Και μια φορά εκ των προτέρων

 

Του Νίκου Κατσουρίδη

Katsourides_thumpH Eλλάδα κατά κύριο λόγο και η Κύπρος κατά δεύτερον, όπως είχε προβλεφθεί από αρκετούς τρέχουν εκ των υστέρων να αποκρούσουν από τη μια τις εχθρικές ενέργειες της Τουρκίας και απο την άλλη να αποκτήσουν λόγο και ρόλο, στα διαδραματιζόμενα στην Κεντρική Μεσόγειο αναφορικά με την κρίση στη Λιβύη.  Πριν λίγες μέρες ο Έλληνας Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, ανακοίνωσε ότι αν τυχόν και δεν καταργηθεί το τουρκο-λιβυκό μνημόνιο η Ελλάδα θα ασκήσει βέτο.  Διερωτήθηκα αμέσως, που θα ασκήσει βέτο για να ακούσω την απάντηση, στην  Ευρωπαϊκή ΄Ένωση.  Δηλαδή αν ορθά καταλάβω η όποια  ενδεχόμενη συμφωνία στο Βερολίνο θα επικυρωθεί από τα θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής ΄Ένωσης;  Διότι μόνο σε μια τέτοια περίπτωση, μπορεί να ασκηθεί βέτο επι του αποτελέσματος της ενδεχόμενης συμφωνίας στο Βερολίνο.  Εκτός και αν αυτό το οποίο υπονοείται είναι ότι αν δεν καταργηθεί το παράνομο τουρκο-λιβυκό σύμφωνο, ως αποτέλεσμα μιας ενδεχόμενης συμφωνίας των μερών στο Βερολίνο, τότε η Ελλάδα θα ασκήσει βέτο σε άλλα ζητήματα τα οποία αφορούν τις σχέσεις Ευρωπαϊκής ΄Ένωσης και Τουρκίας.  Η οποία τώρα, υποτίθεται, ότι είναι τιμωρημένη με «κίτρινη» κάρτα, λόγω των έκνομων ενεργειών της στην κυπριακή ΑΟΖ.  Και ενώ ανάμεσα  στα τιμωριτικά μέτρα, είναι,  ή μάλλον ήταν και ο τερματισμός των επαφών Ευρωπαϊκής ΄Ένωσης και ΄Άγκυρας σε ψηλό επίπεδο, άλλο τίποτα δεν γίνεται παρα μόνο τέτοιες επαφές.  Μάλιστα ο μόνιμος πρωταθλητής της Ευρωπαϊκής ΄Ένωσης, η Γερμανία, απέστειλε πρόσκληση συμμετοχής στη διάσκεψη του Βερολίνου για τη Λιβύη, στην Τουρκία με προνομιούχα θέση συμμετοχής.

Ακόμα ένα ερώτημα το οποίο μου προέκυψε ως αποτέλεσμα της εκδηλωθείσας πρόθεσης άσκησης βέτο από τον Πρωθυπουργό.  Αν η διάσκεψη του Βερολίνου αποτύχει τι γίνεται;  Πως και που θα ασκηθεί το βέτο;  Εκτός αν, επαναλαμβάνω, αφορά τις ευρύτερες σχέσεις Τουρκίας και Ευρωπαϊκής ΄Ένωσης.  Από την άλλη μόλις πρόσφατα, πολύ πρόσφατα θυμάμαι τους ΥΠΕΞ Κύπρου και Ελλάδας να δηλώνουν ότι επιθυμία μας είναι όπως η Τουρκία ακολουθήσει ευρωπαϊκό δρόμο και ότι στηρίζουμε την ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκία.  Υπο προϋποθέσεις φυσικά.

Βέβαια τα ερωτήματα παραμένουν.   Τι κάνουν Ελλάδα και Κύπρος αν αποτύχει η Βερολινέζικη διάσκεψη ή τι κάνουν αν επέλθει κάποια συμφωνία χωρίς να περιέχει κατάργηση του τουρκο-λιβυκού συμφώνου.  Γι΄ αυτό πρέπει να προετοιμάζονται οι δύο χώρες μακάρι να είναι αχρείαστη προετοιμασία. Μακάρι ως αποτέλεσμα της επιμονής του Στρατάρχη Χαφτάρ, καταργηθεί το παράνομο μνημόνιο.  Γιατί εκτός από τον  Χαφτάρ δεν βλέπω άλλον  να είναι έτοιμος να ναυαγήσει τη διάσκεψη μόνο και μόνο για το εν λόγω σύμφωνο. Ούτε Ουάσιγκτον, ούτε Μόσχα, αλλά κατά πάσαν πιθανότητα ούτε τους εταίρους μας, στην Ευρωπαϊκή ΄Ένωση, γιατί δεν είμαι βέβαιος, ότι είναι ξεκάθαρη θέση όλων των ευρωπαίων επι του θέματος, όπως και η θέση των διαφόρων ισχυρών της Ευρωπαϊκής ΄Ένωσης, απέναντι τους κ.κ. Σαράτζ και Χαφτάρ.  Στα θέματα εξωτερικής πολιτικής και άμυνας η Ευρωπαϊκή ΄Ένωση, δυστυχώς είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από ένωση.  Είναι γι΄ αυτό που Ελλάδα και Κύπρος άμεσα οφείλουν να επεξεργαστούν – αν δεν το έχουν ήδη κάνει – εναλλακτικές κινήσεις και ενέργειες αν δεν καταργηθεί το τουρκο-λιβυκό σύμφωνο ως αποτέλεσμα της διάσκεψης του Βερολίνου.

Πέραν τούτου η Κύπρος και κύρια η Ελλάδα θα πρέπει να επεξεργαστούν πολιτική και δράσεις, βάσει σχεδίου, προς αντιμετώπιση του τουρκικού επεκτατισμού και ηγεμονισμού.  Τα πράγματα άρχισαν να ξεφεύγουν.  Η Τουρκία κινείται εκτός ορίων και προς το παρόν τουλάχιστον οι δύο μεγάλοι δεν φαίνονται διατεθειμένοι να τη φρενάρουν.  Εμείς τι κάνουμε;  Διεξάγουμε ατέλειωτο, ανένδοτο και εξοντωτικό αγώνα στο εσωτερικό και όποιος αντέξει. Η εσωτερική πολιτική ζωή βέβαια δεν θα καταργηθεί επειδή υπάρχουν εθνικά προβλήματα.  Τα τελευταία όμως πρέπει να είναι προτεραιότητα.  Να απασχολούν μόνιμα και σταθερά και όχι μόνο όταν αρνητικές εξελίξεις το καθιστούν αναγκαίο.  Να ενεργήσουμε επιτέλους εκ των προτέρων.