας φιλοξένησες στο πατρικό σου φούσκωνες από περηφάνεια για τα κάλλη του χωριού σου, για  το δάσος που έμπαινε στη θάλασσα της Μόρφου. Για το δάσος που ήταν και η τροφός των φτωχών.

Στερημένος από το πατρικό χάδι εσύ και ο αδελφός σου Κωστάκης, κατάφερες να αρπάξεις τη ζωή απ’ τα μαλλιά.

Οταν  τα άλλα παιδιά της ηλικίας σου έπαιζαν στις αλάνες αμέριμνα, πήγαιναν σχολείο και είχαν το βράδυ ένα ζεστό φαί εσύ ρίχθηκες στη βιοπάλη.

Αμούστακος έφηβος ακόμα , στα 16 σου χρόνια μπήκες στα καράβια και δούλεψες σκληρά.Σιγκαπούρη, Κίνα ,Χονγκ Κογκ, Σαγκάη , Ινδίες …Μπουένος Αιρες. Γνώρισες άλλους κόσμους περιπλανήθηκες σε άλλα λιμάνια άνοιξαν οι ορίζοντες σου μα εσένα ο καημός σου ήταν να επιστρέψεις   στην πατρίδα, και να μορφωθείς . Ωρίμασες πρόωρα στο καζάνι της βιοπάλης. Επέστρεψες «ενήλικας» πριν ακόμα  ενηλικιωθείς. Πλήρωνες τα δίδακτρα σου στην Τεχνική Σχολή Λευκωσίας  από τις οικονομίες και τις στερήσεις  σου και  τα κατάφερες. Μπορεί να μην πήρες διπλώματα  πανεπιστημίου αλλά η δική σου μόρφωση και παιδεία άξιζαν δέκα επιστήμονες .Διψασμένος για μάθηση ήσουν το πρότυπο  του «γηράσκω αεί διδασκόμενος». Πολλές οι γνώσεις σου και άσβεστη η δίψα σου για μάθηση. Μέχρι το τέλος.

Παρά τις στερήσεις η μακαριστή μητέρα σου    Ελένη στάθηκε αντάξια μάνα και πατέρας και σας ανάθρεψε με αρχες και  με το ένστικτο της μάνας που θέλει τα παιδιά της να προκόψουν .Ησουν ο πρωτότοκος και το αποκούμπι όλων όσων ήθελαν βοήθεια, στήριξη, ένα χέρι συμπαράστασης, ένα λόγο παρηγοριάς. Και όταν η αγαπημένη σου μάνα λύγισε κουράστηκε και τσάκισε από το ξενοδούλι μεροφάι, εσυ της έγινες και  μάνα και  πατέρας .Εσύ με την αγαπημένη σου σύζυγο της προσφέρατε διπλά και τριπλά ολα όσα της στέρησε η ζωή. Ενα ζεστό σπίτι ,οικογενειακή θαλπωρή, δύο εγγόνια και κυρίως πλουσιοπάροχα ήσυχα  και καλά υστερινά.

Εργάστηκες σκληρά , στερήθηκες πολλά, μα η ζωη αντάμειψε  τους κόπους σου .  Εγινες ένα καλός επιχειρηματίας. Κατάφερες να δημιουργήσεις μια ιδανική οικογένεια μαζί με τη σύζυγο σου και πολυαγαπημένη μου αδελφή Αννα.Μαζί τραβήξατε της ζωής την ανηφόρα και με την αγάπη σας συνδετικό  κρίκο  και φωταγωγό,  κτίζατε λιθαράκι, λιθαράκι τους ακατάλυτους δεσμούς μιας σφικτοδεμένης  και αγαπημένης οικογένειας.Μιας οικογένειας   που έμαθε να στηρίζει ο ένας τον άλλο και όχι μόνο.Κάνατε κανόνα ζωής το βοηθάτε αλλήλους και η ζωή σας το ανταμείβει.

Ευτύχησες να δεις τους δυό σου γιους καταξιωμένους επιστήμονες και ενάρετους πολίτες.Ο πρωτότοκος σου Φοίβος γνωστός τραυματιολόγος και χειρούργος ορθοπεδικός διαπρέπει στην ιατρική επιστήμη.Ο κόσμος τον αγαπά  γιατί και αυτός αγαπά τον κόσμο . Οπως και ο δευτερότοκος σου -ο βαφτιστικός μου -Πάρις ανέβηκε με επιτυχία  τα σκαλιά της μόρφωσης   και σήμερα είναι ένας καταξιωμένος διευθυντής  προϊσταμενος   στον  τραπεζικό τομέα.

Μαζί με τη σύζυγο του Καλοδότη -που την θεωρούσες κόρη σου και την παίνευες -σας χάρισαν δύο μικρές καλλονές.Τις  δύο σου εγγονούλες την Αφροδιτούλα και την Αννούλα που από την Τετάρτη δεν έχουν στερέψει τα ματάκια τους να θρηνούν τον καλό και αγαπημένο τους παππού.Που ειναι απαρηγόρητες  γιατί δεν θα γιορτάσουν μαζί του φέτος ανήμερα  Χριστουγέννων τα γενέθλια του. Γιατί δεν θα είναι εκεί να του πουν τα μυστικά τους και να καλύψει  τις ζαβολιές τους.

Ησουν πολύ περήφανος για τα παιδιά σου.Χαιρόμαστε με τις  χαρές σου. Γιατί οι θυσίες σου δεν πήγαν χαμένες.Γιατί ο σπόροι που έρριξες κάρπισαν και έγιναν πλατύφυλλα δέντρα με κλαδιά ρίζες  και παραπούλια. Ακόμα και τώρα που εβλεπες περήφανος τα δυο σου παιδιά να διαπρέπουν, είχες τις έγνοιες σου. Και έκανες τις οικονομίες σου για τις δύο σου εγγονές. Μπας και στερηθούν την μόρφωση .Αποταμίευες για αυτές και μόνο για αυτές για να έχουν ένα εξασφαλισμένο μέλλον.Για να μην βρεθούν ποτέ αντιμέτωπες  με ότι εσύ στερήθηκες.

Αγαπημένε μας Τάκη, μας λείπεις και θα μας λείψεις πιο πολύ γιατί το κενό που αφήνεις πίσω σου είναι δυσαναπλήρωτο.

Σαν σκηνές από ταινία έρχονται στη μνήμη μου τα χρόνια που γνώρισες την αδελφή μου και τον μεγάλο σας έρωτα. Και εγω πιο μικρή έγινα ο μάρτυρας και ο συνωμότης να λέω ψέμματα   για να καλύπτω τα κρυφά σας ραντεβού…   Μου εμπιστεύθηκες να βαφτίσω τον Παρούσκα σου και σου εμπιστεύθηκα να βαφτίσεις  τον πρωτότοκο μου γιο Στέφανο.

Ειρηνιστής μα ποτέ ρίσπασπις ή λιποτάκτης. Πολέμησες στις μάχες της Κοφίνου και τραυματίστηκες σοβαρά.Στην τουρκική εισβολή βρέθηκες αντιμέτωπος με τους βομβαρδισμούς του Τρικώμου. Επιστρέψατε πίσω.Δεν ηττηθήκαμε, ελεγες, ηταν   προδοσία .Ποτέ  δεν παινεύτηκες  ή ζήτησες ανταλλάγματα για τα τραύματα που έχεις ακόμα από σφαίρες στο κορμί σου.Πατριώτης και πάντα ενεργός πολίτης.Ενημερωμένος πολίτης , καλός πολίτης έλεγες.

Αγαπημενε μας Τάκη ήσουν ένας μαχητής της ζωης,  ένας αγωνιστής που στο τέλος πήρε τα έπαθλα που του άξιζαν. Στον μαραθώνιο τερμάτισες από το στίβο  της ζωής   πρωταθλητής.Ομως το τέλος ήρθε πολύ νωρίς και δεν έπρεπε τόσο ξαφνικά και άδικα να μας φύγεις, τόσο πρόωρα.

Στην απαρηγόρητη σύζυγο  σου Αννα, στα πολυαγαπημένα σου παιδιά  Φοίβο, Πάρι και  Καλοδότη, στις λατρεμμένες εγγονές σου   Αφροδίτη και  Αννα, στον  απαρηγόρητο σου αδελφό Κωστάκη, ευχόμαστε κουράγιο και δύναμη να αντέξουν αυτο το βαρύ πένθος. Δεν σου υπόσχομαι όμως ότι θα παψουμε να σε θρηνούμε. Γιατί η αγάπη μας ξεπερνά το θάνατο.

Καλό σου ταξίδι »