Τα κόμματα ήταν μέρος της σάρκας του Συνεργατισμού, δήλωσε ο πρώην Υπουργός Εμπορίου, Βιομηχανίας και Τουρισμού (1998-2003), Νίκος Ρολάνδης, καταθέτοντας χθες ενώπιον της Ερευνητικής Επιτροπής για την κατάρρευση του Συνεργατικού Πιστωτικού Συστήματος. Ο ίδιος είπε, ήταν θορυβημένος για την κατάσταση του Συνεργατισμού, όταν ανέλαβε στο Υπουργείο Εμπορίου το 1998.

Τον Μάρτιο του 2001 ο Νίκος Ρολάνδης απέστειλε στον τότε Έφορο Υπηρεσίας Εποπτείας και Ανάπτυξης Συνεργατικών Εταιρειών επιστολή, στην οποία έκανε αναφορά σε ατασθαλίες και παρατυπίες σε συνεργατικές εταιρείες, υποδεικνύοντάς του την ανάγκη να καταβληθεί κάθε προσπάθεια για προληπτική εποπτεία και να ληφθούν μέτρα για διασφάλιση των συμφερόντων του Συνεργατισμού.

Ο Συνεργατισμός «ήταν ο χρόνιος ασθενής. Από το 1960 και μετά ο Συνεργατισμός ήταν άρρωστος. Δεν είχε εποπτεία πραγματική. Ήταν δυσχερές το έργο να ελέγξεις 362 Συνεργατικά Πιστωτικά Ιδρύματα και 103 Εταιρείες, οι οποίες ήταν σε μικρές κοινότητες που ελέγχονταν από Επιτροπείες που είχαν οικογενειακές φιλίες και συγγένειες, που ήταν τα κόμματα πίσω από αυτές τις καταστάσεις και υπεραμύνονταν των καταστάσεων αυτών» ανέφερε ο κ. Ρολάνδης.

Ερωτηθείς αναφορικά με τις ετήσιες εκθέσεις των ΣΠΙ που κατατίθεντο στον Υπουργό, είπε ότι αυτές εξετάζονταν από τον αρμόδιο λειτουργό του Υπουργείου μαζί με τον Γενικό Διευθυντή και στη συνέχεια μαζί με τον Υπουργό και ακολουθούνταν η νομική διαδικασία. Η κατάθεσή τους στο Υπουργικό Συμβούλιο ήταν τυπική, είπε.

Σε ερώτηση του Προέδρου της Επιτροπής κατά πόσον στο Υπουργείο εντόπιζαν τα προβλήματα που υπήρχαν στα ΣΠΙ και αν υπήρχε περιθώριο παρέμβασης, ο κ. Ρολάνδης ανέφερε ότι ο λειτουργός του Υπουργείου δεν μπορούσε να διορθώσει αυτές τις καταστάσεις, αλλά μπορούσε να τις ελέγξει και να δώσει οδηγίες στον Έφορο που ήταν αρμόδιος. Πρόσθεσε ότι και το Ελεγκτικό Συμβούλιο δεν μπορούσε να κάνει πολλά πράγματα με βάση το νόμο.

«Σε όλα αυτά τα ΣΠΙ, τα 362, υπήρχαν κομματικές παρεμβάσεις. Δηλαδή οι Επιτροπείες στα χωριά αποτελούντο από τα κόμματα που ήταν πιο δυνατά. Και οι μεγάλες Συνεργατικές Πιστωτικές Εταιρείες ήταν κοινή γνώσις ότι ελέγχονταν από κόμματα» είπε ο Νίκος Ρολάνδης.

Ο πρώην Υπουργός Εμπορίου είπε πως ο ίδιος έβλεπε τότε τη διαδικασία της εναρμόνισης με το ευρωπαϊκό κεκτημένο ενόψει της ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως «πανάκεια» για τα προβλήματα του Συνεργατισμού.

«Προσπαθήσαμε ορισμένοι υπουργοί να ελέγξουμε όσο μπορούμε την κατάσταση. Εγώ θεωρούσα ότι θα φθάναμε στο τέλος κάποιου κακού δρόμου με την εναρμόνιση, δυστυχώς όμως απεδείχθη εκ των πραγμάτων ότι μετά την ένταξη το 2004 τα πράγματα δεν πήγαν καλύτερα. Δυστυχώς συνέχισε μια πορεία λανθασμένη και καταλήξαμε εδώ που καταλήξαμε» είπε.

«Ήμουν θορυβημένος και εγώ για τον Συνεργατισμό όταν ανέλαβα το Υπουργείο διότι είχα γνώση του παρελθόντος. Είχα προσλαμβάνουσες παραστάσεις από το παρελθόν. Δυστυχώς, φαίνεται ότι όταν ενταχθήκαμε στον ευρωπαϊκό χώρο οι θεσμοί οι νέοι που μπήκαν αντί να βοηθήσουν μας οδήγησαν σε χειρότερα μονοπάτια που μας έφεραν στον γκρεμό» συμπλήρωσε ο πρώην Υπουργός Εμπορίου.

Ερωτηθείς από την Επιτροπή κατά πόσον υπήρχε τρόπος τα κόμματα να απομακρυνθούν από τα ΣΠΙ, απάντησε χαρακτηριστικά ότι «αυτό όχι μόνο ο Ρολάνδης δεν μπορούσε να το κάμει, αλλά ούτε ο Θεός δεν μπορούσε να απομακρύνει τα κόμματα από το Συνεργατισμό. Τα κόμματα ήταν μέρος της σάρκας του Συνεργατισμού. Τα κόμματα ήταν εντονότατα ενδιαφερόμενα μέρη».

Είπε ακόμα ότι «δόθηκαν απεριόριστες εξουσίες σε ορισμένα πρόσωπα κατά καιρούς να καθοδηγούν, να ποδηγετούν κα να ελέγχουν το Συνεργατικό κίνημα».

Στην κατάθεσή του ο Νίκος Ρολάνδης είπε επίσης πως ο Συνεργατισμός «πέρασε πολύ σοβαρή κρίση» την περίοδο της «φούσκας» του χρηματιστηρίου, λόγω εκροών καταθέσεων. «Περάσαμε και μια πολύ σοβαρή κρίση τότε με το χρηματιστήριο. Που πουλούσαν τις αίγες και αγόραζαν μετοχές. Δυστυχώς τότε οι αγρότες ό,τι καταθέσεις είχαν τις τραβούσαν για να αγοράσουν μετοχές» είπε.

Όπως ανέφερε, για το θέμα έγιναν συσκέψεις με τον τότε Πρόεδρο Γλαύκο Κληρίδη και τον Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας Αυξέντη Αυξεντίου. «Ευτυχώς μας έσωσε το γεγονός ότι κάποια στιγμή έγινε αντιληπτό ότι αυτή η ιστορία της επένδυσης σε μετοχές ήταν λανθασμένη και άρχισε ο κόσμος να προσπαθεί να πουλήσει τις μετοχές».