Της Ανδρούλας Γκιούρωφ

?

Εδώ και πολλά χρόνια οι ΗΠΑ και οι ΝΑΤΟϊκοί σύμμαχοι τους  παίζουν με την υπομονή όχι μόνο   της Ρωσίας αλλά και πλείστων άλλων χωρών που ένιωσαν στο πετσί τους την βαναυσότητα και επιθετικότητα της ΝΑΤΟϊκής συμμαχίας.

Εγκλήματα πολέμου κατά της ανθρωπότητας έμειναν ατιμώρητα, κράτη τριχοτομήθηκαν ή πολυτεμαχίστηκαν, χώρες που υποφέρουν από ξένους κατακτητές όπως η Κύπρος, η Παλαιστίνη κ.α. δεν αντιμετωπίζονται ως θύματα εισβολέων και εξαναγκάζονται να συνομιλούν με τους θύτες τους.

Όταν Γερμανός Καγκελάριος  Όλαφ Σολτς δήλωνε την Τρίτη ότι με την απόφαση της Ρωσίας να αναγνωρίσει την ανεξαρτησία Ντονιέσκ και Λουγκάνσκ ,«άλλαξαν τα σύνορα της Ευρώπης» , απέκρυβε μια αιματηρή αλήθεια για των ρόλο των ΝΑΤΟϊκών και την ενοχή της χώρας του εναντίον της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας.

Η αρχή ενός δράματος που έμελλε να κρατήσει 78 ολόκληρες μέρες,  ξεκίνησε στις 24 Μαρτίου του 1999, όταν δυνάμεις του ΝΑΤΟ άρχισαν να εκτοξεύουν τους πρώτους πυραύλους τύπου Κρουζ από πλοία στην Αδριατική, σε στόχους κατά  της Σερβίας.

Η κατάρρευση της ΕΣΣΔ τη δεκαετία του 1990 οδήγησε σε μια εφιαλτική  μεταβατική περίοδο. Οι Ηνωμένες Πολιτείες πραγματοποιούσαν τη μία στρατιωτική επέμβαση μετά την άλλη και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ προπαγάνδιζε την έλευση της «αμερικανικής ειρήνης».

Στρατιωτικές επεμβάσεις, βαφτίζονταν   από τα δυτικά ΜΜΕ «ανθρωπιστικές» και τα θύματα «παράπλευρες απώλειες». Εν μέσω μιας πρωτοφανούς προπαγάνδας ξεκινούσε η «Operation Allied Force» του ΝΑΤΟ κατά της Γιουγκοσλαβίας αποτελώντας μια από τις μεγαλύτερες στρατιωτικές επιχειρήσεις, αν όχι η μεγαλύτερη, επί ευρωπαϊκού εδάφους μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Δύο περίπου μήνες πριν ξεκινήσει η επέμβαση, οι Σέρβοι κατηγορήθηκαν από τη Δύση για σφαγή δεκάδων αμάχων στην περιοχή Ρατσάκ του Κοσόβου. Η υπόθεση ερευνήθηκε από δύο ξεχωριστές εγκληματολογικές ομάδες, την πρώτη κοινή ομάδα Γιουγκοσλαβίας-Λευκορωσίας και τη δεύτερη φινλανδική ομάδα που εκπροσωπούσε την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η φινλανδική έκθεση με επικεφαλής την ιατροδικαστή Χελένα Ράντα έκανε λόγο για νεκρούς αμάχους, χωρίς ωστόσο να προσδιορίσει το ποιος βρισκόταν πίσω από την υπόθεση.

Σε μεταγενέστερη φάση, η Ράντα αναφέρει σε βιογραφία της ότι δέχτηκε σφοδρές πιέσεις καθώς αξιωματούχοι προσπάθησαν να επηρεάσουν το περιεχόμενο των εκθέσεών της, ώστε να είναι «πιο επιθετικό κατά των Σέρβων».

«Τρεις αξιωματούχοι του Υπουργείου Εξωτερικών μου ζητούσαν μέσω e-mail πιο εκτεταμένα συμπεράσματα […] έχω ακόμα αυτά τα e-mail» αναφέρει η Ράντα.

Σύμφωνα με τη Ράντα, τον χειμώνα του 1999 ο Γουίλιαμ Γουόκερ, επικεφαλής της αποστολής παρακολούθησης του ΟΑΣΕ στο Κοσσυφοπέδιο, έσπασε ένα μολύβι στα δύο και της τα έριξε όταν του είπε πως «δεν ήταν πρόθυμη να χρησιμοποιήσει μια σκληρή γλώσσα κατά των Σέρβων» στην έκθεσή της.

Οι ΗΠΑ ζητούσαν από το Βελιγράδι όχι απλά την παραχώρηση αυτονομίας στο Κόσοβο, αλλά και την  ανάπτυξη στην ευρύτερη περιοχή 28.000 ανδρών του ΝΑΤΟ. Με άλλα λόγια δεν ζητούσαν μόνο την αλλαγή status quo, αλλά και την παρουσία της Συμμαχίας στα κεντρικά Βαλκάνια με  στρατιωτική δύναμη.

Η στρατηγική του ΝΑΤΟ από τη δεκαετία του 1990 μέχρι και σήμερα είναι η επέκταση της επιρροής του στην ανατολική Ευρώπη. Δύο μόλις βδομάδες πριν την έναρξη των βομβαρδισμών της Γιουγκοσλαβίας και συγκεκριμένα στις 12 Μαρτίου, Πολωνία και Ουγγαρία εντάσσονταν στη Συμμαχία.

Η επιχείρηση είχε ξεκινήσει χωρίς να λάβει την ομόφωνη έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, λόγω της αρνητικής ψήφου Ρωσίας και Κίνας.

Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία του ΝΑΤΟ, κατά τη διάρκεια της επιχείρησης, η νατοϊκή αεροπορία πραγματοποίησε πάνω από 38.000 εξορμήσεις σε στόχους της χώρας βάλλοντας κυβερνητικά κτίρια, νοσοκομεία, υποδομές παντός τύπου. Το «χτύπημα» στην κρατική τηλεόραση του Βελιγραδίου στις 23 Απριλίου του 1999,  στέρησε τη ζωή σε 16 υπαλλήλους και προκάλεσε παγκόσμια  κατακραυγή, με τη Διεθνή Αμνηστία να κάνει λόγο για «έγκλημα πολέμου». Αργότερα «λόγω λάθους στους χάρτες» σύμφωνα με τη CIA, τα αεροπλάνα του ΝΑΤΟ έφτασαν στο σημείο να βομβαρδίσουν ακόμα και την πρεσβεία της Κίνας, σκοτώνοντας τρεις υπαλλήλους

Σύμφωνα με Σέρβους αξιωματούχους, οι βομβαρδισμοί είχαν ως αποτέλεσμα τον θάνατο χιλιάδων ανθρώπων, ανάμεσά τους και παιδιά. Πάνω από 10.000 άτομα τραυματίστηκαν, εκ των οποίων τα δύο τρίτα ήταν άμαχοι.

Καθώς οι βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ έφταναν στο τέλος τους έπειτα από συμφωνία για απόσυρση των γιουγκοσλαβικών ενόπλων δυνάμεων από το Κοσσυφοπέδιο, ο Κλίντον απευθυνόμενος σε διάγγελμα προς τους Αμερικανούς έλεγε:

«Μπορώ να πω στον αμερικανικό λαό ότι έχουμε πετύχει μια νίκη για έναν ασφαλέστερο κόσμο, για τις δημοκρατικές μας αξίες και για μια ισχυρότερη Αμερική. […] Στο Κόσοβο κάναμε το σωστό και το κάναμε με τον σωστό τρόπο» έλεγε ο Κλίντον…

Μόνο που ο κόσμος έγινε χειρότερος και σήμερα κατηγορούν τη Ρωσία επειδή προσπαθεί να εμποδίσει την  περαιτέρω επέκταση του ΝΑΤΟ και την εξόντωση των ρωσώφωνων από τις ναζιστικές ταξιαρχίες του Αζόφ που επίσημα και ανεπίσημα ανήκουν στον ουκρανικό στρατό.

Τα εγκλήματα των ναζιστών που έκαψαν ζωντανούς δεκάδες αμάχους στην Οδησσό πριν μερικά χρόνια κανένας στη Δύση δεν τα θυμάται.Ούτε ο κ. Γκουτέρες.

Για οκτώ χρόνια μετά τις συμφωνίες του Μινσκ   οι Αμερικανοί όχι μόνο δεν έκαναν τίποτε για να πείσουν την Κυβέρνηση του Κιέβου να εφαρμόσει τις συμφωνίες αλλά  ενθάρρυναν τις εγκληματικές διώξεις κατά του ρωσόφωνου πληθυσμού της χώρας.  Η κυβέρνηση του Κιέβου κόμπαζε λέγοντας πως  είναι δυνατή η επίλυση της ενδοουκρανικής σύγκρουσης με στρατιωτικά μέσα.

Το ναζιστικό τάγμα του Αζόφ καθώς και Ουκρανοί στρατιώτες συνέχιζαν ανενόχλητοι τις επιθέσεις εναντίον των Ρωσόφωνων με στόχο την εξόντωση τους.

Η συνεχιζόμενη   επέκταση του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς ήταν επόμενο να θεωρηθεί από την Μόσχα ως «παραβίαση της συμφωνίας του 1994».

Η ένταξη των κρατών της κεντρικής Ευρώπης και εν συνεχεία των βαλτικών δημοκρατιών και της Πολωνίας στο ΝΑΤΟ και τέλος με την ένταξη των βαλκανικών κρατών στην Βορειοατλαντική Συμμαχία, με τελευταίο  την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ η Βορειοατλαντική Συμμαχία προέλαυνε σε μια ασφυκτική περικύκλωση της Ρωσίας.

Η Δύση δυστυχώς δεν πήρε το μήνυμα το 2008 όταν άρχιζε η  αντίστροφη μέτρηση στην Γεωργία. Η χώρα ενθαρρυμένη από τους δυτικούς και με υπόσχεση ένταξης στο ΝΑΤΟ εισέβαλε στην ρωσόφωνη Νότια Οσετία και απείλησε την Αμπχαζία.Οι Ρώσοι της περιφέρειας του Καυκάσου (χωρίς την ουσιαστική στήριξη στρατιωτική βοήθειας από τη Ρωσία) έδρασαν αποτελεσματικά και εμπόδισαν να πέσει ακόμα ένα προπύργιο στα χέρια του ΝΑΤΟ

Η υποκρισία Γκουτέρες και το «χαστούκι» Λαβρόφ

Ο Γ.Γ. του ΟΗΕ ο οποίος στην περίπτωση της Κύπρου επιχειρεί να τετραγωνίσει τον κύκλο και καλύπτει την παράνομη κατοχή του 37% των εδαφών της από την Τουρκία επέκρινε με έντονο τρόπο τη Ρωσία για την κλιμάκωση της σύρραξης στην Ουκρανία και την κάλεσε να συμμορφωθεί προς το διεθνές δίκαιο. «Όταν στρατεύματα μιας χώρας εισέρχονται στην επικράτεια άλλης χώρας χωρίς τη συναίνεσή της δεν πρόκειται για αμερόληπτη ειρηνευτική δύναμη, δεν πρόκειται διόλου για ειρηνευτική δύναμη»,είπε  ο κ. Γκουτέρες  επικρίνοντας ανοικτά – πράγμα σπάνιο – ένα κράτος που είναι μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας και διαθέτει δικαίωμα βέτο.

Ο τρόπος που η Μόσχα περιγράφει τη στρατιωτική υποστήριξη που παρέχει στις περιφέρειες Ντoνέτσκ και Λουγκάνσκ αποτελεί «διαστροφή της έννοιας των ειρηνευτικών επιχειρήσεων», έκρινε .

Επιπλέον, ο Αντόνιο Γκουτέρες είπε πως δεν θεωρεί ότι στην ανατολική Ουκρανία διαπράττεται γενοκτονία, αντίθετα με όσα ερίζει ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν.

«Η γενοκτονία είναι έγκλημα καλώς ορισμένο» στο διεθνές δίκαιο και «δεν νομίζω» πως διαπράττεται τέτοια στο Ντονμπάς, είπε ο ΓΓ του ΟΗΕ.

«…Οι αρχές του καταστατικού χάρτη του ΟΗΕ δεν είναι μενού α λα καρτ» και η Ρωσία θα όφειλε να «συμμορφωθεί πλήρως» προς αυτές σε ό,τι αφορά την Ουκρανία, και «δεν μπορεί να τις εφαρμόζει επιλεκτικά». Η αναγνώριση από τη Μόσχα της «λεγόμενης ανεξαρτησίας» των περιοχών που ελέγχουν οι αυτονομιστές αποτελεί «παραβίαση της εθνικής ακεραιότητας και της εθνικής κυριαρχίας της Ουκρανίας», συνόψισε.

«Πρόκειται για μοιραίο χτύπημα στις συμφωνίες του Μινσκ που έχουν εγκριθεί από το Συμβούλιο Ασφαλείας», είπε ακόμη ο Γκουτέρες.. οποίος κάθε εξάμηνο στις εκθέσεις του βγάζει φιρμάνια εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας και καλύπτει πλήρως την Άγκυρα.

Άμεση και σκληρή ήταν η απάντηση  του Ρώσου ΥΠΕΞ ο οποίος κατήγγειλε ότι :

«Ο Γκουτέρες αποδείχθηκε ότι δέχεται πιέσεις από τη Δύση  » ,ενώ τον κατηγόρησε ακόμα ότι  «πρόσφατα έκανε αρκετές δηλώσεις σχετικά με το τι συμβαίνει στην ανατολική Ουκρανία, οι οποίες έρχονται σε αντίθεση με το καθεστώς του και τις εξουσίες του σύμφωνα με τον Χάρτη του ΟΗΕ».

Ο επικεφαλής της ρωσικής διπλωματίας σημείωσε επίσης ότι ο ΓΓ των Ηνωμένων Εθνών, δεν μίλησε ποτέ υπέρ των συμφωνιών του Μινσκ.

Σήμερα ΗΠΑ και Ε.Ε. αποφασίζουν σκληρές κυρώσεις κατά της Ρωσίας ενώ για την Κύπρο   αποφεύγουν να επιβάλουν τα ελάχιστα  κατά της Τουρκίας.

Τα εγκλήματα πολέμου της Τουρκίας κατά της Κύπρου, (εποικισμός, εθνοκάθαρση, παράνομη κατοχή εδαφών , λεηλασίες ναών  και αρχαιοτήτων)   επιχειρείται να διαγραφούν και μας πιέζουν να αποδεχθούμε Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης με τον εισβολέα- κατακτητή μας.