Του Κυριάκου Κυριάκου
Είμαστε οι «πλευρές» τελικά! Η «μια πλευρά» και «η άλλη πλευρά». ‘Η τα «μέρη»! Το ένα μέρος και το άλλο μέρος. Δύο ισότιμα κομμάτια που απλώς έχουμε μεταξύ μας κάποιες διαφορές, όπως δυο ιδιότροποι γείτονες που μάλωσαν μεταξύ τους και μας καλούν να τις λύσουμε. Μας καλεί και τις «δύο πλευρές στην Κύπρο» ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, καλεί «τα δύο μέρη» ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το ίδιο πράττουν απεσταλμένοι, αξιωματούχοι, υπουργοί Εξωτερικών, μέχρι και η πρωθυπουργός της Βρετανίας και ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών. Και όχι μονο! Απευθύνουν εκκλήσεις στους «ηγέτες» των «δύο πλευρών στην Κύπρο» να μπουν σε διάλογο και να διαπραγματευτούν μεταξύ τους για να «λύσουν» τις μεταξύ τους διαφορές.
Το γεγονός ότι τη μέση των δύο «πλευρών» τη διχοτομεί απ’ άκρη σε άκρη ένα συρματόπλεγμα, κατόπιν μιας παράνομης εισβολής το 1974 και συνεχιζόμενης έως σήμερα διά της υπεροχής των όπλων κατοχής από τρίτη χώρα, το προσπερνούν αδιάφορα! Καθόλου δεν δείχνουν όλοι αυτοί να δίνουν σημασία στο γεγονός ότι στη μια πλευρά βρίσκεται ένα καθόλα νόμιμο κράτος μέλος των Ηνωμένων Εθνών και μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ στην άλλη εδαφική οντότητα, την κατεχόμενη, άπλωσε αυθαίρετα τα πλοκάμια του ένα παράνομο στρατιωτικοποιημένο μόρφωμα που δεν έχει μέχρι σήμερα τύχει επίσημης αναγνώρισης από κανένα άλλο κράτος στον κόσμο, πέραν από τη χώρα εισβολέα. Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας έχει υποβαθμιστεί σε «ηγέτη» της δικής μας πλευράς και εξισώθηκε με τον ηγέτη του παράνομα ανακηρυχθέντος ψευδοκράτους, το οποίο υπάρχει, ενισχύεται και συντηρείται από την Τουρκία, της οποίας εξυπηρετεί τα ζωτικά συμφέροντα στην περιοχή.
Βαραίνουν τους ώμους τους μεγάλες ευθύνες όσοι έδωσαν δικαιώματα να εξισώνεται η δική μας πλευρά και ο δικός μας Πρόεδρος με τους πολιτικούς «θεσμούς» του παράνομου στρατιωτικοποιημένου, κατοχικού καθεστώτος. Σκάψανε επικίνδυνα το λάκκο της Κύπρου, όσοι σταμάτησαν να κοιτάζουν το Κυπριακό ως διεθνές πρόβλημα εισβολής και κατοχής και το ανήγαγαν απέναντι στην διεθνή κοινότητα ως μια ενδοκοινοτική διαφορά. Αυτή η εκτροπή είναι ακριβώς ότι χρειαζόταν η Τουρκία για να εξαγνιστεί από τον παράνομο ρόλο της ως εισβολέας και κάτοχος εδαφών διά της βίας των όπλων στην Κύπρο, που δεν της ανήκουν. Την ίδια ακριβώς επιδίωξη στήριζαν και στηρίζουν στο παρασκήνιο και οι σύμμαχοι της, με επικεφαλής τη Βρετανία και τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Είναι ποτέ δυνατόν σε μια άμεση διαπραγμάτευση μεταξύ των δύο εξισωμένων «ηγετών» των δύο πλευρών, η Κυπριακή Δημοκρατία να μπορέσει να διεκδικήσει λύση η οποία να είναι δίκαιη, σταθερή και βιώσιμη και δεν θα εξυπηρετεί στο ακέραιο τα ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στην Κύπρο, σε βάρος των κατοίκων του νησιού; Είναι άραγε εφικτό όταν έχεις απέναντι σου ένα ηγέτη-μαριονέτα της Άγκυρας να αναμένεις ότι οι τελικές διευθετήσεις που θα προκύψουν για τη μελλοντική δομή του κυπριακού κράτους να διασφαλίζουν ισορροπημένα τα συμφέροντα των Ελληνοκυπρίων και δεν θα ευνοούν ολικά τις επιδιώξεις της Τουρκίας σήμερα και στο διηνεκές;
Ως ένα μικρό και αδύναμο κράτος σε μια νευραλγική περιοχή ισχυρών και αντικρουόμενων συμφερόντων, η Κυπριακή Δημοκρατία και οι θεσμοί της θα’ πρεπε και επιβάλλεται να είναι ασπίδα μας. Ιδιαίτερα σήμερα που τα αποθέματα υδρογονανθράκων και φυσικού αερίου στην ΑΟΖ του νησιού μας έχουν δεκαπλασιάσει τις ορέξεις της Τουρκίας συγκριτικά με το παρελθόν. Δεν επιτρέπονται εκπτώσεις και επιπόλαιοι παλληκαρισμοί σε θέματα αρχών, ούτε είναι εύκολο να παίζουμε με τη φωτιά, όταν απέναντί μας έχουμε ένα αντίπαλο που επιχειρεί- το δηλώνει άλλωστε χωρίς περιστροφές- να μας επιβάλει την απόλυτη κυριαρχία του. Το Κυπριακό δε μπορεί να λυθεί ενδοοικογενειακά με τη συμμετοχή των δυνάμεων, περιλαμβανομένης της Βρετανίας, που μας το δημιούργησαν. Αυτό είναι πολύ, πάρα πολύ επικίνδυνο. Χωρίς επαρκείς εγγυήσεις από μεγάλες δυνάμεις, η Κύπρος θα είναι καρυδότσουφλο στους βοριάδες των εχθρών της. Η οποιαδήποτε τελική διευθέτηση θα πρέπει να φέρει σφραγίδα εγγύησης από τα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας. Διαφορετικά μας αναμένουν επικίνδυνες περιπέτειες. Είναι εκ των ων ουκ άνευ η ουσιαστική εμπλοκή και υποβολή της όποιας τελικής διευθέτησης για την Κύπρο ενώπιον των πέντε μονίμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας, με την εντολή να αναλάβουν την εγγύηση εφαρμογής της λύσης, της αποστρατιωτικοποίησης, της προστασίας από ξένες επιβουλές και της ασφάλειας τούτου του πολύπαθου τόπου.
