Του Νίκου Κατσουρίδη
Αύριο Δευτέρα η πολιτική ηγεσία του τόπου θα συνέλθει υπο την Προεδρία του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Νίκου Αναστασιάδη για να ενημερωθεί για τις εξελίξεις του κυπριακού και να τις συζητήσει. Να συζητήσει ελπίζω και εύχομαι κυρίως για το τι δέον γενέσθαι. Σίγουρα το ενημερωτικό μέρος θα μονοπωλήσει η επίσκεψη της προσωρινής απεσταλμένης του Γ.Γ. του ΟΗΕ κυρίας Τζένιφερ Χόλ Λούτ. Ως γνωστό η κυρία Λούτ επέλεξε τη σιωπή. Ήλθε να ακούσει, να δεί και να απέλθει για να ενημερώσει τον Γ.Γ. του ΟΗΕ κ. Αντόνιο Γκουτέρες. Ελάχιστα έχουν διαρρεύσει για τις συναντήσεις της κυρίας Λούτ με τους Νίκο Αναστασιάδη και Μουσταφά Ακκιντζί. Από αυτά τα ελάχιστα συνάγεται ότι η ε/κ πλευρά είναι έτοιμη να προσέλθει στις συνομιλίες από το σημείο στο οποίο διεκόπησαν στο Κράν Μοντανά και στη βάση του πλαισίου Γκουτέρες «όπως δηλώθηκε στις 30 Ιουνίου και διευκρινίστηκε στις 4 Ιουλίου». Εδώ εντοπίζεται και ο πρώτο σκόπελος, δεδομένου ότι η τ/κ πλευρά δεν αποδέχεται τα περι διευκρινήσεων στις 4 Ιουλίου. Από την άλλην ο κ. Ακκιντζί φαίνεται να επιμένει σε ορισμένες θέσεις του όπως τα χρονοδιαγράμματα οι οποίες δεν γίνονται αποδεκτές από την ε/κ πλευρά. Χωρίς με αυτά που σημειώνονται να προδιαγράφεται η εξέλιξη της νέας πρωτοβουλίας, αλλά απλά διαφαίνονται οι δυσκολίες της νέας προσπάθειας. Δυσκολίες οι οποίες παρουσιάζονται ως διαδικαστικές αλλά είναι ουσιαστικές. Την ίδια ώρα η Τουρκία εξαγγέλλει γεωτρήσεις στην Κυπριακή αλλά και την Ελληνική ΑΟΖ. Ενέργεια ενδεικτική των προσθέσεων της και της απόφασης της να ακολουθήσει τους δικούς της στρατηγικούς σχεδιασμούς. Ταυτόχρονα προβάλλονται πληροφορίες στα κυπριακά ΜΜΕ ότι αυτή είναι η τελευταία προσπάθεια του ΟΗΕ εντός του γνωστού διαδικαστικού πλαισίου και στη γνωστή βάση διεξαγωγής των συνομιλιών στο κυπριακό. Σοβαρότατος ισχυρισμός, ο οποίος θα πρέπει να απασχολήσει την αυριανή σύνοδο της πολιτικής ηγεσίας.
Αύριο όμως τα κύρια σημεία τα οποία θα πρέπει να απασχολήσουν την πολιτική ηγεσία είναι δύο: 1) εξεύρεση κοινής συνισταμένης της ε/κ πλευράς για τη βάση επανάληψης των συνομιλιών τόσον διαδικαστικά όσον και ουσιαστικά. Και αυτό πρέπει να επιτευχθεί μέσα στις γραμμές εκείνες που θα αποδεχτούν και τα Ηνωμένα Έθνη. 2) Αντιμετώπιση των δύο αρνητικών ενδεχομένων τα οποία είναι: Πρώτον οι δικές μας θέσεις για επανάληψη των συνομιλιών να μην συναντήσουν τη θετική αντιμετώπιση του ΟΗΕ και δεύτερον να ναυαγήσει η προσπάθεια εξ΄ υπαιτιότητας της τουρκικής πλευράς.
Εύχομαι η νέα αυτή προσπάθεια να έχει αίσιο πέρας προς όφελος της Κύπρου και του Λαού της. Αρα δηλαδή να αποδώσει μια λύση αρχών. Οι οιωνοί δεν είναι άριστοι. Εμείς ως ε/κ πλευρά οφείλουμε να δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας έχοντας κατά νου ότι το πρωτεύον είναι η απαλλαγή από τον κατοχικό στρατό, τις εγγυήσεις, και τον όποιο επικυριαρχικό ρόλο της Τουρκίας. Εξίσου σημαντικό η βιωσιμότητα της λύσης, άρα η λειτουργικότητα του κράτους το οποίο θα προκύψει. Η ευχή μου αυτή, που θεωρώ ότι είναι ευχή όλων των κυπρίων υπονομεύεται από τις πρώτες κιόλας αντιδράσεις της Τουρκίας. Μακάρι στο τραπέζι του διαλόγου, αν και εφόσον αυτός επαναρχίσει, η Άγκυρα να μας διαψεύσει όλους και να παρουσιαστεί υποφερτά λογική. Δεν είναι όμως μόνο η Άγκυρα η οποία με ανησυχεί. Είναι και η προσέγγιση του ΟΗΕ, η οποία συνεχίζει να είναι στο μοτίβο της διακοινοτικής διαφοράς και όχι του διεθνούς προβλήματος εξ΄ υπαιτιότητας κυρίαρχα της Τουρκίας. Η προσοχή και η προσπάθεια επικεντρώνεται στις δύο κοινότητες και αφήνοντας οι τρείς εγγυήτριες να δρουν από μόνες τους ως να είναι αμέτοχες στη δημιουργία και συντήρηση τη κυπριακής τραγωδίας. Ειδικότερα είναι εξοργιστικό να αντιμετωπίζεται η Τουρκία κύρια ως ένας τρίτος, ο οποίος μάλιστα έχει και την καλή πρόθεση να συμβάλλει στο να ξεπερασθεί το πρόβλημα μεταξύ της ε/κ και τ/κ κοινότητας. Αυτή η προσέγγιση πέραν από τη συναισθηματική αντίδραση που προκαλεί, προκαλεί και την κοινή λογική. Μα πως είναι δυνατό ο θύτης να παρουσιάζεται και ως διαμεσολαβητής μεταξύ των θυμάτων του. Γιατί τόσο η ε/κ όσον και η τ/κ κοινότητα είναι θύματα της τουρκικής εισβολής και κατοχής. Πέραν τούτων όμως αξιοσημείωτο και το πλέον σοβαρό είναι το γεγονός ότι με μια τέτοια προσέγγιση η Τουρκία όχι μόνο δεν αισθάνεται πίεση να λογικευθεί αλλά νοιώθει και δικαιωμένη να παραλογίζεται.
Κατά συνέπεια αν το πρώτο καθήκον της ε/κ πλευράς είναι να πράξει το άπαν δυνατό να ευοδωθεί η νέα προσπάθεια και να αποδώσει λύση αρχών και το δεύτερον να προετοιμαστεί και για το τι δέον γενέσθαι σε περίπτωση αποτυχίας, το τρίτο είναι να επανατοποθετηθεί η Τουρκία από το διεθνή παράγοντα στη θέση που της αρμόζει. Τη θέση που δικαιωματικά κατέκτησε από το 1974. Του εισβολέα, εγκληματία πολέμου και καταπατητή για 44 ολόκληρα χρόνια της ελευθερίας και ανεξαρτησίας του κυπριακού λαού και του κυπριακού κράτους.
Στο σημείο αυτό να υπογραμμίσω την αναγκαιότητα αλλά και υποχρέωση της Ευρωπαϊκής ΄Ένωσης να συνδράμει τις προσπάθειες γι΄ όλα αυτά, γιατί πέραν του ότι αυτό επιβάλλουν οι διακηρυγμένες της αρχές η Κυπριακή Δημοκρατία είναι μέλος της. Δυστυχώς αυτό που παρατηρείται είναι η απουσία της Ευρωπαϊκής ΄Ένωσης από τη νέα αυτή προσπάθεια.
Υ.Γ. 1 Πληροφοριακά να αναφέρω ότι ο σύζυγος της κυρίας Λούτ, ο Ντάγκλας Λούτ, υπήρξε Πρεσβευτής των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ (2012-2017), στρατηγός του αμερικανικού στρατού, διορισμένος από τη Διοίκηση Ομπάμα. Τον Μάιο του 2007 είχε διοριστεί από τη Διοίκηση Μπούς , σύμβουλος – επιτηρητής, μέλος Εθνικού Συμβουλίου των επιχειρήσεων σε Ιράκ και Αφγανιστάν, μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας των ΗΠΑ. Ο Πρόεδρος Ομπάμα τον διατήρησε στη θέση του στο Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας ως συντονιστής για Αφγανιστάν και Πακιστάν. Μετά την αποχώρηση του από την ενεργό στρατιωτική υπηρεσία προσέμεινε μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας. Η σύζυγος του Τζέϊν Χολ Λούτ υπήρξε υφυπουργός Εσωτερικής Ασφάλειας από το 2009-2013.
Υ.Γ. 2 Την ώρα που όλος ο κόσμος συμπαρίσταται στην Ελλάδα για το μεγάλο κακό που έπληξε την χώρα ο κ. Κάρλ Μπίλντ δήλωσε: «Φοβερός ο απολογισμός νεκρών από τις τεράστιες πυρκαγιές στην Ελλάδα. Οι χώρες της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης προστρέχουν για βοήθεια. Ξανά». Ώστε… ξανά κ. Μπίλντ. Τους βαρέθηκες δηλαδή και ότι άλλο υπονοείς. Ντροπή! Γνωστός ποιός είναι ο κύριος, όπως και οι θέσεις του για Ελλάδα και Κύπρο. Όταν όμως ήταν Πρωθυπουργός και ΥΠΕΞ της Σουηδίας ορισμένοι εδώ στην Κύπρο τον είχαν πρότυπο και τον λόγο του ευαγγέλιο. Ας τον χαίρονται.
