Γράφει η Ανδρούλα Γκιούρωφ
«Όσοι το χάλκεον χέρι βαρύ του φόβου αισθάνονται, ζυγόν δουλείας ας έχωσι·θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία», έγραφε ο Eπτανήσιος ποιητής Ανδρέας Κάλβος μακριά από την πατρίδα του , αλλά και από τις διχόνοιες και πολιτικές έριδες που επικρατούσαν στις τάξεις των επαναστατημένων Ελλήνων κατά του Οθωμανικού ζυγού.Ο Κάλβος ονειρεύεται και γράφει για την ιδεατή Ελλάδα: της ανδρείας, της αρετής, της ομόνοιας. Πιστεύει ότι η ελευθερία είναι το ύψιστο αγαθό, για το οποίο αξίζει κάθε θυσία.
Αυτά τα ιδανικά ύμνησαν και υμνούν πολλοί ποιητές. Γι’ αυτά τα ιδανικά θυσιάστηκαν εκατομμύρια άνθρωποι στην πορεία της ανθρώπινης ιστορίας .Οι εκατόμβες νεκρών στο θυσιαστήριο της ελευθερίας είθισται να αποτελούν φάρο αντίστασης στις όποιες προσπάθειες υποδούλωσης κρατών, χειραγώγησης ανθρώπων ή και κατάλυσης δημοκρατικών θεσμών.
Χωρίς αρετήν δεν μπορεί να υπάρχει τόλμη.Κανένας μη ενάρετος δεν θα μπορεί να τολμήσει ν’ αντισταθεί γιατί κάποιοι θα χρησιμοποιήσουν τις όποιες βρομιές του, τα πάθη και λάθη του , και θα τον υποτάξουν με τρόπο που δεν θα μπορεί να κάνει ούτε ένα βήμα ανδρείας για το ύψιστον αγαθό.
Τόσες σπονδές αίματος για αυτά τα ιδανικά πήγαν άραγε άδικα;Πήγαν χαμένοι οι ήρωες, που κατα τον Ρίτσο «κρατούν ακόμα κάτω από το χώμα της καμπάνας το σχοινί για να σημάνουν την Ανάσταση; » Οι ηρωϊσμοί είναι ξεπερασμένοι και αναχρονισμός η φιλοπατρία; Ο ωχαδελφισμός , ο φιλοτομαρισμός και το «σκάστε να περάσουμε» είναι μήπως αυτά που θα πρυτανεύσουν στην ζωη μας όταν η τόλμη, η αρετή και η ανδρεία υποτάσσονται και εκπορνεύονται μέσα στο χάος της διαφθοράς της μίζας και της αρπακτής ; Αν κοιτάξουμε γύρω μας στο πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό σκηνικό της Κύπρου που ζει σε ρυθμούς ξέφρενης προεκλογικής υστερίας , μάλλον το δεύτερο ισχύει. Κανένας δεν κοιτάζει το δάσος που κινδυνεύει να καεί αλλά ορύονται για το θάμνο .Ούτε και βλέπουν τα όρνεα που περιμένουν μόλις τελειώσει η προεκλογική παράσταση, να πάρουν το νήμα απο εκεί που το άφησαν στη Γενεύη και το Κραν Μοντανά και να «λύσουν » το Κυπριακό όπως ανέκαθεν επιδιώκουν η «σάρα η μάρα» και το κακό συναπάντημα της νεοϊμπεριαλιστικής «ιεράς συμμαχίας».Με τις ευλογίες βεβαίως της δήθεν ευϋπόληπτης και «παρούσας» στην κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας Ε.Ε. με την εκπροσώπηση της κας Μογκερίνι.
Καθώς προχωρούμε στα βαθιά της προεκλογικής εκστρατείας, βλέπουμε με πηχυαίους τίτλους να αποκαλύπτονται σκάνδαλα , οικονομικές ατασθαλίες, ως να μην τα γνώριζαν προηγουμένως οι αντίπαλες ομάδες.Το νομοθετικό σώμα μετατράπηκε σε αρρένα και οι βουλευτές σε μονομάχους προσπαθώντας να αποδείξουν πως ο δικός τους υποψήφιος έχει όλα τα προσόντα για να γίνει ο κάτοχος του «θάμνου».
Στην Ελλάδα βλέπουμε τον τότε κράκτη του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος να μπαίνει ξανά στη φυλακή όχι για τις «πατριωτικές» αρλούμπες που μας παραμύθιαζε, αλλά για τις χρυσές μίζες που πήρε για την αγορά των πυραύλων TOR-M1 μετά τον ενταφιασμό των Ρωσικών S-300 στην Κρήτη . Είναι χρήσιμο να υπενθυμίσουμε πως όταν ο αείμνηστος Γλ.Κληρίδης την Β’ Κυριακή των προεδρικών εκλογών του 1998 επανεκλέγηκε, του είπε από τηλεφώνου και μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες εκείνο το αλήστου μνήμης «ευχαριστώ Ακη για όλα».
Εκτοτε ο Κυπριακός λαός είναι μάρτυρας και θεατής του ίδιου σκηνικού.Πατριωτικές κορώνες και λογίδρια αντίστασης πριν την κάλπη , υποταγή, υποχωρήσεις και ξεπούλημα μετά. Πιστευει στα παραμύθια και δεν έχει την τόλμη να ξεσηκωθεί και να αποπέμψει από την πλάτη του τους ψεύτες,τους απατεωνίσκους και φιλοτομαριστές.
Ακούστηκαν κάποιες φωνές για «χορηγίες διευκολύνσεων σε κόμματα ή πολιτικούς » αλλά μετά σώπασαν. Τώρα ερίζουν ποιός φταίει για την κρίση στην οικονομία αλλά κανένας δεν μιλά ότι δεν υπάρχει πλέον στο νησί καμιά Κυπριακή Τράπεζα . Ολες ελέγχονται από χώρες που βλέπουν την Κύπρο σαν ένα χρυσοφόρο «οικόπεδο» ριγμένο σε μια στρατηγική θέση που ευνοεί τα ευρύτερα γεωπολιτικά τους συμφέροντα στην περιοχή.
Οσο επικίνδυνη είναι η Τουρκία άλλο τόσο επικίνδυνοι είναι αυτή η συμμορία που επιδιώκει να καταργήσει την Κυπριακή Δημοκρατία , μετατρέποντας την σε ένα μόρφωμα στις δικες τους προδιαγραφές και συντεταγμένες.
Τώρα βλέπουμε να ξυπνούν από το λήθαργο και κάποιες ομάδες και να διεκδικούν.Ευκαιρίας δοθείσης που όλοι ζητούν και θέλουν ψήφους ρίχνονται και αυτές οι «ομάδες» στην υστερία της διεκδίκησης μισθών, ωφελημάτων και αποζημιώσεων.Οι συντεχνίες παίζουν με τις αντοχές των εργαζομενων του ιδιωτικού τομέα που ψωμοζούν και διεκδικούν μόνο από τον εργοδότη –κράτος.Υποσχέσεις και δεσμεύσεις με το τσουβάλι. Κανένας όμως δεν απαντά στο μείζον ερώτημα ποίοι θα πληρώσουν το λογαριασμό για να πληρωθούν ή να αποζημιωθούν όλοι τούτοι ; Ο εν πολλοίς βεβαρυμένος φορολογούμενος ή η τρόικα που ακόμα δίνει εντολές να συνεχίσουμε να μπουσουλούμε και μετά θα αποφασίσει πότε θα σταθούμε στα πόδια μας;
Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία; Θέλει! Αλλά ζητούνται ενάρετοι, χωρίς βαρίδια ενοχών,κρυφών δεσμεύσεων και συμφωνητικών, να αφυπνίσουν το λαό και να του δείξουν το δάσος που φλέγεται.Αυτό προέχει να σώσουμε σήμερα ώστε αυτή η πατρίδα που μας δάνεισαν οι πρόγονοι μας να μην μετατραπεί σε φιλέτο για τα όρνεα που καραδοκούν .
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΣΗΜΕΡΙΝΗ στις 5 Νοεμβρίου 2017
