Ξεκίνημα στον παιδικό σταθμό/νηπιαγωγείο! Πώς μπορώ να βοηθήσω τον γιο ή την κόρη μου  να με αποχωριστεί όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα;

Τι πρέπει να κάνω όταν το παιδί κλαίει και δεν θέλει να ξαναπάει στον παιδικό σταθμό/νηπιαγωγείο;Αυτά τα ερωτήματα απασχολούν αρκετούς γονείς για το πρώτο ξεκίνημα του παιδιού τους στην κοινωνικοποίηση.

Πριν απ’ όλα προετοιμάστε το παιδί σας…..Αξιοποιείστε παιδικά βιβλιαράκια με θέμα τον παιδικό σταθμό/σχολείο, για να εξηγήσετε στο παιδί τι είναι το σχολείο, γιατί είναι σημαντικό, ποιους συναντάμε εκεί και τι κάνουμε. Πολλές φορές αυτά που για εμάς είναι γνωστά και αυτονόητα μπορεί να αποτελέσουν μεγάλη πηγή άγχος για τα παιδιά. Εξοικειώστε τα παιδιά με καταστάσεις και ρόλους που έχουν να κάνουν με τη σχολική ζωή. Επιστρατεύστε κουκλάκια ή ζωάκια/κουκλοθέατρο, για να αναπαραστήσετε το σχολείο ή/και το σχολικό λεωφορείο.
* Τι μπορώ να κάνω, όταν το παιδί είναι 3,5-5 ετών και αρνείται να πάει στον παιδικό σταθμό/νηπιαγωγείο;

1ο βήμα:Δείξτε του ότι δεν αμφισβητείτε τους φόβους και την ανησυχία του. Γι’ αυτό μην το αγνοείτε (δηλ. κάνετε ότι δεν το ακούτε), όταν αυτό κλαίει ή διαμαρτύρεται και λέει «Δεν θέλω να πάω».

2ο βήμα: Γονατίστε και αγκαλιάστε το παιδί μέχρι να ηρεμήσει (όσο είναι σε κατάσταση υστερίας δεν μπορεί να σας ακούσει).

Κατόπιν με ζεστή και ήρεμη φωνή ρωτήστε το τι είναι αυτό που δεν του αρέσει, όταν φεύγει από το σπίτι και πάει στον παιδικό σταθμό/νηπιαγωγείο. Μπορεί να χρειαστεί να επαναλάβετε αρκετές φορές την ερώτηση – πάντα με ζεστή φωνή (και όχι αγριεμένα ή με ειρωνεία). ηρεμήσει (όσο είναι σε κατάσταση υστερίας δεν σας ακούει).
* Δείτε στη συνέχεια τι μπορούμε να κάνουμε σε καθεμία από αυτές τις τρεις (3) περιπτώσεις

-Συνήθως εάν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο που έχει προκαλέσει στο παιδί αυτά τα αρνητικά συναισθήματα, έστω και μετά από τη δική σας επιμονή θα σας το πει.Τότε:Θα πρέπει να εξηγήσετε στο παιδί ότι μερικές φορές τα πράγματα δεν γίνονται όπως μας αρέσουν, αλλά θα πρέπει να βρίσκουμε τρόπους για να περνάμε καλά και ότι ένας τέτοιος τρόπος είναι να μιλάμε στη δασκάλα μας, γιατί μόνο έτσι θα μπορέσει να μας βοηθήσει.
-. Θα πρέπει να δείξετε κατανόηση και να προτείνετε στο παιδί 2-3 τρόπους αντιμετώπισης, ώστε να αποφασίσετε μαζί τι θα κάνετε για αυτό .

Π.χ. – Παιδί: «Δεν θέλω να πάω παιδικό, γιατί δεν προλαβαίνω ποτέ να παίξω με το καράβι».

Γονιός: «Λοιπόν, επειδή ξέρεις ότι είναι πολύ καλό για όλα τα παιδιά να πηγαίνουν παιδικό και αργότερα σχολείο, δεν γίνεται να μην πας και συ, όπως όλα τα παιδιά. Όμως μπορούμε να βρούμε λύση για να περνάς καλύτερα και να παίξεις και με το καράβι. Λέω, λοιπόν, μόλις πάμε στον παιδικό να πούμε στη δασκάλα σου ότι στενοχωριέσαι που δεν προλαβαίνεις να παίξεις με το καράβι και για αυτό να φροντίσει να σου δώσει περισσότερο χρόνο σε αυτό. Σύμφωνοι;

Για όλα υπάρχει λύση, αρκεί να εξηγούμε αυτό που θέλουμε.» Έτσι, θα μάθετε το παιδί να προσπαθεί να βρίσκει λύσεις στα προβλήματά του.

Το παιδί αρχικά δεν απαντά στην ερώτηση «Γιατί δεν θες να πας παιδικό/νηπιαγωγείο; Τι δεν σου αρέσει;», αλλά στη συνέχεια με ευκολία υιοθετεί μια τυχαία απάντηση που εσείς θα δώσετε στο ερώτημα.

Π.χ.Γονιός: «Μήπως δεν σου αρέσει το φαγητό ή μήπως δεν έχετε αρκετές μπογιές για να ζωγραφίσετε;».
– Παιδί: «Ναι, δεν έχουμε μπογιές.» Εάν το παιδί με ευκολία υιοθετήσει τις εκδοχές που του δίνετε, ενδεχομένως να μην υπήρχε εξαρχής κάτι συγκεκριμένο να σας πει. Μερικές φορές τα παιδιά αισθάνονται ότι δεν θέλουν να αντιμετωπίσουν την καινούργια κατάσταση, χωρίς να τους φταίει κάτι συγκεκριμένο.ΟΠΟΤΕ αυτό που χρειάζεται είναι ενθάρρυνση για να αποχωριστεί το γνώριμο περιβάλλον. Μπορείτε να το ενθαρρύνετε λέγοντας π.χ.:«Δεν χρειάζεται να ανησυχείς που νιώθεις έτσι. Όλα τα παιδιά έτσι νιώθουν όταν κάνουν κάτι καινούργιο, αλλά να είσαι σίγουρος/η ότι κάθε μέρα θα περνάς όλο και καλύτερα. Οπότε σήμερα θα πάμε με ένα μεγάλο χαμόγελο και το μεσημέρι που θα έρθεις σπίτι να δεις ότι θα μου πεις πως σήμερα πέρασες καλύτερα από χθες..»

«Επειδή, όπως έχουμε πει, δεν γίνεται να μην πας σχολείο, μπορείς αν θέλεις να πάρεις μαζί σου ένα αγαπημένο σου παιχνίδι/βιβλίο και να το δείτε με τη δασκάλα και τους συμμαθητές σου.

«Όπως σου έχω πει, είναι σημαντικό κάθε μέρα να πηγαίνεις στο σχολείο που είναι και τα άλλα παιδιά. Δεν γίνεται όλα τα παιδιά να είναι στο σχολείο και εσύ να μένεις στο σπίτι. Πώς αλλιώς θα μάθεις καινούργια πράγματα; Όλοι οι γονείς στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο, γιατί αλλιώς θα μεγαλώσεις χωρίς να έχεις μάθει γράμματα, ενώ όλοι σου οι φίλοι θα ξέρουν να μιλάνε και να γράφουν. Λοιπόν, τι λες να πας και να μου φτιάξεις μια ζωγραφιά με αυτά τα υπέροχα χρώματα που έχετε στο σχολείο σας, για να τη βάλουμε στο ψυγείο;»
* Εάν όσο και να επιμείνετε στο να σας πει τι δεν του αρέσει/ενοχλεί, το παιδί δεν απαντά αλλά εξακολουθεί να μη θέλει να πάει σχολείο, ενδέχεται να μη θέλει να σας πει αυτό που πραγματικά έχει στο μυαλό του για διάφορους λόγους.

Δείτε μερικές χαρακτηριστικές περιπτώσεις και ξέροντας το παιδί σας θα μπορέσετε να καταλάβετε εάν κάποια από αυτές είναι και η δική σας περίπτωση.

Μην έχετε τύψεις και μη λυγίσετε. Οι εκπαιδευτικοί έχουν την εμπειρία και τον τρόπο να τα ηρεμήσουν και να τα απασχολήσουν.

Όσο εσείς δείχνετε δισταγμό στο να το αφήσετε και να φύγετε τόσο το παιδί θα κρέμεται από πάνω σας. Μείνετε ήρεμος/η και με χαμόγελο πείτε του ότι όλα θα πάνε καλά.

Όσο πιο σύντομα το παιδί καταλάβει ότι δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά τόσο πιο γρήγορα θα αρχίσει να εστιάζει όχι στο πώς θα σας πείσει να μην πάει παιδικό/νηπιαγωγείο, αλλά πώς θα περνάει εκεί καλύτερα.

Μην το δραματοποιείτε. Έτσι πρέπει να γίνει.Μην πείτε στο παιδί ότι,αν κλάψει αφού φύγετε, θα σας ειδοποιήσουν να πάτε να το πάρετε, γιατί του δημιουργείτε προσδοκίες που δεν είναι καλό να πραγματοποιήσετε.

3ο βήμα:Ήρθε η ώρα να ξεκρεμάσετε το παιδί από πάνω σας και να το αφήσετε στην ΠΟΡΤΑ του σχολείου.Βεβαιώστε το παιδί ότι όλα θα πάνε καλά και ότι δεν έχει παρά να πει στη δασκάλα του τι το ενοχλεί και εκείνη θα το βοηθήσει.
** Ξαναπείτε στο παιδί πόσο πολύ το αγαπάτε και ότι γρήγορα θα έρθει το μεσημέρι/απόγευμα που θα είστε μαζί του στο σπίτι για να σας πει τι καινούργιο έμαθε/έκανε.
11. Ακόμα και όταν ουρλιάζει και πρέπει να το πάρετε αγκαλιά για να μπει μέσα στην τάξη, θα πρέπει να το αφήσετε και να φύγετε.

Να είστε σε επικοινωνία με τη δασκάλα. Πείτε της συγκεκριμένα πράγματα που ξέρετε ότι δυσκολεύουν το παιδί και δείξτε της εμπιστοσύνη, αντί να αγωνιάτε για το αν το παιδί θα βρίσκεται μονίμως στο επίκεντρο της προσοχής της. Το ζητούμενο δεν είναι το παραχαϊδέψει αλλά να το βοηθήσει να γίνει αυτόνομο.

Μάθετε στο παιδί πώς μπορεί να ζητά από τη δασκάλα του βοήθεια για να καλύψει βασικές ανάγκες (π.χ. τουαλέτα). Για κάποια παιδιά – λίγο ντροπαλά – δεν είναι αυτονόητο ότι θα πλησιάσουν τη δασκάλα και θα ζητήσουμε π.χ. τουαλέτα. Κάντε πρόβες στο σπίτι ώστε να καταλάβει το παιδί πώς μπορεί να ζητά αυτό που έχει ανάγκη.

Βοηθείστε το παιδί να εξοικειωθεί με τη χρήση της τουαλέτας του παιδικού/σχολείου. Σκεφθείτε πόσο δυστυχισμένο μπορεί να είναι ένα παιδί που όλη μέρα «κρατιέται», γιατί ντρέπεται να πάει στην τουαλέτα ή γιατί χρειάζεται βοήθεια.

Όταν το παιδί ξεκινάει τον παιδικό, καλό είναι να αποφεύγετε να το πηγαίνετε την ώρα που συμβαίνει κάτι που δεν του αρέσει, γιατί είναι πιθανό να συνδέσει την όλη εμπειρία με κάτι δυσάρεστο/αρνητικό (Π.χ. αν το παιδί σας δεν αγαπά το φαγητό, καλό είναι να μην το πάτε κοντά στην ώρα του δεκατιανού, γιατί αμέσως – αμέσως θα βρεθεί να κάνει κάτι που δεν του αρέσει.)
13. Ακόμα και αν το παιδί ξεκινήσει θετικά, να είστε προετοιμασμένοι για ενδεχόμενο πισωγύρισμα. Συνήθως το ένα παιδάκι επηρεάζει το άλλο και αν ένα κλάψει μπορεί να «θυμίσει» και στα υπόλοιπα ότι πρέπει να κλάψουν. *Προτιμήστε να μην ακολουθήσετε την τακτική μένω μαζί με το παιδί στην τάξη του όλο και πιο λίγο κάθε μέρα. Με τον τρόπο αυτό θα παρατείνετε κατά πολύ τη φάση προσαρμογής και μάλλον θα του το κάνετε πιο δύσκολο.

Δείξτε σταθερή στάση: «πάμε με το παιδί στο σχολείο, μιλώ στη δασκάλα του, το φιλώ, του λέω ότι το αγαπώ πολύ και γρήγορα θα έρθει το μεσημέρι και φεύγω.

Για σταδιακή μετάβαση προτιμήστε απλώς να ξεκινήσετε να αφήσετε το παιδί στον παιδικό για 1 ώρα και κάθε μέρα να το αφήνετε όλο και πιο πολύ… αλλά θα πρέπει να το αφήσετε και να φύγετε.

Μην τάζετε στο παιδί διάφορα αλλά ούτε και να το εκβιάζετε (π.χ. αν δεν πας σχολείο, ξέχνα την τηλεόραση), γιατί τότε το διδάσκετε να κάνει πράγματα μόνο με αντάλλαγμα και στο εξής όλη σας η αλληλεπίδραση θα γίνεται σε αυτή τη βάση.

Μην υποκύπτετε σε ό,τι τρελό ζητά (π.χ. Να μένει και ο σκύλος του στο σχολείο). Εξηγήστε του ότι για κάθε χώρο υπάρχουν κανόνες που πρέπει να σεβόμαστε και δεν μπορούμε παντού να κάνουμε ό,τι θέλουμε.