Το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως κατηγορείται ότι νομιμοποιεί το σχίσμα

 

Λίγη ώρα μετά την ανακοίνωση του Οικουμενικού Πατριαρχείου ότι αναγνωρίζει την Αυτοκεφαλία της Ουκρανικής Εκκλησίας,  το πατριαρχείο Μόσχας κατηγόρησε τον πατριάρχη Βαρθολομαίο ότι «ξεπέρασε την κόκκινη γραμμή» και άνοιξε το δρόμο σε «κάτι τρομερό».

Ο εκπρόσωπος Τύπου του Πατριάρχη Μόσχας Κύριλλου τονίζει σύμφωνα με το Sputnik ότι «η απόφαση της Συνόδου του Πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης νομιμοποιεί το σχίσμα. Η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου έχει πάρει μια καταστροφική απόφαση για την ίδια αλλά και για την Οικουμενική Ορθοδοξία, έχει ξεπεράσει την κόκκινη γραμμή».

«Στην πραγματικότητα μπορούμε να περιγράψουμε την απόφαση του Πατριαρχείου ως νομιμοποίηση του σχίσματος. Δυστυχώς, τα καλέσματα μας απ’ όλες τις γωνιές του κόσμου δεν εισακούστηκαν στην Κωνσταντινούπολη και σήμερα το Πατριαρχείο πήρε καταστροφικές αποφάσεις, πρώτα για εκείνο και μετά για όλη την Ορθοδοξία», δήλωσε ο εκπρόσωπος του Ρώσου Πατριάρχη Κύριλλου.

Ο εκπρόσωπος του Κύριλλου υποστήριξε ακόμα ότι η Σύνοδος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας θα εκφράσει την αξιολόγησή της για την ενέργεια του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης.

H Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία τόνισε επίσης ότι οι αποφάσεις της Κωνσταντινούπολης θα αποτελέσουν ισχυρό πλήγμα, πρώτα από όλα για τους ορθόδοξους πιστούς στην Ουκρανία.

Υπογράμμισε επίσης την εκτίμησή της ότι θα ξεκινήσει κάτι «τρομερό».

«Η κατάσταση που αντιμετωπίζουμε τώρα είναι απολύτως πρωτόγνωρη και απολύτως καινούρια για όλους. Αυτή είναι μια ρήξη με την παράδοση και την αντίληψη της Εκκλησίας ως έννοιας. Βέβαια, όλα όσα κάνει τώρα η Κωνσταντινούπολη θα αποτελέσουν καταστροφικό πλήγμα, πρώτα απ’ όλα για τους Ορθόδοξους πιστούς στην Ουκρανία», τόνισε ο Βολκόφ μιλώντας στο θρησκευτικό τηλεοπτικό δίκτυο Spas, ενώ συμπλήρωσε ότι «κάτι τρομερό πρόκειται να ξεκινήσει».

Στην Ουκρανία λειτουργούν σήμερα τρεις ορθόδοξες εκκλησίες:

Το Πατριαρχείο του Κιέβου, με επικεφαλής τον μητροπολίτη Φιλάρετο, το οποίο δεν αναγνωρίζει την εξουσία της Μόσχας, η Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία που υπάγεται στο Πατριαρχείο Μόσχας, και η Ουκρανική Αυτοκέφαλη Εκκλησία, η οποία αποσπάστηκε από τη Ρωσική τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Το Φανάρι γνωστοποίησε την πρόθεσή του να αναγνωρίσει τον πατριάρχη Φιλάρετο και τον αρχιεπίσκοπο Μακάριο Μαλέτιτς της Ουκρανικής Αυτοκέφαλης Εκκλησίας.

Η ανακοίνωση του Φαναρίου

Σύμφωνα με την ανακοίνωση της Γραμματείας της Ιεράς Συνόδου του Πατριαρείου  το οποίο συνεδρίασε από 9-11 . Ὀκτωβρίου 2018, το οποίο ασχολήθηκε« ἰδιαιτέρως καί διά μακρῶν μέ τό ἐκκλησιαστικόν θέμα τῆς Οὐκρανίας, παρόντων καί τῶν Ἐξάρχων τῶν ἀποσταλέντων εἰς Οὐκρανίαν, ἤτοι τοῦ Πανιερ. Ἀρχιεπισκόπου Παμφίλου κ. Δανιήλ καί τοῦ Θεοφιλ. Ἐπισκόπου Edmonton κ. Ἱλαρίωνος, καί, κατόπιν διεξοδικῶν συζητήσεων, ἀπεφάσισε:

Την αναγνώριση της αυτοκεφαλίας της εκκλησίας της Ουκρανίας και την  ανασύσταση του Σταυροπηγίου του στο Κίεβο.

Επίσης αποφάσισε να δεχθεί τις σχετικές αιτήσεις των αρχιερέων και κληρικών της Εκκλησίας της Ουκρανίας όπως του Φιλάρετου Ντενισένκο και του Μακαρίου Μαλετίτς αποκαθιστώντας τους στον αρχιερατικό και ιερατικό βαθμό. Αποφάσισε ακόμη να άρει την ισχύ του Συνοδικού Γράμματος Εκδόσεων του 1686 με το οποίο δινόταν το δικαίωμα στον Πατριάρχη Μόσχας να χειροτονεί τον εκάστοτε Μητροπολίτη Κιέβου. Τέλος απευθύνει έκκληση σε όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές να αποφεύγουν καταλήψεις ναών, μονών και άλλων περιουσιακών στοιχείο αλλά και πράξεις βίας και εκδικητικότητας.

Συγκεκριμένα, στην ανακοίνωση αναφέρεται επί λέξει ότι η Ιερά Σύνοδος αποφάσισε “πρώτον, να ἀνανεώσῃ τήν ἤδη εἰλημμένην ἀπόφασιν ὅπως τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον χωρήσῃ εἰς τήν χορήγησιν αὐτοκεφαλίας εἰς τήν Ἐκκλησίαν τῆς Οὐκρανίας. Δεύτερον, νά ἀνασυστήσῃ τό ἐν Κιέβῳ τό γε νῦν Σταυροπήγιον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, ἕν ἐκ τῶν πολλῶν ἐν Οὐκρανίᾳ Σταυροπηγίων Αὐτοῦ ἐκ τῶν παρελθόντων αἰώνων. Τρίτον, κατά τάς κανονικάς προνομίας τοῦ Πατριάρχου Κωνσταντι- νουπόλεως ὅπως δέχηται ἐκκλήτους προσφυγάς ἀρχιερέων καί ἄλλων κληρικῶν ἐκ πασῶν τῶν Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν, νά δεχθῇ τάς σχετικάς αἰτήσεις τοῦ Φιλαρέτου Ντενισένκο καί τοῦ Μακαρίου Μαλετίτς καί τῶν σύν αὐτοῖς, οἵτινες εὑρέθησαν ἐν σχίσματι ὄχι διά δογματικούς λόγους, καί νά ἀποκαταστήσῃ αὐτούς μέν εἰς τόν ἀρχιερατικόν ἤ ἱερατικόν αὐτῶν βαθμόν, τούς δέ πιστούς αὐτῶν εἰς ἐκκλησιαστικήν κοινωνίαν. Τέταρτον, νά ἅρῃ τήν ἰσχύν τοῦ Συνοδικοῦ Γράμματος Ἐκδόσεως τοῦ ἔτους 1686, τοῦ ἐκδοθέντος διά τάς τότε περιστάσεις, διά τοῦ ὁποίου ἐδίδετο, κατ᾿ οἰκονομίαν, τό δικαίωμα εἰς τόν Πατριάρχην Μόσχας νά χειροτονῇ τόν ἑκάστοτε Μητροπολίτην Κιέβου, ἐκλεγόμενον ὑπό τῆς Κληρικολαϊκῆς Συνελεύσεως τῆς Ἐπαρχίας αὐτοῦ καί ὀφείλοντα νά μνημονεύῃ “ἐν πρώτοις” τοῦ ὀνόματος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου εἰς ἔνδειξιν κανονικῆς ἐξαρτήσεως. Πέμπτον, Νά κάμῃ ἔκκλησιν πρός πάσας τάς ἐμπλεκομένας πλευράς νά ἀποφεύγουν καταλήψεις Ναῶν, Μονῶν καί ἄλλων περιουσιακῶν στοιχείων, ὡς καί πᾶσαν πρᾶξιν βίας καί ἐκδικητικότητος, εἰς ἐπικράτησιν τῆς εἰρήνης καί τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ».