Ενα ερώτημα που πλανάται πάνω από την Ευρώπη και αυξάνει το ρεύμα του  ευρωσκεπτικισμού  και τις αντιδράσεις,   είναι κατα πόσο οι χώρες της γηραιάς ηπείρου και κυρίως αυτές του Νότου είναι ελεύθερες ή στην ουσία έχουν μετατραπεί άτυπα σε αποικίες του ισχυρού άξονα της Ε.Ε.

Στις αρχές της βδομάδας  τα  βλέμματα όλων ήταν  στραμμένα προς την Ιταλία, την τρίτη σε μέγεθος οικονομία της Ευρώπης.Η πολιτική κρίση αποφεύχθηκε τη  τελευταία στιγμή εφόσον ο επικεφαλής των Πέντε Αστέρων Λουίτι Ντι Μάιο και ο ηγέτης της Λέγκα Σαλβίνι, πρότειναν άλλο Υπουργό Οικονομικών προκειμένου η χώρα να μην οδηγηθεί σε νέες εκλογές.

Ωστόσο, τα γεγονότα που προηγήθηκαν  στις αρχές της εβδομάδας έφεραν ξανά στην επιφάνεια   τις ωμές παρεμβάσεις των Βρυξελλών και κυρίως του Βερολίνου  στα εσωτερικά χωρών μελών της Ε.Ε.

Συγκεκριμένα:

H άρνηση, του Ιταλού προέδρου της Δημοκρατίας Σέρτζιο Ματαρέλα να διορίσει ως υπουργό Οικονομικών τον καθηγητή Πάολο Σαβόνα, με τον ισχυρισμό ότι αποτελεί «κίνδυνο» για τον «ευρωπαϊκό προσανατολισμό» της χώρας, προκάλεσε μείζονα πολιτική κρίση με κίνδυνο η Ιταλία να εισέλθει  σε μία περίοδο την οποία πρώτη φορά βιώνει ευρωπαϊκή χώρα.

Πρωτοφανές και αξιοκατάκριτο να αρνείται ο   ανώτατος άρχοντας της χώρας τον σχηματισμό κυβέρνησης σε συνασπισμό κομμάτων που έχουν λάβει όχι απλώς την πλειοψηφία,αλλά το 70% των ψήφων στις πρόσφατες εκλογές!

Η πραξικοπηματική κίνηση Ματαρέλα, όπως χαρακτηρίστηκε η άρνηση του, προκάλεσε θύελλα αντιδρασεων με τον ηγέτη της Λέγκα,  Σαλβίνι να δηλώνει  ότι «αν δεν μπορούν οι Ιταλοί να διορίσουν τον υπουργό που επιθυμούν τότε τον λόγο θα πρέπει να πάρουν ξανά οι ψηφοφόροι».

Από την πλευρά του ο επικεφαλής του Κινήματος των Πέντε Αστέρων Λουίτζι Ντι Μάιο δήλωσε ότι η απόρριψη του Πάολο Σαβόνα για την θέση του υπουργού Οικονομικών είναι «απαράδεκτη» και επιτέθηκε στον πρόεδρο της Δημοκρατίας για το ναυάγιο σχηματισμού κυβέρνησης.

«Πρέπει να μας πουν, λοιπόν, ότι οι εκλογές είναι άχρηστες και ότι τις κυβερνήσεις τις αποφασίζουν οι οίκοι αξιολόγησης και τα χρηματοπιστωτικά λόμπι»,είπε, για να προσθέσει κάνοντας λόγο για πρωτοφανή σύγκρουση θεσμών:

«Πρόκειται για ένα επίπεδο της θεσμικής σύγκρουσης που δεν είχαμε ζήσει ποτέ. Και το θέμα είναι ότι αν ξαναψηφίσουμε, πάρουμε το 80% και ξαναπροτείνουμε τον Σαβόνα, θα μας πουν και πάλι όχι.

Η Ιταλία έχει ένα μεγάλο πρόβλημα, η Δημοκρατία μας δεν είναι ελεύθερη», συμπλήρωσε.

Ο γραμματέας της Λέγκα M.Σαλβίνι κατήγγειλε και αυτός τον πρόεδρο της χώρας τονίζοντας: «Εχουμε Δημοκρατία.Τα ονόματα των υπουργών αποφασίζονται από τον ιταλικό λαό, και όχι από Γερμανούς, Γάλλους ή Πορτογάλους».

 

Κατηγορίες για εσχάτη προδοσία

 

Ο αρχηγός των Πέντε Αστέρων Λουίτζι Ντι Μάιο δήλωσε ότι θα ζητήσει να κινηθεί η διαδικασία για να κατηγορηθεί ο Ιταλός πρόεδρος για εσχάτη προδοσία.

Ο Ντι Μάιο μίλησε για το άρθρο 90 του ιταλικού Συντάγματος, που αναφέρεται στην εσχάτη προδοσία και την επίθεση κατά του ίδιου του Συντάγματος.

Είναι σαφές ότι η Ιταλία αντιμετωπίζει μια εκτροπή και πίσω από αυτήν βρίσκονται οι Βρυξέλλες και  κυρίως το Βερολίνο.

Ο Σ.Ματαρέλα ως άνθρωπός τους, κάνει ότι μπορεί για να μην σχηματισθεί κυβέρνηση από τους νικητές των εκλογών (με 70%) και σαν να μην έφτασε αυτό καλεί έναν άνθρωπο του ΔΝΤ για να σχηματίσει κυβέρνηση τεχνοκρατών.

Ξέρει ότι δεν θα πάρει ψήφο εμπιστοσύνης, αλλά τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο δεν τους ενδιαφέρει αυτό. Τους ενδιαφέρει να κερδίσουν χρόνο για να διασωθούν.

Οι εκλογές του φθινοπώρου είναι βέβαιες, όπως βέβαιος είναι και ο πόλεμος φθοράς που θα επιχειρηθεί κατά των νικητών των εκλογών.

 

«Εκλεκτός» ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ

Οι αντιδράσεις κορυφώθηκαν όταν ο Ματαρέλλα ανέθεσε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης  στον πρώην εκπρόσωπο της Ιταλίας στο ΔΝΤ (!) οικονομολόγο Κάρλο Κοταρέλι, ο οποίος σύμφωνα με  καταγγελίες των νικητών, είχε υπηρετήσει τις κυβερνήσεις που ουσιαστικά διορίστηκαν με διάφορα τεχνάσματα από τις Βρυξέλλες.Κατηγορούν επίσης τονΙταλό πρόεδρο Σέρτζιο Ματαρέλλα,ότι είναι  πιστός οπαδός των Βρυξελλών και στενός φίλος της Γερμανίας καγκελαρίου Α.Μέρκελ.

Οι Ιταλοί αισθάνονται ότι έχουν αφεθεί μόνοι  στο πεδίο της προσφυγικής κρίσης ενώ η ανεργία βρίσκεται στα ύψη.Οι Ιταλοί είναι οργισμένοι.Η ανεργία ανάμεσα στους νέους βρίσκεται στα ύψη ενώ σύμφωνα με έρευνα από την εμφάνιση της οικονομικής κρίσης το εισόδημα των Ιταλών μειώθηκε δραματικά.

 Η Γερμανία εκμεταλλεύτηκε αριστοτεχνικά την Οικονομική Κρίση  και ότι δεν πέτυχαν οι ερπύστριες των Ναζι στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο με τις εκατόμβες των νεκρών , το πέτυχαν οι σημερινοί της ηγέτες με το ευρώ που είναι Γερμανικών προδιαγραφών , δημιουργώντας χώρες υποταγμένες οικονομικά στην επικυριαρχία της.

Σήμερα είναι κοινή παραδοχή πως η ΕΕ ελέγχεται πλήρως από τις αποφάσεις της Γερμανίας, τουλάχιστον στον τομέα της οικονομικής πολιτικής την οποία επιβάλλει στα υπόλοιπα κράτη-μέλη.Είναι όμως γνωστό πως η οικονομία επιβάλλει την πολιτική και η επικυριαρχία της Γερμανίας με αντιδημοκρατικές μεθόδους είναι πασιφανής.

Οι περιπτώσεις Ιταλιας ,Ελλάδας και Κύπρου είναι κραυγαλέες για το πως οδηγούνται σε αποικίες χρέους δημοκρατικές χώρες ή πως θυματοποιούνται ως πειραματόζωα.

Θάτσερ: Οι Γερμανοί …επιστρέφουν

Η έξοδος της Βρετανίας  από την Ε.Ε. δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία.Κρατάει χρόνια η καχυποψία και οι διαφωνίες των Βρετανών με το Βερολίνο. Ειδικά μετά την επανένωση των δυο Γερμανιών, η καχυποψία τους απέναντι στους εταίρους τους, οξύνθηκε. Ο βασικός λόγος που επικράτησε το Brexit, έχει να κάνει με την επιθυμία των Βρετανών να καθορίζουν οι ίδιοι τη μοίρα τους. Εξάλλου, οι επιβαλλόμενες από τη Γερμανία πολιτικές, έχουν προκαλέσει δυσαρέσκεια σε όλη την Ευρώπη και οι φωνές που ζητούν είτε αλλαγή νοοτροπίας, είτε αποχώρηση από την Ένωση, πληθαίνουν.

Μία ξεχασμένη πτυχή της γερμανικής ενοποίησης το 1991, αφορά τους λόγους για τους οποίους η τότε πρωθυπουργός της Μ. Βρετανίας, Μάργαρετ Θάτσερ, μαζί με άλλους ηγέτες, διατύπωναν σθεναρές ενστάσεις για την επανένωση των δύο χωρών που τις χώριζε το τείχος και την επαπειλούμενη ισχυροποίηση της Γερμανίας σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο.

 ”Νικήσαμε τους Γερμανούς δύο φορές και τώρα επιστρέφουν πάλι” είχε δηλώσει η Θάτσερ λίγο μετά τη πτώση του Τείχους του Βερολίνου, παρουσία όλων των ηγετών της Ευρώπης.

Εκείνη την εποχή, υπήρχε έντονος σκεπτικισμός μεταξύ των ευρωπαίων ηγετών για το ενδεχόμενο ανάδειξης μιας ενοποιημένης και πανίσχυρης Γερμανίας. Το 2009, δόθηκαν στη δημοσιότητα ένας μεγάλος αριθμός διπλωματικών εγγράφων και υπομνημάτων που αφορούσαν τη περίοδο μεταξύ Απριλίου 1989 και Νοεμβρίου 1990. Σε αυτά γίνεται σαφής αναφορά στις σθεναρές αντιρρήσεις της Θάτσερ στο θέμα της γερμανικής ενοποίησης. Η Μ. Θάτσερ, δεν ήταν η μόνη που εξέφραζε ανησυχίες. Χαρακτηριστικά, αναφέρεται η συνομιλία Θάτσερ με το Γάλλο πρόεδρο Φ. Μιτεράν, σε δείπνο στο παλάτι των Ελυσίων, στις 20 Ιανουαρίου 1990, όπου ο Μιτεράν προειδοποιούσε ότι η ενοποίηση θα δημιουργήσει μια πανίσχυρη Γερμανία, που θα είναι σε θέση να ελέγχει την Ευρώπη, έχοντας μεγαλύτερη ισχύ, ακόμη και από αυτή του Χίτλερ. 

Στην αυτοβιογραφία της που δημοσιεύτηκε το 1993, η Μ. Θάτσερ περιγράφει μια συνομιλία που είχε με τον Γκορμπατσόφ: ”του εξήγησα ότι παρά την υποστήριξη του ΝΑΤΟ όσον αφορά την ενοποίηση, θα πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοι”. Και ο Γκορμπατσώφ απάντησε: ”η ΕΣΣΔ επίσης δεν επιθυμεί την ενοποίηση”.

Οι επιφυλάξεις της Θάτσερ επιβεβαιώθηκαν με την ηγεμονική στάση της Γερμανίας, εις βάρος των ”εταίρων” της στην ΕΕ. Φαίνεται πως η Γερμανία δε διδάχθηκε από τα λάθη που έκανε στο παρελθόν και για άλλη μια φορά επιβάλλει την επικυριαρχία της στην Ευρώπη, χρησιμοποιώντας αυτή τη φορά οικονομικά μέσα και όχι τανκς.

 

Οι απειλές Ετινγκερ

Eνδεικτική της γερμανικής επιθυμίας για ηγεμονία και ελεγχο ήταν και οι δηλώσεις του Επίτροπου Προϋπολογισμού της Ε.Ε.Γκίντερ Έτινγκερ ο οποίος έστειλε το απειλητικό μήνυμα ότι «οι χρηματαγορές θα μάθουν τους ιταλούς πως να ψηφίζουν».Η ωμη παρέμβαση  του Ετινγκερ προκάλεσε νέο κύμα αντιδράσεων  με τον ηγέτη της Λέγκα Ματέο Σαλβίνι να ζητά την παραίτηση του Γερμανού αξιωματούχου

Αυτές οι τοποθετήσεις ήταν η σταγόνα που ξεχείλησε το ποτήρι της αντίδρασης της πλειοψηφίας του Ιταλικού λαού που πίστεψε πως το αποτέλεσμα της ετυμηγορίας του θα γινόταν σεβαστό.

Σήμερα ενθαρρύνονται φυγόκεντρες δυνάμεις από το οικοδόμημα της Ενωσης, ενώ τα κράτη-μέλη οδηγούνται σε αναζήτηση άλλων στρατηγικών εθνικών συμφερόντων. Η εμμονή της Γερμανίας για ηγεμονία στην Ευρώπη προκαλεί εφιαλτικούς συνειρμούς, αφού τόσο οι χώρες του Μεσογειακού Νότου όσο και οι χώρες του Βίσιεγκραντ δείχνουν ισχυρές διαθέσεις απομάκρυνσης από τη γερμανική επιρροή και επιλέγουν διαφορετικούς δρόμους στην αναζήτηση της μελλοντικής τους προοπτικής και ασφάλειας σε ένα κλυδωνιζόμενο περιβάλλον ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Η γερμανική ηγεμονία πάνω στην Ευρώπη χωρίς ισορροπίες, αφήνει ελεύθερο το πεδίο παλινόρθωσης της γερμανικής αυτοκρατορικής νοσταλγίας.

Οι πρωτοφανείς εξαγωγές οπλικών συστημάτων από τη Γερμανία ξεπέρασαν τα επτά δισεκατομμύρια ευρώ το 2015, γεγονός που σημαίνει ότι η Γερμανία διαθέτει πλέον μια ισχυρότατη πολεμική βιομηχανία, που φέρνει στο προσκήνιο τον επανεξοπλισμό της και τα φαντάσματα του γερμανικού μιλιταρισμού.

«Η προπαγάνδα είναι σαν την τέχνη..»

Οπως έγινε και στην περίπτωση της Ελλάδας, η Ιταλία σήμερα βρίσκεται στο στόχαστρο μιας ανηλεούς επίθεσης από τα γερμανικά Μ.Μ.Ε.Κατηγορούνται οι Ιταλοί ότι δήθεν θέλουν να ζουν χωρίς να πληρώνουν και ότι «οι καημένοι Γερμανοί καλούνται να επωμιστούν τα χρέη τους»!.

Αυτά τα ντροπιαστικά ψεύδη παραπέμπουν στον δαιμόνιο υπουργό προπαγάνδας του Χίτλερ ναζιστή Γιόζεφ Γκέμπελς ο οποίος έλεγε:«Η προπαγάνδα είναι σαν την τέχνη .Δεν χρειάζεται να σέβεσαι την αλήθεια».

Ολοι όμως γνωρίζουν πως η Γερμανία ευνοείται οικονομικά σε βάρος των υπολοίπων μελών της Ε.Ε. και το γερμανικό ευρώ είναι πανίσχυρο σε σχέση με την ισοτιμία του (έναντι του δολαρίου) στις άλλες χώρες της ευρωζώνης.

Αλλά όπως έλεγε και ο Γκέμπελς, «Οταν λες και ξαναλές  το ίδιο ψέμα στο τέλος γίνεσαι πιστευτός»