Οριο αφυπηρέτησης ιατρών δημοσίου

 

Της Δρος. Ελένης Θεοχάρους, ευρωβουλευτού

-- 11-09-27 Cdp on Cyprus 11Έχοντας εργαστεί για πολλά χρόνια στον τομέα της Υγείας, τόσο του δημόσιου όσο και του ιδιωτικού τομέα, κατανοώ πλήρως την αντίδραση «δρακός συνδικαλιστών ιατρών» που αντιτίθενται στην αύξηση του ορίου αφυπηρέτησης των ιατρικών λειτουργών του δημοσίου τομέα , από τα 65 στα 68 έτη.

Οι γιατροί έχουν δίκαιο να μην επιθυμούν αύξηση του ορίου αφυπηρέτησης κατά 3 χρόνια για λόγους τους οποίους προφανώς δεν μπορεί να κατανοήσει η νεοφιλελεύθερη νομενκλατούρα, που πιστεύει ότι το αίτημα αυτό, είναι ένα απλό συνδικαλιστικό καπρίτσιο.

Εκφράζω την στήριξη μου στον αγώνα των γιατρών του δημοσίου τομέα για αφυπηρέτηση στο 65ο έτος της ηλικίας τους. Επισημαίνω μόνο έναν, από τους πολλούς παράγοντες που πρέπει να ληφθούν υπ όψιν για την καταψήφισης μιας τόσο εξουθενωτικής για τον επιστήμονα και για τους ασθενείς απόφασης: Οι γιατροί στην μεγίστη πλειονότητα τους εργάζονται σκληρά, τόσο χειρονακτικά όσο και πνευματικά. Ειδικά στην Κύπρο ο τομέας της Δημόσιας υγείας είναι βεβαρημένος σε υπέρμετρο βαθμό και πολλές φορές οι γιατροί καλούνται να υπερβούν τις δυνάμεις τους για να αντιμετωπίσουν αναρίθμητα περιστατικά , κάτω από όχι ιδιαίτερα καλές συνθήκες. Η σωματική και πνευματική καταπόνηση είναι τεράστια και τα λάθη αναπόφευκτα.   Να θυμίσω ότι μέχρι και την κατασκευή του Νέου γενικού νοσοκομείου Λευκωσίας τα νοσοκομεία μας δεν είχαν καν γραφεία για τους γιατρούς ή χώρους για στοιχειώδη ανάπαυση.

Η κατάσταση είναι ιδιαιτέρως επιβαρυντική για τους επιτελούντες δύσκολες χειρουργικές επεμβάσεις και επεμβατικές πράξεις που απαιτούν συγκέντρωση , οξύτατη όραση, ψυχικά αποθέματα, σταθερότητα κινήσεων και σωματική ρώμη.

Η συνεχής επί έτη καταπόνηση του γιατρού ουσιαστικά τον εξαντλεί στην ηλικία των 65 ετών και πιστεύω ότι σχεδόν όλες οι βιολογικές του αντοχές και δυνάμεις έχουν μειωθεί σημαντικά. Βεβαίως αυτό δεν είναι γενικευμένος κανόνας , υπάρχουν και εξαιρέσεις αλλά εκτιμώ ότι μετά την ηλικία των 65 ετών η απώλεια φυσικών δυνάμεων αντικαθίσταται μεν από την εμπειρία αλλά αναλώμασι υπέρμετρης κινητοποίησης των όχι ανεξάντλητων εφεδρειών.   Κρίνω ότι είναι απάνθρωπη η υποχρέωση ενός γιατρού να συνεχίσει να υποβάλλεται στο καθημερινό μαρτύριο πολλών χειρουργικών επεμβάσεων και άλλων ιατρικών πράξεων που καταπονούν το σώμα και την ψυχή. Εκτός εάν επιθυμούμε να συντηρούμε επιστήμονες που εκ των πραγμάτων θα έχουν αποσυρθεί από την ενεργό δράση, θα κάθονται σε κάποια γραφεία και η δουλειά θα διεκπεραιώνεται χάρις στην φιλοτιμία των νεωτέρων.

Αναγνωρίζοντας ότι μπορεί να υπάρξει παράταση σε εθελοντική βάση όταν οι ιατρός κρίνεται ότι μπορεί να συνεχίσει αξιοπρεπώς την υπηρεσία του, τότε αν το επιθυμεί και είναι σε θέση να συνεχίσει την υπηρεσία του ας παραμένει μέχρι τα 68. Γνωρίζω ευσυνείδητους ιατρούς που παρέμειναν και υπηρετούν άνευ αμοιβής. Τονίζουμε όμως, πως μόνο αν ο ιατρός το επιθυμεί,   είναι παραγωγικός και αποτελεσματικός , τότε μόνο να παραμένει με πλήρεις αμοιβές. Όχι υποχρεωτικά και πολύ περισσότερο όχι να παραμένει αδρανής ή με συνεχή άδεια ασθενείας.

Παρά την αναβολή της συζήτησης του θέματος στην Βουλή, για μας, αποτελεί πάγια θέση και ισχυρή πεποίθηση και ελπίζουμε ότι έστω και εάν στο τέλος ετσιθελικά επιβληθεί η νομοθεσία –γιατί δεν θυμάμαι να έγινε ποτέ ουσιαστική απεργία των γιατρών στην Κύπρο-   θα πρέπει να δίνεται στον ιατρό η δυνατότητα αφυπηρέτησης από το 65ο έτος, χωρίς ουδεμία μείωση των συνταξιοδοτικών του δικαιωμάτων.

Σε ότι αφορά στην υπερωριακή απασχόληση, μοναδική λύση είναι η ημερήσια αποζημίωση ενεργού εφημερίας με διαφορετική ποσόστωση, αναλόγως εάν πρόκειται για καθημερινή, Σαββατοκύριακο ή επίσημη αργία. Με αυτό τον τρόπο το σύστημα θα απλοποιηθεί λογιστικά και λογισμικά, και από τη μία θα αποστερείται από τον μη συνειδητό ιατρό το ενδεχόμενο να το εκμεταλλεύεται, και από την άλλη δεν θα επιτρέπει σε οποιονδήποτε να κατηγορεί τους γιατρούς για κατάχρηση του συστήματος και ασυνειδησία.

Επιτέλους θα πρέπει να πάψει η Δημόσια Υγεία να στηρίζεται στο φιλότιμο των γιατρών και στο συνειδησιακό πρόβλημα που έχουν όλοι οι γιατροί στο να διεκδικούν τα δίκαια τους μέσω απεργιών, και καλούμε όλα τα εμπλεκόμενα μέρη, ιατρούς, κυβέρνηση και βουλή να αντιμετωπίσουν το ζήτημα με υπευθυνότητα ώστε να μην ταλαιπωρείται ο Κύπριος ασθενής.