Του Πέτρου Μ. Πέτρου

Ο χρόνος μετρά πλέον αντίστροφα για όλα τα οργανωμένα πολιτικά σχήματα, μα και για τον λαό που θα κληθεί να τοποθετηθεί με τη ψήφο του ή άλλως πως του επιτάσσει η συνείδησή του, στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές και κύρια στα διλήμματα που προτάσσουν.

Στα προηγούμενα χρόνια οι εκλογές περιστρέφονταν γύρω από δύο κύριους άξονες, οι οποίοι ήταν και πιο καθαρά προσδιορισμένοι:

• Κυπριακό και
• οικονομία-εσωτερική διακυβέρνηση

Η τελευταία πενταετία και τα όσα είδαν το φώς, δίκαια ή άδικα, αληθινά ή όχι, έχουν πλήξει την αξιοπιστία των κομμάτων και οδήγησαν συμπυκνωμένα στο φαινόμενο «απαξίωση» που όλοι μεν αναγνωρίζουν, όμως, παρά τις προσπάθειες που καταβάλλονται, κανένας δεν αναμετριέται αποφασιστικά μαζί του για πολλούς και διάφορους λόγους.

Εκείνοι οι δύο άξονες σήμερα έχουν αλλάξει ή έχουν διασπασθεί σε μικρότερους, άλλες βασικές παραμέτρους γύρω από τις οποίες σφυρηλατείται η κρίση των πολιτών. Από τη μια είναι αναντίλεκτα το Κυπριακό και ήδη υπάρχουν διαμορφωμένες τρείς τάσεις: Λύση προς την κατεύθυνση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας ή Μη λύση. Υπάρχουν βεβαίως και οι πολλοί που θα κρίνουν όταν βρεθούν μπροστά σε πραγματικά διλήμματα για αποφάσεις, όπως προφανώς δημοψηφίσματα.

Μια σειρά από επιμέρους άξονες επιλογής είναι τα ακόλουθα:

• Είναι οι ηγεσίες των κομμάτων καθαρές και ξάστερες;
• Είναι αξιοκρατικές ή «δοτές» μέσα από παιχνίδια δημοκρατίας, νεποτισμούς ή άλλως πως;
• Είναι πραγματικά οι «Άριστοι των Αρίστων»; Είναι οι υποψήφιοι Βουλευτές «Ο Νους, η Τιμή και η Συνείδηση της εποχής»;
• Γιατί όλοι θέλουν να διαπρέψουν ως Βουλευτές και όχι ως σημαντικά κομματικά στελέχη με εφάμιλλο κύρος; Είναι η θέση που τους προσδίδει το κύρος; Οι απολαβές;

Η ξέφρενη κούρσα για τη θέση του «Βουλευτή» τρομάζει τους πολίτες και από τα αριστερά και από τα δεξιά. Όλοι βλέπουν και διαισθάνονται ότι κανείς δεν θέλει να μοιάσει του Ιησού που απαρνήθηκε τον υλικό κόσμο για να πείσει και να διδάξει με όπλα την αγάπη και τη δύναμη του παραδείγματος. Όλοι θέλουν να μας διδάξουν κουστουμαρισμένοι, μέσα από λιμουζίνες, με Face control από τα κινητά τους, με επίπλαστα χαμόγελα, με παρουσίες σε γάμους και σε κηδείες και σπάνια με ένα αληθινό λόγο. Υπάρχουν βεβαίως και οι εξαιρέσεις, αυτοί που μέχρι τώρα είναι αλώβητοι από όσα ταλανίζουν την κοινωνία και είναι ταπεινοί και σεμνοί μαχητές. Κανείς δεν απαρνείται από μόνος του το επάγγελμα που ασκεί, γιατρός ή δικηγόρος. Κανείς δεν ομολογεί το πόσα είσπραξε από γάμους και άλλα. Κανείς δεν θέλει να τα δώσει όλα και όταν εκπληρώσει τη θητεία του να αποσυρθεί ταπεινά και χωρίς παχυλές συντάξεις με πληρωμή την αγάπη και εκτίμηση του κόσμου, όπως τον Χοσέ Μουχίκα** της Ουρουγουάης.

Η εποχή μας, πρόδηλα έχει υψηλές απαιτήσεις και είναι υπό αμφισβήτηση αν θα μπορέσουν να τις σηκώσουν οι «διαγωνιζόμενοι» κάθε λογής. Προφανώς το μόνο που θα πετύχουν είναι την επαύξηση της απαξίωσης, ενόσω οι κλασικοί της συμπεριφοράς και της καταξίωσης παραμένουν στα αζήτητα (Ιησούς Χριστός, Όουεν, Μαρξ, Λένιν, Τσε Γκεβάρα, Φιντέλ Κάστρο, Κουτούζωφ, Γρηγόρης Αυξεντίου, Μάτσης, Καραολής, Παλληκαρίδης, Παπαϊωάννου, Παντελής Βαρνάβα, Θεοδόσης Πιερίδης, Αντωνής Κομμούνας και εκατοντάδες άλλοι.)

Η Αριστερά και η Δεξιά, θα μπορέσουν άραγε να κάνουν το μεγάλο άλμα; Παρόλο που προσωπικά πιστεύω ότι η απάντηση έχει ήδη γραφτεί από τα χρόνια που πέρασαν, οφείλουμε να αναμένουμε να ανοίξουμε το κουτί με τη «γάτα του Schrodinger» και να διαπιστώσουμε αν είναι ακόμα ζωντανή ή αν σκοτώθηκε; Τα κόμματα, βεβαίως, πολύ πιο ιδιοφυή από τον Schrodinger, δεν αποκλείεται να ερμηνεύσουν τα ευρήματα με τον δικό τους τρόπο. Θα φανεί!

***

*Ο Schrodinger, ένας από τους πατέρες της Κβαντικής Φυσικής, διατύπωσε το περίφημο πείραμα σκέψης (θεωρητικό πείραμα) της «γάτας του Schrodinger», το οποίο και αποτελεί ένα πολύ καλό παράδειγμα για να κατανοηθεί το φαινόμενο της επαλληλίας καταστάσεων.

Αυτό το πείραμα αναφέρεται σε μια γάτα μέσα σε ένα κουτί μαζί με άτομο που έχει τη δυνατότητα εκπομπής ακτινοβολίας. Όταν αυτό το άτομο εκπέμπει ακτινοβολία, τότε με ένα μηχανισμό σπάει μια φιάλη με δηλητηριώδες αέριο που αυτομάτως σκοτώνει τη γάτα.

Το άτομο όμως είναι ένα κβαντικό σύστημα το οποίο βρίσκεται στην επαλληλία καταστάσεων εκπομπής και μη εκπομπής (δηλ. 50-50 οι πιθανότητες να εκπέμψει ή όχι ακτινοβολία).

Αν βάλουμε ένα χρονικό περιθώριο μιας ώρας σε αυτό το άτομο να εκδηλωθεί, μετά το πέρας αυτής της ώρας, αν δεν ανοίξουμε το κουτί, η γάτα θα είναι και ζωντανή και νεκρή, πράγμα φυσικά αδύνατον.

Όταν ανοίξουμε το κουτί (και καταρρεύσει η κυματοσυνάρτηση εξαιτίας της μέτρησης ή με άλλα λόγια, «καταστραφεί» η υπέρθεση), η γάτα θα είναι ή μόνο ζωντανή ή μόνο νεκρή, όχι όμως και τα δύο.

Στην κβαντική φυσική, αυτή η υπόθεση δεν είναι καθόλου παράλογη καθώς το σύστημα πριν τη μέτρηση (πριν ανοίξουμε το κουτί) μπορεί να βρίσκεται στην υπέρθεση δύο μικροκαταστάσεων. Μόνο μετά τη μέτρηση περιγράφεται αποκλειστικά η μία από τις δύο καταστάσεις…

** Ο Χοσέ Μουχίκα, τέως Πρόεδρος της Ουρουγουάης, ακόμα και όταν εγκατέλειπε την προεδρία της χώρας του είχε την έγκριση του 66% του λαού του. Ήταν ο άνθρωπος που έζησε σε ένα λιτό σπίτι, με ένα παλαιό Volkswagen σκαθάρι της δεκαετίας του ’80 που εκτιμούσε ότι έπρεπε να εκτιμά και που διαφωνούσε με τη ματαιοδοξία”. Ο Χοσέ Μουχίκα ήταν ο “φτωχότερες πρόεδρος του κόσμου», αλλά έχαιρε της μεγαλύτερης αποδοχής από όσους αποχώρησαν από παρόμοιο πόστο.(πηγή: El Comercio.com, Uruguay).