Στη χώρα του τραγέλαφου

Της Ανδρούλας Γκιούρωφ

????????????????????????????????????

Στην Κυπριακή πανίδα δεν καταγράφεται να ευδοκιμεί,  το μυθικό ζώο με κεφάλι τράγου και πόδια ελαφιού (τραγέλαφος).Ωστόσο πλεονάζουν τα τραγελαφικά, τα παράδοξα,τα παράλογα και ο βάναυσος εμπαιγμός του λαού.

Ολα όσα ζούμε και παρακολουθούμε σήμερα και τα    τελευταία χρόνια, συσσωρεύουν έναν θυμό και μια οργή η οποία πρώτα ύστερα θα εκδηλωθεί γιατί δεν πάει άλλο.Δυστυχώς οι  πολίτες με όλες αυτές τις προκλήσεις και τον εμπαιγμό της νοημοσύνης τους  αντί να γίνονται όλο και πιο  ενεργοί, πιο μαχητικοί μετατρέπονται σε άβουλοι τηλεθεατές. Οι μάχες πλέον δεν δίνοται σε «εξωτερικά σκηνικά» .Δεν γίνονται στους δρόμους και στις πλατείες όπου η οργή μπορεί να βρει απήχηση και αντίλαλο. Δίνονται στους βολικούς καναπέδες όπου η αποχαύνωση ειναι πιο αποτελεσματική όταν συνοδεύεται με την πολιτική ύπνωση και τον ωχαδελφισμό.

Ο Αντρος συγκάλεσε ξανά σε γεύμα του πρέσβεις  ξένων χωρών που είναι διαπιστευμένοι στην Κύπρο, για να προειδοποιήσει εκ νέου ως πολιτική μοιρολογίστρα πως «αν η λύση του κυπριακού δεν είναι στη βάση   διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας  θα γίνει διχοτόμηση».Ασχετο αν από τους μιναρέδες της Τουρκίας μέχρι και τα κατεχόμενα, τα εδώ   ανδρείκελα της  τ/κ πολιτικοί επαναλαμβάνουν στην δια πασών για λύση δύο κρατών.Και το 18% να έχει ίσα δικαιώματα με το 80%.

Πόσα «λουκούμια» άραγε χρειάζεται να ρίξουμε στην καταβόθρα του μακελλάρη εισβολέα για να χορτάσει τη βουλιμία του; Βουλιμία είναι αυτή, δεν χορταίνεται με τίποτα.Οτι και να δώσουμε, ότι και να του ρίξουμε αυτός, θα θέλει και άλλα μέχρι να μας καταβροχθίσει όλους.

Την πρακτική του δώσε περισσότερα χωρίς να παίρνεις δυστυχως δεν την έχουν αντιληφθεί οι πολιτικοί ταγοί μας που έχουν συνηθίσει να μπαινοβγαίνουν στα κατεχόμενα μετέχοντας σε «κοινωνικές» συναντήσεις –συναθροίσεις ως να πατούν στο έδαφος  του άλλου μισού μιας ξεχασμένης πατρίδας.

Ο ηγέτης της κυβερνώσας παράταξης συνεχίζει τις πολιτικές πιρουέττες επιδεικνύοντας την αμερικανόφιλη πολιτική του.Θέλει, λέει ειρήνη, και λύση ΔΔΟ, αλλά δεν ανησυχεί ότι η χώρα  κατάντησε  ένα άθλιο προτεκτοράτο του κάθε ξένου αμερικανοφασίστα και της κάθε ξεδοντιασμένης Βρετανίας.Μια «Ελεύθερη Κέρκυρα» με ξένα αεροπλάνα και βαπόρια να μαζεύονται στους ουρανούς και στις θάλασσες μας.Και αφού δινουν που δίνουν απλόχερα διευκολύνσεις στους Αμερικανο-βρετανο-Εβραίους (μπάτε σκύλοι αλάτε) ας ζητούσουν και «αλεστικά». Κάποιες εγγυήσεις τουλάχιστον για την ασφάλεια των Ιθαγενών .Ούτε και αυτά δεν διεκδικούν.

Κάποιοι μοιρολογούν για τις σοβαρές συνέπειες  που θα έχει για την Κύπρο ένα άτακτο BREXIT αλλά δεν σκέφτονται να βάλουν  μπροστά  το ξήλωμα των  Στρατιωτικών τους βάσεων. Να κοπεί και ο βήχας της Μέι που τις αποκαλεί « πατρίδα μακρυά από την πατρίδα»

Και ενώ πορευομαστε από αδιέξοδα σε αδιέξοδα στην ατμόσφαιρα διαχέεται ένα κλίμα  διαγκωνισμού ποιός θα πάρει την εξουσία όταν λήξει η θητεία του νυν Προέδρου  με κάποιους να σχεδιάζουν χωρίς να υπολογίζουν τα απρόβλεπτα. Να σχεδιάζουν από τωρα « κτίζοντας κάστρα» , συγκεντρώνοντας από τώρα τους μελλοντικούς «αυλικούς».

Στην ανούσια μάχη των εντυπώσεων

Τα τηλεοπτικά κανάλια μετατρέπονται σε «θεατρικό σανίδι» με σκηνικά και παραστάσεις όπου οι ρόλοι είναι μοιρασμένοι και το βασικό μέλημα των «πρωταγωνιστών»  είναι να πάρουν περισσότερη δόξα από τους «συμπρωταγωνιστές»τους, σε μια ανηλεή και ανούσια μάχη εντυπώσεων.

Την ώρα που ο «ψευτοπόλεμος» συνεχίζεται και οι πολιτικές μοιρολογίστρες διαρρυγνύουν τα τσεμπέρια τους κατεβάζοντας   μαύρες πρελέζες,   ουδείς μέμφεται εαυτόν ή έστω να κάνει μια επιδερμική αυτοκριτική ότι συνέβαλε  με τον πολιτικό οβολό του στη  «νομιμοποίηση» των παράνομων και παράγωγων  μιας βάρβαρης εισβολής που στον χάρτη του διεθνούς δικαίου καταγράφεται ως έγκλημα πολέμου με θύματα ένθεν κακείθεν Ε/κ και Τ/κ.

Κανένας δεν τολμά να βγάλει από τα χρονοντούλαπα της Ιστορίας εκείνα τα ψηφίσματα περί εισβολής, περι παράνομου υποτελούς μορφώματος κρατιδίου  στην Τουρκία  και να αρχίσουν να συζητούν σοβαρά πλέον πάνω σ’ αυτή τη βάση.Δεν κουραστηκαν πενήντα σχεδόν χρόνια, να λένε τα ίδια και η Τουρκία να απαντά στο ίδιο τέμπο.

Καυγάδες   για ξένον αχυρώνα  

Στα κατεχόμενα οι σφετεριστές τσακώνονται   αναμεταξύ τους ποιός  θα πάρει την διαχείριση του ιστορικού ξενοδοχείου Ντομ στην κατεχόμενη Κερύνεια,  με τον εθνικιστή Τατάρ να κατηγορεί τους άλλους σφετεριστές που επίσης το διεκδικούν, ως «εισβολείς» . Ουδείς βγαίνει να φωνάξει: πού πάτε ωρε κλέφτες, σφετεριστές πλιατσικολόγοι; «Δύο γαϊδούρια μαλλώνουν  για ξένον αχυρώνα» -κατα που λέει και μια κυπριακή παροιμία-αλλά εμείς τον χαβά μας.

 

Για το δικαστικό σώμα

Μείζον θεμα δημιουργήθηκε με τις καταγγελίες του δικηγόρου Νίκου Κληρίδη για δικαστές δικηγόρους και τραπεζικό ίδρυμα να φέρονται να έχουν εμπλοκή και διαπλοκή. Ολοι όσοι  βγαίνουν σήμερα να πουν το μακρύ και το κοντό τους θα ήταν πιο πειστικοί, πιο έντιμοι, έγκυροι και έγκαιροι αν τα έλεγαν στον ουσιώδη χρόνο. Την ώρα δηλαδή που οι δίκες ή οι εξώδικες διευθετήσεις  λάμβαναν χώρο και χρόνο δημόσια. Κανένας δεν μπορεί να πει πως δεν τα γνώριζε.Είτε στην περίπτωση Νίκολσον –εναντίον Κύπρου στο ΕΔΑΔ , (που οι φορολογούμενοι θα πληρώσουν  τον λογαρισμό) είτε στην περίπτωση με συγγενείς πρώτου βαθμού του προέδρου του Ανωτάτου για αποζημιώσεις καταθέσεων που έγιναν αξιόγραφα.

Τώρα γινόμαστε και πάλιν θεατές μιας φαρσοκωμωδίας όπου διαχέεται ο ζόφος και η μπόχα μιας παρακμάζουσας δημοκρατίας με διάτρητους θεσμούς και με αλισβερίσια να γίνονται πλέον ως τρόπος ζωής. Πολιτικά πρόσωπα που έχουν συγχύσει τις διακριτές εξουσίες και τους ανεξάρτητους θεσμους ζητούν άμεση παρέμβαση. Ωραίος καιρός, παρότι ψυχρός και ανάποδος, με μια Κύπρο της ημικατοχής να πορεύεται σε χαρτογραφημένα νερά όπου η ατιμωρησία ειναι η πάγια πρακτική για όλα όσα τραγικά και τελεσίδικα μας βρήκαν τα τελευταία 50 χρόνια .

Στον ουσιώδη χρόνο όφειλαν οι πάντες να καταγράψουν τις διαφωνίες τους.Να εγείρουν θέμα ασυμβίβαστου. Οχι κατόπιν εορτής και αφού ζύγισαν- όσοι  ζύγισαν-τις όποιες σκοπιμότητες   να εμφανίζονται ως Ηρακλείς  που θα καθαρίσουν τους σταάβλους στους οποίους  ειρήσθω εν παρόδω έχουν όλοι ευθύνες  στην συσσωρευμένη σαβούρα, βρομιά  και στους αποπνικτικούς βόθρους.

Τώρα τρέχα γύρευε την «Γκρέκο», τρέχα γύρευε σε έρευνες και στο τέλος ένα τεράστιο μηδέν εις το πηλίκον να μας βγάζει γλώσσα.

Αυτά σκέφτεται σιωπηρά ή φωνακτά ο λαός που έχει χάσει πλέον την εμπιστοσύνη του προς όλους αυτούς που μιλούν και απειλούν  με σηκωμένο το δάκτυλο.

Μόνος και αβοήθητος βαδίζει την ανηφόρα ο ανώνυμος πολίτης.Με τα δάνεια να τον βαραίνουν, τα χρέη να τον λιανίζουν και το φάσμα της απειλής  να μείνει άστεγος από τους πλειστηριασμούς τραπεζών  και οίκων διαχείρισης Μη Εξυπηρετούμενων δανείων,  να τον σκοτώνει.

Στη χώρα του τραγέλαφου πλεονάζουν οι τραγωδίες.Αλλά ποιός τις βλέπει και ποιός τις ακούει όταν αυτοί που πρέπει να τις ξεσκεπάζουν , να τις αποκαλύπτουν, να  ενημερώνουν και να  καθοδηγούν κυκλοφορούν με φίμωτρο και παρωπίδες;

Και μόνο όταν σπάσει τυχαία ένα αποστήμα ζητούν τον λόγο και ζητούν έρευνες.