Της Ανδρούλας Γκιούρωφ

Έχουμε  μπροστά μας ένα ολόκληρο χρόνο και τέσσερις μήνες για τις προεδρικές του 2023 και τα κόμματα  ρίχτηκαν στην μάχη για την αναζήτηση των εκλεκτών που θα χρήσουν υποψηφίους.  Συνήθως όσοι βιάζονται να ριχτούν νωρίς  σε μια  κούρσα ενός μαραθώνιου βγαίνουν από τους πρώτους νοκ άουτ καθότι επέρχεται η κόπωση. Και όχι μόνο. Τις περισσότερες φορές  υπάρχουν ανατροπές ή αναδεικνύονται  προβλήματα, αντιφάσεις ή αστοχίες οι οποίες   μπορεί να ανατινάξουν στον αέρα τις αρχικές αποφάσεις .Ενδεικτικό παράδειγμα η περίπτωση της υποψηφιότητας του τραπεζίτη- επιχειρηματία  Μάικ Σπανού για τις προεδρικές του 2018, όπου η ηγεσία του ΑΚΕΛ αφού τον πέρασε απ’ όλα τα συλλογικά όργανα και εγκρίθηκε σχεδόν ομόφωνα, τον κατέβασε άρον άρον από το «τρένο», όταν άνοιξε το στόμα του και αποκάλεσε τα πολιτικά κόμματα καρκινώματα.

Βέβαια οι θέσεις του  κ. Σπανού ήταν ευρέως γνωστές στους παροικούντες …των κομμάτων για τις άκρως νεοφιλελεύθερες πολιτικές του. Με τον ερχομό της Τρόικα το 2013-14 τους αποκάλεσε ως «ναυαγοσώστες μας»  και το αντιλαϊκό μνημόνιο το σέρβιρε ως «σωφρονιστικό πρόγραμμα εξυγίανσης». Αλλά οι σοφοί της ηγεσίας του κόμματος του εργαζόμενου λαού έκαναν πως δεν τα άκουσαν. Τώρα η ηγεσία του ΑΚΕΛ κινδυνεύει να αποδομηθεί ξανά ιδεολογικά αν αληθεύουν τα διάφορα ονόματα που φέρονται να παίζουν στα σενάρια των επιλογών του. Η με πάση θυσία εμμονή να εκδιώξει το ΔΗΣΥ και την δεξιά από την διακυβέρνηση του τόπου και να  συμμετέχει  στην νέα κυβέρνηση, έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τα όσα δηλώνουν καθημερινά τα ηγετικά του στελέχη περί αλλαγής, κοινωνικής δικαιοσύνης και προώθησης του κυπριακού στις ράγιες της όποιας λύσης. Η προσπάθεια να ντύσουν έναν δεξιό, ή μεγαλοαστό  ως τον φορέα της αλλαγής όχι μόνο δεν θα προσελκύσει μέρος των 70.000 ψηφοφόρων που του γύρισαν την πλάτη τα τελευταία χρόνια, αλλά θα προκαλέσουν  και άλλες φυγόκεντρες δυνάμεις. Το γεγονός ότι η ηγεσία του ΑΚΕΛ δίνει την ευκαιρία σε   διάφορους να πηγαινοέρχονται ως εν δυνάμει εκλεκτοί του,  εκθέτει το ίδιο το κόμμα και όχι αυτούς που μπαινοβγαίνουν και είναι έτοιμοι να βρεθούν στην « πασαρέλα επιλογής» από τα κομματικά συλλογικά όργανα. Αν αληθεύουν τα ονόματα που βρίσκονται στην λίστα επιλογής  καμιά σχέση δεν έχουν με την Αριστερά και το όποιο ιδεολογικό στίγμα έχει απομείνει στο πάλαι πότε κόμμα της εργατιάς.

Η ηγεσία του ΑΚΕΛ ούτε και με τον πρόεδρο του ΔΗΚΟ Νικόλα Παπαδόπουλο είναι ειλικρινής. Μόνο να θυμηθούν τι του έσουρναν τα προηγούμενα χρόνια για τις θέσεις του στο κυπριακό είναι αρκετά για να ωθήσουν τον Παπαδόπουλο σε άλλες συμμαχίες.

Στο ΔΗΣΥ

Η  ηγεσία του ΔΗΣΥ από την άλλη αντιμετωπίζει προβλήματα συνοχής και η διάσπαση δεν αποκλείεται να βρίσκεται   προ των πυλών. Η σπουδή και το άγχος του Συναγερμικού προέδρου να είναι ο διάδοχος του Ν.Αναστασιάδη,  τον οδήγησαν σε σπασμωδικές κινήσεις . Ξεκίνησε την προεκλογική εκστρατεία από το καλοκαίρι ενώ άφησε να «πέφτουν κάτω» επικρίσεις και κριτική κατά του Προέδρου από την αντιπολίτευση, λες και το κόμμα του δεν συμμετέχει με ηγετικά στελέχη στην κυβέρνηση. Υπογείως υποσκάπτει και ενθαρρύνει την αποδόμηση μελών της παρούσης κυβέρνησης με τον φόβο πως θα του πάρουν τα «σκήπτρα» του υποψηφίου προέδρου. Η απόφαση του Προέδρου Αναστασιάδη να μην διεκδικήσει για τρίτη θητεία την προεδρία, προκαλεί  στο ΔΗΣΥ διχογνωμίες αντιπαραθέσεις και επανέρχονται στην επιφάνεια οι διάφορες σχολές σκέψης για το κυπριακό αλλά και την οικονομία.

Το χειρότερο όμως είναι πως με την πρόωρη κούρσα των εκλογών, την οποία  πρώτος ξεκίνησε ο Αβέρωφ Νεοφύτου, υποσκάπτεται η  υπόλοιπη θητεία του Προέδρου η οποία ολοκληρώνεται  τον Φεβρουάριο του 2023.

Ανοικτά πολλά ζητήματα που χρήζουν σοβαρούς χειρισμούς

Η Κύπρος μέσα στο 2022 έχει να αντιμετωπίσει πολλά σοβαρά ζητήματα που έχουν σχέση με το κυπριακό και κυρίως τις έκνομες ενέργειες της Τουρκίας στο Βαρώσι και στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας. Έχει ακόμα να αντιμετωπίσει τις  αλυσιδωτές  επιπτώσεις που προκαλεί η πανδημία στην οικονομία, την συνέχιση του ΓεΣΥ και την προστασία του από τους καραδοκούντες να το αποδυναμώσουν. Έχει ακόμα να αντιμετωπίσει το μεταναστευτικό το οποίο  έχει μετεξελιχθεί σε μία γάγγραινα και απειλεί να διαρρήξει  τη  συνοχή του κοινωνικού ιστού. Οι τριμερείς και πολυμερείς συνεργασίες τις οποίες συμφώνησε η κυβέρνηση με διάφορα γειτονικά κράτη προκειμένου να θωρακιστεί η Κυπριακή κυβέρνηση από τις επιθέσεις της Τουρκίας, είναι στην ορθή κατεύθυνση,  παρά το «τίποτε» που εισπράττουμε από την ελίτ των Βρυξελλών.

Προέδρος υπό αμφισβήτηση;

Για ένα χρόνο και κάτι μήνες πως θα λειτουργεί ο Πρόεδρος; Κάτω από την αμφισβήτηση της αντιπολίτευσης και της συμπολίτευσης; Πώς θα τον παίρνουν στα σοβαρά οι ξένοι συνομιλητές όταν θα αφήνεται μόνος και χωρίς καμιά στήριξη για τα μείζονα ζητήματα που στο τέλος της ημέρας μας αφορούν όλους; Θα είναι ένας απερχόμενος χωρίς στηρίγματα;

Ο λαός έχει κουραστεί από τις συνεχείς αντιπαραθέσεις .Έχει να αντιμετωπίσει πολλά προβλήματα κυρίως επιβίωσης από τις συνεχιζόμενες μεταλλάξεις της πανδημίας. Πολλοί έχουν χάσει τις δουλειές τους. Από τα ψηλά βρέθηκαν στα υπόγεια της φτώχειας και της ανέχειας. Ο κόσμος βαρέθηκε να ακούει τις αντιπολιτευτικές ατάκες και τις υποσχέσεις πως «αν βρεθούμε εμείς στην εξουσία θα χορτάσετε».

Σίγουρα υπάρχουν μεγάλες διαφορές μεταξύ συμπολιτευόμενων και αντιπολιτευόμενων τόσο στους χειρισμούς για το κυπριακό όσο και στην οικονομία.

Θαύματα όμως δεν μπορεί να κάνει κανένα κόμμα ή καμιά συμμαχία κομμάτων από μόνη της. Το κυπριακό άγεται και φέρεται σύμφωνα με τα θέλω και τις αξιώσεις της Τουρκίας,  με ένα Γ.Γ.του ΟΗΕ να μην θέτει επί τάπητος τα περί Κύπρου ψηφίσματα και να αδυνατεί να βάλει στο εδώλιο του εισβολέα -σφαγέα την Άγκυρα. Μια  Ε.Ε. η οποία σέρνεται από τα οικονομικά συμφέροντα της Γερμανίας και επιλέγει να κανακεύει την Τουρκία αντί  να της   επιβάλει κυρώσεις  όπως κάνει στην περίπτωση άλλων χωρών όπως η Λευκορωσία.

Οι προεδρικές του 2023 υπολογίζεται πως θα είναι απρόβλεπτες. Οι  προσθαφαιρέσεις και οι μπακαλίστικοι υπολογισμοί «τρεις το λάδι τρεις το ξίδι, έξι το λαδόξιδο», ανήκουν σε άλλες εποχές, όταν οι ηγέτες έπειθαν και το μαντρί ήταν καλά κλειδαμπαρρωμένο.

Με όλα όσα συνέβησαν τα τελευταία χρόνια όπου κόμματα έχουν απωλέσει το ηθικό πλεόνασμα και βρέθηκαν να συγκρίνονται ως όμοια με όλα τα άλλα, οι πολίτες απέκτησαν κριτικό πνεύμα σκέψης. Δεν παρασύρονται τόσο εύκολα από τα λόγια του αρχηγού ο οποίος όχι μόνο δεν κατορθώνει να πείσει τους ανέντακτους πολίτες  αλλά και τους οπαδούς.

Ίσως έφτασε η ώρα  η πλειοψηφία των πολιτών μαζί με τις χιλιάδες αυτών που  εγκατέλειψαν το κομματικό μαντρί  να επιλέξουν έναν υποψήφιο ο οποίος θα κατέλθει χωρίς κομματικά  βαρίδια και ελεύθερος από τις όποιες  συναλλαγές του δούναι και λαβείν.

Μέχρι τότε ωστόσο, όλοι είναι υποχρεωμένοι να  αντιμετωπίζουν με σοβαρότητα τα τρέχοντα προβλήματα και όχι να έχουν το βλέμμα στραμμένο στις εκλογές του 2023. Γιατί οι απώλειες τους θα είναι ακόμα μεγαλύτερες.