Της Ανδρούλας Γκιούρωφ

Οι αρχές , τα ιδανικά , ο «σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», κόβονται και ράβονται στα πατρόν των οικονομικών συμφερόντων μιας δράκας χωρών μελών της Ε.Ε. οι οποίες μαζί με τις ΗΠΑ στα πλαίσια μιας βρόμικης παγκοσμιοποίησης επιμένουν να κατευθύνουν τον κόσμο.

Η Κύπρος η οποία πριν τέσσερις δεκαετίες  και κάτι χρόνια λεηλατήθηκε, σφαγιάστηκε και είδε το μισό πληθυσμό της να εκτοπίζεται, κτυπάει ακόμα πόρτες και ελπίζει. Με  το 38% των εδαφών της  να βρίσκεται στην κατοχή του σφαγέα της, εξακολουθεί να περιμένει στην αίθουσα  αναμονής διεθνών και άλλων οργανισμών για να βρει το δίκαιο της.

Κανένας φυσικά δεν περίμενε τίποτε διαφορετικό από το Συμβούλιο των ΥΠΕΞ της Ε.Ε. της περασμένης Δευτέρας πως θα αποφασίζονταν κυρώσεις κατά της Τουρκίας. Μας έριξαν ένα μισοφαγωμένο κόκαλο για ΜΟΕ, βρήκαν αφορμές πως η νέα ΥΠΕΞ της Γερμανίας δεν ήταν ενήμερη για τα αίσχη της Τουρκίας στο Βαρώσι  και ασχολήθηκαν με την Ουκρανία, τη Ρωσία και τον Λουκασένκο της Λευκορωσίας.

Η πικρή αλήθεια  είναι πως η ηγέτιδα της Ε.Ε. , η Γερμανία δεν θέλει να στριμώξει την Τουρκία γιατί τα δισεκατομμύρια είναι πολλά. Τα  οικονομικά συμφέροντα διαγράφουν και αρχές και πάγιες θέσεις περί των δικαιωμάτων του ανθρώπου, πόσον μάλλον των μικρών και ανυπεράσπιστων κρατών μελών τους σε αυτό τον οργανισμό που μοιάζει περισσότερο με λάκκο λεόντων παρά σε μια ενωμένη Ευρώπη που προωθεί το δίκαιο . Στο πλευρό των πολεμοκάπηλων της Γερμανίας που εξοπλίζει την Τουρκία, οι γνωστές συμφεροντολόγες Ολλανδία, Ισπανία,  Ιταλία και άλλες καθότι οι οικονομικοί τους κολοσσοί  έχουν επενδύσει πολλά δισεκατομμύρια σε αυτή την χώρα η οποία έχει φυλακίσει τον μισό πληθυσμό της και τον υπόλοιπο στην πείνα, έρμαιο της οικονομικής κρίσης.

Έτσι ξανά η Κύπρος εξαναγκάζεται να περιμένει και να αρκεστεί  με τους «φούρνους παξιμάδια» που υπόσχεται για το απώτερο μέλλον η ελίτ των Βρυξελλών.

Μας υποβάλλουν  λοιπόν να πάρουμε ΜΟΕ και από την μπροστινή  -όχι την πίσω πόρτα- για να κρατούν τουλάχιστον και τα προσχήματα, εξοπλίζουν την Τουρκία για να κρατεί αιχμάλωτη την Κύπρο, να εκστρατεύει στη Λιβύη, να διεκδικεί εδάφη της Συρίας, του Ιράκ και να εξοντώνει  τους Κούρδους που θέλουν την δική τους πατρίδα .

Πώς να πάρεις Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης με ένα κλέφτη και απατεώνα που παράνομα σου άρπαξε το σπίτι;

Τι σόι ΜΟΕ μπορεί να εφαρμοστούν όταν ο σφετεριστής αξιώνει μια άδικη μοιρασιά για κάτι που δεν του ανήκει, δεν δούλεψε και δεν ίδρωσε να την αποκτήσει;

Με το  σύνθημα της «γαλάζιας πατρίδας» η Τουρκία εκστρατεύει παντού. Από την Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή, την Αφρική. Προασπίζεται τάχα μου τα συμφέροντα τούρκων ομοεθνών που ακόμα και αν δεν υπάρχουν τους δημιουργεί. Είναι  ο  «σκληρός πατριωτισμός των όπλων» .Οι  ιμπεριαλιστικοί  πολέμοι βαφτίζονται ειρηνευτικές εκστρατείες, και επεμβάσεις για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Μόνο που η ανθρώπινη ζωή είναι η τελευταία τους έγνοια.

Η ΝΑΤΟϊκή συμμαχία Ε.Ε. και ΗΠΑ βομβάρδισε και λεηλάτησε δεκάδες χώρες. Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, Ιράκ , Λιβύη Συρία…Άφησαν πίσω τους  τάφους, θανατικό, άστεγους και   ερείπια. Δημιούργησαν  «λεωφόρους διαφυγής», με τα κύματα χιλιάδων μεταναστών και προσφύγων να συρρέουν στις χώρες που δεν ευθύνονται για τις συρράξεις   όπως η Κύπρος  η οποία πνίγεται στον βορρά με τους εποίκους από την Τουρκία και στο νότο με αυτούς που στέλνει μέσω κατεχομένων   η Τουρκία. Άλλοι πνίγονται μεσοπέλαγα.

Για τον “ηθικό κόσμο” της Δύσης ο θάνατος ενός Γερμανού, Γάλλου ή Πορτογάλου είναι γεγονός και μείζον θέμα. Ο θάνατος ενός Αφγανού, ενός Λίβυου ή ενός Σύρου, δεν είναι παρά ένα φυσιολογικό συμβάν που περνά απαρατήρητο.

Οι χαχανούληδες …

Στην Κύπρο δυστυχώς υπάρχουν οι άνθρωποι που πάσχουν από  σύνδρομα κατωτερότητας. Είναι αυτοί που δεν μελέτησαν την ιστορία του τόπου τους,  που δεν θαύμασαν τον αρχαίο πολιτισμό του και θέλουν να σβήσουν κάθε τι που μας παραπέμπει στις ρίζες μας και στη σοφία του ποιοι είμαστε .Μιλούν για την Ε.Ε.   σαν να αναφέρονται στο Άγιο Δισκοπότηρο. Σε έναν κόσμο αγγελικά πλασμένο.  Μιλούν με στόμφο, εξωραϊζουν την ασχήμια και παροτρύνουν με αυστηρό ύφος : να γίνουμε επιτέλους ευρωπαίοι!!!

Τι είδους ευρωπαίοι δηλαδή να γίνουμε; Σαν του Γερμανούς που με δύο παγκόσμιους πολέμους έκαψαν την υφήλιο; Τους Ολλανδούς , τους Ισπανούς, τους Γάλλους και τους Βέλγους που τους περασμένους αιώνες έκαψαν και  έσφαζαν ολόκληρα χωριά στην Αφρική, στη Νότια Αμερική για να κλέψουν τον πλούτο , τον χρυσό και τα διαμάντια τους;

Κομπλεξικοί καραγκιόζηδες που φιγουράρουν για να γίνουν αρεστοί στους όπου δη ευρωπαίους.

Τα γιουσουφάκια!

Από την άλλη έχουμε και το χειρότερο είδος .Τα γιουσουφάκια τα οποία επιμένουν να βλέπουν ένοχους και φταίχτες ανάμεσα στους Ε/κ επειδή δεν δέχονται να δοθούν  στην αχόρταγη Τουρκία όσα ζητά .Έφτασαν στο σημείο να διερωτώνται μήπως βάλαμε ψηλά τον πήχη στην σύνοδο των ΥΠΕΞ της Ε.Ε. να επιμένουμε  για κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας. Ακόμα επιμένουν να κατηγορούν τον Πρόεδρο ότι ευθύνεται για το αδιέξοδο στο κυπριακό και ότι οδηγεί τον τόπο στην διχοτόμηση. Δεν άκουσαν ούτε τον «φίλο» τους Τσαβούσογλου ο οποίος κυνικά παραδέχθηκε πως στην πενταμερή του Γκραν Μοντανά η Τουρκία δεν υποχώρησε από τις θέσεις της για συνέχιση των εγγυήσεων και της παραμονής τουρκικού στρατού και μετά τη λύση.

Ωρύονται τα γιουσουφάκια και επιχαίρουν, κατηγορώντας άλλους πως έτρεφαν ψευδαισθήσεις πως η Ε.Ε. θα πάρει μέτρα κατά των Τούρκων . Κουνώντας τα χαϊμαλιά και τα  παρδαλά κόκκινα, πράσινα και μπλε φλάμπουρα τους,  επιτίθενται υστερικά σε όποιους  διαφωνούν μαζί τους. Τους ρίχνουν την ρετσινιά ότι προσεγγίζουν τις θέσεις του ΕΛΑΜ ή στην χειρότερη περίπτωση ότι είναι υποστηρικτές της διχοτόμησης.

Τα ακούει η ελίτ των Βρυξελλών , οι πολεμοκάπηλοι και συμφεροντολόγοι και απαντούν με θράσος : «Βλέπετε   και οι δικοί σας συμφωνούν να μην πειράξουμε την Τουρκία…»

Ευτυχώς οι χαχανούληδες και τα γιουσουφάκια μειοψηφούν. Η πλειοψηφία πατά γερά στ’ αχνάρια της ιστορίας  και πορεύεται στον δρόμο τον καλό.