Του Πέτρου Μ. Πέτρου
Αγαπητέ Κεμάλ, διάβασα αυτά που έγραψες στην «Χαραυγή» και συμφωνώ μαζί σου οτι: «…Δε θα μας υποχρεώσουν να συνηθίσουμε το θάνατο. Στην Τουρκία εδώ και περίπου 40 χρόνια συζητάμε το μακελειό της Πρωτομαγιάς του 1977. Να το συζητάμε, να ψάχνουμε τις αιτίες, τους δράστες ναι. Να το δεχόμαστε όμως, όχι. Μαράς, Τσορούμ, Σιβάς, Ρομπόσκι, Σουρούτς… Τη στιγμή που αρχίζουμε και βάζουμε τις τρεις τελείες και το κ.τ.λ. είναι η στιγμή που δεχόμαστε το θάνατο σαν καθημερινό γεγονός. Μας υποχρεώνουν να συνηθίζουμε το χυμένο αίμα. Δεν μπορούμε να το δεχτούμε αυτό. Να μας συμμορφώνουν με αίμα… Όχι μόνο δεν το δεχόμαστε, αλλά τους προκαλούμε. Πρέπει να μείνουμε ξάγρυπνοι…»
Συμφωνώ μαζί σου Κεμάλ γιατί ο κόσμος, με διακυμάνσεις, είναι παντού ο ίδιος. Κι εμάς εδώ και 40 χρόνια προσπαθούν να μας πείσουν να συνηθίσουμε τον θάνατο, την κατοχή, το χυμένο αίμα ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων, με όλες εκείνες τις σφαίρες και το μίσος «που ήρθαν από τα ξένα», όπως έγραφε στις μέρες που χυνόταν αίμα ο Θεοδόσης Πιερίδης, ο Παύλος Λιασίδης και άλλοι.
Ακόμα και η Πρέσβειρα της «φίλης» χώρας και «στρατηγικού συμμάχου» κατά τους κ. Μπάϊντεν, Αναστασιάδη και Αβέρωφ, δεξιώνεται τους ένστολους κατοχικούς στρατιωτικούς της Τουρκίας στην κατεχόμενη Λευκωσία, ενώ στη δική μας πλευρά επιμένουν ακόμα να κάνουν μνημεία σε πραξικοπηματίες εξισώνοντας την αντίσταση με την προδοσία.
Τώρα αποφάσισαν να βαφτίσουν και το Αεροδρόμιο μας στην Λάρνακα με ό,τι εκείνοι θέλουν και νομίζουν ότι θα βάλουμε αποσιωπητικά και θα μας συμμορφώσουν με την δική τους ιστορία και σιγά- σιγά να ξεχάσουμε το τι εστί ή ήταν ο καθένας.
Έτσι έμαθαν πάντα, ή καλύτερα έτσι τους δασκάλεψε ο Τσιαρλ Τσιάκουλας που σταλμένος από τους Αμερικανούς στη δεκαετία του 1950, δίδασκε τα στελέχη των νέων συντεχνιών (ΣΕΚ) πώς να κάνουν με το ζόρι δεξιούς τους αριστερούς… Τώρα, νομίζουν ότι ξόφλησαν τα χρέη τους και τις αδικίες δεκαετιών γιατί έδωσαν το όνομα του Εζεκία Παπαϊωάννου σε ένα δρομάκι και αισθάνονται ότι μας έκαναν και χάρη και ότι εμείς είμαστε μια σκάρτη ράτσα και συνοπαρτζιά που δεν έδωσε τίποτε σε αυτόν τον τόπο.
Έτσι ίσως νομίζει φίλε μου και ο δικός σας Ερντογάν. Ίσως. Εμένα πάντως μου φαίνεται παρόμοιος ο κόσμος, έστω και με διακυμάνσεις γι αυτό και προσπαθώ να μείνω ξάγρυπνος.
* Ο Κεμάλ Οκουγιάν είναι μέλος της Γραμματείας της Κ.Ε. του Κομμουνιστικού Κόμματος (Τουρκία) – ΚΡ
