Γράφει η Ανδρούλα Γκιούρωφ

Μνημονεύτηκαν και φέτος , οι ήρωες νεκροί που έπεσαν αντιστεκόμενοι στο χουντοφασιστικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου του 1974 και της βάρβαρης τούρκικης εισβολής που ακολούθησε σύμφωνα, με το σχέδιο συνωμοσίας σε βάρος της Κύπρου με παίκτες το ΝΑΤΟ τη  CIA και τα γνωστά ανδρείκελα σε Ελλάδα-Τουρκία και Κύπρο.

44 χρόνια και ακόμα η σημαία της εισβολής και κατοχής του Αττίλα είναι καρφωμένη πάνω στον Εσταυρωμένο Πενταδάκτυλο.Για τούτο το έγκλημα κανένας εκ των «εμπειρογνωμόνων» του ΟΑΣΕ που εκπόνησαν το εκτρωματικό γλωσσάρι δεν βρήκε   λέξεις που να έχουν «άλλη σημασία».Πώς άλλωστε να χαρακτηρίσουν αυτή την αιμάτινη χαρακιά της ύβρης πάνω στο ιστορικό βουνό που όσοι κατακτητές, κουρσάροι κι’ αν πέρασαν, παραμένει αγονάτιστος να μας υπενθυμίζει το χρέος για ελευθερία και δικαίωση.

Με ομιλίες στη Βουλή ,αντεγκλήσεις, συνθήματα, άλλοι να αποκαλούν το πραξικόπημα «αναταραχή», ή « άφρον» ως να μην είχαν σώας τας φρένας τα  επί χρημασι ανδρείκελα και οι ορτινάντζες τηςCIA όταν μακέλλευαν πισώπλατα την Κύπρο. Να τιμούν αυτούς που σήκωσαν το χάλκινον χέρι της προδοσίας εναντίον του λαού, μαζί με αυτούς που την υπερασπίστηκαν.

Ετσι πέρασαν και οι μαύρες επέτειοι.Από χρόνου ξανά με τις ίδιες ομιλίες τα ίδια συνθήματα, οι ίδιοι πολιτικοί, κουρασμένοι και προβλέψιμοι να επαναλαμβάνουν φορτικά τον εαυτόν τους, αποστηθίζοντας την ανεπάρκεια  τους.

Τους  βαρέθηκε ο κόσμος. Αλλά αυτοί  εκεί .Επιμένουν να κρατιούνται πάνω στις καρέκλες τους ως και θα τις πάρουν μαζί τους στον άλλο κόσμο που θα παν.Δεν έμαθαν ακόμα την καταλυτική έννοια  του εφήμερου και ότι η Ιστορία δεν ασχολείται με ανθρωπάκια αλλά μόνο με εκείνους που μπορούν να αλλάξουν το ρου της.Να ανατρέψουν κακώς έχοντας  να γίνουν μπροστάρηδες αλλαγών ,να αναταράξουν τα λιμνάζοντα νερά και να εκδιώξουν τους κοάζοντες «βατράχους» και τις «λάμιες» που εμποδίζουν το νερό να περάσει στις ανοικτές θάλασσες.

Αρκετοί είναι οι πολίτες σήμερα, που δηλώνουν πως κανένα κόμμα δεν τους εκφράζει πλέον.Μπορεί φραστικά κάοια κόμματα να τάσσονται με το μέρος του λαού αλλά είναι το αποτέλεσμα που μετρά. Κωπηλατούν προς το αντίθετο ρεύμα που είναι τα συμφέροντα  του λαού και του τόπου. Και το αποτέλεσμα είναι, πως στο κυπριακό έχουμε μια αγαστή συνεργασία και συμπόρευση ΔΗΣΥ –ΑΚΕΛ  ενώ στην οικονομία μια άλλη συνεργασία ΔΗΣΥ-ΔΗΚΟ.Οτι και να λεν , όσο και να διαψεύδουν αυτή είναι η πικρή αλήθεια. Διχασμένοι και κακόμοιροι σε ένα κράτος μοιρασμένο και διχασμένο.

Μια πατριδα ένα κόμμα!

Στο παρελθόν έγιναν  προσπάθειες για τη δημιουργία ενός κοινού κόμματος Ε/κ και Τ/κ αλλά απέτυχαν. Ωστόσο αρκετοί πολίτες παρακολουθώντας καθημερινά την αρθρογραφία του μαχητή Τ/κ δημοσιογράφου Σενέρ Λεβέντ τείνουν να υποστηρίζουν  μια νέα προσπάθεια  που θα έφερνε πολύ πιο κοντά τις δύο κοινότητες σε μια ενιαία κομματική πλατφόρμα. Από αυτή την κοινή πλατφόρμα σίγουρα θα απουσιάζουν οι δεξιοί Ε/κ και Τ/κ. Γιατί οι πρώτοι εξακολουθούν ακόμα να υποστηρίζουν «ένωση» ή ενα «ελληνικό κράτος»  και οι δεύτεροι που θεωρούν την τούρκικη βάρβαρη εισβολή ως «απελευθέρωση» καθώς και την ανάγκη «δύο κρατών» δηλαδή διχοτόμηση.Προφανώς θα απουσιάζουν και οι λεγόμενοι αριστεροί ενθεν κακείθεν της διαχωριστικής γραμμής οι οποίοι στην ουσία θέλουν λύση, με την Τουρκία να παραμένει «συνέταιρος» σε ένα κράτος μόρφωμα που δεν θα έχει προοπτικές να επιβιώσει σε ένα συνεταιρισμό που θα διαλύει την Κυπριακή Δημοκρατία.

Τις προάλλες ένας Τ/κ φίλος δημοσιογράφος μου έλεγε πως δεν είναι μόνο ο Σενέρ Λεβέντ που κρατά στα κατεχόμενα την αντικατοχική σημαία για την απελευθέρωση της Κύπρου από τον Τούρκο κατακτητή. Υπάρχουν πολλοί άλλοι Τ/κ δημοσιογράφοι όχι μόνο της  ΑΦΡΙΚΑ  καθώς και απλοί Τ/κ που αισθάνονται να ασφυκτυούν κάτω από την μπότα του Τούρκου εισβολέα.Είναι όλοι αυτοί που στάθηκαν σαν ένα γρανιτένιο τείχος μπροστά από την εφημερίδα του Σενέρ για να εμποδίσουν τους Γκρίζους Λύκους και τους υποτακτικούς του Ερντογάν να εκτελέσουν τις εντολές του νεοσουλτάνου.Με φίμωση και λιντσάρισμα.

Το Κυπριακό είναι πρόβλημα εισβολής και κατοχής της Τουρκίας αλλά και πρόβλημα διεθνούς συνομωσίας.Γι’ αυτό και όσοι συνομώτησαν (ΗΠΑ-Βρετανία, ΝΑΤΟ CIA Tουρκία –Ελλάδα) σε βάρος της Κύπρου πρέπει να τεθούν ενώπιον των ευθυνών τους. Αν μη τι άλλο να παραδεχθούν  τους  δολοπλόκους ρόλους που έπαιξαν οι προκάτοχες κυβερνήσεις τους και να αλλάξουν ρότα προκειμένου η Κύπρος να πάψει να είναι αιχμάλωτη και όμηρος της Τουρκίας. Το Κυπριακό είναι επίσης και πρόβλημα καλών σχέσεων μεταξύ Ε/Κ και Τ/κ. Μια ενιαία φωνή Ε/Κ και Τ/κ που να καταδικάζει  την τουρκική κατοχή, που θα βροντοφωνάζει τις αλήθειες στις αυλές των ισχυρών, που επιμένουν στην επίτευξη μιας θνησιγενούς  λύσης .Ενα ενιαίο κόμμα ,που να λέει τον Αττίλα, Αττίλα και τους νεοσουλτάνους εγκληματίες , είναι αναγκαίο όσο ποτέ άλλοτε.

Ενα ενιαίο κόμμα Ε/κ και Τ/κ μακρυά από τις αποτυχεμένες κινήσεις «επαναποσέγγισης » που το μόνο που επιτυγχάνουν είναι να συμφιλιώσουν τον λαό με την τούρκικη κατοχή και να υιοθετούν  την ρητορική «μα εκάμαμεν τζιαι εμείς πολλά».Επαίσχυντη ταύτιση ενός διεθνούς εγκλήματος με ασυγχώρητα ποινικά αδικήματα τα οποία δυστυχώς θυμούνται κάθε επέτειο της εισβολής ή όποτε αποκαλυφθεί η υποταγή τους και οι εκχωρήσεις τους προς τον Τούρκο εισβολέα.

Ενα ενιαίο κόμμα Ε/Κ  και Τ/κ πατριωτών θα μπορεί να ανατρέψει και την χρηματοδοτούμενη από ξένα κέντρα ρητορική  γνωστών Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων που θέλουν «λύση τώρα  και όποια λύση» με την εσαεί  παραμονή της Τουρκίας το νησί.

Αυτή η πατρίδα είναι κοινή και οφείλουμε να την μοιραστούμε μέσα σε συνθήκες ειρηνικής συμβίωσης και όχι πλάι πλάι σαν ξένοι.Να  ευημερήσουν σε αυτή την καθημαγμένη γη οι νόμιμοι πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας και όλοι όσοι δεν κουβαλήθηκαν με τις ορδες του Αττίλα.

a.giourov@gmail.com