To τίμιο γάλα, το τίμιο ξύλο, το εμφιαλωμένο αγίασμα και η Πλάγια Χιρόν στην Κούβα

 

Του Πέτρου Μ. Πέτρου

Από την εποχή του ιταλού Πετράρχη* οι άνθρωποι διερωτόντουσαν κατά πόσο μπορούσε να είναι αστείρευτο το «γάλα της Παρθένου Μαρίας», το οποίο τότε διέθεταν διάφορα μοναστήρια έναντι χρημάτων και χαριτολογώντας ο ιταλός λόγιος υπέθετε ότι θα επρόκειτο για μια τεράστια δεξαμενή ή και θάλασσα γάλακτος για να πίνουν τόσες χιλιάδες πιστοί και να μην εξαντλείται.Unknown

Άλλοτε πάλιν, λόγιοι της ίδιας  εποχής της αναγέννησης, διερωτούνταν πώς είναι δυνατόν να έχουν συναντήσει σε δυο μονές το «χέρι της Παρθένου» και να το συναντούν και σε τρίτη, εικάζοντας με σκωπτικό χιούμορ ότι η Παρθένος θα έπρεπε κανονικά να είχε τρία χέρια, μια και τα άλλα δύο τα είχαν ήδη δει αλλού.

Αργότερα σταμάτησε το «σερβίρισμα» του «τιμίου γάλακτος» και άρχισε η πώληση του «Τιμίου Ξύλου» προς τους πιστούς, αν αυτό είναι ποτέ δυνατόν να συνάδει και πάλιν με την ζωντανή σκέψη του Ιησού, η ασίγαστη εμπορικοποίηση ενός κομματιού ξύλου διαστάσεων 4,50 μέτρα ύψος και 2,40 μέτρα πλάτος και ιερού συμβόλου της Χριστιανοσύνης. Αυτή την φορά πρόσθεσαν ότι παρά τα απειροελάχιστα κομμάτια στα οποία τεμαχίστηκε ο Τίμιος Σταυρός, αυτός αναγεννιέται και δεν υφίσταται καμιά απώλεια από την μάζα του!

Επισκεπτόμενος πριν από μερικά χρόνια το μοναστήρι της Ρίλας στην Βουλγαρία, με έκπληξή μου πρόσεξα μέσα στον ναό ένα μικρό κατάστημα που, μεταξύ άλλων, πωλούσε εμφιαλωμένο αγίασμα! Βγήκα έξω εκνευρισμένος θεωρώντας την εικόνα ως βεβήλωση ενός ιερού χώρου των πιστών του Χριστιανισμού.

Στη σκέψη μου έρχονται και οι Κουβανοί που πωλούσαν, μέσα σε ένα σφραγιστό νάιλον σακουλάκι, άμμο από την Πλάγια Χιρόν, το μέρος όπου αποβιβάστηκαν και ηττήθηκαν για πρώτη φορά οι μισθοφόροι  του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στην παραλία Χιρόν ή στον Κόλπο των Χοίρων, όπως λέγεται αλλιώς. Βέβαια οι Κουβανοί δεν επικαλέστηκαν τον Χριστό, αλλά προσπάθησαν να κρατήσουν ζωντανή, τη σκέψη της Επανάστασης και της διαδρομής της.

Χρόνια αργότερα, από την Νικαράγουα, πήρα μόνος μου και χωρίς να πληρώσω κανέναν, μια πέτρα από ένα από τα 11 ηφαίστεια της χώρας, γύρω από το στόμιό του, όπου ο δικτάτορας Σομόζα έριχνε μέσα τους αντιπάλους του για να τους εξαφανίσει, ίσως πιο εύκολα από ό,τι οι Σαουδάραβες τον  Τζαμάλ Χασόγκι.

Άπειρες οι εμπορικοποιήσεις ιερών… οστά, κάρες αγίων, άμφια… κέρινα ομοιώματα…

Δανείζομαι για επίλογο την ρήση ενός καλογήρου ο οποίος πολύ σοφά είχε πει ότι «όσο υπάρχουν κουτοί θα υπάρχει και κουτί». Τα τελικά συμπεράσματα τα αφήνω στην δική σας κρίση!

——-

*Ιταλός λόγιος, ποιητής και ένας από τους παλαιότερους ανθρωπιστές της Αναγέννησης(20 Ιουλίου 1304-19 Ιουλίου 1374)