Του Νίκου Κατσουρίδη
Στο τελευταίο μου άρθρο στην εφημερίδα, «Σημερινή» έγγραφα: «Ας δούμε λοιπόν, ή καλύτερα ας προσπαθήσουμε να εντοπίσουμε το σημείο στροφής στο κυπριακό αυτή τη στιγμή. Αυτό σημαίνει να εντοπίσουμε τι θα αναζητήσει η Τουρκία του Ερντογάν να κερδίσει μέσα από ενδεχόμενη πρόοδο τις συνομιλίες για το κυπριακό και μια κατ’ ευχήν συμφωνία για λύση. Φυσικά κάποιος μπορεί να υποδείξει διάφορα στοιχεία καυτού ενδιαφέροντος για την Τουρκία. Μέσα απ΄ όλα όμως θα πρέπει να αναδειχθεί το κύριο. Το προεξέχον. Κατά την γνώμη μου αυτή είναι η διασφάλιση δικού της μεριδίου στα ενεργειακά αποθέματα της περιοχής μας με επίκεντρο την περιοχή της Κύπρου».
Αυτή η διαπίστωση κατά τη γνώμη μου έρχεται να επιβεβαιωθεί από μια είδηση της περασμένης εβδομάδας η οποία τώρα φαίνεται ότι ήταν βάσιμη. Ότι δηλαδή η Τουρκία προγραμματίζει, να οικοδομήσει μια ναυτική και μία αεροπορική βάση στην Καρπασία. Πάρα πολύ ενδεικτική και διδακτική των προθέσεων της Άγκυρας αυτός ο στόχος της.
- Κατ’ αρχάς να θυμίσω ότι η ανέγερση στρατιωτικής βάσης κατά τα πρότυπα των αγγλικών βάσεων υπήρξε από την αυγή της Κυπριακής ανεξαρτησίας στόχος της Τουρκίας. Να θυμίσω ότι κάτι τέτοιο διαλάμβαναν διάφορα αγγλοαμερικανικά σχέδια «λύσης» του κυπριακού.
- Η απόκτηση και διατήρηση στρατιωτικής βάσης και μετά από ενδεχόμενη λύση στο κυπριακό είναι και τώρα στους σχεδιασμούς της Άγκυρας. Ας μην ξεχνάμε ότι για κάτι τέτοιο είχε βολιδοσκοπηθεί και ο Πρόεδρος Αναστασιάδης από τον προηγούμενο αντιπρόεδρο των ΗΠΑ Τζό Μπάϊντεν.
- Αυτές οι δύο βάσεις θα της επιτρέπουν να έχει κυρίαρχο ρόλο και λόγο στην μετα λύση εποχή στην Κύπρο.
- Την ίδια ώρα θα αποτελούν τα μάτια και τα αυτιά της στην Ανατολική Μεσόγειο αλλά και νοτιότερα και τον στρατιωτικό βραχίονα της στην Ανατολική λεκάνη της Μεσογείου, τη λεκάνη της ενέργειας.
- Θα μπορεί να επιτηρεί πολύ καλύτερα και πιο αποτελεσματικά δύο άσπονδους φίλους της στην περιοχή. Το Ισραήλ και την Αίγυπτο και την ευρύτερη Μέση Ανατολή, περιλαμβανομένου του «φιλικού και εχθρικού» ταυτόχρονα Ιράν.
- Θα δημιουργήσει νέο, νόμιμο και επίσημο μέτωπο για Ελλάδα. Μια Ελλάδα ήδη εκτεθειμένη σε διάφορα μέτωπα σε όλα τα σημεία του ορίζοντα στα σύνορα της.
Η απόκτηση και διατήρηση στρατιωτικών βάσεων στην Κύπρο, κατά τρόπο νόμιμο, επίσημο και μόνιμο καθιστά την Τουρκία τον ισχυρότερο στρατιωτικό παράγοντα στην περιοχή μας κατά την κρίση μου και ένα παράγοντα πολύ ευρύτερης εμβέλειας και σημασίας. Στερεί π.χ. τη δυνατότητα ύπαρξης στρατηγικού βάθους για το Ισραήλ. Κυρίως την καθιστά «ελεγκτή» ας μου επιτραπεί ο όρος, των πηγών ενέργειας της περιοχής μας αλλά κυρίως των αγωγών ενέργειας. Είτε φυσικού αερίου, είτε πετρελαίου, είτε ηλεκτρισμού. Και αυτό είναι το κύριο ζητούμενο για την Τουρκία. Αυτό το στόχο θα επιδιώξει να τον πετύχει είτε defacto, είτε μέσον της λύσης του κυπριακού. Φυσιολογικά θα προτιμά τη δεύτερη οδό γιατί είναι νόμιμη και σίγουρη. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο συνιστά επίτευξη διπλού στόχου. Στο εσωτερικό της Κύπρου επικυρίαρχος η Τουρκία και στην περιοχή «γενικός ελεγκτής».
Πως άραγε θα επιδιώξει να υλοποιήσει αυτόν τον στόχο; Μα όπως πάντα. Δημιουργώντας τετελεσμένα και προετοιμάζοντας έτσι και πρακτικά και ψυχολογικά φίλους και αντιπάλους να το αποδεκτούν. Σ΄ αυτή της την προσπάθεια θα βρει βοηθούς – συμπαραστάτες τους διαχρονικούς της προστάτες στο διεθνές πεδίο από τη μια. Και θα έχει και τους επίσης γνωστούς διαχρονικούς της συμπαραστάτες στο εσωτερικό, εντός Κύπρου εννοώ. Θα αρχίσει η «ανίκητη» προπαγάνδα της υποταγής να μιλά για την μικρή σημασία μιας τέτοιας παρουσίας, η οποία παρουσία δεν θα ξεπερνά τις μερικές εκατοντάδες στρατιωτικούς κλπ, κλπ. Ωσάν και τις μέρες μας το κυρίαρχο είναι οι αριθμοί των στρατιωτικών. Πέραν τούτου θα αρχίσουν να μας λένε (μάλλον άρχισαν) ότι όταν θα ενταχθεί η Κύπρος στο ΝΑΤΟ θα είμαστε όλοι σύμμαχοι. Ολοι μέλη της ίδιας φατρίας λύκων, και συνεπώς θα τα βρίσκουμε μεταξύ μας. Στόχος θα είναι τα ξένα αρνιά και όχι τα δικά μας. Τα δικά μας αρνιά (π.χ. Ελλάδα) μόνο ενίοτε γίνονται στόχος, όταν τα ξένα είναι καλά προστατευόμενα. Αυτά και άλλα θα μας σερβίρουν μέχρι να πείσουν για την αναγκαιότητα ύπαρξης τέτοιων βάσεων για το καλό της Κύπρου και του Λαού της. Όχι για το καλό και τα συμφέροντα της Τουρκίας. Προς Θεού!! Αλλωστε ας είμαστε ειλικρινείς, θα είναι καλύτερος «βοσκός του κοπαδιού» των γεωτρήσεων Φυσικού Αερίου και αύριο ίσως πετρελαίου από την Κυπριακή Δημοκρατία. Το οποίο κοπάδι ανήκει βέβαια στους ιδιοκτήτες του «γεωργοκτηνοτροφικού» διεθνούς οργανισμού ονόματι … ΝΑΤΟ.
Και βεβαίως δικαιολογημένα θα διερωτηθεί κάποιος και πως θα υλοποιηθούν τα πιο πάνω αν επέλθει οριστική ρήξη στις σχέσεις ΗΠΑ και Τουρκίας; Σε μια τέτοια περίπτωση πολύ φοβάμαι ότι αυτό το πρόβλημα δεν θα προλάβουμε ούτε να το σκεφτούμε. Γιατί σε μια τέτοια περίπτωση θα έχουμε τσουνάμι εξελίξεων σε όλη την περιοχή, που ο χειρισμός τους δεν θα είναι καθόλου εύκολος. Γιατί αυτές οι εξελίξεις δεν θα είναι απλές και γραμμικές όπως κάποιοι φαντάζονται και αναμένουν. Φρονώ ότι η άποψη πως μια οριστική ρήξη στις σχέσεις και τη συμμαχία Ουάσιγκτων – Άγκυρα οδηγεί σε ορθή λύση του κυπριακού είναι περισσότερο ευσεβής πόθος παρά αναμενόμενη λογική εξέλιξη.
