Του Νίκου Κατσουρίδη
Σύμφωνα με όσα γράφονται και λέγονται στόχος των ενεργειών της Γραμματείας των Ηνωμένων Εθνών είναι η επανάληψη των συνομιλιών για το κυπριακό. Στο ίδιο στοχεύει και ο αναμενόμενος διορισμός ειδικού αντιπροσώπου του Γ.Γ. του ΟΗΕ. Να βοηθήσει δηλαδή στη δημιουργία των προϋποθέσεων ώστε να επαναρχίσει ο διάλογος. Ενας διάλογος βέβαια ο οποίος θα επαναρχίσει εάν και εφόσον ξεπεραστεί το μέχρι στιγμής ανυπέρβλητο εμπόδιο το οποίο εγείρεται από την παράλογη εκβιαστική απαίτηση της Τουρκίας και του Τατάρ για την εκ προοιμίου αποδοχή του όρου περι κυριαρχικής ισότητας.
Ας υποθέσουμε χάριν συζήτησης ότι η Τουρκία δεν επιμένει στον εκβιαστικό αυτό όρο και ανοίξει ο δρόμος για επανεκκίνηση του διαλόγου. Έχει τεράστια σημασία όταν μιλούμε για συνέχιση του διαλόγου από το σημείο που διακόπηκε στο Κράν Μοντανά να εννοούμε όλοι το ίδιο. Όχι μόνο ε/κ και τ/κ πλευρά αλλά και τα Ηνωμένα ΄Έθνη. Πέραν τούτων ελπίζω και εύχομαι ότι το ίδιο κατανοούμε όλοι στην ε/κ. Τι εννοώ. Αν υπήρξε ένα πολύ θετικό στοιχείο των συνομιλιών τα τελευταία χρόνια ήταν η για πρώτη φορά παράλληλη συζήτηση στην Ελβετία τόσον της εσωτερικής πτυχής του κυπριακού όσον και της διεθνούς (εξωτερικής), πράγμα που χαιρετίσθηκε με ικανοποίηση από την ε/κ πλευρά και τις κυβερνήσεις Κύπρου και Ελλάδας. Είναι κατά συνέπεια άκρως σημαντικό όλοι να εννοούμε ότι επανέναρξη του διαλόγου και συνέχιση των συνομιλιών από το σημείο που είχαν διακοπεί σημαίνει συζήτηση και των δύο πτυχών του κυπριακού. Δηλαδή της εσωτερικής, διακυβέρνησης, εδαφικό, περιουσιακό κλπ., αλλά και της διεθνούς (εξωτερικής) που περιλαμβάνει, στρατεύματα, ασφάλεια, εγγυήσεις, εποίκους, ως ένα σύνολο.
Η επανέναρξη των συνομιλιών θα έχει βάσιμες προσδοκίες επιτυχούς έκβασης μόνο αν στηρίζεται στα πλαίσια των αποφάσεων του ΟΗΕ περι Κύπρου. Αυτό για να γίνει κατορθωτό προϋποθέτει ανατροπή της βασικής τουρκικής αξίωσης περι αναγνώρισης της έννοιας της κυριαρχικής ισότητας. Αυτός ο τουρκικός στόχος υπήρξε και παραμένει ο λόγος για τον οποίο δεκαετίες συνομιλιών έχουν αποτύχει. Είναι ένας στόχος ο οποίος όχι απλά αντιστρατεύεται τη συμφωνημένη βάση λύσης όπως περιλαμβάνεται στις αποφάσεις του ΟΗΕ αλλά την καταστρατηγεί. Μπορεί η ε/κ πλευρά να διέπραξε λάθη όλα αυτά τα χρόνια και όντως διέπραξε δεν ήταν όμως αυτά ο κύριος και πρωταρχικός λόγος της αποτυχίας των συνομιλιών. Ο κυρίαρχος λόγος υπήρξε και συνεχίζει να είναι η σταθερή, πάγια και διαχρονική επιδίωξη της Τουρκίας όπως η κατάληξη των συνομιλιών αποδώσει μια λύση δύο κυρίαρχων ξεχωριστών οντοτήτων που θα συνυπάρχουν πλάι – πλάι, στην παρουσία τουρκικών στρατευμάτων και τουρκικών εγγυήσεων. Δηλαδή νομιμοποίηση της διχοτόμησης και επικυριαρχία σε ολόκληρο το νησί. Εκμετάλλευση δηλαδή της Κύπρου τόσον επι τόπου, όσο και περιφερειακά. Εκμετάλλευση της θέσης της νήσου μας για έλεγχο της περιοχής προς εξυπηρέτηση των γεωπολιτικών και οικονομικών επεκτατικών σχεδίων και συμφερόντων της Αγκυρας. Μετατροπή του χρυσοπράσινου φύλλου σε ορμητήριο για τα νεοϊμπεριαλιστικά σχέδια του τουρκικού καθεστώτος σε βάρος των κρατών της περιοχής και όχι μόνο της Κύπρου. Κάτι το οποίο ελπίζω και εύχομαι να αναγνωρίζεται πλέον εύκολα και απο τα γειτονικά κράτη όπως Αίγυπτος, Ισραήλ, Συρία κλπ. Απόδειξη τούτου η πρόθεση της Αγκυρας να ανεγείρει μεγάλη στρατιωτική και ναυτική βάση στην Καρπασία.
Ως εκ των προαναφερθέντων προκύπτει η τεράστια σημασία όχι μόνο της επανέναρξης των συνομιλιών αλλά της επανέναρξης τους στη σωστή βάση και το ορθό πλαίσιο, που θα εξυπηρετούν και την αντίληψη της διεθνούς κοινότητας περι λύσης του κυπριακού όπως αυτή περιλαμβάνεται στις αποφάσεις του ΟΗΕ. Ταυτόχρονα θα εξυπηρετούν και την κοινή αντίληψη και επιθυμία της πλειοψηφίας του κυπριακού λαού, για ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος, λειτουργικό και ασφαλές για όλους τους νόμιμους κατοίκους του. Χωρίς αναχρονιστικές εγγυήσεις, χωρίς ξένα κατοχικά στρατεύματα, κηδεμόνες και αχρείαστους προστάτες τύπου υποκόσμου. Ούτε οι ε/κ, ούτε οι τ/κ επιθυμούν το τουρκικό καθεστώς, η Τουρκία, να είναι ο ουσιαστικός αφέντης στο νησί μας, το ανατολικότερο άκρο της Ε.Ε. Λογικά ούτε η Ε.Ε επιθυμεί κάτι τέτοιο, ούτε οι γείτονες μας. Η τουρκική παρουσία με τον ένα ή άλλο τρόπο στην Κύπρο, μετά τη λύση, αντιστρατεύεται τα συμφέροντα του κυπριακού λαού, των γειτονικών κρατών και λαών, της Ε.Ε. αλλά και της διεθνούς κοινότητας. Η υλοποίηση των τουρκικών σχεδιασμών για την « Γαλάζια Πατρίδα», στους οποίους ο έλεγχος της Κύπρου κατέχει εξέχουσα θέση, αποτελεί θανάσιμο κίνδυνο για την περιοχή, από την Λιβύη ως τη Μέση Ανατολή αλλά και τους γείτονες της Τουρκίας. Ακόμα και για την τεράστια δύναμη που λέγεται Ρωσία. Όπως φυσικά και τις ΗΠΑ, προς τις οποίες το καθεστώς της Αγκυρας όποτε του δίνεται η ευκαιρία δείχνει τα δόντια του. Και η Τουρκία απέδειξε πως όχι μόνο δείχνει τα δόντια της αλλά και ενίοτε εφόσον βρεί την ευκαιρία, δαγκώνει προς κάθε κατεύθυνση. Γκρίζος λύκος με τα όλα της δηλαδή.
