Του Finian Cunningham*
Η υπό την ηγεσία των ΗΠΑ στρατιωτική συμμαχία του ΝΑΤΟ μοιάζει με έναν πρεζάκια, εξαρτημένο από τον πόλεμο – χρειάζεται τη δόση του από συγκρούσεις και εντάσεις για να “φτιαχτεί”.
Ο παθολογικός εθισμός του ΝΑΤΟ έγινε ακόμη πιο φανερός με τη δημοσίευση, στα τέλη Νοεμβρίου, του εγγράφου σχετικά με τη στρατηγική του μέχρι το 2030 που τιτλοφορείται “ΝΑΤΟ 2030-Ενωμένοι για μια Νέα Εποχή” .
Διαβάζοντας κανείς ανάμεσα στις αράδες, που λέει ο λόγος, αντιλαμβάνεται αμέσως ότι οι σχεδιαστές του ΝΑΤΟ αναζητούν απεγνωσμένα μια δημόσια αιτιολογία προκειμένου η Ατλαντική Συμμαχία “να παραμείνει επίκαιρη και συναφής” – εβδομήντα και πλέον χρόνια από την ίδρυσή της το 1949, στις αρχές του Ψυχρού Πολέμου με τη Σοβιετική Ένωση.
Και βρίσκουν αυτό που θα τους “φτιάξει” τη ζωή στο να αναβαθμίζουν τις “απειλές” που συνιστούν τάχα η Ρωσία και η Κίνα. Ο Ψυχρός Πόλεμος πρέπει να συντηρείται διαρκώς, διαφορετικά το ΝΑΤΟ πάει κατά διαόλου. Και ο πρεζάκιας δεν μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο…
Ο πολιτικός ηγέτης του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ έσπρωξε στα άκρα τις επιθέσεις με το να κατηγορεί τη Ρωσία και την Κίνα ότι δήθεν “έρχονται πιο κοντά σε μας” από “την Αρκτική έως τον Ατλαντικό”!! Πρακτικά λοιπόν, σύμφωνα με τον Νατοϊκό ηγέτη, η θεραπεία για να αντιμετωπιστεί αυτή η “πρόκληση” είναι η Ατλαντική Συμμαχία να αναπτύξει ακόμη περισσότερες στρατιωτικές δυνάμεις στα σύνορα με τη Ρωσία και πιθανώς με την Κίνα επίσης…
Εξετάζοντας όμως τα πραγματικά γεγονότα διαβάζουμε ότι το αρχηγείο του ρωσικού στόλου της Βαλτικής δημοσίευσε στοιχεία την πρώτη εβδομάδα του Δεκεμβρίου σύμφωνα με τα οποία τους τελευταίους δώδεκα μήνες οι Ηνωμένες Πολιτείες πραγματοποίησαν πέντε φορές περισσότερες πτήσεις στρατηγικών βομβαρδιστικών πλησίον των ρωσικών συνόρων από ότι τον περασμένο χρόνο. Σημειωτέον ότι τα αεροπλάνα αυτά έχουν τη δυνατότητα να μεταφέρουν και να εκτοξεύουν πυρηνικές βόμβες. Και αυτό συνέβη υπό το βλέμμα του Προέδρου Τραμπ ο οποίος υποτίθεται ότι ήταν “μαλακός” με τη Ρωσία και προσπαθούσε να “ομαλοποιήσει” τις διμερείς σχέσεις Ρωσίας-ΗΠΑ.
Επιπλέον, οι ΗΠΑ καθώς και η Πολωνία και η Ρουμανία, χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ, εγκαθιστούν πυραύλους που είναι ικανοί να πλήξουν τη Ρωσία μέσα σε λίγα λεπτά από τη στιγμή της εκτόξευσής τους. Και εν τω μεταξύ η Ουάσιγκτον εγκατέλειψε άλλον ένα θεσμό ελέγχου των εξοπλισμών, τη Συνθήκη Ανοικτών Ουρανών (Open Skies Treaty), το οποίο σημαίνει ότι η Ρωσία εμποδίζεται από του να διεξάγει προγραμματισμένες πτήσεις επιτήρησης προκειμένου να ελέγχεται πιθανή ενίσχυση της αμερικανικής στρατιωτικής δύναμης.
Αυτή η κίνηση των ΗΠΑ έρχεται ως συνέχεια της απόφασης το 2019 της κυβέρνησης Τραμπ να πετάξει στα σκουπίδια τη Συνθήκη για τα πυρηνικά όπλα μέσου βεληνεκούς (INF) που χρονολογείται από τα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου. Αυτή η απόφαση ανοίγει το δρόμο στους Αμερικανούς να εγκαταστήσουν στο Ευρωπαϊκό έδαφος τα λεγόμενα “τακτικά” πυρηνικά όπλα που θα στοχεύουν τη Ρωσία. Άλλη κίνηση του Τραμπ, του υποτιθέμενου “ανδρείκελου” της Ρωσίας. Έλεος πλέον!
Οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους προτίθενται επίσης να εγκαταστήσουν περισσότερα τακτικά πυρηνικά πλησίον των εδαφών της Κίνας. Αυτό εξηγεί γιατί η Ουάσιγκτον εγκατέλειψε τη Συνθήκη INF. Ενώ οι Αμερικανοί κατηγορούσαν τη Ρωσία ότι παραβίασε τη συγκεριμένη συνθήκη, ο πραγματικός λόγος ήταν να λυθούν τα χέρια της Ουάσιγκτον προκειμένου να εγκαταστήσει όπλα, άλλως απαγορευμένα, σε επιθετικές θέσεις απέναντι στην Κίνα.
Ποιος, λοιπόν, απειλεί ποιον; Η “δήλωση στρατηγικής” του ΝΑΤΟ που κατηγορεί τη Ρωσία και την Κίνα ότι διογκώνουν τις απειλές τους είναι εμφανώς γελοία. Αναποδογυρίζει την πραγματικότητα και είναι συναρτημένη με αυθάδη αντιφατικότητα και ξεδιάντροπη δολιότητα.
Το ΝΑΤΟ είναι εθισμένο στο να κατασκευάζει εχθρούς επειδή έχει ανάγκη να βρίσκει τρόπους για να δικαιολογεί τη δαπάνη ύψους ενός σχεδόν τρισεκατομμυρίου δολλαρίων ετησίως σε στρατιωτικούς εξοπλισμούς. Αυτή είναι η συνδυασμένη δαπάνη για την “άμυνα” των ΗΠΑ και των Νατοϊκών συμμάχων τους. Το ποσό αυτό είναι περίπου 20 φορές μεγαλύτερο από το αντίστοιχο της Ρωσίας και πέντε φορές μεγαλύτερο από εκείνο της Κίνας.
Το στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα είναι ζωτικής σημασίας στοιχείο για τη λειτουργία του Δυτικού καπιταλισμού. Βιομηχανικά λόμπυ και χρηματικές παροχές εξαγοράζουν την υποστήριξη διάφορων πολιτικών στην Ουάσιγκτον και στην Ευρώπη, οι οποίοι χορεύουν χαρωπά στο ρυθμό τους και κρατούν ζωντανή την όλη στρατιωχρηματική επιχείρηση. Επιπλέον, το ΝΑΤΟ είναι η αιχμή του δόρατος του ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ. Χωρίς την πολιτική κάλυψη του ΝΑΤΟ η Ουάσιγκτον δεν θα διαθέτει το λούστρο της “πολυμερούς συνεργασίας” όταν θελήσει να διεξάγει πολέμους ανά τον κόσμο. Το να παραμένει το ΝΑΤΟ ενωμένο, ή “επίκαιρο και συναφές” όπως ευφημιστικά διακηρύσσουν οι σχεδιαστές του, είναι ουσιώδες προκειμένου να ξεπλένονται οι εγκληματικές επιχειρήσεις του Αμερικανικού ιμπεριαλισμού.
Με μια θρασύτατη, Οργουελικού τύπου διαστρέβλωση της πραγματικότητας, το ΝΑΤΟ γυρνά και κατηγορεί τη Ρωσία και την Κίνα ότι δήθεν απειλούν την παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια. Δυσοίωνα δε, ο επόμενος ένοικος του Λευκού Οίκου Τζο Μπάιντεν μιλά για ενίσχυση του ΝΑΤΟ ενώ δαχτυλοδείχνει τη Ρωσία και την Κίνα. Οι δε Ευρωπαίοι λακέδες των ΗΠΑ λιώνουν απ’ τη χαρά τους μπροστά στην προοπτική νέων και περισσότερων νατοϊκών τυχοδιωκτισμών. Η Αμερική “επέστρεψε”, όπως διακηρύσσει ο Μπάιντεν, και οι Ευρωπαίοι υποτακτικοί ηδονίζονται…
ΟΙ φρενοβλαβείς παθαίνουν αμόκ στο Νατοϊκό άσυλο. Οι πρεζάκηδες του πολέμου ορέγονται να φτιαχτούν. Με τις Δυτικές καπιταλιστικές οικονομίες να πατώνουν και τα κοινωνικά προβλήματα να οξύνονται, ο κίνδυνος είναι πολύ κοντά: οι παραισθήσεις το ΝΑΤΟ γύρω από τη Ρωσία και την Κίνα ενδέχεται να καταλήξουν σε πραγματικό πόλεμο.
(Το άρθρο δημοσιεύτηκε σε διάφορα διεθνή ιστολόγια στις 07.12.2020)
*Ο Finian Cunningham έχει συγγράψει πλήθος άρθρων πάνω σε θέματα διεθνούς πολιτικής που μεταφράστηκαν και δημοσιεύτηκαν κατά καιρούς σε πολλές γλώσσες. Κατέχει πτυχίο Master στην Αγροτική Χημεία και εργάστηκε ως επιστημονικός συντάκτης της Βασιλικής Εταιρείας Χημείας (Royal Society of Chemistry), Cambridge, Αγγλία, προτού στραφεί στη δημοσιογραφία. Για είκοσι σχεδόν χρόνια εργάστηκε ως συντάκτης σε σημαντικούς δημοσιογραφικούς οργανισμούς όπως The Mirror, Irish Times και Independent. Το 2019 κέρδισε το Βραβείο Serena Shim Award for Uncompromising Integrity in Journalism, για την ασυμβίβαστη ακεραιότητά του στη δημοσιογραφία.
Απόδοση: Α.Νεοφυτίδης
