*Κάποιοι «είχαν πλάτες από πολύ ψηλά. Πλάτες κομματικές, πολιτικές, με άλλους που ίσως να ήταν συνεργοί μαζί τους και να έπαιρναν τις αποφάσεις

*Κακή διακυβέρνηση και ατιμωρησία οδήγησαν στην κρατικοποίηση του Συνεργατισμού

Η κακή διακυβέρνηση και η ατιμωρησία οδήγησαν στην κρατικοποίηση του Συνεργατισμού, δήλωσε ο Ανδρέας Χαρίτου, μέλος της Επιτροπείας της ΣΚΤ από 20/3/2009 μέχρι 20/10/2013 και συγκεκριμένα ανεξάρτητο μη εκτελεστικό μέλος. Καταθέτοντας ενώπιον της Διερευνητικής Επιτροπής για την κατάρρευση του Συνεργατισμού μίλησε για άτομα που συμμετείχαν στις Επιτροπείες των ΣΠΙ και είχαν «κομματικές και πολιτικές πλάτες» με αποτέλεσμα να μην τιμωρείται κανένας και όλοι να παραμένουν στις θέσεις τους.

Ο ίδιος είπε ότι κατά την περίοδο που ήταν στο ΔΣ δεν μπορούσε κανένας να τον επηρεάσει και ότι προσπάθησε να μην έχει φιλικές σχέσεις με κανένα για να παραμείνει πραγματικά ανεξάρτητος.

Ερωτηθείς σε σχέση με τα κύρια προβλήματα που οδήγησαν στην κρατικοποίηση του Συνεργατισμού, ο κ. Χαρίτος ανέφερε ότι «το γενικότερο θέμα ήταν η κακή διακυβέρνηση και η ατιμωρησία περισσότερο στα Συνεργατικά Πιστωτικά Ιδρύματα (ΣΠΙ). Ως κεντρικός φορέας προσπαθούσαμε να λειτουργήσουμε όσο το δυνατό καλύτερα όμως τα ΣΠΙ είχαν σοβαρότατα προβλήματα» είπε και πρόσθεσε πως υπήρχαν κάποιοι που «προσπαθούσαν να απομυζήσουν όσο το δυνατό περισσότερα από τον οργανισμό».

Ανέφερε δε ότι σε όλα τα επίπεδα υπήρχε απροθυμία να υποστούν συνέπειες αυτά τα ιδρύματα. Το αποτέλεσμα ήταν να μην τιμωρείται κανένας και πιθανές ποινικές ευθύνες που μπορούσαν να είχαν κάποια στελέχη δεν προχωρούσαν, συμπλήρωσε.

Είπε μάλιστα ότι κάποιοι «είχαν πλάτες από πολύ ψηλά. Πλάτες κομματικές, πολιτικές, με άλλους που ίσως να ήταν συνεργοί μαζί τους και να έπαιρναν τις αποφάσεις. Υπήρχαν πιθανά προβλήματα για ποινικές υποθέσεις που έπρεπε να πάνε στη δικαιοσύνη, τα καθυστερούσαν συνεχώς».

Δεν εκλέγονταν όλες οι Επιτροπείες στα ΣΠΙ με κομματικά ψηφοδέλτια, ανέφερε, αλλά κάποια ΣΠΙ ελέγχονταν από παρατάξεις και ήταν γνωστό σε ποιες παρατάξεις «ανήκαν».

Οι υποθέσεις δεν προχωρούσαν γιατί, κατά τον κ. Χαρίτου, κάποιοι που διορίζονταν δεν ήταν ανεξάρτητοι και γιατί ίσως να γίνονταν πολιτικές παρεμβάσεις. Σε κάποιες περιπτώσεις διευθυντών συνεργατικών, υπήρχε και σύγκρουση συμφερόντων, όμως υπήρχαν και αυτοί που έκαναν εξαιρετική δουλειά, είπε.

Ανέφερε ακόμα ότι «δίνονταν δάνεια ανεξέλεγκτα», κάνοντας λόγο για εξόφθαλμες περιπτώσεις. Αντί, είπε, να εξετάζεται η ικανότητα αποπληρωμής, αυτό που λάμβαναν υπόψη ήταν η υποθήκη. Ένα από τα θέματα που έθεσε, όπως ανέφερε, ήταν να υπάρξει ενιαία πιστωτική πολιτική στα ΣΠΙ διότι υπήρχαν Συνεργατικά που έδιναν αλόγιστα δάνεια και είχαν πολύ ψηλά ποσοστά μη εξυπηρετούμενων χορηγήσεων, πάνω από 60%.

Η ΣΚΤ, σύμφωνα με τον κ. Χαρίτου, πληρούσε τα κριτήρια που είχαν θέσει οι επόπτες για κεφαλαιακή επάρκεια με 12%, όμως υπήρχαν προβλήματα εταιρικής διακυβέρνησης, εκφράζοντας αμφιβολία για το κατά πόσον όλα τα άτομα που αξιολογούσαν τα δάνεια στα τοπικά ΣΠΙ είχαν τις ικανότητες και τις γνώσεις να το πράξουν. «Υπήρχαν κάποιοι που δεν είχαν γνώσεις και εμπειρίες», όμως είπε, «δεν πτώχευσε γι’ αυτό ο Συνεργατισμός. Τα προβλήματα ήταν βαθύτερα». Κάποιοι, είπε, που διορίζονταν, χρωστούσαν σε κάποιους και έκαναν χατίρια.

Απαντώντας σε ερώτηση, είπε ότι για το μεγάλο ποσοστό των ΜΕΔ, έφταιγε η «ατιμωρησία και η ανικανότητα».

«Δεν θέλω να πιστεύω ότι αυτοί που είχαν τα πιο ψηλά ΜΕΔ ήταν ανίκανοι. Ίσως ελέγχονταν από κάποιους άλλους. Ίσως είχαν και προσωπικά προβλήματα. Ήταν δεμένοι με κάποιες πολιτικές παρατάξεις. Τα προβλήματα ήταν γενικότερης φύσης, αν κάποιοι ήξεραν ότι δεν είχαν προστάτες και ήξεραν ότι αν είχαν πρόβλημα με το ΣΠΙ τους την επόμενη μέρα θα έφευγαν, θα ήταν πολύ διαφορετικοί».