Στα πολιτικά μπαλκόνια της Κύπρου διαπληκτίζονται πότε θα επαναρχίσουν οι συνομιλίες και τι άλλο θα δώσουμε στον αδηφάγο επεκτατισμό της Αγκυρας
Γράφει η Ανδρούλα Γκιούρωφ
Η πρόσφατη εμφάνιση του τούρκου προέδρου σε προεκλογική συγκέντρωση στη Βοσνία, καθώς και οι προτροπές του προς Τούρκους που ζουν σε χώρες της Ευρώπης, να συμμετέχουν ενεργά στην πολιτική ζωή του τόπου διαμονής τους, δεν εξέπληξε. Εκπληκτοι και «ανήσυχοι» εμφανίστηκαν μόνο μερικοί αξιωματούχοι της Ε.Ε. οι οποίοι λένε τώρα πως άρχισαν να ανησυχούν για τις προσπάθειες της Τουρκίας να διεισδύσει στην πολιτική ζωή Ευρωπαϊκών χωρών , να ελέγχει να χειραγωγεί και να έχει λόγο στα πολιτικά δρώμενα.
«Kαλημέρα τζιαι έφεξεν», όπως λέμεν εις άπταιστον κυπριακήν διάλεκτον.Η Τουρκία εδώ και δεκαετίες μεθοδεύει αυτή την τακτική και δεν είναι πολιτική του Ερντογαν.Αυτός απλά συνεχίζει με πιο έντονη ρητορική το νεοοθωμανικό ιμπεριαλισμό.Αυτή την επεκτατική πολιτική θα συνεχίσουν αν εκλεγούν και οι ανθυποψήφιοι του, Μουχαρέμ Ιντζέ (Muharrem Ince) και Mεράλ Ακσενέρ η οποία για τις ακραίες εθνικιστικές της θέσεις αποκαλείται Μαρί Λεπέν της Τουρκίας .
Η καυτή ανάσα της Τουρκίας πάνω στο σβέρκο χωρών της Ευρώπης θα έπρεπε να ανησυχήσει προ πολλού τους επικεφαλής της Ε.Ε. Οφειλαν να αφουγκραστούν το απειλητικό βήμα της τουρκικής αρβύλας,αντι να την εξευμενίζουν πολιτικά, οικονομικά, στρατιωτικά και να της κάνουν όλα της χατήρια σε βάρος άλλων χωρών, όπως η Κύπρος η οποία ως χώρα μέλος της Ε.Ε. θα έπρεπε να τυγχάνει καλύτερης μεταχείρισης και όχι να είναι το κλωτσοσκούφι και το πειραματόζωο τους.
Χρειάζεται η «πέμπτη φαλαγγα»
Η ομιλία του Ερντογάν στο Σαράγεβο επιβεβαιώνει πως η Τουρκία για να πετύχει την διείσδυση της όχι μόνο σε χώρες που ήταν στην επικράτεια της οθωμανικής αυτοκρατορίας αλλά και πέραν αυτών, (όπως χώρες της υποσαχάριας Αφρικής και Ευρασίας) χρειάζεται μια «πέμπτη φάλαγγα».Ηδη το προζύμι για αυτήν την πέμπτη φάλαγγα φουσκώνει επικίνδυνα στα Βαλκάνια, στο Αιγαίο στην Ανατολική Μεσόγειο αλλά και στην ανύποπτη Γερμανία.
Η στήριξη της Τουρκίας τη δεκαετία του 1990 στους Βόσνιους μουσουλμάνους και τους αλβανόφωνους του Κοσσυφοπεδίου προκάλεσαν ανησυχίες μόνο σε Αθήνα και Βελιγράδι για την εμπλοκή της Τουρκίας στα Βαλκάνια.Δεν ανησύχησαν όμως την Ε.Ε. και τις ΗΠΑ που βάλθηκαν να διαλύσουν και να πολυτεμαχίσουν την πρώην Γιουγκοσλαβία, δημιουργώντας νέα κράτη δορυφόρους τους.
Αντίθετα η αναμειξη της Τουρκίας σε Κόσοβο και Αλβανία τους βόλευε και υποδαύλιζαν τις προβοκάτσιες μουσουλμάνων εναντίον των Σέρβων.
Ο όρος του ισλαμικού τόξου επανεμφανίζεται πιο εντονα την δεκαετία του ’90 στοχοποιώντας μια σειρά εδαφών όπου κατοικούν μουσουλμάνοι στα Βαλκάνια.Τα εδάφη αυτά συνδέουν την Τουρκία, την Ελλάδα, τη Βουλγαρία, τα Σκόπια, το Κοσσυφοπέδιο, την Αλβανία, τη σερβική επαρχία Σαντζάκ και τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη.
Δεν ειναι τυχαία η δήλωση Ερντογάν το 2013 στη διάρκεια επίσκεψης του στο Πρίζρεν του Κοσσυφοπεδίου : «Μην ξεχνάτε ότι η Τουρκία είναι το Κοσσυφοπέδιο και το Κοσσυφοπέδιο είναι η Τουρκία».
Ο πολιορκητικός κριός της επεκτατικής πολιτικής της Τουρκίας είναι οι λεγόμενοι «Σύλλογοι αλληλοβοήθειας Τούρκων» όπου βλαστούν σαν μανιτάρια σε Βουλγαρία, Δυτική Θράκη Αλβανία Σκόπια και αλλού με έδρα την Τουρκία.Με μπόλικο χρήμα να ρέει, η Τουρκία κτίζει τουρκόφωνα σχολεία, τεμένη αναστηλώνει τζαμιά και χρηματοδοτεί κόμματα που προωθούν την πολιτική της. Το γραφείο του Ερντογάν συνενώνει τις διάφορες υπηρεσίες και διαμορφώνει ένα κοινό σχέδιο δράσης που θα συντονίζει και θα πετυχαίνει την καλύτερη αξιοποίηση του σχεδόν ενός δισεκατομμυρίου δολαρίων που διατίθεται κατ’ έτος από την Άγκυρα γι’ αυτόν το σκοπό.
Το Γραφείο Δημόσιας Διπλωματίας που συστάθηκε στο προεδρικό γραφείο συντονίζει τις δράσεις αυτές διαμορφώνοντας και εμπλουτίζοντας τον “Φάκελο του Ευρύτερου Τουρκικού Κόσμου” (Dossier on Greater Turkic World).
Το σχέδιο περιλαμβάνει την αναστύλωση, σε διάφορες χώρες, ιστορικών μνημείων, προγράμματα ανταλλαγής σπουδαστών, εκπομπή τηλεοπτικού προγράμματος από την TRT για το ευρασιατικό κοινό, ανοικοδόμηση νοσοκομείων και άλλων κοινωφελών εγκαταστάσεων, υποστήριξη στεγαστικών προγραμμάτων. Πολλά κονδύλια έχουν διατεθεί για την αποκατάσταση μνημείων που συνδέονται με την οθωμανική κληρονομιά, όπως η περίφημη γέφυρα του Μόσταρ στη Βοσνία, το τζαμί στο Πρίσρεν του Κοσσυφοπεδίου, το τζαμί Παρουσέ στην Αλβανία, ο τάφος του Χατζή Γκιράι Χαν στην Ουκρανία, θρησκευτικό μνημείο στην Τρίπολη του Λιβάνου, οθωμανικά μνημεία στο Σουδάν, οθωμανικό κάστρο στην Τυνησία και παλαιά τζαμιά στα Σκόπια, στο Μαυροβούνιο, στη Ρουμανία και τα λουτρά Αλ Ακσά στην Παλαιστίνη.Ακόμα και στην Σομαλία απλώνει το πλοκάμια της η Τουρκία.
Στην Βουλγαρία προκλήθηκε σάλος όταν πριν περίπου δέκα χρόνια ήθελαν να κτιστεί ανδριάντας του Σουλεϊμάν του «μεγαλοπρεπούς» κοντά στο μνημείο Ηρώων της Σίπκα όπου έπεσαν κατά την απελευθέρωση της χώρας από τον οθωμανικό ζυγό Βούλγαροι και Ρώσοι στρατιώτες .
Μια ομότιτλη σαπουνόπερα για τα έργα και τις ημέρες του Σουλεϊμάν έγινε τηλεοπτικός εθισμός στη Βουλγαρία, ενώ τηλεοπτικές σειρές τουρκικής παραγωγής πλειοψηφούν των ντόπιων εν είδει πολιτιστικού επεκτατισμού.
Η τουρκική διείσδυση στα Βαλκάνια, δεν ξεκίνησε τις δυο τελευταίες δεκαετίες, όπως εκτιμά το «Ίδρυμα Επιστήμη και Πολιτική» (Stiftung Wissenschaft und Politik – SWP), ένα εκ των σημαντικότερων ινστιτούτων παραγωγής πολιτικής σκέψης της Γερμανίας, αλλά πολύ πιο πριν.
Η Βουλγαρία τις δεκαετίες 70-80 επί εποχής Ζιβκοφ είχε στραμμένους τους πυραύλους της προς την Τουρκία κι’ όχι προς την Ελλάδα εξαιτίας των αλυτρωτικών θέσεων της πρώτης .To 1986 Ελλάδα και Βουλγαρία υπέγραψαν μια διακήρυξη καλής γειτονίας, φιλίας και συνεργασίας, που βασιζόταν στην κοινή εχθρότητα έναντι της Τουρκίας και των Γιουγκοσλαβικών αξιώσεων για αναγνώριση Μακεδονικών και μουσουλμανικών μειονοτήτων στη Βουλγαρία και στην Ελλάδα.
Ο Τ.Οζάλ, ως πρόδρομος των νεοοθωμανών, είχε δηλώσει πριν 25 χρόνια ότι η Ελλάδα θα καταληφθεί μέσω της διοχέτευσης μουσουλμανικών πληθυσμών. Το γεγονός, μάλιστα, ότι για τους δικούς τους λόγους οι Ευρωπαίοι πιέζουν να μη φύγουν από τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου οι εγκλωβισμένοι εκεί πρόσφυγες αφήνει τον χρόνο να δουλέψει υπέρ της Τουρκίας, διευκολύνοντας έτσι την αλλοίωση της πληθυσμιακής σύνθεσης των νησιών που βρίσκονται στο στόχαστρο της Άγκυρας.
Στερνή μου γνώση…
Oταν το 1986 o ηγέτης της Βουλγαρίας Τόντορ Ζίβκοφ άνοιγε τα σύνορα καλώντας τους τουρκόφωνους και μουσουλμάνους Βούλγαρους υπήκοους να φύγουν από την χώρα και να μετοικήσουν στην Τουρκία, εφόσον διεκδικούσαν αυτονομία και υπόσκαπταν τη χώρα υπέρ των συμφερόντων της Τουρκίας, έγινε στόχος σχεδόν ομόφωνης καταδίκης από τη διεθνή κοινότητα.Ακόμη και οι Σοβιετικοί διαμαρτυρήθηκαν με το φιλοδυτικό Γκορμπατσόφ να ξεκινά καμπάνια κατά του Ζίβκοφ και να μεθοδεύει πραξικοπηματικά την απομάκρυνση του. Οπως συνέβη και σε άλλες περιπτώσεις για «ανυπάκοους ηγέτες» ο Ζίβκοφ με ψεύτικα στοιχεία, κατηγορήθηκε για υπεξαίρεση δημόσιου πλούτου.Διαγράφηκε από το Κ.Κ.Β και καταδικάσθηκε σε επταετή φυλάκιση. Τελικά αθωώθηκε από το Βουλγαρικό Ανώτατο Δικαστήριο το 1996.
Σήμερα η Βουλγαρία θεωρείται «ελεύθερη» Πύλη για την προπαγάνδα της Τουρκίας ενώ ο Βούλγαρος πρωθυπουργός Μπ.Μπορίσοφ υπακούει σε κάθε αίτημα του Ερντογάν. Η ριζοσπαστικοποίηση τουρκοβούλγαρων με εδαφικές αξιώσεις και με κόμμα να εκπροσωπείται στη Βουλή, έχει προκαλέσει ένα αντίθετο ρεύμα.Την άνοδο εθνικιστικών κομμάτων τα οποία τάσσονται εναντίον της τουρκικής επιρροής στη χώρα .Σε κάθε εκλογική αναμέτρηση σημειώνονται επεισόδια στα τουρκοβουλγαρικά σύνορα ενώ επιχειρείται με δυναμικές κινητοποιήσεις η παρεμπόδιση κομβόι με τουρκοβούλγαρους που στέλλονται επι χρήμασι για να καθορίζουν και να αλλοιώνουν με την ψηφο τους τη λαϊκή βούληση του Βουλγάρικου λαού.
Δικαιώνεται έτσι μετά από 32 χρόνια η πολιτική του κομμουνιστή Τόντορ Ζίβκοφ ο οποίος απέλασε εκατοντάδες χιλιάδες μουσουλμάνους Βούλγαρους οι οποίοι λειτουργούσαν ως «πέμπτη φάλαγγα» μέσα στην ίδια τη χώρα, διεκδικώντας ένα ειδος συνομοσπονδίας με πρωτεύουσα τη Βάρνα.
Και εμείς τρωγώμαστε αναμεταξύ μας…
Ενώ όλα αυτά συμβαίνουν εκτός Κύπρου, εμείς εδώ με την τούρκικη κατοχή να διανύει τον 45ο έτος και να επεκτείνεται η ισλαμοποίηση των κατεχομένων, τρωγώμαστε αναμεταξύ μας. Μοιραίοι και άβουλοι χωρίς ίχνος πολιτικής διορατικότητας, τσακωνόμαστε αν θα επαναρχίσουν ή όχι οι συνομιλίες, αν θα δεχθούμε ή όχι το πλαίσιο Γκουτέρες, ή τι άλλο έχει απομείνει για να το ρίξουμε στο αδηφάγο λαρύγγι του τουρκικού επεκτατισμού.
Η Τουρκία δεν αρκείται με καλοπιάσματα .Ο εξευμενισμός που προτείνουν κάποια κόμματα για αγωγό των υδρογονανθράκων μέσω Τουρκίας προς την Ευρώπη και η συνεκμετάλλευση του κυπριακού υποθαλάσσιου πλούτου δεν πρόκειται να εμποδίσουν τον επεκτατισμό της.
Οι οπαδοί της «όποιας λύσης εδώ και τώρα» κατηγορούν όσους ανησυχούν για τον επεκτατισμό της Τουρκίας χαρακτηρίζοντας τους ακόμα και ως προδότες επειδή επιδιώκουν την διχοτόμηση. Ζητούν μάλιστα από τους ανησυχούντες να αντιπροτείνουν τι επιδιώκουν.
Τα πράγματα είναι πιο απλά όταν δεν τα περιπλέκουμε από μόνοι μας. Μια κοινή γραμμή σταθερότητας, ενότητας για λύση του κυπριακού με τους ε/κ και τ/κ σε ένα ανεξάρτητο κράτος με ίσα δικαιώματα (όχι αριθμητικά που θα αλλοιώνουν με βέτο την πλειοψηφία).Η Τουρκία επιτέλους πρέπει να αυτοπροσδιοριστεί ως κατοχική δύναμη και όχι ως εταίρος με ρόλο και λόγο στα της Κύπρου.
Δεν είναι εύκολο.Ομως στα δύσκολα αναδεικνύονται πολιτικές ηγεσίες που θα μπορούν να καθοδηγήσουν σωστά το λαό μέχρι ένα αίσιο τέρμα και όχι να πλειοδοτούν με συνεχείς υποχωρήσεις .
