Της Ανδρούλας Γκιούρωφ
Ήταν 3 του Αυγούστου του 1977 ώρα 5 το πρωί. Το κρατικό ραδιόφωνο ανάγγελλε τον θάνατο του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου.Η Κύπρος πάγωσε.. και άρχιζε ο μεγάλος θρήνος για τον άνθρωπο, τον ηγέτη που η φήμη του ξεπέρασε τα σύνορα της Κύπρου και το όνομα του έγινε ταυτόσημο με την αντίσταση εναντίον των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών και των υποχθόνιων σχεδίων. Αφιέρωσε τη ζωή του για την απελευθέρωση της Κύπρου και ήταν ο φάρος που εξέπεμπε φως και ελπίδα στον καθημαγμένο κυπριακό λαό.
Σαράντα πέντε χρόνια μετά τον θάνατο του Μακαρίου η Κύπρος εξακολουθεί να αγωνίζεται για να απαλλαγεί από τις συνέπειες και τα τραγικά αποτελέσματα μιας πρωτοφανούς διεθνούς συνωμοσίας που οργανώθηκε από τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ και εκτελέστηκε από τα ανδρείκελα της Ελληνικής χούντας και των μισθοφόρων τους στην Κύπρο. Στο σχέδιο συνωμοσίας εμπλεκόταν άμεσα και η Τουρκία καθότι η διαμελισμός της Κύπρου αποφασίστηκε στο περιθώριο συνόδου του ΝΑΤΟ μεταξύ των ΥΠΕΞ Ελλάδας-Τουρκίας λίγο πριν το 1974.
Άπειρα τα σχέδια δολοφονίας του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου που οργάνωναν οι μακελάρηδες της κακόφημης CIA. Οι εντολές που έδιναν για τη βιολογική και πολιτική του εξόντωση συνεχίστηκαν με το ίδιο πάθος και μίσος ακόμη και μετά την κατάληψη του βόρειου τμήματος του νησιού από την Τουρκία.
Αυτά όλα σήμερα πολλοί οι καλοθελητές και τα τσιράκια των ξένων δυνάμεων που θέλουν να τα σβήσουν από την ιστορία και τις μνήμες του λαού μας.Γι’ αυτό επιστρατεύουν τα μεγάλα ψέματα για να αμαυρώσουν την μνήμη του.Μικρό και ασήμαντο το μπόι τους για να ρίξουν από το βάθρο της ιστορίας τον μεγάλο ηγέτη.
Ο Μακάριος ήταν το μεγάλο εμπόδιο για τα ΝΑΤΟϊκά σχέδια προκειμένου η Κύπρος να μετατραπεί σε ένα αβύθιστο αεροπλανοφόρο του ΝΑΤΟ με της ΝΑΤΟϊκές Τουρκία και Ελλάδα να διαμοιράζονται τα εδάφη της.
Ο Μακάριος άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στη σύγχρονη ιστορία της Κύπρου αγωνιζόμενος με σθένος και αποφασιστικότητα για την ανεξαρτησία και εδαφική ακεραιότητα του νησιού.
Πρωτοστάτησε στη διοργάνωση του ενωτικού δημοψηφίσματος το 1950 και ως ο πολιτικός αρχηγός του αγώνα της ΕΟΚΑ, εξαναγκάστηκε από τον Καραμανλή να υπογράψει τις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου τον Φεβρουάριο του 1959 που οδήγησαν στην εγκαθίδρυση ενός κουτσουρεμένου ανεξάρτητου κράτους έναν χρόνο αργότερα. Ως ο πρώτος Πρόεδρος του νεοσύστατου τότε κυπριακού κράτους αναδείχθηκε σε εξέχουσα φυσιογνωμία με παγκόσμια ακτινοβολία και αναγνώριση. Παρά τις πιέσεις και απειλές η Κύπρος εντάχθηκε στο Κίνημα των Αδεσμεύτων τηρώντας μια ουδέτερη πολιτική και με σωτήριες συμφωνίες για το νεοσύστατο κράτος.
Η προδοσία και ο διαμοιρασμός της Κύπρου με όλες τις συνακόλουθες τραγικές συνέπειες, κλόνισαν ανεπανόρθωτα την υγεία του. Στις 3 Αυγούστου του 1977 άφηνε την τελευταία του πνοή από ανακοπή καρδίας, είπαν.
Αξίζει να αναφερθεί πως λίγο καιρό πριν τον θάνατο του η σατανική CIA είχε έτοιμο ακόμα ένα σχέδιο δολοφονίας του το οποίο απέτραψαν οι νόμιμες δυνάμεις της Κυπριακής Δημοκρατίας την τελευταία στιγμή
Η φυγή του ήταν μια τεράστια η απώλεια όχι μόνο για την Κύπρο αλλά και για τους λαούς που έβλεπαν στο πρόσωπο του Μακαρίου ένα σύμμαχο και συμπαραστάτη τους δικούς τους αγώνες για ελευθερία και δικαίωση.
Ο θάνατος του συνέβη σε μια εξαιρετικά κρίσιμη στιγμή, όταν συζητείτο η πιθανή επίλυση του Κυπριακού στη βάση της συμφωνίας που είχε συνάψει με τον κατοχικό ηγέτη Ραούφ Ντενκτάς για διζωνική ομοσπονδία και κάτω από αφόρητες πιέσεις των Βρετανών και των Αμερικανών για να αποδεχθεί επώδυνους και καταστροφικούς συμβιβασμούς.
Μακάριος νυν και αεί.Οι παρακαταθήκες του παραμένουν ζωντανές και επίκαιρες για να μας δείχνουν τον δρόμο της αντίστασης και της τιμής.
