Tου Αντώνη  Χατζηαντώνη*

Η διαμάχη που ξέσπασε σχετικά με την τιμητική ονομασία του αερολιμένα της Λάρνακας, σε Αεροδρόμιο «Γλαύκος Κληρίδης», και αχρείαστη είναι, και άκρως διχαστική, σε περίοδο δύσκολη για την φάση που διέρχεται το εθνικό μας πρόβλημα.

Δεν έχω πρόθεση να πάρω θέση επί του θέματος. Απλά, νομίζω ότι εφόσον έχουμε προβεί ήδη σε παρόμοιες μετονομασίες, βλέπε Νοσοκομείο Μακάρειο, Μέλαθρον Αγωνιστών ΕΟΚΑ, οδός Εζεκία Παπαϊωάννου, στάδιο Αντώνης Παπαδόπουλος και ούτω καθεξής, δεν θα ήταν ορθό,  να προβάλλουμε τόσες αντιρρήσεις στην προκειμένη περίπτωση. Δεδομένου ότι ο μακαριστός Γλ. Κληρίδης (1919-2013), υπήρξε ένας ευπατρίδης της πολιτικής, χαμηλών τόνων άνθρωπος και διαχειρίστηκε επιτυχώς την κρίση στο εσωτερικό μέτωπο μετά την εισβολή του ’74, τηρώντας μια μετριοπαθή στάση και αποτρέποντας περαιτέρω εμφύλιο σπαραγμό, που σίγουρα θα απέβαινε ολέθριος για τον τόπο…

Και τίθεται από ορισμένους ο ισχυρισμός ότι, είναι άλλη περίπτωση το αεροδρόμιο Αθηνών «Ελ. Βενιζέλος». Εκεί, λένε, υπάρχει κάποια βάση για την ενέργεια αυτή, λόγω του μέγιστου πολιτικού αναστήματος του ανδρός, άρα δικαιολογείται η τιμητική ονομασία.

Θα ανατρέξουμε εν συντομία στα ιστορικά γεγονότα που σημάδεψαν την μητροπολιτική Ελλάδα στην κρίσιμη δεκαετία του ’20. Μετά την Συνθήκη των Σεβρών (10 Αυγούστου 1920), η Ελλάς είχε σημαντικά, εδαφικά κέρδη. Έλαβε την Ανατ. Θράκη, μια περιοχή που έφτανε μέχρι την Τσατάλτζα, ενώ η Τουρκία περιοριζόταν στην Κωνσταντινούπολη και τα προάστια της. Επίσης, στην Ελλάδα κατακυρωνόταν και η Σμύρνη. Έστω και αν ατυχώς και αδίκως, δεν εφαρμόστηκε ποτέ για την μητέρα-πατρίδα, αυτή η Συνθήκη κατόπιν αναξιοπιστίας των Συμμάχων.

Πάντως, όταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος επέστρεψε μετά την υπογραφή, δήλωσε θριαμβευτικά: «Επιτύχαμε να αναδείξουμε την Ελλάδα σε χώρα των 5 θαλασσών και των 2 ηπείρων…!».Οι αντίπαλοι του, ανταπάντησαν πικρόχολα: «Την προτιμώμεν μικρή και έντιμη!».Βέβαια, μετά από δύο χρόνια, μετά από σωρεία λαθών που δεν είναι της ώρας να αναλύσουμε, είχαμε την Μικρασιατική Καταστροφή και χάσαμε τα χώματα της- από αρχαιοτάτων χρόνων- Ελληνικής Ιωνίας…

Τα γεγονότα που επακολούθησαν, υπήρξαν ραγδαία, και δυστυχώς, δεν δικαίωσαν πλήρως τον Έλληνα εθνάρχη. Στις 12 Οκτωβρίου, ο βασιλεύς Αλέξανδρος ο Α’, πεθαίνει στο βασιλικό κτήμα Τατοϊου, από δάγκωμα πιθήκου, ένα από τα κατοικίδια ζώα του,   και στις εκλογές της 14^ης Νοεμβρίου το κόμμα των Φιλελευθέρων του Βενιζέλου υφίσταται απίστευτη πανωλεθρία, με τον ίδιο να εγκαταλείπει την χώρα μεταβαίνοντας στο εξωτερικό…!

Εδώ, λοιπόν, έχουμε να συγκρίνουμε δύο εθνικής εμβέλειας ηγέτες, προς τιμήν των οποίων εδόθη (ή στην περίπτωση Κληρίδη, θα δοθεί), μια ύψιστη διάκριση, σχετικά με ονομασία αεροδρομίου διεθνούς κύρους, όπως αυτό της Λάρνακας.

Και δυστυχώς, όπως είπαμε και στην αρχή, το θέμα γίνεται αντικείμενο μικροκομματικών αντιπαραθέσεων, μεταξύ ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ. Ναι, δεν πέτυχαν 100% τους εθνικούς των στόχους οι 2 ηγέτες. Όμως, αγωνίστηκαν. Προσπάθησαν, καταβάλλοντας το άπαν των φυσικών τους δυνάμεων.

Ας μην είμαστε λοιπόν, τόσο μικρόψυχοι. Ας φανούμε γενναιόδωροι προς έναν πολιτικό, που έστω και αν δεν συμφωνούμε πλήρως μαζί του, απέδειξε σε όλα τα στάδια της ζωής του, την φιλοπατρία του, την σοβαρότητα , την δημοκρατικότητα του. Και ας του αποδώσουμε χωρίς πικρόχολα σχόλια και κακίες, την ελάχιστη αυτή τιμή ως ένδειξη αναγνώρισης για το ήθος του…

*Στοχαστής