Του Πέτρου Μ. Πέτρου

Διαχρονικά η επικοινωνία και η μάχη της ήταν και εξακολουθεί να είναι υψίστης σημασίας για την προώθηση οποιωνδήποτε στόχων, για την επιτυχή έκβαση οποιουδήποτε αγώνα, πολιτικού, οικονομικού, ιδεολογικού, πολύ δε περισσότερο κατά την άσκηση της εξουσίας ή της διακυβέρνηση μιας χώρας.

 Αν και από τα βάθη της αρχαιότητας οι πρόγονοί μας, φιλόσοφοι και ρήτορες, ασχολήθηκαν με αυτό το κεφάλαιο και προσπάθησαν να καταγράψουν και να περιγράψουν τη σημασία αυτής της διεργασίας στο γίγνεσθαι της δικής τους εποχής, το ΑΚΕΛ και η διακυβέρνηση Χριστόφια, εκεί που έπρεπε να ήταν φορείς και εκφραστές του πιο σύγχρονου και του πιο καινούργιου που συσσωρεύτηκε σε όλους τους τομείς, έδειξαν εν μέρει περιφρόνηση σε αυτά τα ζητήματα ή τα χειρίστηκαν επιπόλαια και αποσπασματικά, με αποτέλεσμα να επέλθει ήττα και κατάρρευση υπό το βάρος της επικοινωνιακής λαίλαπας που τους είχε εξαπολύσει η τότε αντιπολίτευση.

Με απλά λόγια το ΑΚΕΛ πορεύθηκεe σε μια μάχη χωρίς επαρκή όπλα στον χώρο των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας και με πολύ αδύναμους τους δεσμούς του με τους λειτουργούς των ΜΜΕ που θα μπορούσαν να ήταν σύμμαχοί του στον βαθμό που τους επιτρεπόταν ή και που οι ίδιοι το επιθυμούσαν.

Η επικοινωνιακή ήττα ως τελικό αποτέλεσμα, δεν σημαίνει βεβαίως σε καμιά περίπτωση ότι η άλλη πλευρά είχε δίκαιο, όμως ποιά μάχη μπορούσε να κερδηθεί από το ΑΚΕΛ και την Κυβέρνηση χωρίς μια καλά στημένη μηχανή επικοινωνίας, πώς θα μετουσιώνονταν σε αντιλήψεις, παραστάσεις και πεποιθήσεις οι στοχοπροσανατολισμοί της διακυβέρνησης και το έργο που επιτελούσε? Οι δυνάμεις που είχε στη διάθεσή της, με τη στήριξη μιας εφημερίδας και ενός ραδιοσταθμού, όχι μόνο ήταν πενιχρές αλλά και ανεπαρκείς για το βάρος που καλούνταν να αναλάβουν.

Η Κυβέρνηση, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες με την θετική εικόνα που εξέπεμπε προς τα έξω δια του Κυβερνητικού Εκπροσώπου, αγνόησε άλλες παραμέτρους που συνέθεταν και διαμόρφωναν τον τρόπο σκέψης των κυπρίων, εξ ου και μέχρι σήμερα είναι ισοπεδωμένο και θαμμένο το θετικό έργο που παρήγαγε σε πάρα πολλούς τομείς.

Από οποιαδήποτε σκοπιά και να αγγίξουμε το θέμα της επικοινωνίας, το ΑΚΕΛ και η ηγεσία του όχι μόνον δεν κατάφεραν να εντοπίσουν έγκαιρα τα προβλήματα και να δουν πως θα τα διαχειρίζονταν από τη στιγμή που το Κόμμα βρέθηκε στο τιμόνι της χώρας, αλλά είτε απλά δεν τα έβλεπαν γιατί έβλεπαν μόνον όσα ήξεραν ή τα έβλεπαν εν μέρει και υπερέβαλλαν τον ρόλο που διαδραμάτιζαν τα εις την διάθεσή τους Μέσα, είτε. αγνοούσαν κανόνες της μάχης της επικοινωνίας και πορεύθηκαν σε μια σφαγή, σε ένα καταποντισμό, στο γήπεδο που είχε προ πολλού επιλέξει ο αντίπαλός τους.

Το Κόμμα δεν μπόρεσε να αξιοποιήσει τα συγκριτικά πλεονεκτήματα που είχε, ούτε τη συσσωρευμένη εμπειρία του. Με την άνοδο στην εξουσία το ΑΚΕΛ εν μέρει αποδυναμώνεται όταν πολλά στελέχη του κλήθηκαν να καταλάβουν θέσεις και αξιώματα και στα μετόπισθεν δεν υπήρχε η συμπαγής δύναμη που νοιαζόταν για το τι θα επακολουθούσε.

Σε τελική ανάλυση όμως και εκ του αποτελέσματος, η ηγεσία δεν φάνηκε ικανή να πάρει τα ουσιώδη μέτρα για την ορθοδρόμηση της επικοινωνιακής πολιτικής του Κόμματος και εν γένει του ίδιου του Κόμματος.

Αν στρέψουμε τη μνήμη προς τα πίσω και θυμηθούμε τις προσπάθειες που έγιναν για να στηθεί ένας τηλεοπτικός σταθμός φίλα προσκείμενος προς το Κόμμα, θα διαπιστώσουμε ότι έγιναν πολλές μεταγραφές δημοσιογράφων και άλλων επιτελών, που υποτίθεται ότι ήταν σε θέση να ετοιμάσουν εκείνο το εγχείρημα, όμως στο τέλος το εγχείρημα απέτυχε και κανένας δεν λογοδότησε πουθενά για τις δικές του ευθύνες.

Η έλλειψη ανάληψης ευθυνών και η ατιμωρησία δυστυχώς δεν αποτελεί ένα μεμονωμένο φαινόμενο και ίδιον γνώρισμα ενός μόνον πολιτικού χώρου, αλλά όπως φαίνεται είναι ένα φαινόμενο που διαχέει την κυπριακή κοινωνία και πλήττει την αξιοπιστία της ίδιας της πολιτικής και των συντελεστών της, οι οποίοι πάντα βρίσκουν τρόπους ή σιωπές για να συγκαλύπτουν τις δικές τους ευθύνες και παραλείψεις.

Το ΑΚΕΛ, αν κατάματα και με τόλμη κάνει τη δική του ενδοσκόπηση μπορεί να υπερβεί τα όποια λάθη και παραλείψεις και πιο σοφό να πορευτεί ξανά προς τα εμπρός. Με όλα τα λάθη ή παραλείψεις του, δεν διέπραξε ποτέ τα εγκλήματα που διέπραξαν άλλοι σε αυτόν τον τόπο γι’ αυτό και παραμένει η πιο σημαντική, καθαρή, υπεύθυνη και ελπιδοφόρα δύναμη πάνω στην οποία μπορεί να στηριχθεί ο κυπριακός λαός. Έχει όμως δρόμο μακρύ και το παρόν και το μέλλον του εξαρτάται αποκλειστικά από τη δική του θέληση και αποφάσεις.

15/04/2014

*Πρόκειται για ένα άρθρο που έγραψα πριν από 2 σχεδόν χρόνια και που η «Χαραυγή» για κάποιους λόγους αρνήθηκε να το δημοσιεύσει. Επειδή έχω την ισχυρή άποψη ότι, αυτές οι απόψεις κακό δεν κάνουν στο ΑΚΕΛ και  οτιδήποτε αφήνουμε κάτω από το χαλί μια μέρα θα το βρούμε μπροστά μας, το καταθέτω μέσω της έπαλξης της E-shocknews, γιατί ακριβώς η Αριστερά πρέπει με τόλμη να βρει ξανά το δρόμο της.

***

 

(Τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ’ ανάγκην με την άποψη της ηλεκτρονικής μας εφημερίδας.Η e-shocknews υποστηρίζει την ελεύθερη έκφραση θέσεων απόψεων και ιδεών)