Της Ανδρούλας Γκιούρωφ

Ο πρόεδρος Χριστοδουλίδης έχει προ πολλού απωλέσει το τεκμήριο της αθωότητας   όσον αφορά στην εξωτερική πολιτική της εναπομείνασας Κυπριακής Δημοκρατίας.

Έχει συγχύσει τον έννοια  των συμμαχιών με τους όρους των σκοπιμοτήτων και εμφανίζεται αυτάρεσκα ικανοποιημένος με τις αποφάσεις και ενέργειες του. Ιδιαίτερα όταν οι αποφάσεις που παίρνει η παρούσα κυβέρνηση εκθέτουν τον τόπο αναιρώντας προκλητικά πάγιες θέσεις σε σχέση με το διεθνές δίκαιο.

Η τελευταία σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της ανοχής είναι η απόφαση της Κυπριακής Δημοκρατίας να τηρήσει αποχή στο  ψήφισμα για την κατάσταση στα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη, στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών. Το ψήφισμα ορθά χαρακτηρίζει το Ισραήλ ως κατοχική δύναμη, καταδικάζει τη χρήση της πείνας αμάχων ως μεθόδου πολέμου στη Γάζα, τη στέρηση τροφίμων, νερού, ηλεκτρικής ενέργειας και καυσίμων.

Εκφράζει επίσης σοβαρή ανησυχία για τις συνέπειες της χρήσης εκρηκτικών σε νοσοκομεία, σχολεία, υποδομές παροχής νερού και ηλεκτρισμού και σε καταφύγια, που επηρεάζουν εκατομμύρια Παλαιστίνιους, και ζητεί από όλα τα κράτη-μέλη να σταματήσουν την πώληση όπλων προς το Ισραήλ.

Η Κυπριακή Κυβέρνηση τήρησε αποχή στο εν λόγω ψήφισμα των Ηνωμένων Εθνών, προκαλώντας τη  μήνι όλων των δημοκρατικά σκεπτόμενων ανθρώπων τόσο της Κύπρου όσο και διεθνώς. Οργή για την έλλειψη  στοιχειώδους ευαισθησίας δεδομένων των συνθηκών που επικρατούν εδώ και 50 χρόνια και στην Κύπρο  εξαιτίας της συνεχιζόμενης κατοχής κυπριακών εδαφών από την Τουρκία.

Παρόλο που το ψήφισμα   εγκρίθηκε με 27 ψήφους υπέρ, 4 εναντίον και 16 αποχές, το Υπουργείο Εξωτερικών, προέβη σε αιτιολόγηση ψήφου,  λέγοντας ανερυθρίαστα  ότι :

«Το ψήφισμα αποτυγχάνει να συμπεριλάβει συνολικά το διεθνές πλαίσιο και διατρέχει τον κίνδυνο να παρερμηνευθεί πολιτικά», ενώ αναφέρει ότι «δεν καταδικάζει ξεκάθαρα τις επιθέσεις της 7ης Οκτωβρίου από την τρομοκρατική Χαμάς, συμπεριλαμβανομένης της σεξουαλικής και έμφυλης βίας, καθώς και της κράτησης ομήρων».

Ωστόσο στο ψήφισμα των Ηνωμένων Εθνών υπάρχει ρητή αναφορά στην 7η Οκτωβρίου, αλλά η Λευκωσία θεώρησε προφανώς ότι δεν είναι επαρκής.

Η στάση που τήρησε η κυπριακή κυβέρνηση στο ψήφισμα για τα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη, δεν πέρασε απαρατήρητη από τους Παλαιστινίους, οι οποίοι εξέδωσαν γραπτή δήλωση, σημειώνοντας: «Ιδιαίτερη απογοήτευση προκαλεί η αποχή της Κυπριακής Δημοκρατίας, μιας χώρας με ιστορική ευαισθησία σε ζητήματα παραβίασης του διεθνούς δικαίου».

Πρόκληση πάνω στην πρόκληση και για τα Γκολάν

Την ίδια ώρα, το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών, ενέκρινε ψήφισμα για τα Συριακά Υψίπεδα Γκολάν, με 27 ψήφους υπέρ, 6 εναντίον και 14 αποχές.

Και σε αυτό το ψήφισμα για τα Συριακά Γκολάν, το Ισραήλ χαρακτηρίζεται ως κατοχική δύναμη και καλείται να τερματίσει την αλλοίωση του φυσικού χαρακτήρα, της δημογραφικής σύνθεσης και του νομικού χαρακτήρα των κατεχόμενων Συριακών Γκολάν, τονίζοντας εμφαντικά ότι

«Πρέπει να επιτραπεί στα εκτοπισμένα πρόσωπα του πληθυσμού των κατεχόμενων Συριακών Γκολάν, να επιστρέψουν στα σπίτια τους και να ανακτήσουν τις περιουσίες τους».

Η Κυπριακή κυβέρνηση, παρά τις εμφανείς ομοιότητες με την κατεχόμενη Κύπρο, βρέθηκε μεταξύ των 6 χωρών που καταψήφισαν το ψήφισμα των Ηνωμένων Εθνών για τα Υψίπεδα Γκολάν και την ευθύνη του Ισραήλ ως δύναμη κατοχής.Στην περίπτωση αυτή δεν αιτιολόγησε την αποχή της.

Τί να πούμε. Η στάση της Κύπρου δεν είναι μόνο καταδικαστέα και απαράδεκτη αλλά ανοίγει την πόρτα να δεχθεί και η ίδια παρόμοια συμπεριφορά από φιλικές χώρες που για χρόνια υποστηρίζουν τον αγώνα του Παλαιστινιακού λαού και της Κύπρου. Όμως πως θα δικαιολογήσει την στάση άλλων χωρών η Κύπρος όταν στο μέλλον έμμεσα ή άμεσα στραφούν ευνοϊκά υπέρ της  Τουρκίας;

Σε ποιους προσπαθεί να φανεί αρεστός ο κ. Χριστοδουλίδης; Στον ισραηλινό πρωθυπουργό ο οποίος εφαρμόζει εδώ και καιρό μια γενοκτονία η οποία είναι παρόμοια με αυτή του ολοκαυτώματος; Ή τον Αμερικανό πρόεδρο ο οποίος απειλεί να εκτοπίσει  τους νόμιμους κατοίκους της Γάζας μετατρέποντας την περιοχή σε Ριβιέρα της Μέσης Ανατολής; Ή στις δυτικές χώρες, οι οποίες,  με επικεφαλής τις ΗΠΑ,  καλύπτουν τα παράνομα και ανήθικα ισραηλινά εγκλήματα που στοχεύουν στην υλοποίηση του απώτερου στόχου της μαζικής αναγκαστικής απέλασης και της εθνοκάθαρσης του παλαιστινιακού λαού, ληστεύοντάς τους την  εθνική ταυτότητα και άρνηση του δικαιώματός τους στην αυτοδιάθεση και την εθνική ανεξαρτησία;

Οι ηγέτες της Δύσης οι οποίες χαρακτηρίζουν   την αντίσταση ως τρομοκρατία φαίνεται να έχουν ξεχάσει ότι από τη σκοπιά του διεθνούς δικαίου, η Γάζα παραμένει κατεχόμενο έδαφος που υπόκειται στην Τέταρτη Σύμβαση της Γενεύης και στο διεθνές δίκαιο, το οποίο η Δύση ισχυρίζεται ότι τηρεί, αλλά το εφαρμόζει επιλεκτικά κατά την άσκηση πολιτικής  «δύο μέτρα και δύο σταθμά».

Από το 2005 οι ισραηλινοί βομβαρδισμοί ήταν συνεχείς και αδιάλειπτοι. Στη διάρκεια των  στρατιωτικών επιχειρήσεων που έγιναν τα έτη 2008-2009, 2012, 2014 και 2021  το Ισραήλ διέπραξε πολλά εγκλήματα πολέμου και σκότωσε χιλιάδες κατοίκους της Γάζας.

Επιπλέον, από το 2007, ο σκληρός και τιμωρητικός αποκλεισμός έχει αφήσει τον φτωχό πληθυσμό της Γάζας να αντιμετωπίζει το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας στον κόσμο και συλλογικά να βιώνει μια οικονομική παρακμή.

Το ποινικό μητρώο του Ισραήλ έναντι της Γάζας τεκμηριώθηκε στην Έκθεση Goldstone που εκδόθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη το 2009, της οποίας οι πολιτικές συστάσεις έμειναν ανεφάρμοστες λόγω της πολιτικής πίεσης που ασκήθηκε υπέρ του Ισραήλ από τις Ηνωμένες Πολιτείες, ακόμη και μέσω πολιτικών απειλών σε βάρος χωρών.

Το γεγονός ότι η  καταδίκη των ισραηλινών πολιτικών και πρακτικών από πολλούς διεθνείς οργανισμούς, επανειλημμένα, δεν συνοδεύεται από προληπτικά ή σωφρονιστικά μέτρα και κυρώσεις εξηγεί την απογοήτευση των Παλαιστινίων από τα Ηνωμένα Έθνη για την εφαρμογή του διεθνούς δικαίου.

Το ζήτημα του νομικού καθεστώτος της Γάζας συνδέεται στενά με τα αδιάκριτα και δυσανάλογα ισραηλινά αντίποινα, τα οποία το Ισραήλ και οι υποστηρικτές του έχουν δικαιολογήσει ως σκληρά αντίποινα, ενώ το Ισραήλ επιδιώκει την καταστροφή της αντίστασης μέσω ενός πολέμου γενοκτονίας κατά του πληθυσμού της Γάζας, που έχει ήδη στοιχίσει τη ζωή σε δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους.

Το Ισραήλ έχει χρησιμοποιήσει την πιο εμπρηστική γλώσσα για να δικαιολογήσει τις αντιδράσεις του. Αυτός ο παράνομος ισραηλινός εξτρεμισμός έχει λάβει την υποστήριξη των κυβερνήσεων των Ηνωμένων Πολιτειών, της Γαλλίας, της Γερμανίας, του Ηνωμένου Βασιλείου, της Ιταλίας, της Ελλάδας (τώρα και της Κύπρου)  και άλλων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι οποίες ενεργούν σε αντίθεση με τις θεμελιώδεις αρχές της Ε.Ε. Οι ανακοινώσεις τους αγνοούν την ανάγκη να δεσμευτεί η κατοχική δύναμη να διαχειρίζεται τα εδάφη που τελούν υπό τον έλεγχό της δίνοντας προτεραιότητα στην προστασία και την ευημερία του άμαχου πληθυσμού.

Το Ισραήλ κήρυξε έναν ολοκληρωτικό εγκληματικό πόλεμο στη Γάζα, επέβαλε γενοκτονικό εμπάργκο διακόπτοντας τον ανεφοδιασμό σε τρόφιμα, καύσιμα, ηλεκτροδότηση μην εξαιρώντας καν τους αμάχους που δεν έχουν άμεση επαφή με τις στρατιωτικές δραστηριότητες της εθνικής αντίστασης.

Το άρθρο 55 της Τέταρτης Σύμβασης της Γενεύης ορίζει ότι το Ισραήλ, ως δύναμη κατοχής, έχει καθήκον να διασφαλίζει ότι οι άνθρωποι που ζουν στα εδάφη που κατέχει έχουν πρόσβαση σε επαρκή τροφή, νερό και φάρμακα.

Αλλά η ανελέητη ισραηλινή εγκληματική επίθεση περιελάμβανε επαναλαμβανόμενους βομβαρδισμούς που ξεπέρασαν τη δύναμη εκείνη της πυρηνικής βόμβας που έριξαν οι ΗΠΑ στη Χιροσίμα, σε βάρος κατοικημένων περιοχών, δίχως να εξαιρεί τη στόχευση νοσοκομείων, εκκλησιών, σχολείων και κτιρίων των Ηνωμένων Εθνών, όπου πολλοί Παλαιστίνιοι αναζήτησαν καταφύγιο.

Αποτυγχάνοντας να ζητήσουν κατάπαυση του πυρός, οι δυτικές χώρες δίνουν  το πράσινο φως στο Ισραήλ για συλλογική τιμωρία, η οποία από μόνη της μπορεί να αποτελέσει φρικτό πρόσχημα για τον απώτερο στόχο του  που είναι ο αναγκαστικός και μαζικός διωγμός και η εθνοκάθαρση του παλαιστινιακού λαού. Το Ισραήλ, έτσι, μπορεί να προκαλέσει μία δεύτερη NAKBA ( καταστροφή) μετά την πρώτη που έκανε το 1948 και η οποία ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας παραμένει ατιμώρητη εδώ και 75 χρόνια.

Η Κύπρος ως θύμα εισβολής και κατοχής δεν έχει καμιά θέση με τις δυνάμεις που στηρίζουν το Ισραήλ και θα έλθει η μέρα που ο κ. Χριστοδουλίδης θα λογοδοτήσει για την απαράδεκτη στάση του .Γιατί συγκαλύπτοντας μια γενοκτονία εναντίον ενός λαού διαγράφεις και τα εγκλήματα πολέμου της Τουρκίας εναντίον της χώρας σου.

Σίγουρα κατά την επίσκεψη του στο Ισραήλ στις 9 του Μάη θα δεχθεί τα συγχαρητήρια του εγκληματία πολέμου Β.Νετανιάχου.

Φρίκη χωρίς τελειωμό

Η φρίκη των τυφλών ισραηλινών βομβαρδισμών στη Γάζα, δεν έχει  όριο και τελειωμό. Στις αεροπορικές επιδρομές της περασμένης Πέμπτης , ξεκληρίστηκε μια εξαμελής οικογένεια, οι γονείς και τα τέσσερα παιδιά τους. Οι νεκροί ξεπέρασαν τους 60.

Ένα βίντεο – σοκ, που τραβήχτηκε μετά από ισραηλινό βομβαρδισμό, καταγράφει το φρικιαστικό αποτέλεσμα: Ένα παιδάκι, που έχει εκτοξευτεί σε μία ταράτσα από το διπλανό κτήριο, κλαίει αιμόφυρτο. Πίσω του κείτεται ένας άνδρας, ενώ στη γωνία της οροφής βρίσκεται… κομμένο στη μέση ένα άλλο παιδί

Εδώ στην Κύπρο δεν βρέθηκε κανένα κόμμα να επικρίνει την στάση της κυβέρνησης για την προκλητική αποχή της. Ασχολούνται με επουσιώδη ζητήματα όπως ποιοι θα παραστούν στην κηδεία του Πάπα, ή ποιοι φταίνε για τις λαμπρατζιές. Δεν εξεγείρονται, δεν θυμώνουν, δεν διαμαρτύρονται  πως ένας μαρτυρικός λαός εξοντώνεται καθημερινά  εδώ στην γειτονιά μας.