Γράφει η Ανδρούλα Γκιούρωφ
Ξανά, μανά στο ίδιο έργο θεατές με τον θίασο του παράλογου να ετοιμάζεται για τις θερινές του παραστάσεις.Χωρίς αλλαγές ρόλων, κουστουμιών και σεναρίων.Καμιά πρωτοτυπία. Ουτε καν προσπαθούν να σοβαρευτούν, ή έστω να εμφανίζονται πιο πειστικοί ότι είναι για το καλό μας που φωνάζουν και κτυπιούνται.
Κυπριακό, οικονομία ενέργεια , ένα κουβάρι με ζητήματα που χρήζουν σοβαρότατους χειρισμούς , περισσότερες ενέργειες και πράξεις σε επίπεδο διπλωματίας και λιγότερα λόγια.Ιδιαίτερα όταν τα λόγια στέλλονται ως σφαιρίδια στην αντίπερα όχθη προκειμένου να μας επιστραφούν ως ενισχυμένα επιχειρήματα που θα δυσκολέψουν την δική μας πλευρά και θα διευκολύνουν την Τουρκία.
Προτού καλά καλά σβήσει ο απόηχος των αναφορών του Τούρκου ΥΠΕΞ στη συνάντηση που είχε στα κατεχόμενα με τα λεγόμενα κοινοβουλευτικά κόμματα και τον κατοχικό ηγέτη, κατα την οποία φέρεται να τους ζήτησε να μην ενοχλούν την Τουρκία μέχρι τις εκλογές , ο Μ.Ακιντζί έριξε μια πέτρα και τρέχουν όλοι από πίσω.Αλλοι να την πετάξουν πιο μακρυά και άλλοι να την σηκώσουν γιατί θεωρούν πως είναι «η τελευταία ευκαιρία για λύση». Ειδάλλως, προειδοποιούν θα μας μείνει η κατοχή .
Και ξεκινησαν τα κομματικά όργανα (συλλογικά και μη ) τις αλληλοκατηγορίες, τα ταμπελώματα και την συνήθη προσπάθεια να βγάλει ο ένας τα μάτια τ’ αλλουνού.
Δυστυχώς , πάλιν έχασαν την έξωθεν καλήν μαρτυρία τα κόμματα.Αναξιόπιστα μέσα στη μιζέρια των λόγων και έργων τους.
Τον Ακιντζί ουδείς τον υπολογίζει στην άλλη πλευρά.Δεν πρόκειται να κάνει ούτε μισό βήμα αν δεν του δώσει άδεια η κατοχική δύναμη και ο στρατός που κρατεί ομηρους τους καλούς Τ/κ και όσους απέμειναν –κόντρα στην πλημμυρίδα του εποικισμού και εκτουρκισμού των κατεχομένων-να επιθυμούν λύση στα πλαίσια των αρχών του διεθνούς δικαίου .
Το ΑΚΕΛ με ένα περίεργο σφικταγκάλιασμα με πρώην στελέχη του ΑΔΗΣΟΚ και πρωην στελέχη της κυβέρνησης της Δεξιάς και του ΔΗΣΥ, φωνάζουν να αποδεχθούμε την πρόταση του Ακκιντζί γιατί θα χαθεί η ευκαιρία επανένωσης του νησιού. Από την άλλη το στρατόπεδο του λεγόμενου ενδιάμεσου (ένα μωσαϊκό ετερόκλητων κομμάτων ) φωνάζουν στον Πρόεδρο να μην αποδεχθεί γιατί είναι παγίδα.
Και ο Πρόεδρος με το μακρύ και ο κοντό του να παραθέτει τα δικά του επιχειρήματα που εδώ που τα λέμε θα είχε τα δίκαια του, αν ο ίδιος δεν είχε προηγηθεί αποδεχόμενος άτακτες υποχωρήσεις που τον αφήνουν εκτεθειμένο ενώπιον αυτών που δεν θα έλεγαν όχι σε μια λύση του Κυπριακού με τουρκικές προδιαγραφές.
Κανένας από όλους αυτούς τους κομματικούς μεγαλόσχημους ή μικρόσχημους, εκπρόσωπους συνασπισμών και όψιμων αριστερο-κεντρώων, δεν βγήκαν να μας πουν τα αυτονόητα. Οτι δηλαδή κανένας δεν πρέπει να μιλά δημόσια όταν η Τουρκία στήνει ξόβεργα και καταστρώνει παίγνια για να δοκιμάσει αντοχές. Και ακόμα χειρότερα αφήνεται ανενόχλητη να μας κατηγορεί και από πάνω ως την αδιάλλακτη πλευρά που δεν θέλει λύση με δικαιώματα επέμβασης , εγγυήσεις και στρατό κατοχής.
Αντι τα πολιτικά κόμματα ν’ απαντούν με μια φωνή –τη φωνη της λογικής και του δικαίου –και να αφήσουν πίσω τις όποιες διαφορές και ανταγωνισμούς τους, φτάσαμε στα έσχατα να τσακώνονται αναμεταξύ τους αντί να στρέφουν ομαδικά τα πυρά τους προς τον κάθε εγκάθετο της Τουρκίας.
Προς τι λοιπόν αυτός ο «χαλασμός Κυρίου » για την πρόταση Ακιντζι περι του περιγράμματος Γκουτιέρες;
Τι τό’χουν το Εθνικό Συμβούλιο; Για μόστρα, ή για εφαλτήριο επίδειξης δηλώσεων μετά από κάθε συνεδρία για να επιβεβαιώνουν τις διαφωνίες τους, κομπάζοντας ποιός είναι περισσότερος πατριώτης και ποιός επιθυμεί ειλικρινά δίκαιη λύση;
Ποιά ανάγκη τους ωθεί σε αυτές τις δημόσιες αντιπαραθέσεις; Είναι ανάγκη ο κοινός εχθρός και αντίπαλος μας η Τουρκία, να γνωρίζει με κάθε λεπτομέρεια τις θέσεις ενός εκάστου πολιτικού μας; Να γνωρίζει ποιό θα είναι το επόμενο μας βήμα και ποίοι οι χειρισμοί μας; Με αυτές τις συμπεριφορές μας της στρώνουμε το χαλί να μεθοδεύει τους αντιπερισπασμούς της.
Kατώτεροι των περιστάσεων οι πολιτικοί μας απέναντι ενός λαού που περιμένει εδώ και 44 χρόνια να βρει το δίκαιο του μακρυά από δοτές λύσεις οι οποίες θα διαιωνίζουν στο διηνεκές την παρουσία της Τουρκίας στο νησί.
Μερικοί έχουν μνήμη ψαριού.Σβήνουν από το μυαλό τους πρόσφατες προκλητικές αναφορές και απειλές Τούρκων αξιωματούχων πως η Τουρκία δεν είναι από τις χώρες που υποχωρεί.
Δεν πέρασε ούτε ένας μήνας που ο Τούρκος πρωθυπουργός Μπιναλί Γιλντιρίμ κατηγόρησε την Ελληνική και Ε/κ πλευρά ότι τάχατες παραβιάζουν τα δικαιώματα της Τουρκίας στη Μεσόγειο και στο Αιγαίο και απείλησε με επανάληψη των σφαγών που έγιναν στην Σμύρνη στις 9 του Σεπτέμβρη του 1922.
«Να μην τρέχετε πίσω από τα άδεια όνειρα του Αιγαίου και της Κύπρου», είπε ο Τούρκος Πρωθυπουργός προσθέτοντας ότι «τα βιβλία ιστορίας γράφουν για την τύχη εκείνων που είχαν κάνει και προηγουμένως άδεια όνειρα για το Αιγαίο και την Κύπρο».
Η Τουρκία δεν είναι μια χώρα που θα υποκύψει και θα πει «σας ευχαριστώ» υποκινώντας τα όνειρα εκείνων που έχουν φιλόδοξες εξωτερικές πολιτικές», είχε δηλώσει και καταχειροκροτηθεί από τον όχλο των φανατικών του ΑΚΡ και των Γκρίζων Λύκων που υποστηρίζουν την υποψηφιότητα Ερντογάν.
Ουτε ένα 24ωρο δεν πέρασε με τους δικούς μας να τσακώνονται για την πρόταση Ακιντζί και ο εκπρόσωπος του Τουρκικού ΥΠΕΞ Χαμί Ακσόι, κληθείς να σχολιάσει την πρόταση του Μουσταφά Ακιντζί για αποδοχή του πλαισίου Γκουτέρες, είπε και ελάλησε:
« Υπάρχει μια διαδικασία διαπραγματεύσεων 50 χρόνων που συνεχίζεται αλλά πλέον έχει μετατραπεί σε φαύλο κύκλο, δεν υπάρχει πρόοδος. Εμείς σε αυτή τη διαδικασία προσπαθήσαμε πάντοτε να είμαστε εποικοδομητικοί, να είμαστε ένα βήμα μπροστά αλλά δυστυχώς δεν υπήρξε αποτέλεσμα”.
“Είναι καθαρό πως αυτό οφείλεται στη νοοτροπία της ε/κ πλευράς”, ισχυρίστηκε ο Χαμί Ακσόι, ενώ είπε ότι θέλει να τονίσει όχι τί θα γίνει, αλλά τί δεν θα γίνει. “Ενόσω δεν υπάρχει αλλαγή νοοτροπίας στην ε/κ πλευρά, εμείς δεν έχουμε πρόθεση να παίξουμε το ίδιο παιχνίδι. Με τη νοοτροπία των Ε/κ δεν μπορεί να επιτευχθεί λύση ομοσπονδίας. Πλέον εμείς πιστεύουμε ότι πρέπει να δοκιμαστεί ένας νέος δρόμος».
Και στα οικονομικά τα ίδια και χειρότερα
Το ίδιο και χειρότερο το τοπίο στην εσωτερική διακυβέρνηση και την οικονομία.
Τα «κόκκινα δάνεια», τα λεγόμενα και Μη Εξυπηρετούμενα παραμένουν μία γάγγραινα που απειλεί να συμπαρασύρει ξανά στον πυθμένα την οικονομία.Οι τράπεζες μας πέρασαν όλες σε ξένα χέρια και ο Συνεργατισμός που στήθηκε για να εξυπηρετήσει τον λαό και την κοινωνία εξαρθρώθηκε και διαλύθηκε καθότι εκείνοι που τάχθηκαν να τον διαφυλάξουν άφησαν ανενόχλητα τα μεγάλα σαγόνια να ροκανίζουν και να ευλογούν τα μεγάλα κουτάλια της αρπακτής. Σήμερα εμφανίζονται όλοι ως να μην γνώριζαν που οφείλεται και προς τα πού οδεύει ο αφανισμός της κοινωφελούς αυτής κατάκτησης. Αλληλοκατηγορίες και πάλιν ως να είναι άμοιροι ευθυνών όλοι εκείνοι που ψηφιζαν στη Βουλή νομοσχέδια και πρότειναν εκπροσώπους τους στα ανώτερα διοικητικά συμβούλια του Συνεργατισμού.Είπαν πως δεν ήξεραν…και επειδή οι αλήθειες εξοργίζουν τους ψεύτες φωνάζουν πως τους βρίζουν όταν τους τα υπενθυμίζουν κατάμουτρα.
Βγαίνουν στους δρόμους και στις πλατείες με συνθήματα και φέι βολάν διεκδικώντας πίσω εργατικά κεκτημένα που χάθηκαν επί των ημερών τους ή έβαλαν και την δική τους ψήφο για να χαθούν, κρυβόμενοι πίσω από λογίδρια υπεκφυγών.
Μα από ποιούς ζητούν οι συνδικαλιστές μας επαναφορά των κεκτημένων; Από τους άγνωστους «Χ» ή από τους καπιτάλες του ιδιωτικού κεφαλαίου που πολλές φορές και από κοινού τα «έκαναν πλακάκια» για να χαθούν κατακτήσεις προηγούμενων δεκαετιών. Κατώτεροι των περιστάσεων και αυτοί. Γιατί αυτοί είναι που πρέπει να σηκώσουν τα μανίκια και να τσαλακώσουν τα κουστούμια τους προκειμένου το εργατικό κίνημα να αποκτήσει ξανά την αίγλη και την αξιοπιστία του.Σε αυτούς εναπόκειται να τους πιστέψουν οι εργαζόμενοι που έχασαν κάθε ελπιδα και τραβά ο καθένας τον δικό του γολγοθά για το πικρό ψωμί της εκμετάλλευσης και υποαμοιβής.
Εσχάτως δεν ακούμε λέξη ούτε για τους φοροφυγάδες ούτε για όσους έβγαλαν παράνομα χρήματα στο εξωτερικό για να διασώσουν τα καθαρά ή μαύρα χρήματα τους.
Ακούμε μόνο τον ηγέτη της δεξιάς και προασπιστή του ιδιωτικού κεφαλαίου Αβερωφ Νεοφύτου να ζητά να φορολογηθεί μια δράκα άνθρωποι επειδή νοικιαζουν τα εξοχικά τους για να ξοφλήσουν χρέη από δάνεια που έκαναν προτού εξαναγκασθούν να βρεθούν στο περιθώριο της ανεργίας. Ασφαλώς όλοι να φορολογούνται.Οχι όμως καθε τρεις και λίγο να περνούν από τη Βουλή νομοσχέδια για φορολογική αμνηστευση όσων χρωστούν εκατομμύρια στο Τμήμα Εσωτερικών Προσόδων.
Τα άδικα δυστυχώς ευλογούνται από αυτούς που είναι κατώτεροι των περιστάσεων να εφαρμόσουν πολιτικές υπέρ της πλειοψηφίας των πολιτών και δρουν υπέρ μια δράκας ολιγαρχών και ευνοουμένων.
(Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ στις 6 Μαίου)
