Της Ανδρούλας Γκιούρωφ
«Κινδυνεύουμε, όσο ποτέ άλλοτε, να οδηγηθούμε σε οριστική διχοτόμηση», ανέφερε το βράδυ της Τρίτης ο ΓΓ του ΑΚΕΛ, Στέφανος Στεφάνου, κάνοντας λόγο για «επιπολαιότητα» από πλευράς της Κυβέρνησης στη διαχείριση του Κυπριακού, και για «αλλοπρόσαλλη και ανερμάτιστη πολιτική του Προέδρου της Δημοκρατίας».
Σε αυτήν την περιδίνηση επίρριψης ευθυνών εναντίον της δικής μας πλευρά περιστρέφεται η ηγεσία του ΑΚΕΛ, με άξονα μια άγονη αντιπολιτευτική πολιτική που προφανώς στοχεύει στην περαιτέρω υποχώρηση και ικανοποίηση των αξιώσεων της Άγκυρας.
Αν πάρουμε ένα, ένα τα στελέχη της νέας ηγετικής ομάδας του ΑΚΕΛ θα διαπιστώσουμε ότι όλοι ήταν (και παραμένουν ) υπέρμαχοι του σχεδίου Ανάν και θλιβεροί κήρυκες των ίσων αποστάσεων του τύπου: «εκάμαμεν τους τζιαι εμείς πολλά». Με αυτό το τροπάρι εξισώνουν ποινικά αδικήματα Ε/κ εξτρεμιστών με ένα διεθνές έγκλημα πολέμου όπως η τουρκική εισβολή στην Κύπρο, τον ξεριζωμό 250.000 ελληνοκυπρίων από τα σπίτια και της περιουσίες τους , τον εποικισμό και τις μαζικές εκτελέσεις αμάχων το 1974. Έτσι ενισχύουν την τουρκική προπαγάνδα και πολιτική η οποία οδήγησε στο να υποβιβασθεί το κυπριακό από διεθνές πρόβλημα εισβολής και κατοχής σε δικοινοτικό πρόβλημα.
Δεν πήραν τα μηνύματα
Η νέα ηγεσία του ΑΚΕΛ (η οποία άλλαξε τα ρούχα της και τα φόρεσε αλλιώς) φαίνεται δεν πήρε τα μηνύματα των τελευταίων βουλευτικών εκλογών στις οποίες είδε τα ποσοστά του κόμματος να υποχωρούν με μείον 70.000 ψήφους. Και θα μειώνονται όλο και περισσότερο αν δεν κάνει στροφή προς μια διεκδικητική πολιτική όπως αρμόζει σε πραγματικά κομμουνιστικά , αριστερά κόμματα (και όχι τύποις) τα οποία αγωνίζονται για απαλλαγή από τους ξένους κατακτητές και όχι σε σύμπλευση ή συμφιλίωση με αυτούς. Υπάρχουν πλείστα δείγματα γραφής όπου πρώην και νυν ηγετικά στελέχη του ΑΚΕΛ βρέθηκαν στην αυλή του Τούρκου «Αρταξέρση» για να μελετήσουν δήθεν τις προθέσεις της Άγκυρας για το κυπριακό. Δεν θέλουν να παραδεχτούν πως η Τουρκία δεν αρκείται με τα λίγα ή όσα της υπόσχονται οι συμμάχοι και «φίλοι» της, αλλά θέλει και τον αέρα που αναπνέουμε. Όσες υποχωρήσεις και αν κάνει η Ελληνοκυπριακή πλευρά του 82% , η Άγκυρα θα διεκδικεί πολύ περισσότερα για το 18% της μειοψηφίας.
Πριν δύο μέρες , την Παρασκευή 1η Οκτωβρίου η Κύπρος «τίμησε» την δοτή ανεξαρτησίας της, πριν από 61 χρόνια από την Βρετανική αποικιοκρατία. Μια ανεξαρτησία η οποία δεν ήταν το αποτέλεσμα ενός παλλαϊκού απελευθερωτικού αγώνα. Οι δυνάμεις του κακού φρόντισαν να την εγκλωβίζουν ξανά σε ένα ασφυκτικό έλεγχο με εγγυητές τους πρώην κατακτητές, την Βρετανία, την εποφθαλμιούσα για την κατάκτηση της Κύπρου Τουρκία, και την Ελλάδα η οποία όπως φάνηκε 13 χρόνια αργότερα αποδείχθηκε ένας θλιβερός παρατηρητής. Η αλήστου μνήμης κυνική δήλωση του Κωνσταντίνου Καραμανλή το 1974 πως «η Κύπρος είναι μακριά» , έχει μείνει στην ιστορία ως ένα ακόμα δείγμα πολιτικής εξάρτησης και χειραγώγησης της Ελλάδας από τις ΗΠΑ . Έτσι υπακούοντας στις αμερικανικές ντιρεκτίβες η Ελλάς άφησε την Τουρκία να σφαγιάζει τους «αδελφούς» Κύπριους, με τους Βρετανούς να χύνουν νερό στο μύλο της διχοτόμησης του νησιού και να διευκολύνουν τα μαστουρωμένα μεχμετζίκ από τα βάθη της Ανατολίας να προελαύνουν, καταλαμβάνοντας κυπριακά εδάφη.
Αυτές είναι οι τρεις εγγυήτριες δυνάμεις οι οποίες υπέγραψαν τις συμφωνίες Ζυρίχης -Λονδίνου και την συνθήκη Εγκαθίδρυσης της Κυπριακής Ανεξαρτησίας (που μόνο ανεξάρτητη δεν ήταν και δεν είναι).
Ο Γ.Γ.του ΑΚΕΛ στην ομιλία του για την 61η επέτειο της Κυπριακής Ανεξαρτησίας κάλεσε τον Πρόεδρο να υιοθετήσει την πρόταση που κατέθεσε από τον περασμένο Δεκέμβριο το ΑΚΕΛ και που όπως είπε « ανταποκρίνεται πλήρως σε αυτό που ο ΓΓ του ΟΗΕ προκρίνει ως τρόπο για να σπάσει το επιζήμιο αδιέξοδο και να επαναρχίσουν οι διαπραγματεύσεις». Είπε ακόμα πως αυτή «…συναντά τα θέλω του κ. Γκουτέρες και θα έπρεπε να κάνει τον Πρόεδρο πιο δεκτικό στην πρότασή μας, αφού η προώθησή της από μέρους του αν μη τι άλλο θα συνεισφέρει στην αποκατάσταση της αξιοπιστίας του… ».
Της πολιτικής αφέλειας το ανάγνωσμα. Οι του ΑΚΕΛ και οι άλλοι που θέλουν τους Ε/κ συνεχώς να υποχωρούν δεν παραδέχονται ότι ο Γ.Γ. του ΟΗΕ είναι επιρρεπής σε πιέσεις .Παρά τα ψηφίσματα του Σ.Ασφαλείας τηρεί μονίμως ίσες αποστάσεις θύματος και θύτη.
Τα «θέλω» του , που είναι ο τετραγωνισμός ενός αιματηρού κύκλου δεν είναι εφικτά, γιατί κινδυνεύουμε με επικίνδυνους ακρωτηριασμούς.
Το ΑΚΕΛ θα πρέπει να σταματήσει να διαχωρίζει το λαό σε αυτούς που θέλουν λύση και σε αυτούς που δεν συμφωνούν μαζί του κατηγορώντας τους ως υποστηρικτές της διχοτόμησης.
Η πλειοψηφία των Ε/κ θέλουν λύση και επανένωση της πατρίδας τους και τάσσονται υπέρ ενός κράτους δικαίου για όλους και όχι δύο συνιστώντα κρατίδια και καλή γειτονία με τον κατακτητή όπως προτρέπει ο Γ.Γ. του ΑΚΕΛ.
