*Του Κώστα Μαυρίδη

Με άρθρο μου στις 10 Αυγούστου 2018, ανέδειξα την κοινή διαπίστωση πολλών ξένων αναλυτών που αξιολογούν τον Ερντογάν εντελώς αναξιόπιστο και προσκολλημένο στις νεοθωμανικές του πολεμοχαρείς μανίες εντός και εκτός Τουρκίας. Η διαπίστωση των ξένων αναλυτών βρίσκεται σε αντίθεση με εκείνη εγχώριων πολιτικών από τη Λευκωσία μέχρι την Ευρ. Επιτροπή στις Βρυξέλλες που εφευρίσκουν λόγους να εμπιστεύονται τον Ερντογάν.
Δύο χαρακτηριστικές ξένες αναλύσεις των τελευταίων ημερών (ΗΠΑ και Ευρώπη αντίστοιχα) κρίνουν τον Ερντογάν μισαλλόδοξο ισλαμιστή που ουδείς πολιτισμένος μπορεί να εμπιστεύεται:
α) Ηλεκτρ. έκδοση εφημερίδας «The Washington Post» με τίτλο «Οι ΗΠΑ πρέπει να πιέσουν την Τουρκία να αποχωρήσει από την Κύπρο” –
β) Ηλεκτρ. ιστότοπος «Turkish Minute» (Νορβηγία) με προσβάσεις εντός ΝΑΤΟ, δημοσίευσε ανάλυση για άσκηση  του ΝΑΤΟ στη Νορβηγία με την Τουρκία ως τον ύπουλο Δούρειο Ίππο εντός της συμμαχίας. ‘
Καθώς οι ξένοι επικεντρώνονται στην αναξιοπιστία του Ερντογάν και των προθέσεών του, τις ίδιες μέρες ο Αβ. Νεοφύτου (Πρόεδρος ΔΗΣΥ) υποστήριξε δημόσια πως «απόλυτες θέσεις όπως μηδέν στρατός, μηδέν εγγυήσεις πριν καν την συμφωνία ή από την πρώτη ημέρα της συμφωνίας δεν είναι υποβοηθητικές για τη λύση του κυπριακού. Πρόκειται για μαξιμαλιστικές θέσεις» και αντιπρότεινε «με τη λύση κατάργηση των συνθηκών εγγυήσεων του 1960 και δραστική αποχώρηση του μεγαλύτερου μέρους των κατοχικών στρατευμάτων και σε ένα σύντομο χρονικό διάστημα αποχώρηση του συνόλου των στρατευμάτων».
Ο αρχηγός του κυβερνώντος κόμματος χαρακτηρίζει μαξιμαλιστικά εκείνα που υιοθετεί η πλειοψηφία στην Κύπρο καθώς και Ευρωπαίοι ηγέτες (π.χ. ο Πιτέλλα, ως επικεφαλής της 2ης μεγαλύτερης Πολιτικής Ομάδας του Ευρωκοινοβουλίου). Προσωπικά, πρωτοστάτησα στην πρόταση που συμβιβάζει τον σοβαρό κίνδυνο να μην εφαρμόσει η Τουρκία τις δεσμεύσεις της, με διασύνδεση εφαρμογής της λύσης με την πλήρη αποχώρηση του τουρκικού στρατού. Πειστικό παράδειγμα προς τους Ευρωπαίους που η Τουρκία δεσμεύτηκε στην ΕΕ έναντι συνόλου  28 Κρατών-Μελών αλλά αρνείται να τηρήσει την υπογραφή της προς την Κύπρο. Εκείνο όμως που και ξένοι θεωρούν λογικό (μετά από κόπο), στην Κύπρο θεωρείται μαξιμαλισμός!
Αποτελεί αυτονόητο ότι κάθε διαπραγμάτευση ξεκινά με αρχικές θέσεις αλλά κατάληξη σε  ενδεχόμενη συμφωνία θα περιέχει πιθανόν κάποιες υποχωρήσεις. Ο Αβ. Νεοφύτου θέτει  υποχωρήσεις εκ των προτέρων και  δημόσια. Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να εξηγήσει την καινοφανή και πρωτότυπη λογική του! Στο μεσοδιάστημα, ποιος θα πείσει τους ξένους να παραμείνουν στην αρχική τους κατανόηση; Προπάντων, ποιος θα εγγυηθεί ότι η Τουρκία και ο  Ερντογάν θα τηρήσουν τις δεσμεύσεις της; Ο Αβ. Νεοφύτου και άλλοι ίδιας λογικής, δεν απαντούν αλλά εμφανίζονται να τον εμπιστεύονται αφού θεωρούν εκ των προτέρων μαξιμαλισμό τη θέση για πλήρη αποχώρηση του κατοχικού στρατού πριν την εφαρμογή της λύσης.
Στη δημοκρατία η τελική ευθύνη ανήκει στον κάθε πολίτη, ιδιαίτερα στους ελεύθερα σκεπτόμενους πολίτες. Ελευθερία όμως σημαίνει επιλογές και για αυτό εξυπακούει ευθύνη.
Κώστας Μαυρίδης- Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ (S&D) – costas.mavrides@europarl.europa.eu