Από τα σχέδια διπλής ένωσης, σε σχέδιο διχοτόμησης

 

Η διχοτόμηση της Κύπρου και η πλήρης υπαγωγή της στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς ήταν σταθερή στόχευση όλων των σχεδίων και των μεθοδεύσεων που κατά καιρούς προωθήθηκαν

 

Της Ανδρούλας Γκιούρωφ

 

????????????????????????????????????

Με το έμπα του Σεπτέμβρη αναμένεται να ξεκινήσει μια νέα πρωτοβουλία  για το κυπριακό.Δυστυχώς για πολλοστή φορά οι κινήσεις αναμένεται να περιστραφούν σε παλιές «συνταγές» και σενάρια με γνωμονα πάντοτε τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ.

Ενα από τα μεγαλύτερα λάθη στην ιστορία του Κυπριακού είναι ότι οι εκάστοτε πολιτικές δυνάμεις σε Κυπρο και Ελλάδα, επένδυαν τις προσπάθειες για λύση του Κυπριακού στις χώρες του ΝΑΤΟϊκού άξονα.Ποτέ δεν επεδίωξαν να εμπλέξουν την Ρωσία την οποία ενθυμούνται μόνο όταν οι εξελίξεις είναι αρνητικές και καταφεύγουμε σε αυτήν μόνο για να αποτρέψει κινδύνους. Ακόμα και στις τελευταίες «διεθνείς» διασκέψεις για το Κυπριακό οι οποίες απέτυχαν παταγωδώς, η Ρωσία  ήταν η μεγάλη απούσα με τη δική μας ανοχή επειδή αντιδρούσε η Βρετανία.

Μια σύντομη ανάλυση των υποχθόνιων μεθοδεύσεων σε βάρος της Κύπρου τα τελευταία 60 χρόνια είναι ενδεικτικά και απαντούν στο ερώτημα γιατί το  Κυπριακό διαιωνίζεται μέχρι σήμερα.

Μετά την κρίση του ’63, η λύση του κυπριακού ζητήματος για τους Αγγλοαμερικανούς, την Τουρκία, αλλά και την Ελλάδα περιστρέφεται γύρω από τον άξονα της ΝΑΤΟποίησης.

 Δύο προβοκατόρικες ενέργειες το Μάρτη του 1964 κατά τουρκοκυπριακών και ελληνοκυπριακών στόχων αναζωπυρώνουν τις συγκρούσεις. Η ενίσχυση των ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων στην Κύπρο προκαλεί την έντονη αντίδραση της Τουρκίας. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι στις 5 του Ιούνη θα γίνει τουρκική απόβαση στην Κύπρο. Οι εξελίξεις παίρνουν δραματικό χαρακτήρα και κινούνται ταχύτατα.

Στις του 4 Μάη 1964 ο Σοβιετικός ηγέτης Νικίτα Χρουστσόφ με συνέντευξή του στην «Ιζβέστια» τάσσεται υπέρ της ανεξαρτησίας της Κύπρου και εναντίον οποιασδήποτε ξένης επέμβασης. Ο Χρουστσόφ κατηγορεί «τρίτες δυνάμεις» ότι υποκινούν την άδικη αιματοχυσία «απλών ανθρώπων, που κάλλιστα μπορούν να συμβιώσουν ειρηνικά», επειδή θέλουν να μετατρέψουν την Κύπρο σε «αβύθιστο αεροπλανοφόρο» του ΝΑΤΟ.

Η παρέμβαση της Σοβιετικής Ενωσης ήταν καθοριστική. Μετά απ’ αυτήν ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Λ. Τζόνσον υποχρεώνεται να προειδοποιήσει την τουρκική κυβέρνηση να εγκαταλείψει το σχέδιο εισβολής. Στην επιστολή του προς τον Τούρκο πρωθυπουργό Ισμέτ Ινονού, ο Τζόνσον επικαλείται τον κίνδυνο της σοβιετικής εμπλοκής. Τελικά, η τουρκική ηγεσία υποχρεώνεται να εγκαταλείψει το σχέδιό της.

Η πρώτη ανοιχτή προσπάθεια ΝΑΤΟικής διχοτόμησης της Κύπρου επιχειρήθηκε το Γενάρη του 1964 αμέσως μετά την κρίση του Δεκέμβρη του προηγούμενου έτους. Ετσι, με πρωτοβουλία των Ηνωμένων Πολιτειών και της Μ. Βρετανίας, οργανώθηκε στο Λονδίνο η περιβόητη πενταμερής Διάσκεψη, στην οποία κλήθηκαν να συμμετάσχουν η Μ. Βρετανία, η Ελλάδα, η Τουρκία, ένας εκπρόσωπος των Ελληνοκυπρίων κι ένας των Τουρκοκυπρίων. Το γεγονός ότι δεν κλήθηκε να συμμετάσχει η κυπριακή κυβέρνηση είναι ενδεικτικό των προθέσεων και των επιδιώξεων των Αγγλοαμερικάνων οργανωτών. «Η πολιτική του Λονδίνου και της Ουάσιγκτον στο Κυπριακό – γράφει ο Ν. Κρανιδιώτης- απέβλεπε τότε στην επιβολή μιας λύσης, που θα εξασφάλιζε την ενότητα της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ (προλαμβάνοντας έτσι έναν ελληνοτουρκικό πόλεμο), την αποτροπή σοβιετικής ανάμειξης στη διένεξη, την αποφυγή ευρύτερης διεθνοποίησης του θέματος (μέσω του ΟΗΕ) και, τέλος, την υπαγωγή της Κύπρου κάτω από Νατοϊκό έλεγχο».

Στο πλαίσιο αυτό, στη Διάσκεψη κατατέθηκε ένα αγγλοαμερικανικό σχέδιο – έκτρωμα για την αντιμετώπιση της κυπριακής κρίσης που έμεινε στην ιστορία με την ονομασία «Σχέδιο Σάντις – Μπολ» (από τα ονόματα του υπουργού κοινοπολιτειακών υποθέσεων της Μ. Βρετανίας Ντάνκαν Σάντις και του Αμερικανού υφυπουργού Εξωτερικών Τζορτζ Μπολ). Το σχέδιο αυτό, εν συντομία, προέβλεπε την εγκατάσταση στην Κύπρο ΝΑΤΟικών στρατευμάτων, καταργούσε την κυπριακή κυβέρνηση, αλλά και την ίδια την Κύπρο ως ανεξάρτητο κράτος και την έθετε κάτω από τη διοίκηση του ΝΑΤΟ. Το σχέδιο, όμως, δεν είχε καμία τύχη, γιατί αντιτάχθηκε στην εφαρμογή του η κυπριακή κυβέρνηση υποστηριζόμενη στο εσωτερικό του από το ΑΚΕΛ και τον κυπριακό λαό και σε διεθνές επίπεδο από τη Σοβιετική Ενωση.

Μια δεύτερη προσπάθεια ΝΑΤΟποίησης – διχοτόμησης ήταν τα δύο σχέδια Ατσεσον, που υποβλήθηκαν στο διάστημα Ιουλίου – Αυγούστου 1964. Το πρώτο προέβλεπε την «ένωση» της νήσου με την Ελλάδα υπό τις εξής – μεταξύ άλλων – βασικές προϋποθέσεις:

– Να παραχωρηθεί κατά κυριαρχία στην Τουρκία η χερσόνησος της Καρπασίας (από το Μπογάζι μέχρι τα σύνορα της Μονής του Αποστόλου Ανδρέα) για να χρησιμοποιηθεί ως τουρκική στρατιωτική βάση.

– Οι Τουρκοκύπριοι εκτός βάσεως να τύχουν ειδικής μεταχείρισης: Δύο ή τρεις περιοχές της Κύπρου όπου οι Τουρκοκύπριοι είχαν την πλειοψηφία να μετατραπούν σε καντόνια, να αποτελέσουν, δηλαδή, ειδικές αυτόνομες περιοχές με δική τους αυτοδιοίκηση. Οι υπόλοιποι Τουρκοκύπριοι να υπαχθούν στην αρμοδιότητα ενός κεντρικού τουρκοκυπριακού οργανισμού και όσοι θα παραμείνουν κάτω από ελληνική διοίκηση να έχουν όλα τα μειονοτικά δικαιώματα.

– Να συσταθεί διεθνής επιτροπή, διορισμένη είτε από τον ΟΗΕ είτε από το ΝΑΤΟ, για την παρακολούθηση της εφαρμογής των διατάξεων που αφορούν στα ειδικά προνόμια και δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων.

Το σχέδιο αυτό συνάντησε την πλήρη αντίθεση της κυπριακής πλευράς, ενώ η κυβέρνηση Παπανδρέου έχει μπει στο παιχνίδι του παζαρέματος, ελπίζοντας ότι τελικά θα πετύχει την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, με εδαφικά ανταλλάγματα, αλλά όσο το δυνατόν μικρότερα.

Τελικά, ο Ατσεσον τροποποίησε το πρώτο του σχέδιο και διαμόρφωσε ένα δεύτερο, που στα βασικά του σημεία προέβλεπε:

– Η περιοχή της Καρπασίας – μειωμένης, όμως, εκτάσεως σε σχέση με αυτήν που προέβλεπε το πρώτο σχέδιο – να εκμισθωθεί από την Τουρκία για 50 χρόνια.

– Αντί για δημιουργία τουρκοκυπριακών καντονιών, οι Τουρκοκύπριοι στις περιοχές που πλειοψηφούν να διοικούνται από Τουρκοκύπριους επάρχους και το διοικητικό προσωπικό να είναι κατά πλειοψηφία ομόφυλοί τους. Επίσης, αντί να δημιουργηθεί κεντρική τουρκοκυπριακή διοίκηση, να αναλάβει διεθνής ή άλλη προσωπικότητα την εποπτεία εφαρμογής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για τους Τουρκοκύπριους κλπ.

Η ελληνική κυβέρνηση δέχτηκε αμέσως το δεύτερο σχέδιο Ατσεσον, αλλά το απέρριψε η Τουρκία.

Στο διάστημα που διεξάγονταν οι ελληνοτουρκικές διαπραγματεύσεις για τα σχέδια Ατσεσον, οι Αμερικανοί έσπρωχναν την Αθήνα να προωθήσει, σε συνεργασία με την κυπριακή κυβέρνηση, την πραξικοπηματική ένωση Κύπρου – Ελλάδας και, ταυτόχρονα, προετοίμαζαν την Τουρκία στο ενδεχόμενο της πραξικοπηματικής ένωσης να είναι έτοιμη να επέμβει στρατιωτικά στην Κύπρο για να πάρει με τη δύναμη των όπλων όσα το σχέδιο Ατσεσον της έδινε. Δηλαδή, οι ΗΠΑ επιδίωκαν να γίνει στην Κύπρο η τουρκική εισβολή, που έγινε το 1974, δέκα χρόνια νωρίτερα.

Tη βρόμικη δουλειά ανάλαβε ωστόσο η Χούντα των Αθηνών δέκα χρόνια αργότερα με την Τουρκία να αποτελειώνει το δεύτερο σκέλος της συνωμοσίας.

Τώρα ποιό σχέδιο έχει υπόψην της  η απεσταλμένη του Γ.Γ.του ΟΗΕ Τζέιν Χολ Λουτ (πρώην κυβερνητική αξιωματούχος των ΗΠΑ) και «εξ’ αγχιστείας» ένθερμη οπαδός του ΝΑΤΟ, είναι άγνωστον.

Οπως είναι άγνωστον, κατα πόσον η Ε/κ πλευρά θα επιμείνει να μην εμπλέκει σε μια διεθνή διάσκεψη και τα μόνιμα μέλη του Σ.Ασφαλείας, Ρωσία και Κίνα καθότι τα άλλα μέλη του   εκπροσωπούνται από Βρετανία, ΗΠΑ και Ε.Ε.

 

a.giourov@gmail.com