Στην περίπτωση ενός Grexit η ΕΚΤ μπορεί να χάσει 185 δισ ευρώ εκτιμά ο αναλυτής της Citi, William Buitter, δημιουργώντας ακόμα ερωτήματα γιατί ο πρωθυπουργός επέλεξε να μην εφαρμόσει το σχέδιο Β που ό ίδιος αποκάλυψε ότι είχε ζητήσει από τον πρώην ΥΠΟΙΚ Γ.Βαρουφάκη να σχεδιάσει.

Από την έκθεση της Citi καθίσταται σαφές ότι η ΕΚΤ και η ΕΕ βρίσκονταν σε μια ιδαίτερα δυσχερή θέση από τον φόβο,των συνολικών ζημιών που θα έπρεπε να απορροφήσουν εάν η Ελλάδα προχωρούσε σε στάση πληρωμών.

Βέβαια η έκθεση κρίνει ότι μπορούν να απορροφηθούν αυτές οι ζημιές αλλά, μετά την Ελλάδα θα ακολουθούσαν πολύ μεγαλύτερες οικονομίες όπως η ιταλκή, η ισπανική και κατά πολλούς η γαλλική. Αυτές οι ζημιές ήταν δεδομένο ότι δεν θα μπορούσαν να απορροφηθούν.

Την ίδια στιγμή το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αναμένει ότι το ελληνικό Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων θα καταφέρει να συγκεντρώσει τα επόμενα τρία χρόνια έσοδα μόλις 1,5 δισεκ. ευρώ καθιστώντας την όποια “συμφωνία” το λιγότερο…ανεδαφική

Σε έκθεσή του για τη δυνατότητα της ΕΚΤ να διαχειριστεί τα ακραία σενάρια για την Ελλάδα η ομάδα ανάλυσης της Citi καταλήγει στο συμπέρασμα ότι από την πλευρά της Φρανκφούρτης θα ήταν διαχειρίσιμη η «τρύπα» που θα της δημιουργούσε ένα τέτοιο σενάριο καθώς υπολογίζουν ότι σήμερα η ΕΚΤ μπορεί να «απορροφήσει» ζημιές έως 560 δισ. ευρώ.

Η έκθεση έχει τίτλο «Τι έχει να χάσει η ΕΚΤ στην Ελλάδα» και συνυπολογίζει κάθε στοιχείο που συνδέει το Ευρωσύστημα με το ελληνικό τραπεζικό σύστημα.

Τα κύρια σημεία της έκθεσης είναι τα παρακάτω:

1. Η μέγιστη άμεση έκθεση του υπόλοιπου Ευρωσυστήματος στην Ελλάδα προέρχεται από: α) τη χρηματοδότηση των ελληνικών τραπεζών μέσω της ΤτΕ δια μέσω repos και λοιπών τιτλοποιημένων δανείων ως μέρος της ενιαίας νομισματικής πολιτικής, β) τα ελληνικά assets που διακρατά το υπόλοιπο Ευρωσύστημα, γ) τη διακράτηση ελληνικών assets απ’ το Eurostemex της ΤτΕ, και δ) απ’ την έκθεση προς την ΤτΕ.

2. Στην περίπτωση που η Ελλάδα παραμείνει στην Ευρωζώνη αλλά τελικά υπάρξει στάση πληρωμών τόσο απ’ το Δημόσιο όσο και απ’ τις τράπεζες τότε οι ζημιές που μπορεί να προκληθούν στο Ευρωσύστημα ανέρχονται στα 59 δισ ευρώ. Και αυτό στην περίπτωση που δεν απορροφηθούν ζημιές απ’ την ίδια την ΤτΕ και την ελληνική κυβέρνηση. Ωστόσο, όπως σημειώνει η έκθεση, κατά πάσα πιθανότητα στη συγκεκριμένη περίπτωση οι ζημιές θα είναι μικρότερες μέσω ενός συνδυασμού ανακεφαλαιοποίησης της ΤτΕ απ’ την ελληνική κυβέρνηση και ανάθεσης μέρους των μελλοντικών εσόδων απ’ την ΤτΕ στις υπόλοιπες Κεντρικές Τράπεζες του Ευρωσυστήματος.

3. Στην περίπτωση ενός Grexit το Ευρωσύστημα μπορεί να χάσει 185 δισ ευρώ.

4. Οι ζημιές του Ευρωσυστήματος, εφόσον επιβεβαιωθούν, θα μοιραστούν στις εθνικές Κεντρικές Τράπεζες με βάση το μερίδιο που έχουν στο Μετοχικό Κεφάλαιο της ΕΚΤ.

5. Η ΕΚΤ και οι Εθνικές Κεντρικές Τράπεζες δεν υπόκεινται στις εκ του νόμου κεφαλαιακές απαιτήσεις ή τους εξωτερικούς λογιστικούς κανόνες. Ως εκ τούτου, το Ευρωσύστημα διαθέτει σημαντική διακριτική ευχέρεια ως προς το πότε και πώς θα αναγνωρίσει και θα αποδεχθεί τις ζημιές από την έκθεση του στην Ελλάδα. Θα μπορούσε, επίσης να λειτουργήσει επί της Αρχής με αρνητική καθαρή θέση.

6. Η τυπική δυνατότητα του Ευρωσυστήματος είναι να απορροφά ζημιές περίπου 560 δισ ευρώ, πολύ παραπάνω δηλαδή από τις πιθανές απώλειες που μπορεί να έχει από τα ελληνικά assets ακόμα και στην περίπτωση ενός Grexit. Ωστόσο η συνολική δυνατότητα του αυξάνεται και άλλο εάν συμπεριλάβει κανείς την αξία των μελλοντικών εσόδων που μπορεί να υπολογίσει.

Παράλληλα το οικονομικό περιοδικό Wirtschaftswoche, επικαλούμενο ένα έγγραφο από τις διαπραγματεύσεις που πραγματοποιήθηκαν κατά την τελευταία σύνοδο κορυφής της ΕΕ το οποίο περιήλθε στην κατοχή του, αναφέρει ότι οι στόχοι του Βερολίνου το ελληνικό Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων να καταφέρει να συγκεντρώσει τα επόμενα τρία χρόνια έσοδα 50 δισ.ευρώ είναι “όνειρα θερινής νυκτός”

Η Ελλάδα είχε θέσει αυτό τον στόχο και το 2011, όμως μέχρι τις αρχές του 2015 είχε καταφέρει να συγκεντρώσει μόλις 3 δισεκ. ευρώ. Όμως ο στόχος των 50 δισεκ. ήταν μεταξύ των βασικών απαιτήσεων της Γερμανίας στην τελευταία σύνοδο κορυφής, προκειμένου να συμφωνήσει την παροχή περαιτέρω βοήθειας στην Ελλάδα.

Ο αριθμός αυτός «είναι εξίσου μη ρεαλιστικός όπως ήταν και πριν τέσσερα χρόνια», δήλωσε ο Αλέξανδρος Κρητικός του Γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών (DIW) στο Spiegel Online.

Όπως επισημαίνει το Wirtschaftswoche,, επικαλούμενο Ευρωπαίους διπλωμάτες, το ΔΝΤ και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είχαν ξεκαθαρίσει ήδη κατά τη διάρκεια της συνόδου κορυφής ότι ο στόχος που θέτει το Βερολίνο είναι πολύ υψηλός. Σύμφωνα με την ίδια πηγή, οι πιστωτές είχαν επισημάνει ότι τρία με πέντε δισεκ. τα επόμενα τρία χρόνια θα ήταν μια πιο ρεαλιστική εκτίμηση.

Παράλληλα υπάρχουν και άλλα ζητήματα που ενδέχεται να προκαλέσουν διαμάχη μεταξύ του ΔΝΤ και των πιστωτών. Το Ταμείο χθες έθεσε ως προϋπόθεση για τη συμμετοχή του στο τρίτο πακέτο βοήθειας της Ελλάδας το κούρεμα του ελληνικού χρέους, κάτι που μέχρι στιγμής τόσο το Βερολίνο όσο και άλλες χώρες της ευρωζώνης αποκλείουν.